Οι αναφορές για αμερικανικές ανησυχίες σχετικά με την ανάμιξη της Ρωσίας στην σύγκρουση στην Συρία δεν είναι δικαιολογημένες. Μετά από τρία χρόνια στρατιωτικής εμπλοκής στην περιοχή, τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει. Χιλιάδες πρόσφυγες κατακλύζουν τα σύνορα των χωρών της δυτικής Ευρώπης σε καθημερινή βάση ενώ οι ένοπλοι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους πληθυσμούς των εδαφών που ελέγχουν και ανεμπόδιστα να καταστρέφουν μνημεία της ελληνο-ρωμαϊκής ιστορικής κληρονομιάς στην Παλμύρα.

Η Ρωσία έχει αναπτύξει πάνω από 2.000 αξιωματικούς και απλούς στρατιώτες στην Συρία, μαζί με τουλάχιστον 34 Sukhoi Su-30SM καταδιωκτικά, Su-34 και Su-24 βομβαρδιστικά και Su-25 αεροσκάφη επίθεσης εδάφους. Οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κύριας αεροπορικής βάσης κοντά στην Λατάκια, υποστηρίζονται από μηχανοκίνητες μονάδες πεζικού και πεζοναυτών όπως κι από ένα σημαντικό αριθμό αρμάτων μάχης, συστημάτων πυροβολικού και οπλισμένων με επιθετικά όπλα ελικοπτέρων. Επίσης, συστήματα αεράμυνας, πάντοτε ρώσικα, έχουν αναπτυχθεί κοντά και γύρω από τις βάσεις αυτές.

Οι επιθέσεις των αμερικανικών βομβαρδιστικών και των συμμάχων τους δεν έχουν μέχρι σήμερα κάνει το οτιδήποτε για να αναχαιτίσουν αποτελεσματικά την ανθρωπιστική καταστροφή η για να σταματήσουν τις ακρότητες των Ισλαμιστών βαρβάρων που με μανία επιδίδονται σε καταστροφές οποιουδήποτε πράγματος σώζεται από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Αν η Ρωσία επιδιώκει τελικά να εκδιώξει η να περιορίσει την δράση του Ισλαμικού Χαλιφάτου, δεν βλέπω σε τι θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να προβάλει αντιρρήσεις.

Τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Παλμύρας στην Συρία, τον Ιούνιο του 2009. Σύμφωνα με δορυφορικές φωτογραφίες, το αποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος κατέστρεψε μεγάλο μέρος αυτών των πολύτιμων για την ανθρωπότητα αρχαιοτήτων τον Αύγουστο του 2015. REUTERS/Gustau Nacarino
————————————————————–

Το Ισλαμικό κράτος είναι ένα παγκόσμιο, ισλαμο-φανατικό «εξ αποκαλύψεως» φαινόμενο. Από την φύση του είναι φτιαγμένο να αντέχει τις όποιες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό. Δεν έχει κάποια ανεπτυγμένη οικονομία η τις όποιες σχετικές υποδομές με αποτέλεσμα κάθε προσπάθεια να πολεμηθεί με αεροπορικές επιθέσεις ή με επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων να μην έχει ελπίδες σημαντικών θετικών αποτελεσμάτων. Το Χαλιφάτο μπορεί να ηττηθεί μοναχά μέσω ενός μακρόχρονου και αιματηρού χερσαίου πολέμου που θα οδηγούσε σε ανακαταλήψεις κατακτημένων εδαφών, ελέγχου τους και αναδιοργάνωσης σε άλλη βάση των σχετικών περιοχών.

Στο Ιράκ, μονάχα η ανάμιξη του ιρανικού στρατού, των δυνάμεων των λεγομένων Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης και της πολιτοφυλακής των Σιιτών κατοίκων και ανταρτών συνέβαλε στην αποτροπή μιας ευρύτερης καταστροφής. Προσπάθειες από τις ΗΠΑ να εκπαιδεύσουν και να οπλίσουν μονάδες της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης οδήγησαν σε απογοητευτικά αποτελέσματα μια και οδήγησαν σε διάλυση πολλών τέτοιων μονάδων με τα μέλη τους να αυτομολούν και να ενώνονται με το μέτωπο Τζαμπάτ αλ – Νούσρα (που παίρνει οδηγίες από την αλ Κάιντα) ή και να παραδίδονται οικειοθελώς, με ολόκληρο τον σχετικό οπλισμό τους, στις δυνάμεις του Χαλιφάτου!

Το Ισλαμικό Κράτος συνεπώς εξελίσσεται βαθμιαία σε μια τεράστια απειλή όχι μόνο για τις χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά και ευρύτερα για τα κράτη και τους λαούς της Κεντρικής Ασίας και της Υπερκαυκασίας. Για παράδειγμα, ο συνταγματάρχης Γκουλμουρόντ Καλίμοφ, πρώην διοικητής των ΟΜΟΝ (ειδικών δυνάμεων ασφαλείας) του Τατζικιστάν και εκπαιδευμένος στην Ρωσία και την Δύση, με υψηλό δείκτη εκτίμησης στην χώρα του, εντάχθηκε πρόσφατα στον ISIS. Πολλοί επίσης ισλαμιστές τρομοκράτες από τον Καύκασο και από άλλες νότιες Ρωσικές επαρχίες (Νταγκεστάν, Αστραχάν, Καλμυκία) έχουν αποδεχθεί τον έλεγχο από το Χαλιφάτο και έχουν ενταχθεί σε αυτό.

Το ISIS ελέγχει τώρα μια πολύ μεγάλη περιοχή κι έχει ασφαλείς βάσεις και στρατόπεδα εκπαίδευσης. Αυτό από μόνο του αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης στην Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία καθώς και το ενδεχόμενο εκτεταμένων τρομοκρατικών επιθέσεων στην Δυτική Ευρώπη, στην Ρωσία, στη Νότια Ασία και στην Κίνα.

Τα ρωσο-καζακικά σύνορα, για παράδειγμα, είναι εντελώς ανυπεράσπιστα και ευκολοπροσβάσιμα διότι τεχνικά είναι εξαιρετικά δυσχερές να υποστηριχθούν. Εκτείνονται σε τεράστια έκταση και οι ένοπλες δυνάμεις του Καζακστάν (39.000 άνδρες, εκ των οποίων μονάχα 20.000 ανήκουν σε χερσαίες δυνάμεις) είναι πρακτικά αδύνατον να ανταποκριθούν σε μια σχετική επιθετική πρόκληση που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τεράστια περιφερειακή κρίση. Στην χειρότερη περίπτωση, η Ρωσία θα είναι αναγκασμένη να αναμιχθεί σε μια τέτοια εμπλοκή αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση των καζακικών νότιων συνόρων. Υπάρχει συνεπώς η ενδεχόμενη απειλή μιας σημαντικής μελλοντικής πολεμικής εμπλοκής όπου η Ρωσία μονάχη θα πρέπει να αναλάβει ένα σημαντικότατο βάρος δίχως την παραμικρή υποστήριξη – εκτός ενδεχόμενα μιας πιθανής ανάμιξης της Κίνας.

Η Ρωσία συνεπώς έχει δύο ουσιαστικά επιλογές: Να πολεμήσει σήμερα το ISIS στη Μέση Ανατολή, η να υποχρεωθεί αργότερα να κάνει το ίδιο πράγμα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Οι απώλειες που έχει υποστεί ο στρατός της Συρίας σε ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να αναπληρωθούν μέσω της εισροής δυνάμεων πολιτοφυλακών υποστηρικτικών προς το Ιράν αλλά και από τον ίδιο τον ιρανικό στρατό. Αυτός ο στρατός είναι η μοναδική οργανωμένη στρατιωτική δύναμη στην περιοχή ικανή να εμπλακεί σε κανονικές μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις με σοβαρές δυνατότητες επιτυχίας. Αυτό δείχνει πως η συμφωνία των ΗΠΑ με το Ιράν, και με την βοηθητική συμβολή της Ρωσίας, έγινε την ακριβώς κατάλληλη στιγμή ώστε να διευκολύνει (και για την Δύση) τέτοιες επιχειρήσεις τώρα εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Η Ρωσία οφείλει να διαλέξει ανάμεσα σε περιορισμένης κλίμακας απώλειες σήμερα και σε πολλές χιλιάδες θύματα δικά της αργότερα σε έναν υποθετικό πόλεμο στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Αν ο ISIS δεν ηττηθεί τώρα αποφασιστικά και καθαρά, οι κίνδυνοι για την Ευρώπη θα κλιμακωθούν επικίνδυνα. Αν η ρωσική ανάμιξη στην περιοχή υποδηλώνει κάτι ενδεχόμενα καταστροφικό για το Ισλαμικό Κράτος, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος ανησυχίας για την Δύση. Η τύχη του καθεστώτος Άσαντ δεν είναι την στιγμή αυτή σοβαρό ζήτημα για κανέναν. Δεν αποκλείεται η ρωσική ανάμιξη να γίνεται με την, σε κάποιο βαθμό, γνώση κι έγκριση της Δύσης.

Εν τω μεταξύ οι συσχετισμοί στρατιωτικών δυνάμεων που εμπλέκονται στην Συρία αρχίζουν να αποκαλύπτουν διαθέσεις και επιλογές. Οι Αμερικανοί παρά την αρχική τους ενόχληση για την ανάμιξη της Ρωσίας βλέπουν το αδιέξοδο της ενίσχυσης των αντικαθεστωτικών που αντιμάχονται τον Άσαντ άλλα και που θεωρητικά είναι αντίπαλοι των ισλαμιστών. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, εκπαιδευμένοι από την CIA και πλήρως εξοπλισμένοι, έχουν αυτομολήσει στις οργανώσεις που ελέγχει η αλ Κάιντα ή και στις δυνάμεις του ίδιου του Χαλιφάτου. Αποφάσισαν έτσι να διακόψουν κάθε βοήθεια προς τις οργανώσεις ή τις κινήσεις αυτές.

Στην Σαουδική Αραβία, που μισεί το Ιράν και τις σιιτικές πολιτοφυλακές όπως και το καθεστώς του Άσαντ, η ρωσική ανάμιξη έπεσε σαν μεγάλη πέτρα σε μικρή στέρνα. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται σε εμπόλεμη, υποτίθεται, κατάσταση με το ISIS (που όμως πολλοί εκτιμούν πως το ενισχύει οικονομικά, μαζί με το ομόθρησκό του Κατάρ) αλλά επιθυμεί και την ανατροπή του φιλο-σιιτικού καθεστώτος Άσαντ. Η ρωσική ανάμιξη ματαιώνει ουσιαστικά την ευόδωση αυτών των σχεδίων. Σαν συνέπεια, και σε πρώτη φάση, το θρησκευτικό κατεστημένο των Ουαχάμπις στο Ριάντ ξιφούλκησε ανοιχτά κατά της Μόσχας. Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας εξαπέλυσαν ήδη μύδρους κατά της Ρωσίας καλώντας σε ιερό πόλεμο των (Σουνιτών) Μουσουλμάνων εναντίον της.

«Οι ιεροί πολεμιστές στην Συρία υπερασπίζονται το σύνολο του ισλαμικού έθνους» διακήρυξαν σε επίσημη ανακοίνωσή τους. Και συνέχισαν: «Εμπιστευτείτε και στηρίξτε τους… διότι αν ηττηθούν, ο Θεός να φυλάει, θα έρθει η ώρα που η μια σουνιτική χώρα θα ρίχνεται εναντίον της άλλης».

———————————————————————

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Η παρουσία του Ισλάμ σε μια χώρα επιδρά στις εξελίξεις ευθέως ανάλογα με τους αριθμούς των μουσουλμάνων που βρίσκονται εκεί. Αν οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Μωάμεθ δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού τότε οι Μουσουλμάνοι είναι φιλήσυχοι, αγαπούν την ειρήνη και δείχνουν έτοιμοι να ασχοληθούν αποκλειστικά με την καθημερινότητα τους. Αυτό ισχύει απόλυτα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστό Μουσουλμάνων από 0,08 έως 1,8%.

Η «επιθετική ισλαμοποίηση» έχει σαν αφετηρία την στιγμή που οι αριθμοί των Μουσουλμάνων είναι αρκετοί ώστε να επιτρέπουν διεκδικητικές κινητοποιήσεις με στόχο την κατοχύρωση κατ’ αρχήν δικαιωμάτων που στην συνέχεια εξελίσσονται σε επιλογές επιθετικές ή καταπιεστικές για τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες μιας χώρας. Όπως με λεπτομέρεια αναφέρει ο Δρ. Peter Hammond στο εξαιρετικά διαφωτιστικό του βιβλίο Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat (2010), όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και «πολιτικά ορθές» κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των Μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.

Μόλις ο αριθμός των Μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2% – 5% αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λόγου χάριν, φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταϊλάνδη (4,6%).

Μόλις το ποσοστό ξεπεράσει περίπου το 5% (Γαλλία 8%, Σουηδία 5%, Ελβετία 4,3%, Ολλανδία 5,5%, Φιλιππίνες 5%) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. Λόγου χάριν, γίνονται μεγάλες διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού «καθαρού» (halal) με ισλαμικούς όρους, φαγητού π.χ. στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε Μουσουλμάνους για την προπαρασκευή και διαχείρισή του.

