Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Le Point ο Έλληνας πρωθυπουργός ομολογεί, εμμέσως πλην σαφώς, την απάτη του δημοψηφίσματος τού 2015 και πώς οδήγησε την χώρα στο τρίτο μνημόνιο…

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Διαβάζοντας στο γαλλικό περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας την συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού έμεινα κυριολεκτικά άναυδος.

Αναρωτήθηκα, είναι δυνατόν στον 21^ο αιώνα, σε δημοκρατική χώρα, να υπάρχει τόσος κυνισμός; Είναι δυνατόν ένας λαός με την δική μας προϊστορία να έχει πέσει τόσο χαμηλά ώστε να τον χλευάζει ένας αδίστακτος καταληψίας; Ακόμα χειρότερα, μπορεί μία ολόκληρη, ιστορική Ευρώπη να πάει ποτέ μπροστά ανταμείβοντας και στηρίζοντας πολιτικές απάτες και μακιαβελισμούς μαθητευομένων μάγων;

Πραγματικά, δεν ξέρω τί να πω. Αλλά, από την άλλη, όταν βλέπει κανείς τί γίνεται γύρω του και ποιοι άνθρωποι αναρριχώνται στην εξουσία σε μεγάλες χώρες, ίσως ο ρους της Ιστορίας να αλλάζει. Ας έλθουμε λοιπόν στα δικά μας.

Σε ειδικό αφιέρωμα του γαλλικού περιοδικού Le Point, με τίτλο Ελλάδα, η αναγέννηση, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του τονίζει μεταξύ άλλων ότι:

Το 2015 παρέλαβε μία Ελλάδα σε «ποντικοπαγίδα» και την οποία προσπάθησε να «σώσει», αλλά δεν τα κατάφερε γιατί είχε να κάνει με «ανάλγητους δανειστές» που αρνούνταν να τού χαρίσουν τα λεφτά που η χώρα χρωστούσε. Αναγκάστηκε έτσι να προσφύγει στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και να στηρίξει το «όχι» πιστεύοντας ότι μπροστά σε αυτή την ετυμηγορία η τρόϊκα θα κατέβαζε τα παντελόνια της και θα τού έλεγε …μεγάλε Τσίπρα πάρτα όλα.

Δυστυχώς, όμως, συνέβη το αντίθετο. Οι Ευρωπαίοι τού είπαν… πήγαινε στην ευχή του Θεού και να μάς γράφεις. Επειδή λοιπόν ο Τσίπρας φοβήθηκε ότι με το Grexit οι πιο δυστυχείς Έλληνες θα έχαναν τα αυγά και τα καλάθια, για να τούς «προστατεύσει» υπέγραψε ένα τρίτο μνημόνιο, χειρότερο από τα δύο προηγούμενα, έχοντας στο μεταξύ κλείσει και τις τράπεζες.

«Οι δανειστές», μάς λέει ο Τσίπρας, «δεν μάς άφηναν κανένα περιθώριο. Όταν κάποιος βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη θέση πρέπει να τού αφήνεται μία πόρτα εξόδου. Εγώ δεν την είχα. Μού ζητούσαν τεράστιες θυσίες και θεαματικές μεταρρυθμίσεις, αλλά χωρίς λεφτά. Πήρα έτσι την απόφαση να οργανώσω το δημοψήφισμα για να ξαναβάλω την Ελλάδα στο παιχνίδι και να ξαναβρώ δυνάμεις στις διαπραγματεύσεις. Αυτό το δημοψήφισμα επέτρεψε σε όλους να συνειδητοποιήσουν τις πιέσεις.

«Γνωρίζοντας λοιπόν ότι το όχι που και ο ίδιος στήριζα θα κέρδιζε, σημειώνω ότι ποτέ δεν είπα ότι ήθελα η Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Αυτό ποτέ δεν ήταν όραμά μου για την χώρα μου. Έλεγα ότι επιθυμούσα να πετύχω μία καλύτερη συμφωνία. Και αυτό έκανα. Συνυπέγραψα μία καλύτερη συμβιβαστική συμφωνία, οι όροι της οποίας ήσαν δύσκολοι για την Ελλάδα αλλά κερδίζαμε χρόνο και χρήμα ώστε οι προσαρμογές να γίνουν με ηπιότερο τρόπο.

»Ξαναγύρισα έτσι στον λαό προσφέροντάς του καλύτερες προοπτικές. Βέβαια, παρατήρησα ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ήσαν κατά καιρούς πολύ δυσάρεστοι μαζί μου, γιατί δεν τα περίμεναν όλα αυτά. Στο τέλος, όμως, όλος ο κόσμος κατάλαβε –τόσον οι δανειστές μας όσο και οι ίδιοι οι Έλληνες.

Ήταν απαραίτητο να ειπωθεί η αλήθεια στον λαό: αν δεν γινόταν τίποτε, πηγαίναμε για πτώχευση. Αυτό ποτέ δεν το έκρυψα από κανέναν. Το δημοψήφισμα είχε πολλές αρετές. Από την μία υπήρξε δημοκρατική δικλείδα ασφαλείας, γιατί επέτρεψε στους Έλληνες να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Από την άλλη, επέτρεψε να βρεθεί μία καλύτερη συμφωνία, ωφελιμότερη για όλους. Αν και τότε όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν πίστευαν σε αυτήν».

Αναφερόμενος ο Αλέξης Τσίπρας σε δηλώσεις τού Γάλλου τότε προέδρου Φρανσουά Ολάντ για αίτημα της Ελλάδας προς τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν να εκτυπώσει δραχμές, είπε: «Πιστεύω ότι η Ελλάδα είχε ακόμα τυπογραφικές μηχανές ικανές να λειτουργήσουν. Άρα δεν ήταν απαραίτητο να απευθυνθούμε στον Βλαδίμηρο Πούτιν (γέλια)».

Κάνοντας επίσης λόγο για τις πολιτικές λιτότητας και υπερφορολόγησης που ακολουθεί, ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε: «Βρισκόμαστε συνεχώς σε δίλημμα, ανάμεσα στην προστασία των πιο αδύναμων και την πραγματικότητα της δημοσιονομικής διαχείρισης. Αυτό που συνεχώς με κατευθύνει είναι ο φόβος ενός Grexit.

Είναι ο φόβος να υποστούν συντριβή οι αδύναμοι. Σε μία κατάσταση πτώχευσης, οι πλουσιότεροι μπορούν πάντα να βγάλουν τα λεφτά τους έξω. Προστατεύονται. Οι πιο φτωχοί όμως θα τα χάσουν όλα. Το Grexit είναι η κόκκινη γραμμή μου. Αυτή η κατεύθυνση είναι τελικά η δυσκολότερη, όμως προστατεύει τους πιο ευάλωτους».

Αυτά και άλλα πολλά τονίζει ο Αλ. Τσίπρας στο γαλλικό περιοδικό –το οποίο, πριν τρία χρόνια ακριβώς τον είχε αποκαλέσει «έναν από τους μεγαλύτερους τσαρλατάνους της Ευρώπης».