Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ*
Χωρίς θυσίες και μεταρρυθμίσεις, η οικονομική «βαλκανοποίηση» της Ελλάδος είναι αναπόφευκτη –με ό,τι αυτό συνεπάγεται και από πλευράς ασφαλείας…
Έπειτα από δύο Παγκοσμίους Πολέμους, η Ευρώπη αναζήτησε την σταθερότητα. Στο όνομα της λήθης, τα γεωπολιτικά ζητήματα απωθήθηκαν. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου αναβίωσε παλιούς φόβους. Όμως, η αμερικανική υπερδύναμη έμοιαζε να διαθέτει την βούληση και τα μέσα για την προέκταση της ψυχροπολεμικής σταθερότητας –και μάλιστα χωρίς αναστολή της ελευθερίας.
Έτσι, η Ευρώπη βίωσε επί εξήντα χρόνια μία ουτοπία, «το τέλος της Ιστορίας». Εφ’ όσον η βία είχε αποκλειστεί, η προσοχή στράφηκε στην Οικονομία, στις Διεθνείς Σχέσεις, στις Ευρωπαϊκές Σπουδές. Οι πρόσφατες εξελίξεις, όμως, έδειξαν πόσο σύντομα η ουτοπία μετασχηματίζεται σε δυστοπία.
Η Ουκρανία επανεισήγαγε βιαίως την Γεωπολιτική στην ευρωπαϊκή πολιτική. Η Ρωσία κινείται από δυνάμεις θεμελιωμένες στο συλλογικό υποσυνείδητο, στις ιστορικές και γεωγραφικές εμπειρίες, στα αισθήματα εθνικής υπεραναπλήρωσης μάλλον, παρά στην ικανοποίηση καταναλωτικών επιθυμιών.
Πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι αναλύσεις για τον εξ Ανατολών κίνδυνο, το Μεσανατολικό επεφύλαξε νέα δυσάρεστη έκπληξη. Η απειλή του ISIS λαμβάνει μορφές οι οποίες ξεφεύγουν από το πλαίσιο της καθιερωμένης γεωστρατηγικής σκέψης.
Ο κατ’ εξοχήν «υβριδικός» πόλεμος εναντίον της Δύσης κινητοποιεί δυνάμεις και δεξιότητες βαθειά ριζωμένες στην μουσουλμανική γεωπολιτική παράδοση, όπως η δικτυωτή πολυκεντρική οργάνωση και η κινητικότητα.
Οι καταβολές του Ισλάμ στο γεωγραφικό περιβάλλον της ερήμου διευκολύνουν τους μαχητές του ISIS να αξιοποιούν τις δυνατότητες της παγκοσμιοποίησης. Αντιθέτως, η δυτική χριστιανική παράδοση της εδαφικής σταθερότητας δημιουργεί προσκόμματα. Ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος, ιδιαιτέρως ο μεσογειακός, τοποθετείται ανάμεσα στις δύο παραδόσεις.
Η εγκατάλειψη της γεωπολιτικής παιδείας, τόσο στο πεδίο της έρευνας όσο και της εκλαΐκευσης, πληρώνεται ακριβά. Μπροστά στην κατάρρευση των ψευδαισθήσεων, οι λαοί αντιδρούν σπασμωδικά και επιθετικά, όπως όταν αρνούνται να ανταποκριθούν δημιουργικά στις μεταναστευτικές προκλήσεις.
Με τον τρόπο αυτόν εντείνουν τους κινδύνους για αποσταθεροποίηση, συμβάλλουν δηλαδή στην μεταφορά της αστάθειας από τις ευρωπαϊκές περιφέρειες στο εσωτερικό της ηπείρου.
Σε αυτή την ένα ευρωπαϊκή «περιπέτεια», δηλαδή την αναστροφή των ιστορικών τάσεων, η Ελλάδα κατέχει μία ιδιαίτερη θέση. Η μακρά περίοδος σταθερότητας και ευημερίας, μοναδική στην ιστορία του ελληνικού έθνους, δημιούργησε ψευδαισθήσεις –η πρώτη από τις οποίες, η ευημερία, κατέρρευσε με την κρίση.
Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και η συνεπαγόμενη απογοήτευση καταδεικνύει ότι, χωρίς θυσίες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, η οικονομική «βαλκανοποίηση» της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη. Η μαζική έλευση προσφύγων και μεταναστών αρχίζει, επίσης, να εγείρει ζητήματα ασφαλείας. Όμως, δεν έχει γίνει ακόμη ευρέως κατανοητή η φύση και ο χαρακτήρας του νέου δυναμικού γεωπολιτικού περιβάλλοντος.
Η ανάλυση αυτή οδηγεί σε απαισιοδοξία. Η απόσταση ανάμεσα στις απαιτούμενες από τους καιρούς νοοτροπίες και τους ρυθμούς προσαρμογής της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει αγεφύρωτη. Η θεώρηση αυτή είναι, όμως, στατική.
Αντιστοιχεί περισσότερο στο πνεύμα της απερχόμενης εποχής, το οποίο αγνοεί τις δυνάμεις μέσα στις πολιτισμικές παραδόσεις. Επειδή η ελληνική ιστορία χαρακτηρίζεται από ασυνέχειες και αλλεπάλληλες ανατροπές, οι καταβολές των Ελλήνων τούς προετοιμάζουν για τις επερχόμενες ρήξεις.
Ορισμένες ελληνικές ιδιαιτερότητες, δυσθεώρητες μέσα στο πρίσμα της ευρωπαϊκής κανονικότητας, όπως η ναυτιλία και η διασπορά, αποτελούν σήμερα αναξιοποίητες εφεδρείες, καθώς, όσο διαρκούσε η ευρωπαϊκή προστασία, το ελληνικό κατεστημένο δεν είχε κίνητρο να συνδιαλλαγεί μαζί τους. Η αλλαγή των συνθηκών θα τις επαναφέρει στην ενεργό δράση, όπως στο παρελθόν.
Η βίαιη είσοδος των νέων γεωπολιτικών διακυβευμάτων στην Ελλάδα θα διαρρήξει τις οικονομίστικες υπεραπλουστεύσεις. Η επιστροφή της Γεωπολιτικής θα είναι επώδυνη για όλους και θα προκαλέσει σημαντική οπισθοδρόμηση, ίσως και ανατροπή, στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Όμως, θα επιτρέψει, ενδεχομένως, στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό να ανακτήσουν χαμένο έδαφος. Κατά τας Γραφάς, «οι έσχατοι έσονται πρώτοι».
Ουγγαρία παίρνει ένα βήμα προς τα εμπρός σε μια σημαντική κατάταξη / αν και μας λείπουν ακόμα ΑΕΠ δεδομένων για το τέταρτο τρίμηνο του 2015 για μερικά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούμε ήδη να δηλώσουμε ότι η Ουγγαρία έχει λάβει ένα βήμα προς τα εμπρός σε ένα σημαντικό σύστημα κατάταξης, όπως του ΑΕΠ Q415 έκπληκτος από την άλλη πλευρά.
Ουγγαρία καταγράφεται η 6η μεγαλύτερη αύξηση χρόνο με το χρόνο και την 5η μεγαλύτερη ανάπτυξη τρίμηνο σε τρίμηνο μεταξύ 20 κράτη μέλη της ΕΕ Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ, έχει δημοσιεύσει δεδομένα ΑΕγχΠ Q4 μέχρι στιγμής.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, Ουγγαρία του ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 3,0% από έτος σε έτος και κατά 1,0% τρίμηνο σε τρίμηνο κατά την περίοδο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου του 2015. Αυτό σημαίνει ταχύτερη ανάπτυξη σε σχέση με 2,6% στο Q3, ένα κατόρθωμα που η πλειοψηφία των κρατών μελών ήταν σε θέση να τραβήξει μακριά.
Ακόμα, αύξηση του ΑΕΠ για την ΕΕ των 28 επιβραδυνθεί στο 1,8% στο 4ο τρίμηνο από 1,9% το Q3. Εποχικά διορθωμένα ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,3% σε δύο της ζώνης του ευρώ (EA19) και την ΕΕ των 28 κατά τη διάρκεια του τέταρτου τριμήνου του 2015, σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, σύμφωνα με ένα φλας εκτιμήσει publ…
* Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Σορβόνη