Σε περιπτώσεις που το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό, εμφανίζονται απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή, αιτήματα αυτοδιοίκησης με βάση την σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες κοινότητές τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση απορριφθεί. Παράδειγμα, το Μόναχο με το Oktoberfest.

Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των Μουσουλμάνων ξεπερνά το 10%, βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση.

Στο Παρίσι βλέπουμε ήδη πυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί τους Ισλαμιστές αντιμετωπίζεται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ, και Άμστερνταμ για κάποιο φιλμ). Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με παρόμοια ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15%).
Με ποσοστά πάνω από 20% σημειώνονται συχνές εγκληματικές ενέργειες που περιλαμβάνουν φόνους αντιφρονούντων ετερόπιστων (Χριστιανών) ή ετερόδοξων (Σιιτών) καθώς και σχηματισμός παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λ.χ. στην Αιθιοπία (32,8%), στο Τσαντ (53,1%), στο Λίβανο (59,7%) και στην Βοσνία (40%).

Όταν το ποσοστό των Μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60%, σημειώνονται οργανωμένες διώξεις «άπιστων», εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, ή χρησιμοποίηση της σαρία σαν επιθετικό όπλο όπως και η γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς και φαινόμενα βίαιης τζιχάντ (Μαλαισία 60,4%, Κατάρ 77,5%, Σουδάν 70%, Μπανγκλαντές 83%, Αίγυπτος 90%, Ινδονησία 86,1%, κλπ).

Είναι χαρακτηριστική σχετικά η τοποθέτηση της ισλαμικής οργάνωσης Ikatan Muslimin Malaysia (ISMA) που στις 19 Σεπτεμβρίου 2015 ανακοίνωσε πως φιλελεύθερες ιδέες και πολιτικές μπορούν να συνυπάρξουν με το Ισλάμ μονάχα αν είναι πρόθυμες να υποκλιθούν στην ανωτερότητα του ισλαμικού συστήματος και να λειτουργούν κάτω από τις κατευθύνσεις και τις εντολές που αυτό θα επιβάλει. Μιλώντας σε μια δημόσια εκδήλωση με θέμα τον Φιλελευθερισμό και το Ισλάμ ο πρόεδρος της ISMA, Abdullah Zaik Abd Rahman, τόνισε πως το Ισλάμ δεν είναι δυνατόν να μεταρρυθμισθεί ή να τροποποιηθεί από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα ή κίνηση και κατήγγειλε ως αυτοαποκαλούμενους «δήθεν» Μουσουλμάνους όσους χρησιμοποιούν τον τίτλο του «φιλελεύθερου Μουσουλμάνου» και όσους καταφεύγουν σε φιλοσοφικά θεωρήματα της Δύσης που δημιουργήθηκαν στην διάρκεια των σκοτεινών μεσαιωνικών χρόνων (!) στηρίζοντας τις απόψεις αυτές. Τα συμπεράσματα για όλους είναι προφανή…

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Ή «ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ»;

Η κραυγή «χετζίρα» (Hijrah) στέλνει κραδασμούς ανατριχίλας στις ψυχές και στο θυμικό των Μουσουλμάνων. Σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ισλάμ κι’ αναφέρεται στην φυγή του Προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα ως πρόσφυγας, για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξή του στη Μεντίνα (τότε Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψής της και την στην συνέχεια επεκτατική κυριαρχία του Ισλάμ παντού. Περιέχεται σε 91 στίχους του Κορανίου σαν καθήκον των Μουσουλμάνων να μιμηθούν τον Προφήτη και να ακολουθήσουν την χετζίρα, με στόχο την επεκτατική διάδοση του Ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες.

Μια τέτοια «φυγή» των μουσουλμάνων, με την μορφή της προσφυγιάς ή της μετανάστευσης, οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η σαρία (ιερός νόμος) μπορεί τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες. Από την βία των Σαλαφιστών μέχρι την αξιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και την ανοχή των άλλων κοινωνιών, που κάνουν χρήση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι οπαδοί της Χιζμπ – ουτ Ταχρίρ, υπάρχουν σαφείς θρησκευτικές αναφορές στα διάφορα ιερά κείμενα. Σε ποιό βαθμό, λοιπόν, η ανθρώπινη πλημμύρα που κατακλύζει τα ελληνικά νησιά και την υπόλοιπη Ευρώπη είναι προϊόν γνήσιας προσφυγικής διαφυγής ή αποτέλεσμα προσχεδιασμένης –συχνά με μεθόδους βίαιου εξαναγκασμού- ισλαμικής διείσδυσης; (Για περισσότερες πληροφορίες στο θέμα, βλ το μικρό βιβλίο των Sam Solomon και E. Al Maqdisi, Modern Day Trojan Horse: Al-Hijra, the Islamic Doctrine of Immigration, Accepting Freedom or Imposing Islam?. Advancing Native Missions, 2009).

Εκεί που οι Μουσουλμάνοι βλέπουν τον κόσμο μέσα από το κιάλι της ιστορίας, η Δύση μετατρέπει και ξαναγράφει την ιστορία ώστε να ταιριάξει στις σύγχρονες ιδεολογικές της ανησυχίες. Αυτή η διχοτόμηση ανάμεσα στον μουσουλμανικό και τον Δυτικό τρόπο σκέψης διακρίνεται παντού. Όταν το Ισλαμικό Κράτος, με τα λόγια του ηγέτη του αλ Μπαγκντατί, διακήρυξε την πρόθεσή του να «κατακτήσει την Ρώμη» και να «διαλύσει τους σταυρούς που υπάρχουν εκεί», ελάχιστοι στην Δύση πήραν τα λόγια αυτά στα σοβαρά η τοις μετρητοίς. Σχεδόν κανείς δεν συνειδητοποίησε τότε πως αυτά είναι στην κυριολεξία τα λόγια του ιδρυτή του Ισλάμ και των τότε συντρόφων του (τους οποίους ακολουθούν πιστά σήμερα οι λεγόμενοι Σαλαφιστές – προγονολάτρες) όπως καταγράφονται στις διάφορες μουσουλμανικές πηγές (διδασκαλίες – χαντίντ) – δηλαδή λόγια και στόχοι που έχουν προκαλέσει και συντηρήσει για αιώνες ολόκληρους «ιερούς πολέμους» (τζιχάντ) στην Ευρώπη.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Η τοποθέτηση των προσωρινών φρακτών στα σύνορα της Ουγγαρίας, έχει ως στόχο να κατευθυνθούν οι μετανάστες προς τα σημεία διέλευσης. Συνολικά 14 νόμιμα σημεία διέλευσης λειτουργούν στο τμήμα των συνόρων με την ζώνη Σένγκεν (δηλαδή ένα σε κάθε 37 χλμ.), και ο καθένας μπορεί να εισέλθει στην χώρα ελεύθερα με την προϋπόθεση ότι είτε διαθέτει έγκυρη ταυτότητα είτε είναι πρόθυμος να δηλώσει επί τόπου πως ζητάει άσυλο.

Δυστυχώς, οι μετανάστες, για να αποφύγουν παράνομα την καταγραφή, δεν εισέρχονται στην χώρα από τα σημεία διέλευσης, αλλά διασχίζουν τα σύνορα όπου τους αρέσει, και δεν λένε ούτε το όνομα ούτε την ιθαγένειά τους. Φέτος, 275.000 μετανάστες έχουν διασχίσει παράνομα τα σύνορα, αλλά μόνο 175.000 άτομα υπέβαλαν αιτήσεις ασύλου. Από την Συρία έρχεται μόνο το 36% των αιτούντων, ενώ οι υπόλοιποι κατάγονται από 78 διαφορετικές χώρες.

Ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τα συμβαίνοντα στα ελληνικά νησιά και στους σταθμούς της Βουδαπέστης, της Βιέννης και του Μονάχου αλλά και στα σύνορα Ουγγαρίας–Σερβίας και Γερμανίας–Δανίας διαπιστώνουμε (παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να επικεντρώνουν τις κάμερες στα ελάχιστα γυναικόπαιδα) πως 8 στους 10 εικονιζόμενους είναι νέοι άνδρες ηλικίας γύρω στα είκοσι και πάνω. Ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες «πρόσφυγες», πού είναι οι πολλές γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι; Αυτοί δεν κινδυνεύουν από τους εμφύλιους και τις αγριότητες των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου; Κάτι δεν στέκει καλά σε όλα αυτά. Είναι περίεργο πώς δεν γίνεται σχεδόν καθόλου κουβέντα για το ζήτημα αυτό.

Νέοι άνδρες μετανάστες διαμαρτύρονται καθώς προσπαθούν να περάσουν από την Ελλάδα στην FYROM στο συνοριακό πέρασμα της Ιδωμένης, στις 26 Νοεμβρίου 2015, και βρίσκουν τα σύνορα των Σκοπίων κλειστά. REUTERS/Yannis Behrakis

—————————————————————-

Σε πρόσφατη ομιλία του στο περίφημο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, εκεί που πρόσφατα ξέσπασαν ταραχές που θυμίζουν μια νέα «ιντιφάντα», ο Σεΐχης και τοπικός θρησκευτικός ηγέτης Muhammad Ayed τόνισε πως οι ευρωπαϊκές χώρες δεν κινούνται από ανθρωπιστικά κίνητρα όταν μεταχειρίζονται με σωστό τρόπο τους πρόσφυγες, αλλά από τις δικές τους ανάγκες για φτηνό εργατικό δυναμικό. «Θα κατακτήσουμε τις χώρες τους» διακήρυξε στις 11 Σεπτεμβρίου 2015 και τα λόγια τους πέρασαν στο ίντερνετ. «Οι άπιστοι μας θέλουν να βασανιζόμαστε», τόνισε. «Μας θέλουν τα ταπεινωμένους… Αλλά (όπως αναφέρει και το Κοράνι) αυτή η σκοτεινή νύχτα δεν θα κρατήσει πολύ. Σύντομα, με την βοήθεια του Αλλάχ, θα τους ποδοπατήσουμε κάτω από τα γυμνά μας πόδια…. Η Ευρώπη έχει γεράσει και εκφυλισθεί, και χρειάζεται ανθρώπινες ενισχύσεις. Δεν υπάρχει όμως καμία ανθρώπινη δύναμη ισχυρότερη από εμάς τους Μουσουλμάνους… (Οι Γερμανοί) θα μας ήθελαν νεκρούς, αλλά έχουν χάσει την δυνατότητά τους να πολλαπλασιάζονται. Έτσι ψάχνουν για δυνατότητες πολλαπλασιασμού αλλού. Θα τους βοηθήσουμε να πολλαπλασιασθούν! Θα γεννήσουμε παιδιά μαζί τους, γιατί θα κατακτήσουμε τις χώρες τους –είτε το θέλετε είτε όχι, άμοιροι Γερμανοί, Αμερικανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και όλοι οι άλλοι σαν και σας. Πάρτε στις χώρες σας τους πρόσφυγες! Σύντομα θα τους καλέσουμε στο όνομα του επερχόμενου Χαλιφάτου. Θα σας δηλώσουμε: Αυτά είναι τα αγόρια μας. Στείλτε τα σε μας. Άλλως, θα σας στείλουμε τους στρατούς μας».

Οι στόχοι και οι επιδιώξεις της ισλαμικής φυγής δεν είναι τόσο πλέον δύσκολο να διακριθούν…

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΗΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ

Κατόπιν αυτών πολύ σύντομα θα βρεθούμε στριμωγμένοι στις επιλογές μας ακόμη και σε σχέση με ζητήματα ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Η δίχως έλεγχο μεγάλη εισροή μεταναστών και η αλλοίωση της εθνολογικής βάσης της κοινωνίας θα αρχίσει να αντανακλά σε θέματα που έχουν σχέση με την θέση της Ευρώπης στην διεθνή σκακιέρα. Το μουσουλμανικό κύμα που πλειοψηφεί στις τάξεις των παράνομων μεταναστών και βέβαια των αυτοαποκαλούμενων (μέχρι σχετικής απόδειξης) προσφύγων, σταδιακά θα αρχίσει να παίζει σημαντικό ρόλο σε κάθε προσπάθεια ή πρωτοβουλία των χωρών της Ευρώπης στον εξωτερικό τομέα. Εφ’ όσον δεν έχουμε, στην Ελλάδα τουλάχιστον, ακόμη ξεκαθαρίσει ποια είναι ακριβώς η πολιτική μας στον τομέα του χειρισμού της νεο-μουσουλμανικής (σε αντίθεση με τους Μωαμεθανούς / Έλληνες πολίτες της Θράκης) μειονότητας της χώρας, σύντομα θα βρεθούμε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Κάθε απόφαση εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν σημαντικές παραμέτρους της εσωτερικής κοινωνικής κατάστασης.

To γεγονός πως σύντομα θα υπάρχουν μερικές χιλιάδες δεύτερης γενιάς Μουσουλμάνοι μετανάστες στην χώρα, όπως βέβαια και στην Ευρώπη, με απόλυτα δικαιώματα Έλληνα πολίτη και δυνατότητα άσκησης εκλογικών καθηκόντων, θα επιφέρει μεταβολές όχι απλά στο εκλογικό σώμα αλλά και στην δυνατότητα άσκησης εξωτερικής πολιτικής δίχως αναφορά στις ιδιαίτερες εθνικές και θρησκευτικές ευαισθησίες της μειονότητας. Συμμετοχή σε υπερθενικές επεμβάσεις σε χώρες της Μέσης Ανατολής ή της ισλαμικής Ασίας θα είναι σχεδόν αδύνατες δίχως να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι πιέσεις του μουσουλμανικού στοιχείου των κοινωνιών. Το ίδιο θα ισχύει και για λογής μέτρα στο εσωτερικό εφ’ όσον θα αναφέρονται σε αποφάσεις κοινωνικής, εκπαιδευτικής ή αξιακής γενικότερα φύσης που θα άπτονται νοοτροπιών διαφορετικών από τις παραδοσιακά ντόπιες.

