Του ΛΟΥΚΑ ΑΘ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ*
Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το πολιτικό σύστημα οφείλει να διαμορφώσει ένα εθνικό σχέδιο δράσης και διακυβέρνησης προκειμένου μέσα στον συντομότερο δυνατό χρόνο να ξαναμπούμε σε τροχιά ανάπτυξης και μάλιστα δυναμικής.
Σήμερα οι προϋποθέσεις αυτές δεν υπάρχουν. Επιπλέον, είναι ανόητο να αναφέρονται κάποιοι στην… ανάπτυξη του παρελθόντος η οποία έγινε με δανεικά, στηριζόμενη στα εισαγόμενα ενώ την ίδια ώρα συρρικνωνόταν συνεχώς ο εγχώριος παραγωγικός ιστός. Η ανάπτυξη αυτή ήταν μια φενάκη και όσοι την επικαλούνται είναι επιεικώς ανιστόρητοι και αδαείς.
Η «φούσκα» έσκασε και όσοι επικαλούνται το παρελθόν καλό είναι να αναθεωρήσουν. Είναι σαν να ταίζεις ένα παιδί από μικρή ηλικία με «βρώμικα» φαγητά και να το βλέπεις να αναπτύσσεται κανονικά, αλλά όσο περνούν τα χρόνια να εμφανίζει χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, σάκχαρο κλπ. Είναι θέμα χρόνου το εγκεφαλικό και το έμφραγμα. Όπως ακριβώς συνέβη το 2010 στην ελληνική οικονομία…
Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να ακούμε ανεκδιήγητες δηλώσεις για εγγύηση του επιπέδου ζωής και της αξιοπρέπειας μέσω της εθνικής σύνταξης των 384 ευρώ!!! Μιλάμε για δηλώσεις που παραπέμπουν όχι σε οικονομική ανάλυση αλλά μάλλον υποδηλώνουν την ανάγκη για ψυχιατρική εξέταση!
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια διαχείριση της φτώχειας και ενώ το 2014 υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να μπει τέλος στον κατήφορο σημειώθηκε μια κολοσσιαίας σημασίας πολιτική αλλαγή και μπλέξαμε εκ νέου σε περιπέτειες. Κάποιοι μίλησαν για αυταπάτες. Τις υιοθέτησαν ενώ γνώριζαν τα αποτελέσματα των πειραμάτων τους και τώρα είμαστε βυθισμένοι πιο χαμηλά.
Η Ιστορία θα γράψει ότι κατά τρόπο αψυχολόγητο το 2015, η χώρα απομακρύνθηκε από τον στόχο για επιστροφή στην κανονικότητα κατά πολλά χρόνια. Έτσι, ενώ αρχικώς η επιστροφή αυτή είχε προσδιοριστεί μεταξύ 2022-2024, τώρα, μάλλον θα είμαστε ευχαριστημένοι εάν καταστεί εφικτός αυτός ο στόχος κατά το 2032-2035. Εκτός και αν υπάρξει ένα πρωτοφανές για τα παγκόσμια χρονικά turn around story στην Ελλάδα μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Υπό τις σημερινές συνθήκες πάντως κάτι τέτοιο μοιάζει τουλάχιστον απίθανο…
Ιστορικά το μότο της Αριστεράς είναι ο φουλ δανεισμός και στη συνέχεια η διαχείριση της φτώχειας που προκύπτει από την υπερχρέωση. Στις βόρειες χώρες που επικρατούν πιο ορθολογικές συνθήκες τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με τις μεσογειακές.
Και όποιος επικαλεστεί το παράδειγμα χωρών όπως η ΗΠΑ ή η Ιαπωνία που έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος, ας ρίξουν μια ματιά στην παραγωγική τους βάση και θα καταλάβουν τι εννοούμε… Πάντως, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι σοσιαλιστικές πολιτικές βασίστηκαν στο αφήγημα της ελεύθερης αγοράς και του φιλελευθερισμού που είχαν εφαρμόσει προηγουμένως διάφοροι… τρισκατάρατοι ανά τον πλανήτη.
