Οι τουρκικές αρχές έχουν κατηγορηθεί για αυταρχική εκτροπή και ιδιαίτερα για τη φίμωση του αντιπολιτευόμενου Τύπου, ειδικά μετά την πρόσφατη υπαγωγή σε κρατικό έλεγχο της εφημερίδας Zaman. «Πιστεύω ακράδαντα στην ελευθερία του Τύπου. Πιστεύω ακράδαντα στην ανεξιθρησκία.

Πιστεύω ακράδαντα στο κράτος δικαίου και στη δημοκρατία», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος. «Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχουν ορισμένες δυναμικές στην Τουρκία οι οποίες με ανησυχούν», συνέχισε ο Ομπάμα στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μετά το τέλος της διεθνούς συνόδου για την πυρηνική ασφάλεια στην Ουάσινγκτον και διευκρίνισε ότι εξέφρασε αυτές τις ανησυχίες «απευθείας» στον Τούρκο ομόλογό του.

Ο Ομπάμα πάντως επισήμανε ότι η συνεργασία ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Άγκυρα συνεχίζει να είναι «κρίσιμη» σε διάφορα θέματα διεθνούς ενδιαφέροντος, παρά τις διαφωνίες των δύο πλευρών. «Όπως συμβαίνει ανάμεσα σε πολλούς φίλους και εταίρους, συνεργαζόμαστε μαζί τους, συντονιζόμαστε μαζί τους, εκτιμάμε τις προσπάθειές τους και υπάρχουν διαφορές.

Στα θέματα όπου υπάρχουν διαφορές, εκφραζόμαστε, κι αυτό είναι που προσπάθησα να κάνω», εξήγησε ο Αμερικανός πρόεδρος. Ο Ομπάμα κάλεσε παράλληλα τον Ερντογάν να συνεχίσει τις προσπάθειες να αφήσει την κληρονομιά του εκδημοκρατισμού που υποσχόταν όταν είχε αναδειχθεί στην εξουσία, αντί να εφαρμόσει μια πολιτική «καταστολής της πληροφόρησης και του δημοκρατικού διαλόγου».

ΠΗΓΗ : WWW.MIGNATIOU.COM 

“Ο πρόεδρος Πούτιν καλεί τα μέρη που συγκρούονται να παύσουν αμέσως το πυρ και να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση”, δήλωσε ο Πεσκόφ σε δημοσιογράφους. Μάχες ασυνήθιστης έντασης ξέσπασαν στη διάρκεια της χθεσινής νύκτας και συνεχίζονται σήμερα ανάμεσα στις αζερινές και τις αρμενικές δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ανακοίνωσαν το Μπακού και το Ερεβάν.

Σύμφωνα με τους Αρμένιους, “το Αζερμπαϊτζάν εξαπέλυσε το βράδυ της Παρακευής μια μαζική επίθεση στα σύνορα το Ναγκόρνο-Καραμπάχ με άρματα μάχης, πυροβολικό και ελικόπτερα” και οι αυτονομιστικές δυνάμεις (του Ναγκόρνο-Καραμπάχ που υποστηρίζονται από την Αρμενία) κατέρριψαν ένα ελικόπτερο και προκάλεσαν “σημαντικές ζημιές” στον εχθρό.

Το Αζερμπαϊτζάν διέψευσε αμέσως αυτή την εκδοχή, διαβεβαιώνοντας πως κανένα ελικόπτερο δεν κατερρίφθη και πως οι δυνάμεις του το μόνο που έκαναν ήταν να απαντήσουν σε μια επίθεση της αρμενικής πλευράς με “πυροβολικό μεγάλου διαμετρήματος και εκτοξευτήρες βομβίδων”. Οι δύο πλευρές αναφέρουν πως οι μάχες συνεχίζονται σήμερα, στις περιοχές “Χοζαβέντ-Φιζούλι και Αγκντερέ-Τερτέρ-Αγκντάμ” σύμφωνα με το Αζερμπαϊτζάν.

Οι Αρμένιοι δήλωσαν επίσης πως ένα αγόρι 12 ετών σκοτώθηκε από το αζερινό πυροβολικό σε χωριό κοντά στα σύνορα. Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι μια περιοχή που βρίσκεται στο Αζερμπαϊτζάν και στην οποία κατοικούσαν κυρίως Αρμένιοι από τον καιρό της Σοβιετικής Ένωσης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι αρμένιοι αυτονομιστές, με την υποστήριξη του Ερεβάν, κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ με έναν πόλεμο που στοίχισε τη ζωή σε περίπου 30.000 ανθρώπους. Μια κατάπαυση του πυρός το 1994 έβαλε τέλος στον πόλεμο, όμως δεν έλυσε το πρόβλημα και αψιμαχίες σημειώνονται κατά διαστήματα κατά μήκος των συνόρων.