Σε πρόσφατη, σοβαρότατη, μελέτη του, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Cambridge, Cristopher Hill (The National Interest in Question: Foreign Policy and Multicultural Societies. Oxford University Press, 2013) επισημαίνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει συνολικά η Ευρώπη στις επιλογές της λόγω των πολυπληθών μουσουλμανικών κοινοτήτων στους κόλπους της και στο αλλοπρόσαλλο των πολιτικών που ακολουθούν οι κυβερνήσεις των κρατών–μελών απέναντί τους. Σημειώνει την μεγάλη ένταση στην Βρετανία ανάμεσα σε τρίτης γενιάς Ασιάτες που οδηγεί σε συγκρούσεις και τρομοκρατικές κινήσεις. Παράλληλα, επισημαίνει τα προβλήματα που εμφανίζονται σε χώρες όπως η Δανία, η Ολλανδία, και η Γερμανία με αφορμή συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκευτικές υποδιαιρέσεις μεταξύ Μουσουλμάνων αλλά και απέναντι σε εκδηλώσεις που ενοχλούν τις ευαισθησίες τους (οι γελοιογραφίες του προφήτη ή άλλες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες).

Όλα αυτά προκαλούν αλλαγές σε προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής που οι χώρες υποχρεώνονται να ακολουθήσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν συναίνεση και ηρεμία στο εσωτερικό τους. Αλλά και για να μπορέσουν να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενες στο εσωτερικό τους αξίες όπως ο πατριωτισμός, η ελευθερία, η ασφάλεια, η πολυμέρεια, η ανοχή, η συναίνεση και τα ατομικά δικαιώματα. Οι προκλήσεις δεν είναι λίγες.
Η Ευρώπη, όπως και οι χώρες–μέλη της ΕΕ, έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες εντάσεις και διλήμματα. Και δεν είναι λίγα αυτά που θα βρεθούν για χειρισμό στις αρμοδιότητες του Έλληνα επιτρόπου. Ήδη το κοινό ευρωπαϊκό αύριο είναι αρκετά σκοτεινό. Οι μουσουλμανικές μειονότητες θα αυξήσουν τις εντάσεις και στα εσωτερικά μέτωπα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Με άγνωστα αποτελέσματα.

ΠΟΎ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ;

Είναι επίσης ακατανόητο το πώς όσοι διαφεύγουν από την Συρία κυρίως, στρέφονται προς την Δύση, και όχι προς πολύ κοντύτερα ευρισκόμενες χώρες που είναι πλούσιες αλλά και μουσουλμανικές. Σε χώρες όπως το Κουβέιτ, το Κατάρ, τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία δεν έχει μέχρι σήμερα μεταφερθεί ούτε ένας (!) μετανάστης. Ενώ σε άλλες γειτονικές χώρες, με σοβαρά όμως οικονομικά προβλήματα οι περισσότερες και που δεν μπορούν να τους κρατήσουν για πολύ, έχουν γίνει δεκτοί πάρα πολλοί (Τουρκία 1,8 εκατ., Λίβανος 1,2 εκατ., Ιορδανία 628.000, Αίγυπτος 133.000). Κι αυτοί, όμως, λόγω άθλιων οικονομικών συνθηκών, πασχίζουν να φύγουν για Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί οι εύπορες μουσουλμανικές χώρες, όπου θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνιμα δίχως προβλήματα, δεν δέχονται κανέναν;

Σύμφωνα με την άποψη του γνωστού εταίρου του Council on Foreign Relations και καθηγητή του Πανεπιστημίου Georgetown της Ουάσιγκτον, Charles A. Kupchan, «H Ευρώπη ιστορικά έχει αγκαλιάσει περισσότερο εθνικές παρά πολιτικές αντιλήψεις περί υπηκοότητας, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, κι αυτός είναι ένα λόγος που η αποδοχή της μετανάστευσης εκεί είναι τόσο δύσκολη». Από την σιγουριά της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού, όπου το πρόβλημα δεν είναι τόσο επιτακτικό, τέτοιες απόψεις δεν είναι δύσκολο να διατυπώνονται. Εν τούτοις, και παρά την «πολιτική» αντίληψη περί υπηκοότητας που κυριαρχεί στις ΗΠΑ, μόνο 10.000 πρόσφυγες–μετανάστες αποφασίσθηκε να γίνουν δεκτοί. Και θεωρήθηκε μάλιστα σαν χειρονομία δείγμα θυσίας–προσφοράς

Μήπως λοιπόν στόχος είναι η νέα «φυγή» (hijrah) προς την Δύση; Πριν από μήνες το Ισλαμικό Χαλιφάτο στην Συρία και στο Ιράκ είχε απειλήσει την Δύση με 500.000 Ισλαμιστές «πρόσφυγες», που σύμφωνα με το παράδειγμα του Προφήτη θα διάβρωναν τις κοινωνίες αυτές από μέσα, διαδίδοντας την φανατισμό τους, με τελικό στόχο την επιβολή της σαρία. Το σχέδιο του Χαλιφάτου δείχνει να πετυχαίνει, με την Ευρώπη να κατακλύζεται από Μουσουλμάνους και τα ελληνικά νησιά, σαν ανυπεράσπιστα προγεφυρώματα, να βουλιάζουν κάτω από το βάρος των αριθμών τους.

Χιλιάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους έχουν ήδη διολισθήσει προς την Δύση μέσα από τις μη εντοπισμένες γραμμές των μεταναστών και πολλών αυτοαποκαλούμενων «προσφύγων». Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Thomas De Maiziere, επικαλέσθηκε δηλώσεις του Χαλιφάτου που ισχυρίζεται ότι τουλάχιστον 4.000 οργανωμένοι μαχητές του βρίσκονται ήδη στην Γερμανία έχοντας εκμεταλλευθεί την είσοδο πολλών χιλιάδων προσφύγων. Σχετικά, από τον Φεβρουάριο του 2015 το Χαλιφάτο είχε προειδοποιήσει για τις προθέσεις του να πλημμυρίσει την Ευρώπη με τουλάχιστον 500.000 μαχητές! Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί αν η πρόθεση είναι να προκαλέσουν αιματηρό χάος σε πολλές Γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις…

Το ζήτημα του σχετικού κινδύνου δεν έχει να κάνει με τον ρατσισμό, αφού η εθνικότητα και το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Έχει όμως μεγάλη σημασία η σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό. Οι αξίες των δύο πολιτισμών δεν είναι συμβατές. Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα, εξαίρεση του «άλλου», κυριαρχούν στον δικό τους πολιτισμό. Στην αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εξακολουθούν να κρατούν τα μάτια ερμητικά κλειστά στην πραγματικότητα και στους κινδύνους. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν παροδικά συμφέροντα και μυωπικούς πολιτικούς στόχους θυσιάζουν τις μακρόπνοες προοπτικές των κοινωνιών τους. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την σκέψη τους και την έλλειψη οραματισμών. Οι κίνδυνοι, όμως, είναι μεγάλοι. Το ζήτημα δεν είναι η καλύτερη οργάνωση της υποδοχής των προσφύγων ή των μεταναστών, αλλά η αντιμετώπιση της ροής στο πλαίσιο των οργανωμένων Δυτικών κοινωνιών που οδηγούνται αναπόφευκτα σε εθνική αλλοίωση και σε μελλοντικές σημαντικότατες εντάσεις και αναταραχές.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

Δεν μπορεί παρά να εκπλαγεί κανείς αν ανατρέξει στα προφίλ που διατηρεί σε Twitter και facebook o νεοδιορισθείς σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Τσίπρα, Νίκος Καρανίκας.

Ενώ στις αναρτήσεις των τελευταίων ετών εμφανίζεται ως σκληροπυρηνικός υποστηρικτής του Τσίπρα και της πολιτικής του, οι παλαιότερες αναρτήσεις του προδίδουν ότι είναι επίσης μεγάλος φαν ενός άλλου δημόσιου προσώπου: της Ελένης Μενεγάκη.

Ωστόσο, το γεγονός που προκαλεί σοκ είναι ότι μέσα από ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο ο Νίκος Καρανίκας χαρακτήριζε «έργο τέχνης» την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ!

Κι όμως, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «πριν δω στην οθόνη της TV, στις 11/9/01, τον άνθρωπο θύμα, είδα τον εμβολισμό και την κατάρρευση των δίδυμων πύργων ως έργο τέχνης-αταστροφής και αλλαγής του εικαστικού τοπίου στο Μανχάταν. Ένα έργο τέχνης που, αν δεν είχε ανθρώπινα θύματα θα ήταν ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Τα σημεία-σύμβολα που επέλεξαν οι δράστες (όποιοι κι αν είναι), δίνουν πολιτικό συμβολισμό στο χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη κι ας μην άφησαν προκήρυξη. Οι δίδυμοι πύργοι: παγκόσμιο κέντρο εμπορίου, χρηματιστηριακού κεφαλαίου και θεάματος. Το Πεντάγωνο: εργαστήρι του μιλιταρισμού, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Το Υπουργείο Εξωτερικών: Στρατηγείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των USA. Ο Λευκός Οίκος (ως πρόθεση): Κέντρο διαχείρισης του κρατικού μηχανισμού και συνέταιρος του ιδιωτικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών».

Το blog του Νίκου Καρανίκα

Απόσπασμα από την ανάρτηση στο blog του

Και ιδού τι έγραφε ο κ. Καρανίκας στο Twitter τα έτη 2011 και 2012 για την Ελένη Μενεγάκη:

Κι όμως τα παραπάνω tweets είναι αληθή και ακόμα φορτωμένα στον λογαριασμό του (δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα). Ο κ. Νίκος Καρανίκας, αρνητής στράτευσης, αδιόριστος εκπαιδευτικός και σερβιτόρος, μέλος της ΚΝΕ, ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού, αδελφός πρώην βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, φίλος του Αλέξη Τσίπρα και πλέον ειδικός σύμβουλος στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού φαίνεται πως είχε μία όχι και τόσο ένοχη απόλαυση: τις εκπομπές της Ελένης Μενεγάκη αλλά και την ίδια την παρουσιάστρια που παρακάλαγε μάλιστα να κάνει εκπομπές στη Θεσσαλονίκη.

Μάλιστα ενώ φαίνεται πως έχει εντρυφήσει στις εκπομπές της τηλεόρασης δεν διατηρεί τις ίδιες αγαστές σχέσεις με την ελληνική γλώσσα, όπως μπορείτε να δείτε στο tweet που ακολουθεί:

Η ακόμα χειρότερα δείτε το μίνι βιογραφικό του στον λογαριασμό του στο Twitter:

Οι αναρτήσεις στο facebook

Φαίνεται επίσης ότι o κ. Καρανίκας έχει ιδιαίτερη προτίμηση στο τραγούδι του 2001 «Dance with the devil» (δηλαδή χόρεψε με τον διάβολο), αφού το έχει «ανεβάσει» στο προφίλ του στο facebook τουλάχιστον δύο φορές, ενώ το συνδέει και με τη μάχη που δίνει το κόμμα του. Εξάλλου, όπως λέει, «ο ήλιος λάμπει».

Εκτός από το Twitter, και στο facebook γίνεται εμφανές ότι ο Νίκος Καρανίκας δεν έχει και την καλύτερη σχέση με την ελληνική γλώσσα…

Στις αρχές Φεβρουαρίου ανακοίνωσε στους διαδικτυακούς του φίλους με το παρακάτω gif ότι είχε έρθει η ώρα να διαβάσει για το ασφαλιστικό

Στο facebook ο κ. Καρανίκας έγραφε για την βιομηχανική και φαρμακευτική κάνναβη. Άλλωστε, όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες, είχε παραστεί πρόσφατα και σε σχετικό συνέδριο στο εξωτερικό

Επίσης, δεν είχε παραλείψει να αναφερθεί μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook και στην υπόθεση του Ιάσονα Σχινά Παπαδόπουλου, η οποία τόσο πολύ μοιάζει με τη δική του. Μάλιστα, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, είχε και την δική του εξήγηση για το θέμα των μετακλητών.

«Θα νικήσουμε», έγραφε στις 24 Ιανουαρίου.

Ποιος είναι ο Νίκος Καρανίκας

Μετά τον πρόεδρο της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλο και τον διορισμό της οικογένειάς του, αλλά και πλήθος αποτυχημένων πολιτευτών, συγγενών, ανιψιών και κομματικών στελεχών, άλλο ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, βολεύτηκε από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για τον Νίκο Καρανίκα, αρνητή στράτευσης, αδιόριστο εκπαιδευτικό και σερβιτόρο, μέλος της ΚΝΕ, ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού, αδελφός πρώην βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ και φίλος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος διορίστηκε στη θέση του ειδικού συμβούλου στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αναφέρεται πως με απόφαση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Καρανίκας, ο οποίος υπήρξε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές με τη δημοτική κίνηση Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη, έχει αναλάβει καθήκοντα συμβούλου από τις 2 Ιανουαρίου του 2016.

