Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας αποτελεί αρνητικό πρωταγωνιστή στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή, αναφορικά με την απούσα περιβαλλοντική πολιτική της, την ελλειμματική σχετική νομοθεσία της και τις επιπτώσεις αυτών στο φυσικό πλούτο της.

Σύμφωνα με άρθρο της Μάχης Τράτσα στην εφημερίδα Το Βήμα, «η Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα παραμένει σε εκκρεμότητα, όπως και ο νόμος για τη διατήρησή της (Ν. 3937/2011), καθώς υπολείπεται σειρά εκτελεστικών πράξεων. 

Στην έκθεση του WWF για την περιβαλλοντική νομοθεσία στην Ελλάδα, καταγράφεται η αποτυχία προστασίας προστατευόμενων περιοχών και ειδών άγριας ζωής.

Αρκεί να αναφερθεί ότι μόνο το 30% των περιοχών Natura της χώρας εμπίπτει στην αρμοδιότητα κάποιου θεσμοθετημένου σχήματος διαχείρισης, δηλαδή στους 29 φορείς διαχείρισης που έχουν θεσπιστεί, οι οποίοι, ύστερα από συγχωνεύσεις και καταργήσεις, θα γίνουν 14 στις αρχές του 2014. Αλλά και αυτοί οι φορείς υπολειτουργούν, ενώ δεν διαθέτουν στην πλειονότητά τους εγκεκριμένα σχέδια διαχείρισης.

Παράλληλα, οι συντάκτες της έκθεσης του WWF επισημαίνουν ότι έχει καθυστερήσει η ολοκλήρωση του Πλαισίου Δράσεων Προτεραιότητας, ενός εργαλείου με το οποίο ένα κράτος-μέλος ιεραρχεί τις προτεραιότητες σχετικά με τις ανάγκες διατήρησης και διαχείρισης των περιοχών Natura. Το πλαίσιο αυτό προκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως απαραίτητο εργαλείο για τον εντοπισμό χρηματοδοτικών ευκαιριών για την κάλυψη αναγκών».

Το πρόβλημα, όμως δεν τελειώνει εκεί, αλλά έχει και συνέχεια, όπως σημειώνεται στο ίδιο δημοσίευμα:

«Λείπει όμως άλλο ένα σημαντικό εργαλείο· μια βάση δεδομένων με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για την οικολογική κατάσταση και το καθεστώς διαχείρισης όλων των προστατευόμενων περιοχών ανά την Επικράτεια.

Τον Δεκέμβριο του 2012 το ΥΠΕΚΑ έθεσε σε διαβούλευση σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ) για τον χαρακτηρισμό του όρους Μαινάλου ως περιφερειακού πάρκου. Ούτε όμως η διαβούλευση για το Μαίναλο ούτε κάποια άλλη από τις διαβουλεύσεις των προηγούμενων ετών οδήγησε σε ολοκλήρωση της διαδικασίας χαρακτηρισμού και σε έκδοση σχετικού ΠΔ το οποίο να κατοχυρώνει τις περιοχές προστασίας. Εξαίρεση αποτελεί η ολοκλήρωση του χαρακτηρισμού της λίμνης Καστοριάς ως περιοχής προστασίας της φύσης με ΠΔ που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2012.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε στη χώρα μας αιτιολογημένη γνώμη λόγω των ελλιπών μέτρων για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta στη Δυτική Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στην Κυπαρισσία. Μια περιοχή που αποτελεί τη δεύτερη πιο σημαντική περιοχή ωοτοκίας της χελώνας στη Μεσόγειο, μετά τη Ζάκυνθο.

Στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οδήγησαν καταγγελίες για αυθαίρετες κατασκευές, παράνομη διάνοιξη οδών κ.λπ. Κι ενώ η υπόθεση βρισκόταν προ των πυλών του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το ΥΠΕΚΑ συγκρότησε τον Μάρτιο μια επιτροπή για την προώθηση πλαισίου και δράσεων προστασίας της περιοχής, οπότε η υπόθεση μπήκε για λίγο στο συρτάρι.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο με το θέμα της Κορώνειας, για την υποβάθμιση της οποίας η χώρα μας καταδικάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, ύστερα από χρόνια εγκληματικής αμέλειας.

Στο σκαμνί του Ευρωδικαστηρίου αναμένεται να καθήσει η χώρα μας και για τον παράνομο ΧΥΤΑ που λειτουργεί εντός του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου για την Caretta caretta στη Ζάκυνθο.

Εκτός από τη θαλάσσια χελώνα όμως, πολλά άλλα είδη στη χώρα μας κινδυνεύουν από παράνομες πρακτικές. Η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές απειλές για την άγρια πανίδα. Τον τελευταίο χρόνο (Ιούνιος 2012 – Ιούνιος 2013) από τα περιστατικά που έγιναν γνωστά αξίζει να αναφερθούν οι δηλητηριασμοί ακόμη και παγκοσμίως απειλούμενων ειδών, όπως δύο ασπροπάρηδων (μικροί γύπες) στις Σέρρες, ενός μαυρόγυπα στον Εβρο, δύο στικταετών και ενός τσακαλιού στο Δέλτα του Νέστου, ενός λύκου στον Ολυμπο και μιας αρκούδας με το μικρό της στα Γρεβενά».

Και το δημοσίευμα καταλήγει:

«Στο πλαίσιο αυτό, όπως αναφέρουν οι συντάκτες της έκθεσης του WWF, η μόνη συντονισμένη προσπάθεια πολιτειακού φορέα για αντιμετώπιση του παράνομου φαινομένου είναι η παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, σε συνέχεια αναφοράς που είχαν υποβάλει περιβαλλοντικές οργανώσεις μετά το περιστατικό της μαζικής δηλητηρίασης η οποία οδήγησε σε εξαφάνιση μια αποικία όρνεων στα Στενά του Νέστου το 2012.

Κίνδυνο για την άγρια ζωή ενδέχεται να προκαλούν και οι σεισμικές έρευνες στα ελληνικά πελάγη σε περιοχές ιδιαίτερης σημασίας για προστατευόμενα θαλάσσια θηλαστικά και ειδικά για τον φυσητήρα και τον ζιφιό. Οπως αναφέρει ο υπεύθυνος Θαλάσσιων Προγραμμάτων του WWF κ. Γιώργος Παξιμάδης, παρά τις εκκλήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων δεν έχει γίνει γνωστό αν στις έρευνες αυτές ελήφθησαν υπόψη οι κατευθυντήριες οδηγίες της Συμφωνίας ACCOBAMS (για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του ανθρωπογενούς θορύβου στα κητώδη).

Επίσης, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, παρά την ολοκλήρωση των ερευνών δεν υπήρξε ενημέρωση για εντοπισμό θαλάσσιων θηλαστικών στην περιοχή της έρευνας, για την υιοθέτηση διεθνώς αποδεκτών μέτρων και πρακτικών και την αποτελεσματικότητά τους, ούτε και για τυχόν προσαρμογές στην ερευνητική δραστηριότητα λόγω παρουσίας κάποιων εκ των προστατευόμενων ειδών».

Πηγή: Το Βήμα / iefimerida.gr