Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Μολονότι η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι όλα θα πάνε καλά, εν τούτοις στην κοινή γνώμη διάχυτη είναι και πάλι η αγωνία, για το τι χειρότερο μας περιμένει στο αμέσως προσεχές διάστημα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι επίκειται η κατάρρευση του παρόντος πολιτικού σχήματος, με παράλληλη εκ νέου προσφυγή στις κάλπες.
Κάποιοι άλλοι λένε, ότι όλα τα είχαμε, οι εκλογές για τέταρτη φορά σε διάστημα ενός χρόνου μας έλλειπαν.
Για την ώρα έχουμε δεδομένα, από την μια την αποχώρηση του κουαρτέτου με ανοιχτά πολλά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα «κόκκινα» δάνεια και το δημοσιονομικό και από την άλλη, το σύνολο σχεδόν των πολιτών, από κάθε επαγγελματική τάξη να βρίσκεται στους δρόμους, με το κοινό σύνθημα να πάρει πίσω η κυβέρνηση τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα.
Η κυβέρνηση από την άλλη πλευρά βρίσκεται σε συμπληγάδες πέτρες, μια και οι δανειστές πιέζουν για νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ενώ η κυβέρνηση μοιάζει αμήχανη εν μέσω των μεν και των δε.
Με αυτά τα δεδομένα, οι απειλές που εκτοξεύονται από κυβερνητικά στελέχη, περί εκ νέου προσφυγής στο λαό, με άγνωστα για την ώρα ερωτήματα, προκαλούν εύλογα ερωτηματικά σε κάθε αγωνιούντα για το μέλλον του πολίτη.
Όμως τα δεινά αυτής της χώρας και κατά προέκταση των πολιτών της, δεν τελειώνουν εδώ, μια και στην παρατεταμένη για μια εξαετία κρίση έρχεται να προστεθεί και το μεταναστευτικό, που συνοδεύεται πέραν της πληθώρας των προσφυγικών ροών, με απειλές από τις χώρες του βορά, ότι θα στήσουν γραμμή «Μαζινό» στα σύνορα της χώρας μας με την ΠΓΔΜ και την Βουλγαρία, με προφανή σκοπό να εγκλωβιστούν οι εισερχόμενοι πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες στη χώρα μας, με παράλληλη έξοδο της Ελλάδας από την συνθήκη Σένγκεν.
Μας λένε να εμποδίσουμε τους εισερχομένους. Δεν μας λένε πως εμποδίζει κανείς, μια φουσκωτή βάρκα υπερφορτωμένη με γυναίκες και παιδιά, μέσα στα φουρτουνιασμένα νερά του Αιγαίου. Τους πυροβολείς, τους πνίγεις ή τους συνοδεύεις με πολεμικά πλοία πίσω στην Τουρκία ;
Η εμπλοκή του πολεμικού ναυτικού, που υπαινίσσονται κάποιοι στην Ευρώπη, έρχεται σε αντίθεση με τα όσα ρυθμίζονται γι αυτές τις περιπτώσεις , από το διεθνές δίκαιο.
Ταυτόχρονα θέτουν και χρονικές προθεσμίες για την ολοκλήρωση των hotspots στα πέντε νησιά του Αιγαίου, καθώς και την εγκατάσταση κέντρων υποδοχής στην ηπειρωτική Ελλάδα. Σφυρίζουν αδιάφορα από το γεγονός ότι χώρες, όπως το Πακιστάν, αρνούνται το επαναπατρισμό των πολιτών τους.
Το κόστος των προσφύγων-μεταναστών είναι δυσβάστακτο για την παρούσα οικονομική συγκυρία της χώρας. Τα χρήματα όμως από την Ευρώπη και η υλικοτεχνική υποδομή υπολείπονται κατά πολύ των υποχρεώσεων, που έχουν φορτώσει στην Ελλάδα, την ώρα που έστειλαν ήδη την επιταγή στον Ερντογάν των τριών δις, από τα οποία η ελληνική συμμετοχή ξεπέρασε τα 25 εκατομμύρια ευρώ.
Από την πλευρά η Άγκυρα ουδέν έπραξε μέχρι σήμερα για την αποτροπή της δράσης των διακινητών και παράλληλα δεν συζητάει το θέμα της ταυτοποίησης των προσφύγων στην τουρκική επικράτεια.
Όλα αυτά κοντεύουν να τρελάνουν τους πολίτες αυτής της χώρας, κάτι που αποδεικνύεται από τις κάθε λογής δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με μια τελευταία, που έγινε για λογαριασμό του νεοσύστατου οργανισμού «Διανέοσις» που θα δημοσιοποιηθεί τις επόμενες ημέρες, το 46,2% θεωρεί ότι η χώρα μας βγήκε ζημιωμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ταυτόχρονα το 76% δεν επιθυμεί την έξοδό της από αυτήν.
Πάνω από το 40% των νέων από 18-24 ετών επιθυμεί την πρόσδεση της χώρας στην Ρωσία του Πούτιν και την αποχώρηση της από την Ε.Ε.
Σε συντριπτικά ποσοστά βρίσκεται απέναντι στο Ισλάμ, τον κομμουνισμό, τον καπιταλισμό και τις πολυεθνικές, ενώ δεν πολυσυμπαθεί έννοιες, όπως, δεξιά, ριζοσπαστισμός, αριστερά και συνδικαλισμός.
Αντίθετα θετικά βλέπει τις αποκρατικοποιήσεις, την οικονομία της αγοράς, το σοσιαλισμό, τις αγορές και την ανταγωνιστικότητα.
Τέλος το 88,6% επιθυμεί συναίνεση. Πολύ απλά ο λαός, ανεξάρτητα του τι ψηφίζει, ζητάει από τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας να τα βρουν και να φροντίσουν από κοινού να βγάλουν την πατρίδα μας, από τα σημερινά της αδιέξοδα.
Και τι θα γίνουν οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας; Αυτοί που μέσα από το ντοπάρισμα και τον φανατισμό φτιάχνουν τις διαχωριστικές γραμμές, που τους οδηγούν στις καρέκλες της εξουσίας; Από τα δύο ερωτήματα αυτά προκύπτει ένα τρίτο. Μέχρι πότε ο ελληνικός λαός θα δέχεται όλη αυτή την κοροϊδία των παχυλών υποσχέσεων, που δεν εκπληρώνονται ποτέ, όταν αυτοί που τις έδωσαν καταλαμβάνουν την εξουσία;
Οι καιροί είναι πραγματικά δύσκολοι. Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί σε ένα βαθύ σκοτάδι από το οποίο δεν θα βλέπει φως από πουθενά. Η τύχη της χώρας αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια των πολιτών.
Εμείς οφείλουμε να πιέσουμε όχι απλά για τα μικρά συμφέροντα μας, αλλά για το αύριο, κυρίως των παιδιών μας, που έχουμε καταδικάσει με την ανεύθυνη πολλές φορές συμπεριφορά μας. Ο χρόνος που απομένει είναι περιορισμένος, μια και η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει. Για να μην γίνει η πατρίδα μας μια απέραντη πόλη Χομς…