Το ΦΕΚ για τον Νίκο Καρανίκα

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Νίκος Καρανίκας -ο οποίος κατάγεται από την Αλεξάνδρεια- γνώρισε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την νεολαία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και έκτοτε διατηρούν στενή φιλία. Μάλιστα, η αδελφή του, Ξανθούλα Καρανίκα, εξελέγη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012.

O Νίκος Καρανίκας (πρώτος από αριστερά), δίπλα στους Γαβριήλ Σακελλαρίδη και Αλέξη Τσίπρα

Η σύλληψη για ανυποταξία

Το 1995 ο Καρανίκας είχε καταδικαστεί και φυλακιστεί για το αδίκημα της ανυποταξίας και τον Ιούνιο του 2013 συνελήφθη για δεύτερη φορά σε 17 χρόνια για τον ίδιο λόγο, παρά το γεγονός ότι είχε αθωωθεί πριν από λίγο διάστημα από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Τότε, συνήγορός του ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Τι αναφέρει στο βιογραφικό του:

«Αδιόριστος εκπαιδευτικός-σερβιτόρος. Γεννήθηκα το ’69, σχολείο πήγα, γράμματα έμαθα, όπως με προέτρεπαν και οι γονείς μου για να γίνω άνθρωπος. Από τα εφηβικά μου χρόνια όμως, κατάλαβα ότι άνθρωπος γίνεσαι στο συλλογικό και στους κοινωνικούς αγώνες και επίσης, ότι η καριέρα είναι σαν την χολέρα. Από μαθητής, μέλος της Κ.Ν.Ε. -ως το ’92, ιδρυτικό μέλος της νεολαίας ΣΥΝ., αρνητής στράτευσης και μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης. Ιδρυτικό μέλος του ελληνικού κοινωνικού Φόρουμ, συμμετείχα ενεργά σ’ όλες τις ευρωπαϊκές και τοπικές κινητοποιήσεις. ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Στα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης μυήθηκα ως μέλος της δημοτικής κίνησης ‘Θεσσαλονίκη των πολιτών και της οικολογίας’ και μέσα από κινήσεις για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, ενάντια στην υποθαλάσσια, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, για την σχολική στέγη και βασικά στην ανοιχτή συνέλευση και τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της γειτονιάς (E’ διαμέρισμα) για τα ζητήματα της καθημερινότητας στην πόλη. Τα προσωπικά μου εξακολουθούν να είναι προσωπικά μου και δεν τα εκθέτω».

Πώς παρουσίαζε τον εαυτό του στην σελίδα της Ανοιχτής Πύλης

Χαμός στο Twitter

Οπως είναι αναμενόμενο στο Twitter έχει στηθεί «πανηγύρι» στο hashtag #karanikas. Δείτε τις αντιδράσεις των χρηστών:

Πηγή : protothema.gr

Σε πρόσφατο άρθρο για το μεταναστευτικό και την Ελλάδα, τονίσαμε την ανάγκη αναδιάρθρωσης της ελληνικής ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής στο μεταναστευτικό στο «εγγύς μεσογειακό πλαίσιο.»

Οι σχεδόν καθημερινές εξελίξεις υπερτονίζουν αυτή την ανάγκη για την Ελλάδα. Η επιδείνωση στο συριακό είναι αναπόφευκτη λόγω της όξυνσης της σηιτο-σουνιτικής σύγκρουσης. Η ανεπαρκής τουρκική πολιτική στην ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών στο εσωτερικό της προς την Ελλάδα σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα στα παραμεσόγεια θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης. Το κυριότερο όμως αρνητικό στοιχείο είναι η διχόνοια των Ευρωπαίων και η παντελής ανεπάρκεια της ΕΕ να δομήσει επαρκή εσωτερική και εξωτερική πολιτική στο μεταναστευτικό. Με βάση τα ανωτέρω το εγγύς μέλλον προβλέπεται βασανιστικό για την ΕΕ, και δη τις Ελλάδα και Ιταλία.
Η εν λόγω εκτίμηση αντανακλά την πρόβλεψη της επιδείνωσης και πολλαπλασιασμού των μεταναστευτικών ροών από την άνοιξη από την Τουρκία προς την Ελλάδα και τα Βαλκάνια και ταυτόχρονα από την Λιβύη προς την Ιταλία.

Εάν οι Βρυξέλλες δεν κατόρθωσαν να μειώσουν δραστικά τις ροές μέσα στο χειμώνα, είναι ευνόητο ότι οι ροές θα πολλαπλασιασθούν πλην κάποιας απρόοπτης αλλαγής της τουρκικής εσωτερικής διαχείρισης του μεταναστευτικό. Με τους ισλαμιστές του ΙΚ να αυξάνουν την κατοχή της παράκτιας ανατολικής Λιβύης αναμένεται ένταση στα αιγυπτο-λιβυκά σύνορα και ενίσχυση της μεταναστευτική ροής προς την Κρήτη με μεσαίου και μεγάλου μεγέθους πλοία.

Στο ευρωπαϊκό έδαφος η εν μέρει δικαιολογημένα ανήσυχη στάση της πάλαι ποτέ Αυστρο-Ουγγαρίας και του ευρωπαϊκού βορρά στα Βαλκάνια εκθέτουν την Ελλάδα αλλά και την Ιταλία αναφορικά με την διαχείριση των ροών με αποτέλεσμα να κλονίζεται η συνοχή της ΕΕ, να τίθεται εν αμφιβόλω η Σένγκεν και να υπερτερεί το εθνικό στοιχείο σε βάρος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αποτέλεσμα αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας του μεταναστευτικού θα είναι η αύξηση της γεωπολιτικής και εσωτερικής ανασφάλειας στην ΕΕ.

Επιβάλλεται η ουσιαστική συνεργασία Αθήνας και Ρώμης σε σημαντικούς τομείς, όπως των πληροφοριών για την διαχείριση της εσωτερικής ασφάλειας και της φύλαξης των ελληνο-ιταλικών θαλάσσιων συνόρων αλλά και εκείνων με την Λιβύη και την Τουρκία. Παράλληλα οι δύο κυβερνήσεις καλούνται να αναπτύξουν ναυτικά ένα κοινό πρότυπο συνεργασίας για την εξουδετέρωση των δικτύων λαθροδιακίνησης και ασύμμετρων απειλών. Διαμορφώνοντας από κοινού ένα ιδιαίτερο διμερές σύστημα αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης Αθήνα και Ρώμη θα έχουν μεγαλύτερο βαθμό επιχειρησιακής αυτοτέλειας ως προς την ΕΕ. Η εν λόγω αυτοτέλεια είναι εκείνη που θα καταστήσει τις δύο χώρες ισχυρότερες έναντι του αδιάφορου και μεροληπτικού βορρά. Με την διμερή συνεργασία Ελλάδα και Ιταλία θα έχουν ισχυρότερο λόγο στα ευρωπαϊκά όργανα και θα ασκούν ουσιαστική επιρροή στην διαδικασία λήψης αποφάσεων για το μέλλον της Σένγκεν, τη νέα συνθήκη που θα διαδεχθεί το Δουβλίνο αλλά και κάθε άλλη έκφανση του μεταναστευτικού. Όσο καθυστερούν οι δύο χώρες την έναρξη της συνεργασίας τους, τόσο θα χάνουν διπλωματικά και στρατηγικά οφέλη μέρα με την μέρα.

*Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής – ΕΛΙΑΜΕΠ,Πρόγραμμα Μεταναστευτικών Σπουδών, Κέντρο Ελληνικών Σπουδών «Σταύρος Νιάρχος», Παν/μιο Σάιμον Φρέιζερ – Καναδάς

Πηγή: CNNGreece

Στη»σελίδα» της δεκαετίας, 2006-2016, μοναδική (αξιόλογη από κάθε άποψη) επιχειρηματική είδηση είναι ο «γάμος» των ΟμίλωνΜαρινόπουλου-Σκλαβενίτη. ΄Όλες οι άλλες ήταν, κλείσιμο αλυσίδων, λουκέτο 300.000 μικρομεσαίων, μεταφορά έδρας μεγάλων συγκροτημάτων. Και 60.000 επιχειρηματικοί κωδικοί στηΒουλγαρία. Αιτία η καταστροφική ανάμειξη της πολιτικής στην οικονομία που έφερε την κρίση. ΄Άρα τι σελίδα θα γυρίσει ο Τσίπρας;

Αισιόδοξος και περιχαρής…για την πορεία των πραγμάτων ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μας βεβαιώνει, από την ΑΥΓΗ, ότι μετά την αξιολόγηση (που όπως είπε περίπου την έχουμε στην τσέπη μας…) η Ελλάδα γυρίζει σελίδα.

Μακάρι γιατί αν, τον Απρίλιο, δεν βρεθούν τα 6 δισ., να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μέχρι τον Ιούλιο, μαύρο φίδι που μας έφαγε…Το ΔΝΤ δεν χωρατεύει.Αλλά και ο Ντράγκι δεν πέρασε απαρατήρητο το φευγιό των επενδυτών…

Αλλά τι σελίδα θα γυρίσει η Ελλάδα (όπως προσδοκά ο Τσίπρας) όταν, το άλφα και το ωμέγα, της προοπτικής της οικονομίας μας, είναι, άρρηκτα, συνδεδεμένο με το κράτος όπως φρόντισαν να τα κάνουν, Ν.Δ. και ο ΠΑΣΟΚ και (εκ πεποιθήσεως) συνεχίζει με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα;

Η οικονομία έχει χάσει τοχαρακτήρα της εδώ και τρεις δεκαετίες. Σημειώστε μόνο ότι, ως εντός της Ε.Ε., η οικονομία κατατάσσεται στοχώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Όμως το βάρος της φορολογικής πολιτικής, που ασκούν οι κυβερνήσεις της και συνεχίζει –σε ύψιστο βαθμό–ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτό που σηκώνουν οι ώμοι των μικρομεσαίων. Οι πλάτες της μεσαίας και μικρής μεταποιητικής και εμπορικής επιχείρησης

Το άλλο μέρος της οικονομίας. Αυτό που αφορά τον κύριο όγκο της εθνικής παραγωγής και των υπηρεσιών καλύπτεται, αποκλειστικά. από κρατικά μονοπώλια.

Η παραγωγή και διανομή ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, όπως και η τιμολογιακή πολιτική που την περιβάλλει, έχει μοναδικά κριτήρια τα συμφέροντα του κρατικού μονοπωλίου. Γι’ αυτό είναι και ζημιογόνος.

Η ύδρευση και η διανομή της ανήκει σε κρατικό μονοπώλιο και οι σχεδιασμοί, λόγω πολιτικών κριτηρίων, απέχουν σημαντικά από ό,τι λέγεται κανόνες ανταγωνισμού.

Το νικέλιο (ΛΑΡΚΟ),το υπέδαφος, ο ορυκτός πλούτος και η αξιοποίησήτου ανήκουν, ως κρατικά μονοπώλια, σε κρατικούς Οργανισμούς που σχεδιάζουν (αν σχεδιάζουν) ενίοτε και με κομματικά κριτήρια.

Οι μεταφορές και οι υποδομές ανήκουν, ωσαύτως, στο κρατικό μονοπώλιο. Η (αναγκαστική λόγω μνημονίου) εξαίρεση,με τα μικρά αεροδρόμια και τον ΟΛΠ, περνούν ήδη τις κομματικές συμπληγάδες που παρεμβάλλονται στις όποιες εξελίξεις.

Το, μεγάλο μέρος, της υγείας καθώς και το σύνολο της Ανώτατης Παιδείας ελέγχεται, κομματικά, με συνέπεια να αποδίδονται τα χειρότερα αποτελέσματα.

Οι κρατικές προμήθειες (ειδικότερα του τομέα υγείας και ειδών αμύνης) είναι μέρος πολιτικής διαπλοκής από το 1974 και συνεχίζει…

Απόδειξη (των ημερών) και το αίσχος με το»αλαλούμ» που δέχεται η εγχώρια κλωστοϋφαντουργία, από κομματικούς παράγοντες, που χειρίζονται προμήθειες και για τορουχισμό των ενόπλων δυνάμεων.

Φιλοδοξία της κυβέρνησης (βάσει του προγράμματός της) είναι να επεκτείνει το κράτος στην Ακτοπλοΐα με κρατικό Οργανισμό και στον έλεγχο χρηματοδότησης των μικρομεσαίων με Κρατική Τράπεζα.

Για να γυρίσει, η Ελλάδα αυτήν, τησυγκεκριμένη, εξωφρενική σελίδα, (ανοίχθηκε το 1974,συμπληρώθηκε μετά το 1981, και κορυφώθηκε τηδεκαετία 2006-2016), απαιτούνται θεαματικές πολιτικές κινήσεις και τόλμη με αντίστοιχα ανοίγματα σε άλλες επιλογές.

Χρειάζεται, πάνω απ’ όλα, να εξασφαλιστεί (μέσα από ιδιωτικές επενδύσεις) δουλειά στο 27% του ενεργού πληθυσμού που βρίσκεται σε ανεργία. Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις (στις επιχειρήσεις βεβαίως),για να ασφαλιστούν 3.500.000 ανασφάλιστοι. Και να χαραχθούν ανταγωνιστικές δυνατότητες επιπέδων αναλόγων των άλλων χωρών της Ευρώπης.

Δυστυχώς όμως ο τελευταίος που μπορεί να αλλάξει, την ελεγχόμενη από το κράτος οικονομία, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.Και λόγω ιδεοληψιών. Και λόγω πεποιθήσεων μίσους προς την ιδιωτική επιχείρηση.