Οι χθεσινές και σημερινές μάχες μοιάζουν πάντως σαφώς πιο σημαντικές από τις συνηθισμένες ανταλλαγές πυρών ελαφρών όπλων ή πυροβολικού. Το Αζερμπαϊτζάν, πλούσιο σε πετρέλαιο και του οποίου ο αμυντικός προϋπολογισμός είναι μεγαλύτερος από ολόκληρο τον προϋπολογισμό της Αρμενίας, απειλεί κατά διαστήματα να ανακαταλάβει την αυτονομιστική περιοχή αν οι διαπραγματεύσεις δεν καταλήξουν σε κάποιο αποτέλεσμα. Η Αρμενία, η οποία υποστηρίζεται από τη Ρωσία, απαντά ότι μπορεί να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε επίθεση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ, Sputnik, Γαλλικό Πρακτoρείο, Ρόιτερς, Μόσχα, Ρωσία

Σε συμφωνία κατέληξαν σήμερα οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τηνΤουρκία για την προσφυγική κρίση. Την είδηση ανακοίνωσε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter ο Φιλανδός πρωθυπουργός Juha Spilia, ενώ και το Associated Press, επικαλείται δηλώσεις του Τσέχου ηγέτη, ότι η ΕΕ και η Τουρκία κατέληξαν σε συμφωνία για την άμβλυνση της προσφυγικής κρίσης, δίνοντας παραχωρήσεις στην Άγκυρα.

Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η αναθεωρημένη πρόταση συμφωνίας μετά από τις συνομιλίες των τριών Ευρωπαίων αξιωματούχων (Rutte, Juncker, Tusk), περιλαμβάνει προτάσεις συμβιβασμού για τα τέσσερα αμφιλεγόμενα σημεία:

1. Σε σχέση με τις ενστάσεις της Κύπρου για το άνοιγμα των κεφαλαίων, υπάρχει συμβιβασμός που ικανοποιεί, σύμφωνα με την ίδια πηγή, τόσο την Κύπρο όσο και την Τουρκία, για το άνοιγμα του κεφαλαίου 33 (προϋπολογισμός), το οποίο δεν έχει μπλοκαριστεί από την Κύπρο, εντός της ολλανδικής προεδρίας.

 Τι αφορά το κεφάλαιο 33

Το κεφάλαιο καλύπτει τους κανόνες που αφορούν τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους χρηματοδότησης του προϋπολογισμού της ΕΕ. Αυτοί οι πόροι προέρχονται κυρίως από τη συνεισφορά των κρατών-μελών, βασισμένοι μέσω εσόδων από τα τελωνεία, τον αγροτικό τομέα και τα τέλη της ζάχαρης, το ΦΠΑ, καθώς και ένα τμήμα που βασίζεται στο ΑΕΠ κάθε χώρας. Τα κράτη-μέλη πρέπει να έχουν τη διοικητική ικανότητα να συντονιστούν και να εξασφαλίσουν ακριβή υπολογισμό, είσπραξη, πληρωμή και έλεγχο πάνω στους ίδιους πόρους. Το κεκτημένο σε αυτόν τον τομέα είναι ευθέως δεσμευτικό και δεν χρειάζεται ενσωμάτωση στις εθνικές νομολογίες.

2. Σε σχέση με την ημερομηνία εφαρμογής του σχεδίου επανεισδοχής/επανεγκατάστασης «ένας προς έναν» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας προτείνεται να οριστεί η 20η Μαρτίου.Αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι όλοι όσοι καταφτάνουν στη χώρα από το βράδυ της Κυριακής θα επιστρέφονται στην Τουρκία.

Οι μετανάστες που φθάνουν στα ελληνικά νησιά από τα τουρκικά παράλια θα επαναπροωθούνται μετά την Κυριακή και η επανεισδοχή τους θα ξεκινήσει την 4η Απριλίου, δήλωσε ανώτερος Τούρκος κυβερνητικός αξιωματούχος, καθώς οι 28 και η Άγκυρα βάζουν τις τελευταίες πινελιές όσον αφορά τη συμφωνία τους για την αντιμετώπιση της κρίσης των προσφύγων και των μεταναστών.

