Αντιγράφω από το κείμενο με υπογραφή του κ. Κώστα Βενιζέλου :
(http://mignatiou.com/2016/02/sigkrousi-rosias-tourkias-ke-gi-tin-kipro-akouse-exapsalmo-i-agkira/) :

«ΤΟ IMF ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ: Συνάντηση με αντιπροσωπεία του IMF είχε στα κατεχόμενα ο “υπουργός” τουρισμού, Φαϊζ Σουτσιούογλου για θέματα τουρισμού και τα μοντέλα μετά τη λύση, την τουριστική οικονομία και τις ανάγκες του τουρισμού στα κατεχόμενα. Όπως μεταδίδεται από τα κατεχόμενα, ανακοίνωση του “υπουργείου” αναφέρει ότι η συνάντηση διήρκεσε μιάμιση ώρα και επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήταν η Rachel Van Elkan.

Σύμφωνα με τη γραπτή δήλωση του κ. Σουτσιούογλου, η συνάντησή τους ήταν πολύ παραγωγική και αποφάσισαν να εργαστούν από κοινού στο θέμα του πώς μπορεί να συμβάλλει το IMF στον τουρισμό της “βόρειας” Κύπρου. Τους ανέφερε, σημειώνει, ότι με στόχο τη συμβολή στην οικονομία της “χώρας”, εργάζεται για την ανάπτυξη του τουριστικού τομέα και την αναζωογόνηση του αγροτουρισμού.»

Ώστε έτσι λοιπόν. Το ΔΝΤ στα Κατεχόμενα!!!! Και το Διεθνές Δίκαιο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Τι σημαίνει αυτό; Αναγνώριση; Εξυπηρέτηση του, στριμωγμένου στη διεθνή σκηνή, Σουλτάνου Ερντογάν ; Έλειψαν τα τούρκικα στην κα Rachel Van Elkan (είχε περάσει και από την Τουρκία ως εκπρόσωπος του ΔΝΤ);

Πίεση της Κύπρου από έναν από τους σιδηρούς βραχίονες των ΗΠΑ (το ΔΝΤ δηλαδή) προκειμένου να υποχρεωθεί σε αναγνώριση είτε τετελεσμένων, είτε σε ατελέσφορες και επιζήμιες εθνικά επιλογές; Πίεση του διεθνούς χρημοτοπιστωτικού συστήματος (διάβαζε τραπεζοκρατίας) μέσω του ΔΝΤ προς το Ανεξάρτητο Κυπριακό Κράτος στην κατεύθυνση που αυτοί επιδιώκουν σε σχέση με τη διαχείριση των Κυπριακών υδρογονανθράκων ή και των πιθανών δρόμων των μελλοντικών ενεργειακών αγωγών;

Νομίζω ότι η πρόκληση δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Η κα Rachel Van Elkan και όσοι την συνόδευαν από το ΔΝΤ θα πρέπει να θεωρηθούν από την Κυπριακή Δημοκρατία persona non grata. Ο Κύπριος αλλά και ο Ελλαδίτης εκπρόσωπος στο ΔΝΤ θα πρέπει να κινήσουν τις δέουσες διαδικασίες εντος ΔΝΤ, αλλά και να διερευνήσουν αν ήταν πρωτοβουλία της κας Rachel Van Elkan ή υπήρξε άνωθεν εντολή πχ από την Διευθύντρια του ΔΝΤ την κα Λαγκαρντ, η οποία κατηγορείται από τη Γαλλική δικαιοσύνη για «συνέργεια σε πλαστογραφία και υπεξαίρεση δημοσίων κεφαλαίων”.

Θεωρώ ότι όλοι οι Κύπριοι και οι Ελλαδίτες Ευρωβουλευτές θα πρέπει να φέρουν το θέμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα πρέπει να εξεταστεί συνολικά με αυτήν την αφορμή ο ρόλος του ΔΝΤ. Δεδομένου μάλιστα ότι

1. «τον Μάιο του 2013 τέθηκε σε ισχύ το «Δίπτυχο», το οποίο αποτελείται από δύο κανονισμούς ΕΕ (472/2013 και 473/2013) οι οποίοι εφαρμόζονται στα κράτη μέλη που έχουν νόμισμα το ευρώ».
2. «Επιπλέον, με το «Δίπτυχο», το Κοινοβούλιο αναλαμβάνει σημαντικότερο ρόλο στον τομέα του ελέγχου, καθώς η αρμόδια επιτροπή του μπορεί να καλεί τους ενδιαφερόμενους θεσμούς (Επιτροπή, Συμβούλιο, Ευρωομάδα, ΕΚΤ και ΔΝΤ) να συμμετάσχουν σε οικονομικό διάλογο με το Κοινοβούλιο.» (http://www.europarl.europa.eu/ftu/pdf/el/FTU2.3.pdf)

 

Παρέχεται τέτοια δυνατότητα στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ας μην λησμονούμε το παρελθόν του ΔΝΤ. Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να λειάνουν, να στρογγυλέψουν τις παρεμβάσεις του, από όπου πέρασε άφησε εκτεταμένη φτωχοποίηση-ερήμωση οικονομική. «Παράλληλα, πολυάριθμες μελέτες αποδεικνύουν ότι η εμπλοκή του Ταμείου στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου συνοδεύτηκε στις περισσότερες περιπτώσεις από δραματική αύξηση της φτώχειας και των ασθενειών.» (από ενημερωτικό σημείωμα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου http://www.kaele.ondsl.gr/page.asp?id=3148).