Πέραν δε τούτων, δεν επαρκεί και ο ίδιος ο κ. Αλέξης Τσίπρας λόγω άγνοιας λειτουργίας της ιδιωτικής οικονομίας αλλά και των περιορισμένων ικανοτήτων του.

Συνεπώς μάλλον ανατριχιάζεις, και προσδιορίζεις τηχώρα της φυγής σου, όταν ο Τσίπρας υπόσχεται…αλλαγή σελίδας στην Ελλάδα. Αλίμονο μας…

Γιατί, με τα πιστεύω του ΣΥΡΙΖΑ, τίποτε δεν αποκλείει, ως «νέα σελίδα για την Ελλάδα», αυτό που, και επί Λαφαζάνη- Λαπαβίτσα-Στρατούλη και Ζωής σχεδίαζαν. Απομόνωση και εγκλωβισμό μας στα Βαλκάνια. Σήμερα δε,μαζί και με τους (τουλάχιστον) 50.000 πρόσφυγες που (κατά πάσα βεβαιότητα) θα εγκλωβιστούν στηΒαλκανική Ελλάδα.

george.kraloglou@capital.gr

Πηγή : capital.gr

Χωρίς θυσίες και μεταρρυθμίσεις, η οικονομική «βαλκανοποίηση» της Ελλάδος είναι αναπόφευκτη –με ό,τι αυτό συνεπάγεται και από πλευράς ασφαλείας…

Έπειτα από δύο Παγκοσμίους Πολέμους, η Ευρώπη αναζήτησε την σταθερότητα. Στο όνομα της λήθης, τα γεωπολιτικά ζητήματα απωθήθηκαν. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου αναβίωσε παλιούς φόβους. Όμως, η αμερικανική υπερδύναμη έμοιαζε να διαθέτει την βούληση και τα μέσα για την προέκταση της ψυχροπολεμικής σταθερότητας –και μάλιστα χωρίς αναστολή της ελευθερίας.

Έτσι, η Ευρώπη βίωσε επί εξήντα χρόνια μία ουτοπία, «το τέλος της Ιστορίας». Εφ’ όσον η βία είχε αποκλειστεί, η προσοχή στράφηκε στην Οικονομία, στις Διεθνείς Σχέσεις, στις Ευρωπαϊκές Σπουδές. Οι πρόσφατες εξελίξεις, όμως, έδειξαν πόσο σύντομα η ουτοπία μετασχηματίζεται σε δυστοπία.

Η Ουκρανία επανεισήγαγε βιαίως την Γεωπολιτική στην ευρωπαϊκή πολιτική. Η Ρωσία κινείται από δυνάμεις θεμελιωμένες στο συλλογικό υποσυνείδητο, στις ιστορικές και γεωγραφικές εμπειρίες, στα αισθήματα εθνικής υπεραναπλήρωσης μάλλον, παρά στην ικανοποίηση καταναλωτικών επιθυμιών.

Πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι αναλύσεις για τον εξ Ανατολών κίνδυνο, το Μεσανατολικό επεφύλαξε νέα δυσάρεστη έκπληξη. Η απειλή του ISIS λαμβάνει μορφές οι οποίες ξεφεύγουν από το πλαίσιο της καθιερωμένης γεωστρατηγικής σκέψης.

Ο κατ’ εξοχήν «υβριδικός» πόλεμος εναντίον της Δύσης κινητοποιεί δυνάμεις και δεξιότητες βαθειά ριζωμένες στην μουσουλμανική γεωπολιτική παράδοση, όπως η δικτυωτή πολυκεντρική οργάνωση και η κινητικότητα.

Οι καταβολές του Ισλάμ στο γεωγραφικό περιβάλλον της ερήμου διευκολύνουν τους μαχητές του ISIS να αξιοποιούν τις δυνατότητες της παγκοσμιοποίησης. Αντιθέτως, η δυτική χριστιανική παράδοση της εδαφικής σταθερότητας δημιουργεί προσκόμματα. Ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος, ιδιαιτέρως ο μεσογειακός, τοποθετείται ανάμεσα στις δύο παραδόσεις.

Η εγκατάλειψη της γεωπολιτικής παιδείας, τόσο στο πεδίο της έρευνας όσο και της εκλαΐκευσης, πληρώνεται ακριβά. Μπροστά στην κατάρρευση των ψευδαισθήσεων, οι λαοί αντιδρούν σπασμωδικά και επιθετικά, όπως όταν αρνούνται να ανταποκριθούν δημιουργικά στις μεταναστευτικές προκλήσεις.

Με τον τρόπο αυτόν εντείνουν τους κινδύνους για αποσταθεροποίηση, συμβάλλουν δηλαδή στην μεταφορά της αστάθειας από τις ευρωπαϊκές περιφέρειες στο εσωτερικό της ηπείρου.

Σε αυτή την ένα ευρωπαϊκή «περιπέτεια», δηλαδή την αναστροφή των ιστορικών τάσεων, η Ελλάδα κατέχει μία ιδιαίτερη θέση. Η μακρά περίοδος σταθερότητας και ευημερίας, μοναδική στην ιστορία του ελληνικού έθνους, δημιούργησε ψευδαισθήσεις –η πρώτη από τις οποίες, η ευημερία, κατέρρευσε με την κρίση.

Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και η συνεπαγόμενη απογοήτευση καταδεικνύει ότι, χωρίς θυσίες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, η οικονομική «βαλκανοποίηση» της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη. Η μαζική έλευση προσφύγων και μεταναστών αρχίζει, επίσης, να εγείρει ζητήματα ασφαλείας. Όμως, δεν έχει γίνει ακόμη ευρέως κατανοητή η φύση και ο χαρακτήρας του νέου δυναμικού γεωπολιτικού περιβάλλοντος.

Η ανάλυση αυτή οδηγεί σε απαισιοδοξία. Η απόσταση ανάμεσα στις απαιτούμενες από τους καιρούς νοοτροπίες και τους ρυθμούς προσαρμογής της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει αγεφύρωτη. Η θεώρηση αυτή είναι, όμως, στατική.

Αντιστοιχεί περισσότερο στο πνεύμα της απερχόμενης εποχής, το οποίο αγνοεί τις δυνάμεις μέσα στις πολιτισμικές παραδόσεις. Επειδή η ελληνική ιστορία χαρακτηρίζεται από ασυνέχειες και αλλεπάλληλες ανατροπές, οι καταβολές των Ελλήνων τούς προετοιμάζουν για τις επερχόμενες ρήξεις.

Ορισμένες ελληνικές ιδιαιτερότητες, δυσθεώρητες μέσα στο πρίσμα της ευρωπαϊκής κανονικότητας, όπως η ναυτιλία και η διασπορά, αποτελούν σήμερα αναξιοποίητες εφεδρείες, καθώς, όσο διαρκούσε η ευρωπαϊκή προστασία, το ελληνικό κατεστημένο δεν είχε κίνητρο να συνδιαλλαγεί μαζί τους. Η αλλαγή των συνθηκών θα τις επαναφέρει στην ενεργό δράση, όπως στο παρελθόν.

Η βίαιη είσοδος των νέων γεωπολιτικών διακυβευμάτων στην Ελλάδα θα διαρρήξει τις οικονομίστικες υπεραπλουστεύσεις. Η επιστροφή της Γεωπολιτικής θα είναι επώδυνη για όλους και θα προκαλέσει σημαντική οπισθοδρόμηση, ίσως και ανατροπή, στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Όμως, θα επιτρέψει, ενδεχομένως, στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό να ανακτήσουν χαμένο έδαφος. Κατά τας Γραφάς, «οι έσχατοι έσονται πρώτοι».

Ουγγαρία παίρνει ένα βήμα προς τα εμπρός σε μια σημαντική κατάταξη / αν και μας λείπουν ακόμα ΑΕΠ δεδομένων για το τέταρτο τρίμηνο του 2015 για μερικά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούμε ήδη να δηλώσουμε ότι η Ουγγαρία έχει λάβει ένα βήμα προς τα εμπρός σε ένα σημαντικό σύστημα κατάταξης, όπως του ΑΕΠ Q415 έκπληκτος από την άλλη πλευρά.

Ουγγαρία καταγράφεται η 6η μεγαλύτερη αύξηση χρόνο με το χρόνο και την 5η μεγαλύτερη ανάπτυξη τρίμηνο σε τρίμηνο μεταξύ 20 κράτη μέλη της ΕΕ Eurostat, η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ, έχει δημοσιεύσει δεδομένα ΑΕγχΠ Q4 μέχρι στιγμής.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, Ουγγαρία του ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 3,0% από έτος σε έτος και κατά 1,0% τρίμηνο σε τρίμηνο κατά την περίοδο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου του 2015. Αυτό σημαίνει ταχύτερη ανάπτυξη σε σχέση με 2,6% στο Q3, ένα κατόρθωμα που η πλειοψηφία των κρατών μελών ήταν σε θέση να τραβήξει μακριά.

Ακόμα, αύξηση του ΑΕΠ για την ΕΕ των 28 επιβραδυνθεί στο 1,8% στο 4ο τρίμηνο από 1,9% το Q3.   Εποχικά διορθωμένα ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,3% σε δύο της ζώνης του ευρώ (EA19) και την ΕΕ των 28 κατά τη διάρκεια του τέταρτου τριμήνου του 2015, σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, σύμφωνα με ένα φλας εκτιμήσει publ…

^* Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Σορβόνη

Ένας πονηρός πολιτικός επιχειρεί πάντοτε να βγάλει το βύσμα από τον…. του και να το φυτεύσει στου άλλου….

Μπαλζάκ

Ο Τσίπρας ευφυώς ποιών και πιεζόμενος σκληρά από τους Εταίρους έχωσε για καλά το βύσμα του προσφυγικού προβλήματος στο καημένο το Καμμένο που τρέχει και δεν φθάνει.

Μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου είχε υποχρέωση να ετοιμάσει δύο στρατόπεδα (Σχιστού – Σίνδου) και πέντε (5) hotspots

Ο Καμμένος έπραξε το ίδιο. Έχωσε το βύσμα βαθειά στα ΓΕΕΘΑ – ΓΕΣ.

Προς δόξαν των αισχρών και ποταπών, ορνεοκέφαλων εταίρων της ΕΕ, αυτού του Παραδείσιου Οργανισμού (που μας έχωσαν άφρονες πολιτικοί μας), που επιβάλλουν ασφυκτικά όρια χρόνου.

ΕΝ τω μεταξύ άφρονες αγροτοπατέρες, ενθαρρυνόμενοι από αφρονότερους της Αντιπολίτευσης, κλείνουν αυταρχικά και παράνομα, παραβιάζοντας το Σύνταγμα (Άρθρο 19) τα τελωνεία και τις πύλες της χώρας αποστερώντας από έσοδα το δύσμοιρο Κράτος. Αυτή είναι η Ελλάδα, θα έλεγε ο Σημίτης.

Πάλι οι, κατά Πάγκαλον, αντιπαραγωγικοί αξιωματικοί του Στρατού, θα σηκώσουν το φορτίο.

Ξανά – μανά ο κ. Πίτερ Κάλεριτζ

Ο Βρετανός δικηγόρος, συνεργάτης του κ. Θ. Λιακουνάκου, που κατέθετε, αρχές Δεκεμβρίου, επί 12ώρο σε ομάδα ανακριτών.

Ελέγχθη, και επιβεβαιώνεται προοδευτικά, ότι ο Άγγλος ευπατρίδης «κελάηδησε» κανονικά, γι’ αυτό και αφέθηκε ελεύθερος καταβάλλοντας μόνο 200.000 € ως εγγύηση.

Ένα, ωραίο, κελάηδισμα του ακούστηκε πρόσφατα. Μαύρο χρήμα, πολύ μαύρο, σχεδόν πίσσα,  από την αγορά των θρυλικών αεροσκαφών ΕΜΠΡΑΕΡ (Σουηδογαλλοβραζιλιάνικα) κατέληξε στους κ. Α. Τσοχατζόπουλο, Ιωάννη Σμπώκο και σε άλλους πολιτικούς και στρατιωτικούς υπαλλήλους και κρατικούς αξιωματούχους (πλήθος αγγέλων ψάλλουσι) προκειμένου οι ανωτέρω να προωθήσουν «πάση θυσία» την προμήθεια!

Ποιον το ευτελές ποσό; Δέκα τρία εκατομμύρια δολάρια. Ένα μικρό ποσό εισπράχθηκε από τον DRA. Κάντα, καθ’ ομολογία του.

Το «ρευστό» κατατέθηκε, αρχικά στην εταιρεία HIGHWOOD (ΜΟΝΑΚΟ – ΒΗΡΥΤΟ) ιδιοκτησίας κ. Γ. Κάμαρη ο οποίος κατέθεσε ότι, στην πραγματικότητα, ιδιοκτήτης ήταν ο Σμπώκος! Με το χρήμα αυτό έγιναν επενδύσεις. ο Κ. Καλεριτζ πρόσθεσε νέα επιβαρυντικά στοιχεία κατά τη νέα κατάθεσή του την 12-01-16. Ακολούθησε νέα κατάθεση Καμάρη –  Λιακουνάκου Αμφότεροι δήλωσαν άγνοια της υπόθεσης. Και ναι μεν ο κ. Θ.Λ. προφυλακίζεται ο κ. Γ. Κάμαρης όχι. Φαίνεται ότι ο δεύτερος ξανακελαηδάει.