3. Σε σχέση με τη νομιμότητα του εν λόγω σχεδίου, προτείνεται ότι θα είναι σε πλήρη συμφωνία με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, θα σέβεται δηλαδή την αρχή της ατομικής εξέτασης κάθε αίτησης ασύλου, ενώ στην τελική συμφωνία θα υπάρχει σαφής αναφορά στην αρχή μη επαναπροώθησης και στις μη συλλογικές επιστροφές
4. Σε σχέση με την οικονομική ενίσχυση της Τουρκίας για τους πρόσφυγες, στην τελική συμφωνία προτείνεται να μην υπάρχουν νέα ποσά αλλά σαφής αναφορά σε συγκεκριμένα έργα που μπορούν να επωφεληθούν από τα ήδη υπάρχοντα 3 δισ. μέσα στην εβδομάδα για ταχύτερη εκταμίευση.

Εξάλλου, ο Φινλανδός πρωθυπουργός, Juha Sipila, μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter, ανέφερε ότι οι ηγέτες της ΕΕ ενέκριναν την συμφωνία για το προσφυγικό με την Τουρκία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το Reuters, ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε σε άλλους ηγέτες της Ε.Ε. ότι αποδέχεται το τελευταίο σχέδιο συμφωνίας Ε.Ε. – Τουρκίας για τη μεταναστευτική κρίση.

Σύμφωνα με τις πηγές που επικαλούνται τα πρακτορεία, οι ηγέτες της ΕΕ και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ahmet Davutoglu αναμένεται να «κλείσουν» τη συμφωνία, σήμερα το απόγευμα.

Εξάλλου, το Bloomberg αναφέρει ότι οι ηγέτες της ΕΕ είναι κοντά σε συμφωνία με την Τουρκία για τη δημιουργία ενός νόμιμου μεταναστευτικού διαύλου ο οποίος θα τερματίζει τις χαοτικές διελεύσεις στο Αιγαίο και θα ανακόπτει τη ροή των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή.

Η τελική συμφωνία προβλέπει μόνο μικρές αλλαγές σε σύγκριση με το χθεσινό κείμενο των ηγετών της ΕΕ, αναφέρει το πρακτορείο επικαλούμενο τις ίδιες πηγές.

Ο πρωθυπουργός του Βελγίου Bettel Xavier επιβεβαιώνει πως η συμφωνία πήρε την έγκριση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τόνισε πως πρέπει να υπάρξει σεβασμός στο διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, καθώς και να εμπλακεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Πηγή : capital.gr

Οι αναφορές για αμερικανικές ανησυχίες σχετικά με την ανάμιξη της Ρωσίας στην σύγκρουση στην Συρία δεν είναι δικαιολογημένες. Μετά από τρία χρόνια στρατιωτικής εμπλοκής στην περιοχή, τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει. Χιλιάδες πρόσφυγες κατακλύζουν τα σύνορα των χωρών της δυτικής Ευρώπης σε καθημερινή βάση ενώ οι ένοπλοι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους πληθυσμούς των εδαφών που ελέγχουν και ανεμπόδιστα να καταστρέφουν μνημεία της ελληνο-ρωμαϊκής ιστορικής κληρονομιάς στην Παλμύρα.

Η Ρωσία έχει αναπτύξει πάνω από 2.000 αξιωματικούς και απλούς στρατιώτες στην Συρία, μαζί με τουλάχιστον 34 Sukhoi Su-30SM καταδιωκτικά, Su-34 και Su-24 βομβαρδιστικά και Su-25 αεροσκάφη επίθεσης εδάφους. Οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κύριας αεροπορικής βάσης κοντά στην Λατάκια, υποστηρίζονται από μηχανοκίνητες μονάδες πεζικού και πεζοναυτών όπως κι από ένα σημαντικό αριθμό αρμάτων μάχης, συστημάτων πυροβολικού και οπλισμένων με επιθετικά όπλα ελικοπτέρων. Επίσης, συστήματα αεράμυνας, πάντοτε ρώσικα, έχουν αναπτυχθεί κοντά και γύρω από τις βάσεις αυτές.

Οι επιθέσεις των αμερικανικών βομβαρδιστικών και των συμμάχων τους δεν έχουν μέχρι σήμερα κάνει το οτιδήποτε για να αναχαιτίσουν αποτελεσματικά την ανθρωπιστική καταστροφή η για να σταματήσουν τις ακρότητες των Ισλαμιστών βαρβάρων που με μανία επιδίδονται σε καταστροφές οποιουδήποτε πράγματος σώζεται από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Αν η Ρωσία επιδιώκει τελικά να εκδιώξει η να περιορίσει την δράση του Ισλαμικού Χαλιφάτου, δεν βλέπω σε τι θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να προβάλει αντιρρήσεις.

Τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Παλμύρας στην Συρία, τον Ιούνιο του 2009. Σύμφωνα με δορυφορικές φωτογραφίες, το αποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος κατέστρεψε μεγάλο μέρος αυτών των πολύτιμων για την ανθρωπότητα αρχαιοτήτων τον Αύγουστο του 2015. REUTERS/Gustau Nacarino
————————————————————–

Το Ισλαμικό κράτος είναι ένα παγκόσμιο, ισλαμο-φανατικό «εξ αποκαλύψεως» φαινόμενο. Από την φύση του είναι φτιαγμένο να αντέχει τις όποιες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό. Δεν έχει κάποια ανεπτυγμένη οικονομία η τις όποιες σχετικές υποδομές με αποτέλεσμα κάθε προσπάθεια να πολεμηθεί με αεροπορικές επιθέσεις ή με επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων να μην έχει ελπίδες σημαντικών θετικών αποτελεσμάτων. Το Χαλιφάτο μπορεί να ηττηθεί μοναχά μέσω ενός μακρόχρονου και αιματηρού χερσαίου πολέμου που θα οδηγούσε σε ανακαταλήψεις κατακτημένων εδαφών, ελέγχου τους και αναδιοργάνωσης σε άλλη βάση των σχετικών περιοχών.

Στο Ιράκ, μονάχα η ανάμιξη του ιρανικού στρατού, των δυνάμεων των λεγομένων Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης και της πολιτοφυλακής των Σιιτών κατοίκων και ανταρτών συνέβαλε στην αποτροπή μιας ευρύτερης καταστροφής. Προσπάθειες από τις ΗΠΑ να εκπαιδεύσουν και να οπλίσουν μονάδες της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης οδήγησαν σε απογοητευτικά αποτελέσματα μια και οδήγησαν σε διάλυση πολλών τέτοιων μονάδων με τα μέλη τους να αυτομολούν και να ενώνονται με το μέτωπο Τζαμπάτ αλ – Νούσρα (που παίρνει οδηγίες από την αλ Κάιντα) ή και να παραδίδονται οικειοθελώς, με ολόκληρο τον σχετικό οπλισμό τους, στις δυνάμεις του Χαλιφάτου!

Το Ισλαμικό Κράτος συνεπώς εξελίσσεται βαθμιαία σε μια τεράστια απειλή όχι μόνο για τις χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά και ευρύτερα για τα κράτη και τους λαούς της Κεντρικής Ασίας και της Υπερκαυκασίας. Για παράδειγμα, ο συνταγματάρχης Γκουλμουρόντ Καλίμοφ, πρώην διοικητής των ΟΜΟΝ (ειδικών δυνάμεων ασφαλείας) του Τατζικιστάν και εκπαιδευμένος στην Ρωσία και την Δύση, με υψηλό δείκτη εκτίμησης στην χώρα του, εντάχθηκε πρόσφατα στον ISIS. Πολλοί επίσης ισλαμιστές τρομοκράτες από τον Καύκασο και από άλλες νότιες Ρωσικές επαρχίες (Νταγκεστάν, Αστραχάν, Καλμυκία) έχουν αποδεχθεί τον έλεγχο από το Χαλιφάτο και έχουν ενταχθεί σε αυτό.

Το ISIS ελέγχει τώρα μια πολύ μεγάλη περιοχή κι έχει ασφαλείς βάσεις και στρατόπεδα εκπαίδευσης. Αυτό από μόνο του αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης στην Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία καθώς και το ενδεχόμενο εκτεταμένων τρομοκρατικών επιθέσεων στην Δυτική Ευρώπη, στην Ρωσία, στη Νότια Ασία και στην Κίνα.

Τα ρωσο-καζακικά σύνορα, για παράδειγμα, είναι εντελώς ανυπεράσπιστα και ευκολοπροσβάσιμα διότι τεχνικά είναι εξαιρετικά δυσχερές να υποστηριχθούν. Εκτείνονται σε τεράστια έκταση και οι ένοπλες δυνάμεις του Καζακστάν (39.000 άνδρες, εκ των οποίων μονάχα 20.000 ανήκουν σε χερσαίες δυνάμεις) είναι πρακτικά αδύνατον να ανταποκριθούν σε μια σχετική επιθετική πρόκληση που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τεράστια περιφερειακή κρίση. Στην χειρότερη περίπτωση, η Ρωσία θα είναι αναγκασμένη να αναμιχθεί σε μια τέτοια εμπλοκή αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση των καζακικών νότιων συνόρων. Υπάρχει συνεπώς η ενδεχόμενη απειλή μιας σημαντικής μελλοντικής πολεμικής εμπλοκής όπου η Ρωσία μονάχη θα πρέπει να αναλάβει ένα σημαντικότατο βάρος δίχως την παραμικρή υποστήριξη – εκτός ενδεχόμενα μιας πιθανής ανάμιξης της Κίνας.

