Πριν λίγες ημέρες μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα στην κατεχόμενη Κερύνεια. Μόλις πέρασα από το σημείο ελέγχου των κατοχικών αρχών στην περιοχή του Αγίου Δομετίου, αντίκρισα αριστερά και δεξιά ανοιχτές περιοχές, που μέχρι πρόσφατα ήταν ναρκοθετημένες από τα Τουρκικά στρατεύματα.
Καθ οδόν προς την Κερύνεια και ανεβαίνοντας προς το πέρασμα ανάμεσα στα δύο βουνά συναντά κανείς δεξιά του τεράστιες κατασκευές συγκροτημάτων με διαμερίσματα, που κτίστηκαν πρόσφατα και εύλογα διερωτάται τι εξ υπηρετεί αυτός ο οικοδομικός οργασμός.
Βεβαίως η απάντηση είναι αυτονόητη, μια και οι κατοικίες αυτές κτίζονται με χρηματοδότηση της Άγκυρας, με σκοπό να στεγάσουν τα νέα κύματα εποίκων που προσέρχονται συνεχώς από την Τουρκία, με σκοπό την ανατροπή των δημογραφικών δεδομένων της περιοχής.
Προσεγγίζοντας την γραφική Κερύνεια παρατηρεί κανείς από ψηλά ένα τεράστιο τζαμί και δύο πανύψηλους ιστούς με τις σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους.
Το γραφικό λιμανάκι της Κερύνειας είναι γεμάτο από τουριστικά μικρά σκάφη και κάποια από αυτά με σκαρί παλαιού τύπου. Οι ψαροταβέρνες προσφέρουν θαλασσινά και μια από αυτές έχει διατηρήσει το παλιό ελληνικό της όνομα.
Η παλιά ελληνική εκκλησία του Αρχάγγελου Μιχαήλ έχει υποστεί «κούρεμα» στο καμπαναριό της, προκειμένου να εξαφανισθεί από τα μάτια κάποιου που περιπλέει στο λιμανάκι της Κερύνειας.
Οι σκαλωσιές για την επισκευή της είναι σκουριασμένες και μολονότι έχουν δοθεί χρήματα από την ΟΥΝΕΣΚΟ για την αποκατάσταση της, δεν εκτελούνται οι σχετικές εργασίες εδώ και χρόνια.
Πέντε μίλια δυτικά της Κερύνειας βρίσκεται το Πέντεμίλι το σημείο που έγινε η εισβολή των Τούρκων στις 20 Ιουλίου του 1974. Εκεί έχει στηθεί ένα μνημείο βαρβαρότητας με τσιμέντο.
Η παραλία έχει ήδη αξιοποιηθεί τουριστικά, μια και προσφέρεται τους θερινούς μήνες για κολύμπι. Τίποτε, εκτός από το μνημείο, δεν θυμίζει το σκληρό για την Κύπρο πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974.
Ταξιδεύοντας δυτικά συναντάμε την Λάπηθο που είναι συνδεδεμένη λόγω οικοδομικού οργασμού με τον Καραβά.
Στις παρυφές του Πενταδάχτυλου η παλιά πόλη με υπέροχα σπίτια από το παρελθόν. Ένα από αυτά, που ανήκει σε Ελληνοκύπρια οδοντογιατρό, έχει πουληθεί σε Άγγλο, που το κατέχει παράνομα μέχρι σήμερα.
Λίγο πιο κάτω μια εκκλησία, παλιό μοναστήρι, με κελιά. Το κατοχικό καθεστώς έφτιαξε μπροστά στην εκκλησία και τα κελιά μια μεγάλη πισίνα και το μετέτρεψε σε ξενοδοχείο.
Ύστερα από διεθνείς διαμαρτυρίες άλλαξε την χρήση του και το έκανε γηροκομείο.
Πηγαίνοντας δυτικά στο παραλιακό μέτωπο συναντάμε την είσοδο του αγωγού νερού από την Τουρκία, που εγκαινιάστηκε πρόσφατα από τον Ταγίπ Ερντογάν και εσωτερικά έναν αποταμιευτήρα, όπου διοχετεύεται το νερό του αγωγού.
Παίρνοντας αριστερά τον Πενταδάκτυλο στην πεδιάδα της Μεσαορίας, που απλώνεται μπροστά μας, υπάρχουν αριστερά και δεξιά του δρόμου τεράστια στρατόπεδα του τουρκικού στρατού.
Επιστρέφοντας στο οδόφραγμα νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι αναλογιζόμενος ότι και στην Κύπρο, για να φτάσουμε στην τραγωδία και στην κατάληψη του 38% της Μεγαλονήσου από την Τουρκία το 1974, Έλληνες ήταν εκείνοι που άνοιξαν την κεκρόπορτα με το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας στις 15 Ιουλίου με στόχο την εξόντωση του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου Μακαρίου.
Τάσος Παπαδόπουλος