Η μίζα της ΕΜΠΡΑΕΡ έκανε κρουαζιέρες από Βηρυτό, Μονακό, Αγ. Πετρούπολη όπου και κούρνιαξε σε σίγουρες επενδύσεις ακινήτων. Άρα θα μάθουμε όλα, τα πολλά, όρνεα που τάισαν;

Και από την ψυχρή Αγ. Πετρούπολη

Στις θερμές Μπαχάμες! Σε μαγικά νησιά θέλω να βρεθούμε. Έλεγε ένα υπέροχο τραγούδι του Γιώργου Μουζάκη της δεκαετίας του ’50.

Πέραν του κ. Κάλεριτζ εμφανίστηκε στην ανάκριση διαφθοράς έτερον καλλικέλαηδον …πτηνόν βαρώνος – τραπεζίτης Ελβετός κ. Ράινερ Βίλχεμ Μαρί Μπούσεκερ, ο οποίος αφού αφίχθηκε στο κλεινόν άστυ αθορύβως, λαβών, το πρώτον, εγγυήσεις ότι δεν θα κρατηθεί.

Τι κατέθεσε ο τραπεζίτης μας; Ότι τριάντα τρία εκατομμύρια ευρώ, επαναλαμβάνω, τριάντα τρία εκατομμύρια ευρώ, ιδιοκτησίας του ημετέρου κ. Πάνου Ευσταθίου και συνεργάτη του, Αξιωματικού ΕΑ ταξίδευαν από την Ελβετική Τράπεζα BVD – PARIBAS  στις Μπαχάμες όπου και…. αναπαύονται στην Τράπεζα PRIVATEINVESTMENTLTD και στη Διεύθυνση POBOXN….. στο Νασάου. Η Τράπεζα αυτή, δηλαδή έχει ως έδρα ένα ταχυδρομικό κουτί!!!

Ο κ. Μπούσεκερ κατέθεσε μάλιστα αριθμούς λογαριασμών σε Τράπεζες των κ. Π. Ευσταθίου και συνεργάτη του με τις ακριβείς καταθέσεις έκαστου. Ο πρώτος με 33 εκ. €, όπως προανέφερα, και δεύτερος,  1,5 εκ. €

Ο κ. Μπούσεκερ είπε κι άλλα πολλά που δεν είναι δυνατόν να τα γνωρίζουμε (θα τα μάθουμε , σιγά – σιγά) αλλά και πρόσθεσε το παράδοξο και φαιδρό ότι δέχθηκε (Νοε 2014) επίσκεψη στο γραφείο του, φίλου – συνεργάτη ο οποίος του άφησε…. αμανάτι ένα δεματάκι με 5 kg χρυσό προς φύλαξη. Η κατάθεση έγινε σε προγενέστερη ημερομηνία αυτής του κ. Κάλεριτζ.

Και ο Μπούσεκερ καταθέσας απήλθε. Δεν γνωρίζουμε από ποιες μίζες προήλθαν τα παραπάνω ποσά. Οι ανακριτές διαφθοράς ασφαλώς θα γνωρίζουν.

Ναι μεν, αλλά…

Με έχουν πρήξει, ειλικρινά, οι Συριζαίοι.

Προ ημερών όμως κάπως συνήλθα.

Είδα την κ. Ντόρα Μητσοτάκη (είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε, δήλωσε) να επισκέπτεται τον κ. Πάνο Καμμένο στο ΥΕΘΑ όπου, όπως ανακοινώθηκε, είχαν συνεργασία επί του προσφυγικών και αμυντικών θεμάτων.

Έκανα γρήγορα μια αναδρομή, ένα flashback που λένε οι Αμερικάνοι.

Το 2006, 7,8 στην Κυβέρνηση Καραμανλή η κ. Ν.Μ. ήταν κραταιά ΥΠΕΞ και ο κ. Π. Καμμένος Πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής… Αμφότεροι ουδέν εγνώριζαν ή ποιούσαν την …. νήσσαν σχετικά με τα τερατώδη σκάνδαλα της Σημιτοκρατίας της κραιπάλης των Εξοπλισμών; Τα κουκούλωσαν καίτοι υπήρχαν διαπεραστικές κραυγές, ενίων δημοσιογραφικών εντύπων, ενίων…

Ο κ. Πάνος Καμμένος θυμήθηκε το τεράστιο σκάνδαλο της προμήθειας των Ε/Π ΝΗ-90 πέρυσι τέτοιο καιρό. Τίποτα π.χ. δεν είχε ακούσει ότι μαχητικά F-16 και άρματα LEOII, κουτσά και ανάπηρα, όταν αυτός ήταν Πρόεδρος Άμυνας Άμυνας.

Καλά και κάνουν και διαβουλεύονται το πώς θα μας ξανακυβερνήσουν. Βασίζονται στο γεγονός ότι ο Ελληνικός Λαός είναι λωτοφάγος, ξεχνά. Η μνήμη του είναι κοντή, ρηχή και θολή.

Συγγραφομανία

Τα περί της εμφανίσεως του νέου βιβλίου της κ. Μιμής – Λιάνη – Παπανδρέου με τίτλο «Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ», τα είπαμε.

Πληροφορούμαι, από θετική πηγή, ότι όταν στη κ. Μάρτζι Παπανδρέου διάβασαν τις πρώτες είκοσι σελίδες του παραπάνω πονήματος της Μιμής (γράφω της διάβασαν γιατί η ίδια παρότι υπήρξε πεθερά, σύζυγος, μητέρα Ελλήνων Πρωθυπουργών και η πάνω από 50 χρόνια στην Ελλάδα δεν καταδέχθηκε να μάθει να διαβάζει Ελληνικά) έγινε θηρίο και ακούστηκε να κραυγάζει «I’llgivetothehostesstheanswer, soon» . Όπως μεθερμηνευόμενο Ελληνιστή σημαίνει «Ετοιμάζω νέο βιβλίο να ρίξω στο κεφάλι της αεροσυνοδού».

Αφήνω τις χήρες και έρχομαι σε ένα άλλο συγκλονιστικό, συγγραφικό γεγονός. Ο κ. Θ. Πάγκαλος ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει την έκδοση βιβλίου για το… Ασφαλιστικό. Οϊ, οϊ μάνα μ…

Μα γιατί, αγαπητέ Κυρ – Θόδωρε, μπαίνεις σε παντελώς άγνωστούς σου τομείς και θα εκτεθείς οπωσδήποτε; Γιατί δεν κάθεσαι να γράψεις ένα βιβλίο τρίτομο, με τα εξής θέματα:

α) Η ξεφτίλα της Ύμιας και ο ρόλος μου, μαζί με τον Σημίτη.

β) Πώς εγώ και ο Σημίτης καταφέραμε με πίεση Τούρκων και Ολμπραΐτ να υπογράψουμε την κατάπτυστη συμφωνία της Μαδρίτης.

γ) Η υπόθεση Οτσαλάν.

Το βιβλίο θα γίνει το bestseller της 10ετίας και θα τα οικονομήσεις. Μπορεί να προσθέσεις και άλλους τομείς όπως π.χ. «Ο διορισμός του Ψυχάρη ως Διοικητή του Αγ. Όρους…»

Δευκαλίων Τρικορφίτης

Συγγενείς Νίκου Βούτση:
– Αγγελική Παπάζογλου: Η σύζυγος του προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση και μόνιμη υπάλληλος του υπουργείου Εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης αποσπάστηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2015 σε θέση ειδικής συμβούλου στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης . Την απόφαση αυτή υπογράφει ο τότε προϊστάμενος  υπουργός, που δεν είναι άλλος από τον σύζυγο της! Η απόσπαση της κυρίας Παπάζογλου ανανεώθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 2015 και έκτοτε η σύζυγος του κ. Βούτση είναι ειδική σύμβουλος του νυν υπουργού εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης Παναγιώτη Κουρουμπλή.
– Βαγγέλης Καλπαδάκης: Ο ανιψιός του προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση και υπάλληλος του διπλωματικού κλάδου του υπουργείου εξωτερικών με βαθμό γραμματέως πρεσβείας Α΄ ύστερα από απόφαση του πρωθυπουργού αποσπάστηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2015 στη θέση του προϊσταμένου του διπλωματικού γραφείου της γραμματείας του πρωθυπουργού.
– Γιώργος Καλπαδάκης: Ο ανιψιός του προέδρου της βουλής και αδελφό του προϊσταμένου του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού Γιώργος Καλπαδάκης διορίστηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2015 στη θέση του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη. Ο πτυχιούχος του τμήματος ιστορίας, φιλοσοφίας, κοινωνικών σπουδών και θετικών επιστημών του πανεπιστημίου του Λονδίνου ορίστηκε στις 8 Απριλίου 2015 μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Επενδύσεων και Εξωτερικού Εμπορίου – Enterprise Greece. Στις 28 Ιουλίου 2015 ο ανιψιός του κ. Βούτση διορίστηκε σε θέση μετακλητού υπαλλήλου ως διευθυντής του γραφείου του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γεωργίου Χουλιαράκη. Από τις 29 Σεπτεμβρίου 2015 ο κ. Καλπαδάκης είναι διορισμένος σε θέση ειδικού συμβούλου στο πολιτικό γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Ξαδέλφια Αλέξη Τσίπρα:
– Γιώργος Τσίπρας: Ο πρώτος ξάδερφος του πρωθυπουργού διορίστηκε  στι;ς27 Ιανουαρίου 2015 στο γραφείο του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά σε θέση ειδικού συμβούλου. Στις 3 Απριλίου 2015 ο Γιώργος Τσίπρας διορίζεται στη θέση του γενικού γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Οικονομικής Συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών.
– Αθανασία Ψαρουδάκη: Η σύζυγος του γενικού γραμματέα διεθνών και οικονομικών σχέσεων και οικονομικής συνεργασίας του υπουργείου εξωτερικών Γιώργου Τσίπρα διορίστηκε στις 24 Απριλίου 2015 σε θέση μετακλητής υπαλλήλου στο πολιτικό γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας, Υποδομών. Ναυτιλίας και Τουρισμού, Χρήστου Σπίρτζη. Η κυρία Ψαρουδάκη επαναπροσελήφθη στην ίδια θέση στις 23 Σεπτεμβρίου 2015 μετά τις εθνικές εκλογές.

Συγγενείς Ρένας Δούρου:
– Γιάννη; Μπενίσης: Ο σύντροφος της περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου διορίστηκε στη θεση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. στις 30 Ιουνίου 2015. Παράλληλα, στις 9 Οκτωβρίου 2015 ο υπουργός επικρατείας Νίκος Παππάς ανέθεσε στον κ. Μπενίση για ένα έτος καθήκοντα άμισθου ειδικού συμβούλου στο γραφείο του σχετικά με θέματα αναπτυξιακού και επενδυτικού ενδιαφέροντος.
– Παναγιώτης Δούρος: Στον αδελφό της περιφερειάρχη Αττικής ανατίθεται στις 30 Ιανουαρίου 2015 καθήκοντα μετακλήτου δημοσίου υπαλλήλου στο πολιτικό γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού, Νίκου Ξυδάκη παράλληλα με την κύρια απασχόληση του ως υπαλλήλου της Ελληνικο Φεστιβάλ Α.Ε. Από τις 23 Σεπτεμβρίου έως σήμερα ο κ. Δούρος προσφέρει τις υπηρεσίες του στο γραφείο του υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά.

Συγγενείς Σίας Αναγνωστοπούλου:
– Παναγιώτης Γιαννακόπουλος: Ο σύζυγος της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου αποσπάστηκε στις 2 Μαρτίου 2015 από την Κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε θέση μετακλητού υπαλλήλου και ανέλαβε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του υπουργού δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου.
– Ελισάβετ Σίσκου: Η ανιψιά της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου διορίστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2015 σε θέση μετακλητής υπαλλήλου στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Νίκου Παρασκευόπουλου, θέση στην οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα.
– Στέφανος Σίσκος: Ο ανιψιός της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου διορίστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2015 από την ίδια ως μετάκλητος υπάλληλος στο πολιτικό γραφείο της.

Συγγενείς Νίκου Παρασκευόπουλου:
– Ιφιγένεια Καμτσίδου: Η σύντροφος του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Νίκου Παρασκευόπουλου διορίστηκε στις 27 Μαρτίου 2015 από τον τότε υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκο Βούτση στη θέση της προέδρου του εθνικού κέντρου δημόσιας διοίκησης και αυτοδιοίκησης.

Συγγενείς Δημήτρη Βίτσα
– Πέτη Πέρκα: Η σύντροφος του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Αμυνας Δημήτρη Βίτσα διορίστηκε στις 29 Απριλίου 2015 με απόφαση του πρωθυπουργού και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού Χρήστου Σπίρτζη γενική γραμματέας επί θεμάτων Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

Συγγενείς Νίκου Τόσκα:
– Ευαγγελία Καμίδου: Η ανιψιά του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης Νίκου Τόσκα διορίστηκε στις 4 Μαρτίου 2015 σε θέση ειδικής συμβούλου στο γραφείο του θείου της την περίοδο που ήταν υφυπουργός Εθνικής Άμυνας. Αντίστοιχα στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 τοποθετήθηκε ως ειδική σύμβουλος στο πολιτικό γραφείο του αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης.

