Του Γιώργου Κράλογλου
Ας σταυροκοπηθούμε, μέρες που είναι, να βαστάξουν οι Τράπεζες για να κρατήσουν στη ζωή (συγκεκριμένους) ομίλους, αλυσίδες και βιομηχανικά συγκροτήματα που αν «εκπνεύσουν» θα προκαλέσουν «τσουνάμι» αφάνταστων καταστροφών. Έτσι θα εξακολουθήσουμε να σουρνόμαστε για κάποια χρόνια. Μετά έχει ο Θεός… Στο μεταξύ οι διώκτες των επενδύσεων θα πουλάνε, θρασύτατα, αριστερό σανό ανάπτυξης. Με ποσοστά μάλιστα…
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα σκυθρωπά πρόσωπα που συναντούσε διασχίζοντας την Αλβανία του Μπερίσσα, τη Βουλγαρία του Ζιφκοφ ή την πρώην Γιουγκοσλαβία του Τίτο.
Εκεί βαδίζουμε. Σε εκείνα τα χρόνια. Και σε εκείνους τους τόπους. Με τα κλειστά σύνορα της μιζέριας, της κατάθλιψης και του παραμιλητού…
Στις αρχές του χρόνου πήραμε μια γερή γεύση της κακομοιριάς (που ήδη μας δέρνει) από τις διώξεις της επένδυσης της Eldorado και του ίδιου του επενδυτή με κυβερνητικές επιθέσεις και σε προσωπικό επίπεδο!!!
Μπορεί να μαζεύτηκε το ρεζιλίκι της χώρας (μετά την προσφυγή του ξένου επενδυτή στα δικαστήρια) αλλά οι διώξεις επενδύσεων και επενδυτών παραμένουν όσο το σχέδιο διωγμού των ιδιωτών το καλύπτει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας.
Προχθές, είχαμε τη δίωξη με την υπόθεση της Αφάντου της Ρόδου (μιας γιγαντιαίας τουριστικής επένδυσης την οποία καλωσόρισαν και οι ίδιοι οι κάτοικοι) από το υπουργείο Πολιτισμού και προσωπικά το σύντροφο Μπαλτά.
Άλλη μία δίωξη υπό το βλέμμα του πρωθυπουργού, Α. Τσίπρα, ο οποίος δεν τολμά να αγγίξει τον Μπαλτά αλλά μόνο να τον μετακομίζει από υπουργείο σε υπουργείο…
Ευθύνεται και εδώ προσωπικά ο πρωθυπουργός καθώς οι πάντες αντιλαμβάνονται (ακόμη και οι ερασιτέχνες των επενδύσεων) ότι η Ελλάδα είναι ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος που σημαίνει ότι η ανάπτυξη (όπως γίνεται σε όλο τον πλανήτη) δεν ανακόπτεται αλλά συνυπάρχει με την προστασία του αρχαιολογικού και του φυσικού περιβάλλοντος.
Αντίθετα όμως σε αυτό ο Σκουρλέτης χθες και ο Μπαλτάς σήμερα χρησιμοποιούν, ως ΣΥΡΙΖΑ, το περιβάλλον σαν πρόσχημα διώξεων των επενδύσεων βάζοντας κρατικές υπηρεσίες να παρεμβάλλονται κατά πως συμφέρει το κόμμα…
Και το κόμμα έχει τώρα ανάγκη να φουλάρει την αριστερή προπαγάνδα για να κρατήσει «ακμαίους» τους μπολσεβίκους όταν θα τους πετάνε γιαούρτια και αυγά οι απελπισμένοι ψηφοφόροι τους.
Οπότε δεν είναι μόνο θέμα Μπαλτά, Σκουρλέτη, ή Λαφαζάνη (παλαιότερα) το σχέδιο διωγμού των ιδιωτικών επενδύσεων.
Είναι και θέμα ανικανότητας του ίδιου του Τσίπρα να χειρισθεί τα μηχανήματα λειτουργίας της αυξομείωσης της «αριστεροσύνης» του κόμματος…
Για παράδειγμα το οργανωμένο καραγκιοζιλίκι του Τσίπρα και των «ανταρτών» στην υπόθεση της Cosco και των κρατικών αεροδρομίων με τις κινητοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ έστω και αν και στις δύο περιπτώσεις επρόκειτο για (προβλεπόμενες από το μνημόνιο) αποκρατικοποιήσεις και όχι για ιδιωτικές επενδύσεις!!!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε τίποτε απολύτως. Ο δε Τσίπρας εμφανίσθηκε (άλλη μία φορά) αναξιόπιστος πρωθυπουργός όχι μόνο για επενδύσεις και επενδυτές που προσκαλεί στην χώρα του αλλά και στις ιδιωτικοποιήσεις που συμφώνησε με τους θεσμούς!!!
Όλα αυτά, κατά την άποψή μου, αποκαλύπτουν πως ο Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ φροντίζουν να αποφύγουν τα βάρη μιας ανάπτυξης καθώς δεν θέλουν αλλά και δεν αντέχουν τους κανόνες και όρους της που τηρούν όλες οι χώρες του ανεπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου από την Ασία μέχρι τις γειτονικές Βουλγαρία και Ρουμανία.
Όμως και το κυνηγητό των επενδυτών το κάνουν με ερασιτεχνισμό. Καταφεύγουν (με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος και της αρχαιολογίας) στα γνωστά αντικίνητρα που έχουν θεσπισθεί μόνο για να συντηρούν τα κυκλώματα διαφθοράς. Και αν τα υπουργεία Ανάπτυξης ή Περιβάλλοντος δεν μπορούν να ανατρέψουν την ιδιωτική επένδυση επιστρατεύουν το Πολιτισμού!!!
Οι προσφυγές βέβαια αφορούν μόνο ιδιωτικές επενδύσεις. Οι τυχόν κρατικές (ενέργεια, υποδομές, χώροι αποβλήτων) είναι εντελώς ελεύθερες χωρίς παρεμβάσεις των υπουργείων.
Με τον τρόπο αυτό το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, για το διωγμό των επενδυτών και των ιδιωτικών επενδύσεων, ξεδιπλώνεται ή αναδιπλώνεται αν το απαιτούν τα «μηχανήματα» παραγωγής αριστερισμού…
Μέσα στην κατάντια αυτή η Ελλάδα, της αριστερής ανάπτυξης, τρομάρα μας, θα παραμείνει ως η μόνη από τις ευρωπαϊκές χώρες των μνημονίων (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, και Κύπρο) που θα συνεχίσει να σούρνεται, όταν αυτές θα απογειώνονται. Θα παράγει όμως άφθονη μιζέρια και θλίψη για τα πρόσωπα των κατοίκων της μαζί με παραμιλητό… ίδιο με αυτό που συναντούσαμε στα πρώην σοβιετικά Βαλκάνια.
Πηγή : capital.gr
