Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
Πραγματικό προπύργιο προόδου, δημοκρατίας, ορθολογισμού, μορφώσεως και ευρωπαϊσμού, ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη αποτελεί για την χώρα –από της εκδόσεως του Βήματος, το 1922– πηγή ελεύθερης σκέψης. Και αυτήν είναι που κάποιοι θέλουν να εγκλείσουν στα μπουντρούμια της ιδεοληψίας τους…
Ο Βρεταννός πρωθυπουργός Λόϋντ Τζωρτζ, το 1924, δύο χρόνια μετά την έκδοση του Βήματος, έγραψε ότι ο Δημήτριος Λαμπράκης, ο εκδότης αυτής της εφημερίδας, «έδωσε στην Ελλάδα τον αστικό φιλελεύθερο προσανατολισμό της στις δεκαετίες ευθύς μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Σήμερα, 92 χρόνια μετά, για όποιον θα ήθελε να μελετήσει την ιστορία του σημερινού ΔΟΛ, η φράση αυτή τα λέει όλα –ή σχεδόν, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς. Ακόμα περισσότερο, η μικρή αυτή παρατήρηση-διαπίστωση του τότε Βρετανού πρωθυπουργού επεξηγεί, άθελά της, και τους λόγους που τόσον ο Δημήτριος Λαμπράκης όσο και ο ΔΟΛ, που είναι δημιούργημα του υιού του Χρήστου, συγκεντρώνουν στην χώρα μας την μήνι και την συκοφαντία μιας μερίδας της κοινής γνώμης.
Κατά κύριο λόγο, αυτής μιας Ελλάδας αρχαϊκής, αντιδραστικής, ανατολίτικης και αδιάβροχης στον ορθολογισμό και την νεωτερικότητα.
Επίσης, η πάντα αρνητική τοποθέτηση του ΔΟΛ και των μέσων του απέναντι στους ολοκληρωτισμούς, πυροδοτούσε πάντα τις εναντίον του επιθέσεις των άκρων, είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά.
Ο ΔΟΛ ενοχλούσε και ενοχλεί ακόμα τις δυνάμεις του ζόφου και της παρακμής στην Ελλάδα, που σήμερα δίνουν την τελευταία μάχη τους πριν η χώρα καταρρεύσει. Ο ΔΟΛ ενοχλεί όλους αυτούς που θέλουν να ποδηγετήσουν τα ΜΜΕ για να κρύψουν την πνευματική και πολιτική τους γύμνια και να συγκαλύψουν τις πολιτικές τους απάτες.
Αφού προσπάθησαν, βλακωδώς, να εξαγοράσουν τον ιστορικότερο δημοσιογραφικό οργανισμό της χώρας, τώρα που η προσπάθεια δεν τους βγήκε, επιδιώκουν να στήσουν εκ του μη όντος «δίκες» και άλλα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα παρόμοια, με απώτερο στόχο να πλήξουν και την ιδιωτική οικονομία.
Από την άποψη αυτή, το παιχνίδι τους είναι ταυτοχρόνως πρόστυχο και ύπουλο. Πρόστυχο διότι εδράζεται στην λαϊκιστική παραπληροφόρηση και στην χρησιμοποίηση ατόμων περιορισμένης αντίληψης τα οποία εκτελούν υπηρεσίες που δεν πολυκαταλαβαίνουν.
Ύπουλο γιατί επιχειρείται η ποινικοποίηση του τραπεζικού δανεισμού προς ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επενδύσεις στην χώρα μας.
Η σημερινή κυβέρνηση, στην αδυναμία της να έχει υπό τον έλεγχό της το τραπεζικό σύστημα, από την μία πλευρά επιχειρεί να ιδρύσει μη συστημικές τράπεζες ενώ, από την άλλη, επιδιώκει να φοβίσει τον επιχειρηματικό κόσμο μέσω της ποινικοποιήσεως του δανεισμού του, όταν βέβαια αυτός είναι εφικτός.
Στο σημείο αυτό σημειώνουμε ότι υψηλόβαθμα στελέχη της Δικαιοσύνης, με αφορμή όλα αυτά που συμβαίνουν στον χώρο της, περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα μία εικόνα τραγική για τον θεσμό, ο οποίος καθημερινά βάλλεται.
Κατ’ αρχή, τα στελέχη αυτά δεν κρύβουν την δυσφορία τους και σχολιάζουν με αρνητικά λόγια ορισμένες μεθοδεύσεις (όπως τις χαρακτηρίζουν) που γίνονται στο όνομα της Δικαιοσύνης. Φθάνουν μάλιστα σε σημείο να κάνουν λόγο για πρωτοφανείς παρεμβάσεις, που όμοιές τους δεν υπήρξαν στο παρελθόν.
Λένε ότι τα κρούσματα παρεμβάσεων της κυβέρνησης στην Δικαιοσύνη είναι τόσο πολλά καθημερινώς που προβληματίζουν τους πάντες. Έχουν καταγγελθεί περιπτώσεις που αφορούν υποδείξεις για επιλεκτικό χειρισμό υποθέσεων που στρέφονται κατά συγκεκριμένων προσώπων τα οποία δεν ανήκουν στο κυβερνητικό πολιτικό στρατόπεδο.
Αντιθέτως, καταβάλλονται προσπάθειες αποσιώπησης παραβατικών πράξεων που άπτονται της εφαρμογής (ακόμη και) ποινικών νόμων και αφορούν κυβερνητικά στελέχη. Αναφέρονται επίσης απίθανα κρούσματα επίδειξης αδιαφορίας για την εφαρμογή ποινικών νόμων, επιλεκτικών διώξεων και επιλεκτικών διαρροών εναντίον προσώπων, τα οποία στην συνέχεια διαμαρτύρονται για άδικο στιγματισμό και στοχοποίησή τους.
Οι δυσάρεστες αυτές εξελίξεις, αλλά και πολλά άλλα κρούσματα ανικανότητας, οδηγούν την Ελλάδα προς επικίνδυνες ατραπούς –με πιθανές πολύ δυσάρεστες εξελίξεις να μην είναι μακριά στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας. Υπό αυτή την έννοια, η κατά του ΔΟΛ επίθεση είναι μία επιλογή παραμορφώσεως της πραγματικότητας, κάτι που αποτελεί τρέχουσα πρακτική για τον πρωθυπουργό και το περιβάλλον του.