Συγγενείς Ιάσονα Σχινά – Παπαδόπουλου:
– Ορέστης Σχινάς – Παπαδόπουλος: Ο αδελφός του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ διορίστηκε την 1η Δεκεμβρίου 2015 σε θέση ειδικού συμβούλου στο οικονομικό γραφείο της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού.
– Ξανθή Παπαδοπούλου: Η μητέρα του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ διορίστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2015 σε θέση ειδικής συμβούλου στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού.

Συγγενείς Παναγιώτη Κουρουμπλή:
– Παναγιώτα Φασούλα: Η ανιψιά του υπουργού εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης Παναγιώτη Κουρουμπλή διορίστηκε από τον ίδιο στις 20 Ιουλίου 2015 σε θέση μετακλητής υπαλλήλου στο πολιτικό γραφείο του υπουργού υγείας, ενώ η 20χρονή απόφοιτη λυκείου συνέχισε να απασχολείται στο πλευρό του θείου της ως μετακλητή υπάλληλος και μετά τη μεταπήδηση του στο υπουργείο εσωτερικών και διοικητικής ανασυγκρότησης.

Αλλα πρόσωπα:
– Κλειώ Παπαπαντολέων: Η σύζυγος του γενικού γραμματέα διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων Κωστή Παπαϊωάννου διορίστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2015 σε θέση ειδικού συνεργάτη στο πολιτικό γραφείο του υπουργού δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νίκου Παρασκευόπουλου. Στις 20 Μαρτίου 2015 η κυρία Κλειώ Παπαπαντολέων επαναπροσελήφθη στο γραφείο του κ. Παρασκευόπουλου σε θέση επιστημονικού προσωπικού με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.
– Ευγενία Φωτονιάτα: Η σύζυγος του γενικού γραμματέα της γενικής γραμματείας δημοσιονομικής πολιτικής του υπουργείου οικονομικών Φραγκίσκου Κουτεντάκη διορίστηκε από 13 Μαρτίου 2015 σε θέση ειδικής γραμματέα στο υπουργείο Οικονομία, Ναυτιλίας και Τουρισμού.
– Γιώργος Μητράκος: Ο σύντροφος της κόρης του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά διορίστηκε στις 27 Ιανουαρίου 2015 σε θέση ειδικού συμβούλου στο γραφείο του υπουργού Εξωτερικών.
– Αργύρης Αργυρίου: Ο σύζυγος της βουλευτή Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ, Χαράς Καφαντάρη, διορίστηκε στις 8 Ιανουαρίου 2016 στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων Α.Ε.
– Αριστομένης – Ανδρέας Γιαννουλάτος: Ο αδελφός του γενικού γραμματέα Υγείας Πέτρου Γιαννουλάτου αποσπάστηκε στις 23 Οκτωβρίου 2015 από το υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού στο γραφείο του αδελφού του.
– Μαργαρίτα Δημητριάδου: Η αδελφή του γενικού γραμματέα Υγείας Πέτρου Γιαννουλάτου αποσπάστηκε στις 14 Νοεμβρίου 2015 από το υπουργείο Οικονομικών στο γραφείο του αδελφού του.
Προσεχώς και νέες Συριζο-αλλαξιές!…

* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr

Συμπαγές το αντιευρωπαϊκό ρεύμα και απλώς ρεαλιστικό το φιλοευρωπαϊκό. Τί αποκαλύπτει μεγάλη έρευνα του Οργανισμού διαΝΕΟσις…

Σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες, ο κρατικός μηχανισμός στηρίζεται πολύ στην παραγωγή γνώσης, επιστημονικών στοιχείων και ερευνητικού έργου για να διαμορφώσει πολιτική.

Το έργο αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την αποτελεσματική λειτουργία των δημοκρατικών κρατών, καθώς περιλαμβάνει τον εντοπισμό των προβλημάτων, την χαρτογράφηση και την ιεράρχησή τους, την ανάλυση διεθνών πρακτικών και την επιλογή της καταλληλότερης λύσης στα εκάστοτε προβλήματα. Σε αυτό το επίπεδο, η Ελλάδα υστερεί δραματικά.

Ο δημόσιος διάλογος για τα πιο σημαντικά και κρίσιμα θέματα είναι ρηχός, ελλιπής σε στοιχεία, διαποτισμένος από προκαταλήψεις και στρεβλώσεις. Βασίζεται περισσότερο σε συνθήματα και επιφανειακές γνώμες, στο συναίσθημα, στον συμβολισμό και όχι σε τεκμηριωμένη πληροφορία.

Τα τελευταία χρόνια, εξαντλείται ουσιαστικά σε τηλεοπτικά πάνελς, όπου ανταλλάσσονται άσφαιρα κομματικά πυρά. Ανάγκη δημόσιου διαλόγου υπάρχει μέσα στην ίδια την κοινωνία, αλλά η κυρίαρχη μορφή διαλόγου παραμένει άγονη και αδιέξοδη.

Με αυτές τις σκέψεις και προδιαγραφές αποφάσισα να ιδρύσω την «διαΝΕΟσις». Έναν εντελώς ανεξάρτητο, αυτόνομο, μη κερδοσκοπικό ερευνητικό οργανισμό, με έδρα την Αθήνα.

Στόχος και φιλοδοξία του είναι η τροφοδότηση του δημόσιου διαλόγου με τεκμηριωμένα στοιχεία, η εκπόνηση μελετών βάθους και προοπτικής, και η διατύπωση συγκεκριμένων και εφαρμόσιμων προτάσεων ικανών να συμβάλλουν στην υπέρβαση των κρίσιμων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας.

Η «διαΝΕΟσις» θα έχει ελληνική ψυχή, αλλά ευρωπαϊκό μυαλό και παγκόσμια μάτια, καθώς οι μεγάλες ευρωπαϊκές και διεθνείς προκλήσεις και ανακατατάξεις βαραίνουν καθοριστικά στην χάραξη των εθνικών επιλογών.

Η όλη δραστηριότητα της «διαΝΕΟσις» επιβλέπεται από ένα Σώμα Συμβούλων (AdvisoryBoard), ενώ ένα ολιγομελές Εποπτικό Συμβούλιο προσδιορίζει τις γενικές κατευθύνσεις και χαράσσει την πολιτική.

Οι 40 διακεκριμένες προσωπικότητες από τον χώρο της επιστήμης, της έρευνας, της επιχειρηματικότητας, των τεχνών και της κοινωνικής προσφοράς, που δέχθηκαν με μεγάλη προθυμία και ανιδιοτέλεια να συμμετάσχουν στα συμβούλια αυτά, πραγματικά μάς τιμούν και γι αυτό θέλω δημόσια να τους ευχαριστήσω.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Οργανισμός παρουσίασε πρόσφατα μία μεγάλη δημοσκοπική έρευνα, που ξεφεύγει από τις κλασσικές μετρήσεις της κοινής γνώμης.

Πρόκειται για μία έρευνα που θέλει να προσφέρει μία πανοραμική και ταυτόχρονα αρκετά λεπτομερειακή ακτινογραφία των αντιλήψεων, ιδεών και αξιών που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Αποτυπώνει το ιδεόγραμμα της σημερινής Ελλάδας σε αυτή την κρίσιμη, αβέβαιη και ασφαλώς μεταβατική φάση στην οποία βρισκόμαστε.

Ο σχεδιασμός της εντάσσεται σε μία ερευνητική στρατηγική μακράς πνοής, καθώς η έρευνα θα επαναλαμβάνεται μία φορά κάθε χρόνο ώστε να έχουμε συγκρίσιμα δεδομένα για το αξιακό προφίλ της ελληνικής κοινωνίας.

Θέλω να σταθώ με ανησυχία σε μία νέα παράμετρο που αναδεικνύεται μέσα από τις απαντήσεις. Ύστερα από 35 χρόνια οργανικής ένταξης στον ευρωπαϊκό θεσμικό και οικονομικό μηχανισμό, η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται σήμερα ουσιαστικά διχοτομημένη σε ευρωπαϊστές και ευρωσκεπτικιστές. Μία διχοτόμηση που προοπτικά, όσο η Ελλάδα παραμένει σε δομική κρίση, μπορεί να εξελιχθεί σε νέο διχασμό.

Τον νεοελληνισμό χαρακτήριζε εξ αρχής ένας μετεωρισμός μεταξύ Δύσης και Ανατολής, η συνεχής αναζήτηση μιας ταυτότητας, μιας ιδιοπροσωπίας που παρέμενε σχετικά αμορφοποίητη. Η ένταξή μας στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα και η εθνική αυτοπεποίθηση που μάς ενέπνευσε τότε, φάνηκε πως έλυνε οριστικά το δίλημμα τού «τί είναι η Ελλάς;». στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, ο φιλοευρωπαϊσμός ήταν η κυρίαρχη ιδεολογία μιας Ελλάδας που ήθελε να αποτελεί –και αποτελούσε– οργανικό μέλος της Ευρώπης, από την οποία προσδοκούσε ερείσματα για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της.

Η εικόνα αυτή σήμερα αποτελεί παρελθόν, σύμφωνα με την έρευνα.

Η συνεχιζόμενη κρίση, η άγονη αντιπαράθεση μνημονιακών-αντιμνημονιακών επί 6 χρόνια, αλλά και ο άτεγκτος οικονομικός δογματισμός της λιτότητας που δοκιμάζει τις αντοχές της κοινωνίας μας, έχουν δημιουργήσει έναν συμπαγή αντιευρωπαϊσμό –πιο εκτεταμένο και βαθύτερο από την τυπική εκλογική του εκπροσώπηση.

Από την άλλη, ο φιλοευρωπαϊσμός μας έχει προσλάβει έναν αμυντικό, σχεδόν παθητικό χαρακτήρα. Είμαστε παθητικοί Ευρωπαίοι. Μένουμε Ευρώπη γιατί φοβόμαστε ότι εκτός Ευρώπης θα είμαστε χειρότερα. Το Ευρωπαϊκό Ιδεώδες, ό,τι κι αν σημαίνει σήμερα αυτό, έχει πάψει να εμπνέει την μεγαλύτερη μερίδα και αυτών ακόμα των Ελλήνων πολιτών που δηλώνουν ευρωπαϊστές. Στην πραγματικότητα είναι «ευρωρεαλιστές».

Η Ελλάδα σήμερα έχει ξανά το πρόβλημα προσανατολισμού και εκτρέφει στους κόλπους της το σπέρμα ενός νέου διχασμού. Αυτή είναι η χειρότερη μέχρι στιγμής επίπτωση της οικονομικής κρίσης –η οποία επίσης διχάζει τους Έλληνες, σύμφωνα με την έρευνα.

Παρά ταύτα, εμείς οι Έλληνες, σε συντριπτική πλειοψηφία, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, κοινωνικής θέσης, μορφωτικού επιπέδου, εξακολουθούμε να έχουμε υψηλή ιδέα για τους εαυτούς μας και την χώρα μας. Η έρευνα λέει ότι, παρά την τραυματική εμπειρία των τελευταίων ετών, δεν πάψαμε να θεωρούμε ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, απευθείας απόγονος του αρχαίου λαμπρού παρελθόντος, και ότι ελέω της πολιτιστικής μας κληρονομιάς προσφέρουμε στην Ευρώπη περισσότερα απ’ ό,τι εκείνη μάς παρέχει –και οφείλει να συνεχίσει να μάς παρέχει.

Σύμπλεγμα ανωτερότητας; Εθνική έπαρση; Σύνδρομο εθνικού ναρκισσισμού; Ή μήπως πρόκειται για την επιθετική προβολή ενός ελλείμματος εθνικής αυτοπεποίθησης;

Το ένδοξο παρελθόν μας δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι η θέση μας στην ευρωπαϊκή γεωγραφία και οικονομία παραμένει αμελητέα –και επισφαλής. Η ιδεατή εικόνα που τρέφουμε για τους εαυτούς μας δεν αναιρεί το γεγονός ότι είμαστε μία χώρα που δεν παράγει και ένας λαός που στο μεγάλο μέρος του έχει ξεχάσει να προσπαθεί. Έτσι, στην πράξη, έχουμε αδυναμία προσαρμογής και ενσωμάτωσής μας στην Ευρώπη και στον σύγχρονο κόσμο.

Το παρελθόν και οι παραδόσεις μας μάς προσδίδουν αναμφίβολα μία αξιόλογη ιδιοπροσωπία, την οποία οφείλουμε ασφαλώς να διαφυλάξουμε. Αλλά, στον σημερινό ανταγωνιστικό κόσμο, όλα αρχίζουν και καταλήγουν στην οικονομία! Το λαμπρό παρελθόν χωρίς ισχυρή παραγωγική βάση, δεν αποτελεί πλεονέκτημα. Είναι άλλοθι αδράνειας και εμπόδιο στην εθνική μας αυτογνωσία και ενηλικίωση.

Για μένα, το μήνυμα και το δίδαγμα τούτων των χρόνων της κρίσης είναι ότι πρέπει να πάψουμε να εξαρτάμε την επιβίωσή μας από την επιείκεια των εταίρων μας, που έχει εξαντληθεί, ή από την κοινοτική αλληλεγγύη, που ολοένα φθίνει. Θα επιβιώσουμε ως χώρα μόνον αν επιδιώξουμε μία παραγωγική επανένταξή μας στην βαλκανική και ευρωπαϊκή ενδοχώρα, στον σύγχρονο κόσμο.

