Του Γιώργου Κράλογλου
Έξω από τηΒουλή η αγανάκτηση ξεχειλίζει. Η κοινωνία σε όρια αυτοκτονίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει το τελευταίο κεφάλαιο της υπαρκτής οικονομίας. Και τέρμα. Μέσα στηΒουλή όμως βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν, έστω και για δέκα λεπτά, με κάποιον Μπαλαούρα και τις αναρχοαυτόνομες ανοησίες του για τους επαγγελματίες δολοφόνους της 17 Νοέμβρη. Τι άλλο θα δούμε. Πόσος ξεπεσμός.
Μια ανάσα από τηδιάλυση του κοινωνικού ιστού με τα (ετών και ετών) «κόλπα» του κοινωνικού αυτοματισμού, κυβερνήσεων και κομμάτων. Η αγωνία και η μαυρίλα για το αύριο στην οικονομία και στην τσέπη μας είναι ζωγραφισμένη και στα πρόσωπα νέων παιδιών.
Αλλά στην εσωτερική επικαιρότητα ξεχώρισαν και οι απόψεις ψυχανώμαλων καλλιτεχνών και πολιτικών για το νόημα…του βιβλίου του εγκληματία Ξηρού.
Καταστρέφονται νοικοκυριά, κλείνουν (εφέτος) άλλες 150.000 βιοτεχνίες και μικρομάγαζα, ετοιμάζονται (όπως λένε οι βιοτέχνες) 350.000 ομαδικές απολύσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει τηλύπη του…επειδή το Εθνικό Θέατρο κατέβασε την παράσταση για την σημασία των ζωοτροφών…στο τάισμα της κοινωνίας.
Οι ιθαγενείς παραλαμβάνουν από τις Τράπεζες 10.000 ραβασάκια πλειστηριασμών. Ανάμεσά τους και εκείνοι που πίστεψαν στην κοινωνία του πράσινου ήλιου, των γαλάζιων ονείρων και της επανάστασης των μπολσεβίκων. Κανείς δεν βρήκε μια κουβέντα να πει. Κανένα κόμμα. Καμία αντιπολίτευση.
Όταν είδαν όμως, στηΒουλή, ότι το θέατρο του καραγκιόζη και ο Μπαλαούρας τραβάνε κάμερες και μικρόφωνα, έπεσαν με τα μούτρα στο «καυτό θέμα». Όχι θα έχαναν την ευκαιρία…
Ας μην βγάζουμε την ουρά μας από την κατάντια. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι οπαδοί της ιδέας, που ρίχθηκε το 1974, για τριτοκοσμική σοσιαλιστική Ελλάδα κρατισμού και διαφθοράς.
Ο πασοκισμός που ακολούθησε, ως «κουλτούρα», απλά σχηματοποίησε την ιδέα του 1974 σε ιδεολογία.Την ιδεολογία που αντέγραψαν οι πάντες, μετά το 1981, όταν ξεκίνησε ο κύκλος φαυλότητας με «προοδευτικές» εναλλαγές και τα «οράματα»…που καλά κρατούν και σήμερα.
Στα 30 χρόνια, μέχρι την πτώχευση του 2009 (ως νομοτελειακή συνέπεια της αρπαχτής και της διαπλοκής) δεν καταλάβαμε τίποτε αφού βολευτήκαμε με την πίτα της οικονομίας που μοίραζε μόνο το κράτος όπως ήθελε και σε όποιους ήθελε.
Και έτσι, με τους πρασινοφρουρούς, τις κλαδικές, τις ορδές των κομματικών στρατών, τους εργατοπατέρες, τους κρατικούς «επιχειρηματίες» και τα δικά μας γαλάζια παιδιά…που έβαζαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τα παράθυρα οι Παυλόπουλοι, οι Καραμανλήδες και οι Σαμαράδες φθάσαμε και στους μπολσεβίκους.
Ο κύκλος της φαυλότητας, της διαπλοκής, της αρπαχτής και του κρατικοδιαιτισμού δεν πρόκειται να κλείσει. Γιατί οι μπολσεβίκοι βρήκαν αυτούς που θα πληρώσουν την, από εδώ και πέρα, χυδαιότητα της πολιτικής της μεταπολίτευσης.
Είναι οι 2.000.000 άνεργοι (του τέλους του 2016) που θα πάρουν τοδρόμο της προσφυγιάς, μέσα στην Ευρώπη, μαζί με τους Σύριους και τους Αφγανούς.
Η μετανάστευση των ανέργων είναι θέμα χρόνου. Γιατί επενδύσεις με θέσεις εργασίας αποκλείονται παντελώς από τους ξένους επενδυτές, πριν το 2030, που ίσως ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην οικονομία. Αλλά και στην πολιτική.
Για το «παπατζιλίκι» με τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου στα σύνορα ή στην Μεσόγειο με Ισραήλ και Κύπρο,που θα συνεχιστεί, ας κρατήσουμε, στην πράξη, ότι θα μείνουμε με τα σαρίκια…στο χέρι…Δουλειά για Έλληνες άνεργους δεν θα βρεθεί εκεί ούτε στα εργοτάξια.
Μαζί με τους άνεργους είναι και τα λουκέτα, οι μισθωτοί, οι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι,οι συνταξιούχοι και γενικά οποιοσδήποτε δεν ανήκει στην νομενκλατούρα και τους κρατικούς υπαλλήλους.
Στην Βόρεια Ελλάδα τα νέα λουκέτα εξαγγέλθηκαν ήδη. Η λύση Βουλγαρία κερδίζει και θα κερδίζει έδαφος.
Θα ακολουθήσει η Κεντρική Ελλάδα. Και, μέσα στο 2017, η Πελοπόννησος και η Αττική (σύμφωνα με όσα βλέπουν οι περιφερειακές βιομηχανικές Οργανώσεις και δεν έχουν λόγο να τα δημοσιοποιούν).
Οι απολύσεις δεν θα μετρώνται πλέον…, από τον Ιούνιο και μετά, που θα στριμωχτούμε να εξοφλήσουμε τόκους και χρέη περιμένοντας, έως τότε, να πάρουμε τηδόση στο σύνολό της.
Και ενώ αυτά θα συμβαίνουν εκτός Βουλής, εντός αυτής, η κυβέρνηση με τους 153 και με ανταλλάγματα,σε δεκανίκια και σε προσφερόμενα ρετάλια, θα περνάει το ασφαλιστικό, το φορολογικό και το αγροτικό αποτελειώνοντας (μετά την βιομηχανία και τις εξαγωγές) τους μικρομεσαίους, την πρωτογενή παραγωγή και, ομαδικά, τους επαγγελματίες.
Τι θα κερδίσουμε όμως ως χώρα και ως κοινωνία; Θα βάλουμε για τα καλά στηγωνιά και για χρόνια τον καπιταλισμό και τον φιλελευθερισμό. Και τι μας περιμένει; Με τους Μπαλαούρες στηΒουλή και τον Ξηρό να κρατά τις Θερμοπύλες της κοινωνίας…πολύ μας πάει ακόμη και για περιβολάρηδες στηΒουλγαρία και την Κύπρο.
Πηγή : capital.gr