Ο James Petras (Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Binghamton University, New York και συγγραφέας 62 βιβλίων/μεταφρασμένων σε 29 γλώσσες) σε πρόσφατο άρθρο του για το ΔΝΤ (25 12 2015) με τίτλο: «International Monetary Fund’s Rogues Gallery. Crooks, Rapists and Swindlers» (http://petras.lahaine.org/?p=2069) αναφέρει μεταξύ των άλλων:

«…Το ΔΝΤ θέτει τις βάσεις για την κατάκτηση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων των ευάλωτων κρατών του κόσμου από τις μεγάλες τράπεζες.Το ΔΝΤ παρεμβαίνοντας, αναλαμβάνει το βάρος να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά. Αυτή περιλαμβάνει τον σφετερισμό της εθνικής κυριαρχίας, την απαίτηση για ιδιωτικοποιήσεις, για μείωση των κοινωνικών δαπανών, των μισθών και των συντάξεων, καθώς και τη διασφάλιση της προτεραιότητας των πληρωμών του χρέους.

 

Διευθύνοντες Σύμβουλοι – Άνθρωποι Τσεκούρια

Τί είδους άτομα υποστηρίζουν οι τράπεζες για διευθύνοντες συμβούλους του ΔΝΤ; Σε ποιούς εμπιστεύονται το καθήκον της παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μίας χώρας, την εξαθλίωση του λαού της και τη διάβρωση των δημοκρατικών της θεσμών;

Έχουν συμπεριλάβει έναν καταδικασμένο οικονομικό απατεώνα· η σημερινή διευθύντρια αντιμετωπίζει ποινική διώξη για κακή διαχείριση των δημοσίων κονδυλίων ως υπουργός Οικονομικών· έναν βιαστή· έναν υπέρμαχο της διπλωματίας των κανονιοφόρων και τον προαγωγό της μεγαλύτερης οικονομικής κατάρρευσης στην ιστορία μιας χώρας.

 

Οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι του ΔΝΤ σε Δίκη

Η τωρινή διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ (Ιούλιος 2011 – 2015) Κριστίν Λαγκάρντ [Christine Lagarde] δικάζεται στη Γαλλία για υπεξαίρεση 400 εκατομμυρίων δολαρίων, πληρωμή στον μεγιστάνα Μπερνάρντ Ταπί, όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Προέδρου Σαρκοζί.

Ο προηγούμενος διευθύνων σύμβουλος (Νοέμβριος 2007 – Μάιος 2011), Ντομινίκ Στρος Καν[Dominique Strauss-Kahn], αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν κατηγορήθηκε για το βιασμό μιας καμαριέρας σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης και αργότερα συνελήφθη και δικάστηκε για μαστροπεία στην πόλη Λιλ της Γαλλίας.

Ο προκάτοχός του Ροντρίγκο Ράτο [Rodrigo Rato] (Ιούνιος 2004 – Οκτώβριος 2007), ήταν ένας Ισπανός τραπεζίτης ο οποίος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή -απέκρυψε 27 εκατομύρρια ευρώ σε εβδομήντα τράπεζες του εξωτερικού- και εξαπάτηση χιλιάδων μικροεπενδυτών τους οποίους έπεισε να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε μία Ισπανική τράπεζα, την Bankia, που χρεοκόπησε.

Ο προκάτοχός του ένας Γερμανός, ο Χορστ Κέλερ [Horst Kohler], παραιτήθηκε όταν είπε μία αδιανόητη αλήθεια – ότι η εξωτερική στρατιωτική επέμβαση ήταν αναγκαία για να υπερασπιστεί τα Γερμανικά οικονομικά συμφέροντα, όπως τις διαδρομές του ελεύθερου εμπορίου. Είναι ένα πράγμα για το ΔΝΤ να λειτουργεί ως εργαλείο των ηγεμονικών συμφερόντων· είναι άλλο για έναν διευθύνων σύμβουλο του ΔΝΤ να ομιλεί για αυτό δημοσίως!….»

Ποιά εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε σε τέτοιους «θεσμούς»; Πόσο ανεξέλεγκτα επιτρέπεται να τους αφήνουμε να κινούνται; Και αν είναι απαραίτητη η συνύπαρξη μαζί τους, ας τους στριμώξουμε με τα θεσμικά μέσα που διαθέτουμε.

*Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι Πολιτικός Αναλυτής, πολιτικός Επιστήμων – (skouterisd@gmail.com)

Πηγή : mignatiou.com