Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ο άκρατος λαϊκισμός καλά κρατεί. Πριν αλέκτωρ λαλήσε τρεις εξαγγέλθηκε ότι και το τελευταίο ευρώ από τις εισπράξεις των 246 εκατομμυρίων ευρώ για τις τέσσερεις τηλεοπτικές άδειες θα δοθεί στις ευπαθείς ομάδες.
Τα 246 εκατομμύρια θα εισπραχθούν σε τρία χρόνια δηλ. θα καταβάλονται 82 εκατομμύρια κατ΄ετος. Αυτό σημαίνει ένα ελάχιστο ποσό προς διανομή, μια και οι ευπαθείς ομάδες είναι τόσες πολλές που το ποσό που αναλογεί για κάθε δικαιούχο, δεν θα καλύπτει παρά μόνο την αγορά ενός κουλουριού για ένα μήνα.
Πέρα από αυτό, κατά τους έχοντες μελετήσει το μνημόνιο 3, που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας, και τα χρήματα αυτά θα πάνε χωρίς δεύτερη κουβέντα στους δανειστές. Τους θεσμούς επί το κομψότερο κατά τους ΣυριζαΑνελ.
Αυτή η εξαγγελία πάντως θυμίζει τα 386 ευρώ το μήνα, που κατά Κατρούγκαλο θα εξαφανίσουν την φτώχεια στην Ελλάδα. Με δεδομένο ότι τα έσοδα από την αδειοδότηση τεσσάρων καναλιών δεν καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες της κοινωνίας, το ερώτημα που προκύπτει είναι, πια προβλήματα προκύπτουν από τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας.
Κι αυτό, γιατί άνευ λόγου και αιτίας, περιόρισαν τον αριθμό των καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας, την ώρα που η τεχνολογία επιτρέπει την μετάδοση προγράμματων υψηλής ευκρίνειας από τουλάχιστον 16 κανάλια.
Είπαν κατόπιν εορτής ως δεύτερη αιτιολόγηση, για να δικαιολογήσουν τον περιορισμό αυτό, ότι η σημερινή διαφημιστική πίτα τόσα χωράει. Η διαφημιστική δαπάνη δεν μπορεί να είναι κριτήριο, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει παρέμβαση στην αγορά, ανεπίτρεπτο για μια χώρα που λειτουργεί με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και όχι των κρατικών μονοπωλείων του τέως ανατολικού μπλοκ ή των ολιγοπωλείων που ξεφύτρωσαν στη Ρωσία μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Με την λεγόμενη διαδικασία πλήγματος κατά της διαπλοκής, βγήκαν εκτός κανάλια εν λειτουργία, που θα δημιουργήσουν πάνω από 1.500 νέους ανέργους, έναντι των 800 θεωρητικώς θέσεων εργασίας, που θα δημιουργηθούν από τους δύο νέους καναλάρχες, που μπαίνουν στο παιχνίδι των μίντια, μια και το μαύρο, που ξορκίζει η κυβέρνηση, το επιβάλει τώρα μέσω αυτής της κλειστής διαγωνιστικής διαδικασίας.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ανεργία αυξάνεται και αντίστοιχα μειώνονται τα έσοδα των τόσο των ασφαλιστικών ταμέων, όσο και του δημοσίου μια και δεν θα πληρώνονται οι αντίστιχοι φόροι.
Βεβαίως από τα αποτελέσματα της διαγωνιστικής διαδικασίας που είδαμε, προκύπτουν εύλογα ερωτηματικά, όπως το πως και το γιατί ο όμιλος Βαρδινογίαννη έμεινε εκτός, μολονότι διεκδικούσε δύο άδειες μια για λογαριασμό του Star και μια δεύτερη μέσω μιας κυπριακής εταιρίας.
Ένα δεύτερο ερώτημα που προκύπτει είναι αυτό των άρτιων εγκαταστάσεων, που έχει το κανάλι του ομίλου Βαρδινογιάννη, που άλλο όμοιό του δεν υπάρχει στη χώρα μας. Κι αυτό γεννάει ένα ακόμη ερώτημα, που έχει να κάνει με τα κλειστά χαρτιά, που κρατάει η κυβέρνηση γύρω από τις πανελλαδικές άδειες θεματικού περιεχομένου.
Πόσες θα είναι και με ποιό περιεχόμενο, κι αν θα προκυριχθούν σύντομα προκειμένου κάποιοι από τους κομμένους να διεκδικήσουν μια από αυτές. Παράλληλα υπάρχει και σε εκρεμμότητα ο διαγωνισμός για τις περιφερειακές άδειες, που μπορούν να εκμεταλευθούν οι κομμένοι, μια και δύο άδειες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καλύπτουν ένα μεγάλο μερος του τηλεοπτικού κοινού.
Το πως θα κινηθεί η κυβέρνηση που θυμήθηκε τώρα το ΕΣΡ και θέλει να το αναστήσει θα φανεί σύντομα. Για την ώρα έχουμε προ οφθαλμόν το εκτεταμμένο φάσμα της ανεργίας και παράλληλα τις λεγόμενες νέες θέσεις που ως προς τον αριθμό των τετρακοσίων εργαζομένων εμφνίζει πολλά ερωτηματικά.
Γιατί ποιός μας λέει ότι οι νέοι επιχειρηματίες δεν θα περάσουν για να καλύψουν το πλαφόν των τετρακοσίων, υπαλλήλους που σήμερα εργάζονται σε άλλες επιχειρήσεις τους, προκειμένου να καλύψουν την απαίτηση του νόμου για 400 μισθοδοτούμενους.
Από την άλλη μεριά πως θα καλύψουν τα τεράστια ποσά που θα δώσουν για την αδειοδότηση που πέτυχαν, μια και αυτά ανεβάζουν υπέρμετρα το κόστος λειτουργίας των παλιών και νέων καναλιών.
Και αυτό το γεγονός πόσες και ποιές επιπτώσεις θα έχει τόσο στη μισθοδοσία των εργαζομένων, αλλά και στο κόστος που θα δαπανήσουν για την αγορά και την παραγωγή προγράμματος.
Με αυτή την έννοια και πέρα από την πολυφωνία που πλήττεται καίρια, ποιά θα είναι η ποιότητα του νέου τηλεοπτικού προϊόντος; Και πόσο διαπλεκόμενοι ήταν οι παλιοί και πόσο οι καινούργιοι, που θα στήσουν τα νέα κανάλια; Όλα αυτά, πέρα από τα επικοινωνιακά τερτίπια, δεν διασφαλίζουν έναν κόσμο ηθικό και αγγελικά πλασμένο, στο νέο τηλεοπτικό τοπίο που πρόκειται να διαμορφωθεί.
Όμως το παιχνίδι δεν έχει λήξει, μολονότι ο διαιτητής σφύριξε στο ενενήντα. Υπάρχουν και οι παρατάσεις που λέγονται ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, που σημαίνει ότι το τοπίο, που θεωρητικά διαμορφώθηκε μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί.
Και τέλος υπάρχουν και οι δορυφορικές, ανοιχτές και συνδρομητικές καθώς και ιντερνετικές μεταδόσεις, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, κρατώντας στη ζωή τα υπάρχοντα και μη αδειοδοτηθέντα κανάλια…