Στην Ελλάδα, ακολουθείται σταθερά κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες ένα μοντέλο κρατισμού που έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τις… σημαδεμένες τράπουλες στα έργα, τον παρασιτισμό, τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Μια χώρα που έχει φιλελεύθερες δομές και εφαρμόζει το δόγμα της ελεύθερης αγοράς έχει ελάχιστη φοροδιαφυγή, διαφθορά κλπ., κάτι που αποδεικνύεται από τα στοιχεία της Διεθνούς Διαφάνειας. Στην Ελλάδα βεβαίως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες εκπομπών που αναδεικνύουν το πετσόκομμα των συντάξεων, χωρίς να αναλογιστεί κανείς για ποιον λόγο γίνεται αυτό. Έχουμε 2.630.000 συνταξιούχους που ετησίως απορροφούν από τον προϋπολογισμό και τα ασφαλιστικά ταμεία το ποσό των 28 δισ. ευρώ. Εάν είχαμε 263.000 συνταξιούχους, δηλαδή το 10%, αντιλαμβανόμαστε ότι η μέση σύνταξη δεν θα ήταν 940 ευρώ που είναι σήμερα, αλλά 9.400 ευρώ!!! Καλούμαστε λοιπόν να μοιράσουμε το ψωμί που υπάρχει στο τραπέζι και όχι να κάνουμε ασκήσεις επί χάρτου για το ψωμί που θα θέλαμε να έχουμε.
Και δυστυχώς, στο τραπέζι υπάρχουν… ψίχουλα, γιατί πολύ απλά η οικογένεια δεν ξέρει ή δεν θέλει να δημιουργήσει πλούτο μέσα από την εργασία ή οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τη δημιουργία επενδύσεων και θέσεων εργασίας. Έτσι, μοιρολατρικά κλαίμε πάνω από τα σχεδόν άδεια… πιάτα!
Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει στο DNA της τα συστατικά εκείνα που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν τη σημερινή κατάσταση. Μπορεί να υπογράφουν με… δάκρυα τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά στη συνέχεια τις σαμποτάρουν με διάφορα αστεία επιχειρήματα.
Πιστεύουν ακόμη ότι το Κράτος θα γιατρέψει πάσα νόσο και πάσα… αβελτηρία, ενώ την ίδια στιγμή η Υγεία παραπαίει, η Παιδεία διαλύεται, το Κράτος θυμίζει τριτοκοσμική χώρα και οποιοσδήποτε έχει λαμβάνειν από αυτό ανά πάσα στιγμή μπορεί να κρεμάσει μια θηλιά γύρω από το λαιμό του. Έχουμε μια «ευαίσθητη» κυβέρνηση η οποία σε αντίθεση με όσα διακήρυσσε, μειώνει μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα και επιβάλλει συνεχώς νέους φόρους. Επιπλέον, σφυρίζει αδιάφορα σε σχέση με την κάλυψη των υποχρεώσεων του Κράτους προς τους προμηθευτές ή την παροχή προνοιακών επιδομάτων και πόρων για την ενίσχυση της κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής.
Κάθε μέρα που περνά, ο δείκτης αισιοδοξίας επιδεινώνεται και ειδικά τώρα η επίκληση της ούτως ή άλλως… αναπόφευκτης ανάπτυξης, λόγω λειτουργίας του πιεσμένου ελατηρίου, δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Με 1.200.000 άνεργους και με το επιχειρηματικό κλίμα να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, έχουμε μπροστά μας ακόμη πολλά χρόνια για να… μαλώνουμε σχετικά με το μοίρασμα της φτώχειας, αντί να πλειοδοτούμε για τη δημιουργία πλούτου.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πλεύσης. Πρέπει να ξεπεραστούν ιδεολογικά σύνδρομα και να προωθηθούν άμεσα οι ιδιωτικοποιήσεις, η ευελιξία στην αγορά εργασίας και η διαμόρφωση ενός αδιαμφισβήτητου πλαισίου βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.
Επιπλέον, πρέπει να γίνει αξιολόγηση σε όλους και όλα στο Κράτος και να υπάρξει η πλήρης ηλεκτρονικοποίηση των υπηρεσιών, παράλληλα με ένα πιο δυναμικό άνοιγμα προς τον ιδιωτικό τομέα για την παροχή τους. Βεβαίως, όλοι ξέρουμε ότι σε μια φιλελεύθερη οικονομία χάνεται το… προνόμιο των πελατειακών σχέσεων για την εκάστοτε κυβέρνηση. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Σε αυτό το… καρκίνωμα. Αυτό είναι που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε δυναμικά στο μέλλον. Ως πότε άραγε θα συμβαίνει αυτό; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη…
*ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
E-MAIL: loukas1972@gmail.com
Facebook: Λουκάς Γεωργιάδης, Loukas Georgiadis
Twitter: LoukGeorgiadis
