Γράφει ο Τζόναθαν Φρίντλαντ*

Βλέποντας τις τραγικές εικόνες από τη Συρία, αναρωτιέται κανείς πόσο ακόμη θα κρατήσει η οδύνη αυτής της χώρας. Μπορεί πραγματικά να γίνει κάτι; Οι ρεαλιστές, όπως πάντα, στοιχηματίζουν υπέρ της αδράνειας υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

Οι αντιπαλότητες στο έδαφος και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα είναι παρά πολύ μπλεγμένα και πάρα πολύ ισχυρά για να λυθούν μέσα στο επόμενο διάστημα. Αντιλαμβάνεται κανείς γιατί οι διπλωμάτες έχουν φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζουν το Συριακό όχι ως δυσεπίλυτο, αλλά πλέον ως ανεπίλυτο.

Εκεί που τα διάφορα νήματα δείχνουν να ξετυλίγονται, ξαφνικά βλέπει κανείς να εμφανίζονται αρκετοί νέοι κόμποι. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Τουρκίας, που εμφανίζεται ως χρήσιμος σύμμαχος στην ανακατάληψη εδαφών από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά επιμένει επίσης να πλήττει τις ομάδες των Κούρδων που έχουν, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση του ISIS.

Η κατάσταση είναι λοιπόν εξοργιστικά περίπλοκη. Ωστόσο, υπάρχουν λόγοι για να μην είναι κανείς πεσιμιστής στο Συριακό. Κατά πρώτον, για μεγάλο διάστημα λεγόταν ότι το Συριακό είναι αδύνατο να επιλυθεί επειδή για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα σε δύο κακά: τον Ασαντ ή το ISIS. Τελευταία φαίνεται ωστόσο ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές.

Οι ομάδες της αντιπολίτευσης που βρέθηκαν χθες στο Λονδίνο, όπως και οι δυνάμεις που απελευθέρωσαν τη Μανμπίζ, φανερώνουν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, πέρα από την τζιχαντιστική βιαιότητα και τον δολοφονικό μπααθισμό. Κατά δεύτερον, αξίζει να σημειωθεί κάτι άλλο που έγινε αυτήν την εβδομάδα στη Σύνοδο του G20 στην Κίνα. Οι ΗΠΑ και η Κίνα επικύρωσαν την κοινή τους δέσμευση για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Εάν αυτές οι δύο υπερδυνάμεις μπορούν να ξεπεράσουν τις πολλές διαφωνίες τους για να συνεργαστούν σε ένα τέτοιο θέμα, τότε θα μπορούσαν σίγουρα και οι ΗΠΑ με τη Ρωσία να διαμορφώσουν ένα σχέδιο για τη Συρία, επικεντρωμένο στην επιρροή που ασκεί η Μόσχα στον Ασαντ.

Κάτι τέτοιο θα είναι, φυσικά, δύσκολο. Αλλά δύσκολη ήταν και η συμφωνία για την κλιματική αλλαγή. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους διπλωμάτες και τους πολιτικούς να εγκαταλείψουν τη Συρία. Εάν το κάνουμε, καταδικάζουμε όλα εκείνα τα παιδιά, που έχουν ήδη αντιμετωπίσει πέντε χρόνια αφάνταστης αιματοχυσίας, να συνεχίσουν να υποφέρουν.
*Αρθρο στον «Guardian»
Πηγή: mignatiou.com