Η ιδιοπροσωπία μας πρέπει να πάψει να είναι αυτάρεσκη και να γίνει ενεργητική. Δημιουργία. Στην σημερινή εποχή δεν μετρούν οι δάφνες του μακρινού παρελθόντος, αλλά τα επιτεύγματα του παρόντος –στην οικονομία όπως και στον πολιτισμό. Αυτά πάνε μαζί. Η Ελλάδα καλείται λοιπόν να γίνει ποιοτική, παραγωγική και ανταγωνιστική. Αλλιώς θα καταδικαστεί οριστικά στο περιθώριο και την ανυποληψία.

Η «διαΝΕΟσις» θα συμβάλλει όσο μπορεί με τις μελέτες, τις δράσεις της, την παροχή στοιχείων, στην προσπάθεια να ξαναγίνει η χώρα μας έθνος υπολογίσιμο. Αλλά η δημιουργική αντίσταση του τόπου προϋποθέτει την συνειδητοποίηση και την ενεργοποίηση όλων μας.

^* Επίτιμος Πρόεδρος του ΣΕΒ, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της DammaHoldingsSA. Ομιλία του από την παρουσίαση του νέου Οργανισμου έρευνας και προτάσεων «διαΝΕΟσις»

Εντυπωσιακές διαπιστώσεις του φιλόσοφου-συγγραφέα Στέλιου Ράμφου, με αφορμή την πρόσφατη έρευνα της οργάνωσης «διαΝΕΟσις» που ίδρυσε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος…

Άλλο πράγμα να το διαισθάνεσαι και διαφορετικό να το επιβεβαιώνει μία επιστημονική έρευνα, όπως αυτή που παρουσίασαν στην εκπομπή τους ο Κώστας Ζούλας και η Νίκη Λυμπεράκη, την 10^η Φεβρουαρίου, στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάϊ. Στην εκπομπή αυτή, που φιλοδοξεί να είναι ένας «Καθρέπτης» της ελληνικής κοινωνίας, οι δύο δημοσιογράφοι παρουσίασαν μία σημαντική έρευνα του Οργανισμού «διαΝΕΟσις» που ίδρυσε ο επιχειρηματίας κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Με τίτλο «Τί Πιστεύουν οι Έλληνες», η έρευνα παρουσιάζει τις απαντήσεις 2.500 ερωτηθέντων Ελλήνων σε 69 ερωτήματα πάνω σε πέντε θεματικές ενότητες και έγινε με την συνεργασία του καθηγητή Συγκριτικής Πολιτικής κ. Γερ. Μοσχονά.

Η έρευνα φέρνει στο προσκήνιο αξιοσημείωτες αντινομίες, με μάλλον δυσάρεστο χαρακτήρα για το μέλλον αυτής της χώρας. Διότι, όταν ένας λαός σε ποσοστό 90% αυτοθαυμάζεται και το 60% πιστεύει ότι η Ευρώπη βγήκε κερδισμένη από την ένταξή μας στους κόλπους της σημερινής Ένωσης, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Το τελευταίο επεσήμανε πολύ εύστοχα ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος, που είχε προσκληθεί να σχολιάσει τα ευρήματα της έρευνας. Έτσι, σχολιάζοντας το γεγονός ότι έξι στους δέκα ερωτηθέντες πιστεύουν ότι η ΕΕ και όχι η Ελλάδα έχει κερδίσει περισσότερα από την συμμετοχή της χώρας μας στην Ένωση, υποστήριξε ότι οι σημερινοί Έλληνες χαρακτηρίζονται από μία νοοτροπία και ψυχολογία αυτοδοξασμού, η οποία, κατά την γνώμη του, πρέπει να λάβει ένα τέλος.

«Βρισκόμαστε σε νηπιακή κατάσταση, την ώρα που οι περιστάσεις και η Ιστορία απαιτούν μία ενηλικίωση», είπε ο κ. Στ. Ράμφος. Για να προσθέσει ότι αυτή η νηπιακή κατάσταση μάς απομακρύνει από την πραγματικότητα και τις παραμέτρους της, με αποτέλεσμα να παίρνουμε αποφάσεις χωρίς να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε πολλά-πολλά σχετικά με την θέση μας στην ζωή. Με αυτά του τα λόγια ο κ. Στ.Ράμφος έφερε στο προσκήνιο το τεράστιο θέμα του παιδισμού της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του Η Λογική της Παράνοιας (εκδ. Αρμός):

«Ο παιδισμός δηλώνει ανώριμη, αντιφατική προσωπικότητα. Είμαστε εθνικιστές, αλλά φοροδιαφεύγουμε ακατάσχετα, όπως καίμε τα δάση για να χτίσουμε ένα προικώο αυθαίρετο, ενώ μετατρέπουμε το ίδιο το κράτος σε κομματικό φέουδο και αντί να το σεβώμαστε ως πολιτικό εγγυητή της κοινωνικής συνοχής, το εκθέτουμε στην δηλητηριώδη επίδρασι της πολιτικής αντιζηλίας, αφού η νομή της εξουσίας δεν προσφέρει στο σύνολο αλλά μάς προσφέρει τουλάχιστον υπαρξιακή αυτοβεβαίωσι.

Υπό τέτοιους όρους, πώς το κράτος να είναι σημείο αναφοράς των επιμέρους ατόμων και να τους δίνη πολιτική ταυτότητα; Όσο τα κόμματα θα νέμωνται και θα απολαμβάνουν την εξουσία αντί να υπηρετούν την κοινωνία, οι προϋποθέσεις διαπλάσεως ωρίμων πολιτών και ιδρύσεως λειτουργικών θεσμών θα ακυρώνωνται, η ζωή, ο κόσμος, το σπίτι, το σχολείο, η δουλειά, ο πόνος, η χαρά, ο θάνατος θα αντλούν το νόημά τους από παρωχημένα σύμβολα και η ειδωλολατρεία του παρελθόντος θα καθαγιάζεται εις βάρος της αυτοσυνειδησίας και της αυτενεργείας των πολιτών. Το έλλειμμα της αυτοσυνειδησίας εμποδίζει να αναλάβουμε με θέλησι και όραμα την κοινή μοίρα, να μην υφιστάμεθα παθητικά το γίγνεσθαι και να ανοίξουμε δημιουργικά το μέλλον», γράφει.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η έρευνα του Οργανισμού διαΝΕΟσις φέρνει στο προσκήνιο ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα: αυτό της διαρθρωτικής οικονομικής κατάρρευσης που απειλεί την χώρα.

Πρόκειται για την ήδη ορατή ψυχολογική και πνευματική κατάρρευση, στο πλαίσιο της οποίας η λογική της ζωής θα παύσει να διαμορφώνει την λογική των επιλογών.

Θα υπάρξει έτσι ένα εσωτερικό σκόρπισμα, που θα μάς απομακρύνει από την σύνδεση της προσοχής με την μνήμη. Κατά συνέπεια, θα σταματήσει η αναζήτηση της αλήθειας και του νοηματικού της περιεχομένου. Ο φόβος θα κάνει τον παιδισμό ακόμα πιο επικίνδυνο και θα προκαλεί βαθειά διχαστικά ρήγματα. Ό,τι το χειρότερο, δηλαδή, για μία χώρα υπό οικονομική παρακμή.

Το ελληνικό κράτος είναι βαρύτατα άρρωστο. Η ασθένειά του δεν είναι βεβαίως καινούργια. Κατά πολλούς, ανάγεται στην εποχή του Κωλέτη. Ως φαίνεται, όμως, η ασθένεια αυτή επιδεινώθηκε από την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και μετά, λόγω των γενναιόδωρων ευρωεπιδοτήσεων και των μηχανισμών διαπλοκής που αυτές δημιούργησαν.

Έτσι, αντί να μάθουμε να κολυμπάμε στην Ευρώπη, προετοιμάσαμε την καταβύθισή μας –όχι χωρίς να έχουν στο μεταξύ προκύψει στην χώρα απαράδεκτοι μηχανισμοί διαφθοράς και υπερβάσεων ενός αδιόρθωτου πλέον πελατειακού πολιτικού συστήματος. Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Ένωση και συνεχίζει να δανείζει το ελληνικό Δημόσιο, και ενισχύει μία προσπάθεια ανάπτυξης, η οποία μονίμως παραπαίει.

Στο πλαίσιο αυτό, μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα με τίτλο «ΕΣΠΑ: μία περίεργη, πολύτιμη, πολύπλευρη ιστορία» υπογράφει ο κ. Ηλίας Νικολαΐδης στον ιστότοπο dianeosis.org, που είναι αυτός του ερευνητικού οργανισμού που ίδρυσε ο επιχειρηματίας κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Τί γίνονται, λοιπόν, τα χρήματα που μπαίνουν στην ελληνική οικονομία από τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης; Ποιοι τα παίρνουν; Με ποιους τρόπους; Αυτά και άλλα πολλά εξετάζει η έρευνα του Ηλ. Νικολαΐδη και επισημαίνει μία σειρά από γραφειοκρατικές και άλλες στρεβλώσεις σε μία πρωτοβουλία που όντως θα μπορούσε να είναι κορυφαίο επενδυτικό εργαλείο.

Πλην όμως, όπως ήδη επισημάναμε, στην χώρα μας ο κυρίαρχος παιδισμός μιας κοινωνίας που αρέσκεται να παρελθοντολογεί παραμένοντας ακίνητη, αποτελεί το πρώτο και σοβαρότερο εμπόδιο στον οποιονδήποτε εκσυγχρονισμό της. Και αυτό είναι σήμερα μείζον πρόβλημα, που κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει με θάρρος και ορθολογισμό.

Όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μακρινό 1981, η οικονομία της, οι δομές της και οι υποδομές της δεν έμοιαζαν καθόλου με τις οικονομίες, τις δομές και τις υποδομές των εννέα ανεπτυγμένων χωρών που συνιστούσαν την ενωμένη Ευρώπη τότε.

Για να επιταχυνθεί η διαδικασία της σύγκλισης, άρχισαν να αξιοποιούνται κάποια διαρθρωτικά ευρωπαϊκά ταμεία με στόχο να στηριχθεί η ανάπτυξη της περιφέρειας και να εξασφαλίσουν τη συνοχή της ολοένα διευρυνόμενης Ένωσης.

Τα ταμεία αυτά υλοποιούσαν πενταετή και, αργότερα, επταετή προγράμματα χρηματοδότησης, το πιο πρόσφατο εκ των οποίων ήταν το πολυσυζητημένο ΕΣΠΑ. Το ΕΣΠΑ (αρκτικόλεξο του “Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Ανάπτυξης”) της περιόδου 2007-2013, με την εξαίρεση κάποιων έργων-«γεφυρών», έληξε με το τέλος του 2015.

Αντικαταστάθηκε από το επόμενο πρόγραμμα που καλύπτει την προγραμματική περίοδο 2014-2020, και το οποίο ονομάζεται επίσης ΕΣΠΑ -αν και τα αρχικά πλέον σημαίνουν “Εταιρικό Σύμφωνο για το Πλαίσιο Ανάπτυξης”. Βεβαίως ήδη από το 2014, αλλά και μετά και από τις τελευταίες πρωτοβουλίες του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, η δομή και ο σχεδιασμός της χρηματοδότησης της Ελλάδας έχουν αλλάξει αρκετά.

Το αναπτυξιακό “πακέτο Γιουνκέρ”, ύψους 35 δις (δηλαδή το ΕΣΠΑ μαζί με τα χρήματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής) είναι, θα έλεγε κανείς, τα μόνα σίγουρα χρήματα που θα επενδυθούν στη χώρα τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Η χρονική συγκυρία αποτελεί μια καλή ευκαιρία να μελετήσουμε τι έγινε με τα χρήματα που έχουν έρθει στην Ελλάδα ως τώρα. Τι ήταν το προηγούμενο ΕΣΠΑ; Ποια ήταν η δομή του, ποια η φιλοσοφία του, και πώς λειτούργησε τελικά; Διατέθηκαν τα περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ που έφερε στην ελληνική οικονομία με δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο;

Παρ’ όλο που το ΕΣΠΑ είναι ευρύτατα γνωστό ως έννοια, και παρ’ όλο που έχει χρηματοδοτήσει πολλά από τα έργα που οι έλληνες πολίτες χρησιμοποιούν καθημερινά, η λειτουργία του και η φιλοσοφία του σχεδιασμού του είναι ελάχιστα γνωστές και συζητιούνται σπάνια, κυρίως μεταξύ αρμόδιων τεχνοκρατών.

Το ΕΣΠΑ και τα προγενέστερα προγράμματα έχουν φέρει στην οικονομία της Ελλάδας δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ τις τελευταίες δεκαετίες και, παρ’ όλα αυτά, ελάχιστοι είναι σε θέση να αξιολογήσουν το αν έχουν επενδυθεί σωστά, το αν είχαν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα για την οικονομία της χώρας (και ποιο) και, βεβαίως, το αν και κατά πόσο έχουν σπαταληθεί σε μαύρες τρύπες και λοιπές διαπλεκόμενες σκοπιμότητες.

Από την άποψη αυτή, λοιπόν, η πολυσέλιδη έρευνα του διαΝΕΟσις αξίζει τον κόπο να διαβαστεί και να αρχειοθετηθεί, μήπως και κάποιοι καταλάβουν επιτέλους σε ποια χώρα και σε ποιο πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον ζούμε… Ερήμην της πραγματικότητας… Κατά τα λοιπά, βέβαια, ας όψονται οι «συνωμότες» που επιβουλεύονται τον «πιο έξυπνο λαό του κόσμου».