Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στη Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο τέτοια εποχή ακούμε το πάρε-δώσε ανάμεσα στον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας και στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι με εκτός εξουσίας τάζουν, ενίοτε λαγούς με πετραχείλια, οι εντός που διαχειρίζονται την καθημερινή πραγματικότητα προσπαθούν να παρουσιάσουν έργο και ταυτόχρονα να ξεπεράσουν σκοπέλους, που αφορούν υποσχέσεις του παρελθόντος που απεστάλησαν κατ’ ευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων.
Φέτος ο μεν Α. Τσίπρας έπεξε αμυντικό παιχνίδι, που λένε και οι ασχολούμενοι με τα ποδοσφαιρικά. Επιδίωξε να πείσει τους ακροατές του ότι δεν άλλαξε τίποτα από πέρσι, δηλ. δεν αυθήθηκε ο ΦΠΑ και ιδιαίτερα στα νησιά που υπερδιπλασιάσθηκε, δεν μειώθηκαν οι συντάξεις, δεν φορολογήθηκε το κρασί και γενικά δεν αυξήθηκαν οι πάσης φύσεως έμμεσοι φόροι. Έκανε ότι δεν είδε τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις των αγροτών και γενικά προσπέρασε μέσω των εκλογών του περσμένου Σεπτεμβρίου, τις υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν.
Το μόνο που υποσχέθηκε ήταν ακατάσχετους λογαριασμούς για συγκεκριμένες υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, καθώς και πάγωμα των υποχρεώσεων των ελευθέρων επαγγελματιών στα ταμεία τους. Και για τις δύο εξαγγελίες δεν πήρε πράσινο φως από τους δανειστές, που σημαίνει ότι τα υπεσχημένα δεν υλοποιούνται σε αυτή τη φάση.
Από την άλλη πλευρά ο Κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στη ΔΕΘ μια εβδομάδα αργότερα, υποσχέθηκε μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30%, μείωση φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες, κατάργηση ειδικού φόρου στο κρασί, μείωση του ΦΠΑ για τους αγρότες στο 13%, μείωση του φόρου φυσικών προσώπων, των ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και καθιέρωση δυο συντελεστών ΦΠΑ, έναν στο 11% και ένα στο 22%.
Ο στόχος του Κ. Μητσοτάκη προφανής. Να μιλήσει στη μεσαία τάξη, που πλήττεται καίρια με την υπερφορολόγηση και την μείωση μισθών και συντάξεων. Βεβαίως οι περικοπές των δαπανών που επικαλέσθηκε προκειμένου να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του, δύσκολα υλοποιούνται σε έναν χαοτικό δημόσιο τομέα, όπου υπάρχουν και σήμερα ακόμη μη χαρτογραφημένοι φορείς που δεν έχουν απογραφεί, αλλά και έχουν μπροστά τους το stop των δανειστών που δεν πείθονται από γενικές και αόριστες περικοπές στο δημόσιο, ζητώντας χειροπιαστά και οφθαλμοφανή αποτελέσματα.
Κι αυτό γιατί η αξιοπιστία της χώρας βρίσκεται εδώ και χρόνια στο ναδίρ και δεν είναι εύκολη με το πάτημα ενός κουμπιού η αλλαγή θέσης και στάσης των τρίτων απέναντι στην Ελλάδα. Το πως θα γυρίσει η πλάστιγα με θετικό πρόσημο προς την ελληνική πλευρά είναι κάτι που δεν θα είναι ούτε εύκολο ούτε άμεσο και δεν πρόκειται να γίνει σε μια μέρα με την εναλλαγή του προσώπου που ασκεί την εκτελεστική εξουσία.
Ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι θα τηρήσει στο ακέραιο όλες τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο των μνημονίων και θα κάνει και άλλες που δεν προβλέπονται από τις συμφωνίες με τους δανειστές.
Δεν είπε κουβέντα για εκλογές και επίσης δεν μας μίλησε για το υπερταμείο που υποθηκεύει ολόκληρη την δημόσια περιουσία για 99 ολόκληρα χρόνια. Αντιθέτως μίλησε για μείωση των πλεονασμάτων, κάτι που δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνους τους δανειστές και υποσχέθηκε 120.000 θέσεις εργασίας κάθε χρόνο στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να μας πει πως θα γεμίσει και πάλι η χώρα με φουγάρα.
Στο παιχνίδι της διεκδίκησης της εξουσίας ακούγονται από τις δύο πλευρές πολλά και διάφορα. Το θέμα είναι ότι όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης των υπεσχημένων, αν τα πράγματα θα παραμένουν απλά στο σημείο που παραλήφθηκαν ή αντίθετα οδηγηθουν σε νέο κατήφορο.
Είναι προφανές ότι η πραγματικότητα, όσο κι αν θέλουν κάποιοι να την εξωραϊσουν, είναι πολύ κακή και γίνεται χειρότερη καθημερινά με τον άκαρπο ανταγωνισμό των κομμάτων για την κατάληψη της εξουσίας.
Όσο τα κόμματα θα καταλαμβάνουν το κράτος, όσο οι κομματικοί στρατοί θα βολεύονται σε κυβερνητικές θέσεις ιδρύοντας νέους τομείς, όπως των 12 θέσεων ειδικών γραμματέων ή γραφείο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να βολέψουν περισσότερους «ημετέρους»,τόσο θα βουλιάζουμε στο τέλμα που δεν έχει πάτο.
Η χώρα δεν αντέχει την συνέχιση των στείρων αντιπαραθέσεων. Αν συνεχιστούν, η κοινωνία θα εξακολουθήσει να κατρακυλάει και ο λαός θα πληρώνει κάθε φορά τα σπασμένα.Το πάθος της εξουσίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να καταστρέψει την χώρα, σε μια συγκυρία, που ο περίγυρός μας ισοπεδώνεται από εμφύλιες συράξεις και ξένες επενβάσεις…
