Του Γιώργου Κράλογλου
Έγραψαν ή αντέγραψαν σε ένα χαρτί κίνητρα που εφαρμόζουν κυβερνήσεις (παρέχοντας σταθερότητα και αξιοπιστία στους επενδυτές) και το «βάφτισαν» αναπτυξιακό νόμο… Πασπάλισαν την «τούρτα» της ανάπτυξης με το waiver ως «τρούφα-ρεγάλο» του Ντράγκι. Έβαλαν εμπρός τις αριστερές μηχανές με τις νέες «κόκκινες γραμμές» στα εργασιακά. Και επέστρεψαν στο βαθύ τους ύπνο. Αλλά από αυτό το πλευρό να κοιμούνται…
Θα ξυπνήσουν, θέλουν δεν θέλουν, από τα βροντερά κανόνια που θα σκάσουν μέσα στο 2016 στην αγορά όταν οι Τράπεζες θα μετρήσουν (ξανά) τις αντοχές τους… Και (ιδίως) πόσο κρεβάτι τους περισσεύει για να απλώνουν τα ποδάρια τους… στην ελληνική επιχειρηματική αγορά και μετά το 2018.
Τότε δηλαδή που θα αποκαλούμε το τέταρτο μνημόνιο ρύθμιση του χρέους… και έξοδο από την κρίση.
Θα τους ξυπνήσουν εκρήξεις, στον τομέα της λεγομένης βαριάς και ενεργοβόρου βιομηχανικής παραγωγής και των εξαγωγών που είναι ήδη σε οριακό σημείο και υπολογίζουν (με τα σημερινά δεδομένα) πως δεν θα βρεθούν λύσεις παραπέρα ζωής τους στην Ελλάδα.
Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι δεν συνθέτουν (από μόνες τους) λύσεις τα παγωμένα τα μεροκάματα, οι μισθοί του 500άρικου, τα τετράωρα αλλά και το waiver που εμφανίζεται (σκόπιμα βέβαια) ως «Απόστολος» οικονομικής σωτηρίας του τόπου…
Θα τους στερήσουν τον ύπνο τα απρόσμενα (αυτή τη στιγμή) κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια, οι «κόκκινες» επιχειρήσεις θα φροντίσουν να προλάβουν τις Τράπεζες και να ξεπουλήσουν όσο-όσο, στα «κοράκια» ό,τι πάγια διαθέτουν πριν φθάσουν σε τερματικά στάδια πλειστηριασμών.
Εάν δεν τους ξυπνήσουν κανόνια και ανατινάξεις σημαντικότατων (ακόμη) ομίλων στην αγορά (που έτσι θα κρατήσουν «δέσμια» και την ύφεση στο 1-1,5% κατά πως ομολογούν και Τράπεζες) απλά θα μείνουν στα παραμύθια που έφτιαξαν για την ανάπτυξη πριν πέσουν να κοιμηθούν…
Τα παραμύθια για την πρόσβαση της οικονομίας στο φθηνό χρήμα, την εξασφάλιση ρευστότητας με πληρωμές των χρεών του κράτους, την άνεση στη διαπραγμάτευση μέχρι το τέλος του χρόνου, τη μείωση των πλεονασμάτων από 3,5 % στο 1,5% και (κυρίως) τη ρύθμιση του χρέους που (διαφορετικά) δεν βγαίνει με τίποτε.
Γιατί για να περάσει το waiver από τις Τράπεζες στην επιχειρηματική αγορά και να τρυπήσει το φράγμα των capital controls και της γενικής ανυπαρξίας ρευστού θα χρειαστεί (από σήμερα) ένας χειμώνας και μία Άνοιξη.
Για να περάσουν στα ταμεία των Επιχειρήσεων έστω και τα μισά (τα 2,8 δισ. ευρώ της επόμενης δόσης) από τα 7 δισ. ευρώ φέσια που έχει βάλει το κράτος στην αγορά οι 153 του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα χρειαστούν μαθήματα από αναστενάρηδες… για να βαδίσουν στα «αναμμένα κάρβουνα» των εργασιακών της δεύτερης αξιολόγησης.
Για να γυρίσουν τα «παρκαρισμένα», εκτός Ελλάδος, 40 δισ. και να ενισχύσουν τις Τράπεζες σε φτηνή δανειοδότηση πρέπει προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να αναλάβει αγώνα… για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, να καταδικάσει τη δραχμή, να ξεχάσει το ΟΧΙ και να ορκιστεί υπέρ του ΝΑΙ.
Για να έλθουν επενδυτές στην χώρα πρέπει, μέχρι το 2017, να δρομολογηθούν προς πώληση η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ και τα ΕΛΠΕ μαζί με τον ΟΛΘ και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ώστε να πάρουν σειρά η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ.
Ο λόγος είναι ότι βιομηχανικές επενδύσεις στη χώρα δεν πρόκειται να δούμε τα επόμενα 10-20 χρόνια ούτε σε ντοκιμαντέρ.
Ο δε τουρισμός αποκλείεται να ανακάμψει επενδυτικά όσο συνεχίζεται ο οργανωμένος (μπορεί και σκόπιμος) διωγμός με πολιτικά και τοπικά κριτήρια.
Συνεπώς οι μόνες επενδύσεις που μπορεί να περιμένει κανείς στην Ελλάδα είναι καθαρά ενεργειακές και ειδικότερα αυτές που έχουν να κάνουν με υποδομές, εκσυγχρονισμό δικτύων και διασυνδέσεις.
Αλλά αυτό σημαίνει (όταν μιλάμε για πραγματικές επενδύσεις) ότι η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ και τα ΕΛΠΕ δεν θα λογίζονται ως επενδυτές και ως σχεδιαστές ενεργειακών οραμάτων… αλλά ως απλοί μέτοχοι του Ομίλου στον οποίο κουμάντο δεν θα κάνουν οι εργατοπατέρες αλλά οι στρατηγικοί επενδυτές (Γερμανοί κυρίως) που θα φέρουν ή θα εξασφαλίσουν εισαγόμενα κεφάλαια.
Γιατί ο άλλος δρόμος είναι να τα βάλει το κράτος ή να υποχρεώσει τις Τράπεζες να χρηματοδοτούν ΔΕΚΟ υπό τα βλέμματα των δανειστών…
Όλα τα άλλα τα επενδυτικά οράματα… με μικρομεσαίους πρίγκιπες, με καινοτομικά προϊόντα, με ανάπτυξη τεχνολογίας ειδικών εφαρμογών, με συλλογικές εξαγωγές εθνικού προϊόντος και με αξιοποίηση του ανθρώπινου επιστημονικού και άλλου δυναμικού της χώρας είναι (βεβαίως για την Ελλάδα και μόνο για την Ελλάδα του τελευταίου μπολσεβικισμού) εφηβικές ιστορίες καφενείου, τσίπουρου και αριστερού ύπνου…
Πηγή : capital.gr
