Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
Όχι, πτωχευμένη όπως είναι, η χώρα παύει να είναι ένα είδος Κολομβίας της Ευρώπης. Αντιθέτως, κάθε μέρα αποκτά όλο και πιο αδρά χαρακτηριστικά του αμερικανικού Ντητρόϊτ…
«Η Ελλάδα σήμερα πεθαίνει. Είναι μία χώρα που εδώ και πολλές δεκαετίες βρίσκεται σε οικονομική, κοινωνική και ηθική παρακμή. Πότε με αργούς και πότε με πιο γρήγορους ρυθμούς, μετατρέπεται σε μία χώρα γκέτο, το Ντητρόϊτ της Ευρώπης.
Μία χώρα που τιμωρεί την παραγωγή πλούτου δεν μπορεί να έχει άλλη κατάληξη από το να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα απέραντο επιδοτούμενο πτωχοκομείο του ευρωπαϊκού βορρά. Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να αποφασίσει αν θα γίνει συνένοχος ενός φαύλου κύκλου, ή ο ηγέτης της θεμελιακής αλλαγής».
Με αυτά τα μεστά σε περιεχόμενο λόγια έκλεινε ο κ. Ναπολέων Λιναρδάτος το άρθρο του στην Εστία της Δευτέρας 1 Φεβρουαρίου, θέτοντας ταυτοχρόνως και ένα τεράστιο πρόβλημα. Αυτό της αποτυχίας-χρεοκοπίας του συνόλου της μεταπολεμικής εξουσίας, μοναδικό μέλημα της οποίας ήταν η επέκταση του κρατισμού και της διαφθοράς του σε όλα τα επίπεδα.
Έτσι, μπορεί για μία περίοδο η Ελλάδα του δανεισμού και της πελατειακής κραιπάλης να ήταν ένα είδος ευρωπαϊκής Κολομβίας, σήμερα όμως αυτή η πτωχευμένη χώρα μετατρέπεται σε Ντητρόϊτ. Τα δυναμικότερα μυαλά και οι πιο προοδευτικές επιχειρήσεις της την εγκαταλείπουν, το πολιτικό της σύστημα παραπαίει ανάμεσα στον λαϊκισμό και την οριστική συντριβή του και στο προσκήνιο επιβιώνουν οι «νονοί» της πολιτικής και οι πραματευτάδες ψευδών.
«Στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, ένα αποτυχημένο πολιτικό κατεστημένο καταφέρνει να επιβιώνει της ανεπάρκειάς του ερχόμενο σε μία έσχατη αντιπαράθεση με την πιο ακραία και γραφική έκδοσή του. Συνοπτικά, η αποτυχία του μεταπολιτευτικού κατεστημένου συνοψίζεται σε τρεις φάσεις.
Στην περίοδο 1976-1981, η λεγόμενη συντηρητική παράταξη θα παραδοθεί άνευ όρων στην πολιτική αφήγηση των πολιτικών αντιπάλων της, περνώντας σε μία περίοδο σοσιαλμανίας σε όλα τα ζητήματα, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά. Έκτοτε, η αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, θα κατέχει την πολιτική ηγεμονία, με την δεξιά να πολιτεύεται ως μία μετριοπαθής έκδοση της κυρίαρχης ιδεολογίας», έγραψε ο Ναπολέων Λιναρδάτος.
Θέτει δε εκ νέου ένα πολύ σοβαρό ερώτημα: μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι και αυτός αυτοπαγιδευμένος στο ξοφλημένο αυτό σύστημα.