Η Ρωσία συνεπώς έχει δύο ουσιαστικά επιλογές: Να πολεμήσει σήμερα το ISIS στη Μέση Ανατολή, η να υποχρεωθεί αργότερα να κάνει το ίδιο πράγμα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Οι απώλειες που έχει υποστεί ο στρατός της Συρίας σε ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να αναπληρωθούν μέσω της εισροής δυνάμεων πολιτοφυλακών υποστηρικτικών προς το Ιράν αλλά και από τον ίδιο τον ιρανικό στρατό. Αυτός ο στρατός είναι η μοναδική οργανωμένη στρατιωτική δύναμη στην περιοχή ικανή να εμπλακεί σε κανονικές μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις με σοβαρές δυνατότητες επιτυχίας. Αυτό δείχνει πως η συμφωνία των ΗΠΑ με το Ιράν, και με την βοηθητική συμβολή της Ρωσίας, έγινε την ακριβώς κατάλληλη στιγμή ώστε να διευκολύνει (και για την Δύση) τέτοιες επιχειρήσεις τώρα εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Η Ρωσία οφείλει να διαλέξει ανάμεσα σε περιορισμένης κλίμακας απώλειες σήμερα και σε πολλές χιλιάδες θύματα δικά της αργότερα σε έναν υποθετικό πόλεμο στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Αν ο ISIS δεν ηττηθεί τώρα αποφασιστικά και καθαρά, οι κίνδυνοι για την Ευρώπη θα κλιμακωθούν επικίνδυνα. Αν η ρωσική ανάμιξη στην περιοχή υποδηλώνει κάτι ενδεχόμενα καταστροφικό για το Ισλαμικό Κράτος, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος ανησυχίας για την Δύση. Η τύχη του καθεστώτος Άσαντ δεν είναι την στιγμή αυτή σοβαρό ζήτημα για κανέναν. Δεν αποκλείεται η ρωσική ανάμιξη να γίνεται με την, σε κάποιο βαθμό, γνώση κι έγκριση της Δύσης.

Εν τω μεταξύ οι συσχετισμοί στρατιωτικών δυνάμεων που εμπλέκονται στην Συρία αρχίζουν να αποκαλύπτουν διαθέσεις και επιλογές. Οι Αμερικανοί παρά την αρχική τους ενόχληση για την ανάμιξη της Ρωσίας βλέπουν το αδιέξοδο της ενίσχυσης των αντικαθεστωτικών που αντιμάχονται τον Άσαντ άλλα και που θεωρητικά είναι αντίπαλοι των ισλαμιστών. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, εκπαιδευμένοι από την CIA και πλήρως εξοπλισμένοι, έχουν αυτομολήσει στις οργανώσεις που ελέγχει η αλ Κάιντα ή και στις δυνάμεις του ίδιου του Χαλιφάτου. Αποφάσισαν έτσι να διακόψουν κάθε βοήθεια προς τις οργανώσεις ή τις κινήσεις αυτές.

Στην Σαουδική Αραβία, που μισεί το Ιράν και τις σιιτικές πολιτοφυλακές όπως και το καθεστώς του Άσαντ, η ρωσική ανάμιξη έπεσε σαν μεγάλη πέτρα σε μικρή στέρνα. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται σε εμπόλεμη, υποτίθεται, κατάσταση με το ISIS (που όμως πολλοί εκτιμούν πως το ενισχύει οικονομικά, μαζί με το ομόθρησκό του Κατάρ) αλλά επιθυμεί και την ανατροπή του φιλο-σιιτικού καθεστώτος Άσαντ. Η ρωσική ανάμιξη ματαιώνει ουσιαστικά την ευόδωση αυτών των σχεδίων. Σαν συνέπεια, και σε πρώτη φάση, το θρησκευτικό κατεστημένο των Ουαχάμπις στο Ριάντ ξιφούλκησε ανοιχτά κατά της Μόσχας. Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας εξαπέλυσαν ήδη μύδρους κατά της Ρωσίας καλώντας σε ιερό πόλεμο των (Σουνιτών) Μουσουλμάνων εναντίον της.

«Οι ιεροί πολεμιστές στην Συρία υπερασπίζονται το σύνολο του ισλαμικού έθνους» διακήρυξαν σε επίσημη ανακοίνωσή τους. Και συνέχισαν: «Εμπιστευτείτε και στηρίξτε τους… διότι αν ηττηθούν, ο Θεός να φυλάει, θα έρθει η ώρα που η μια σουνιτική χώρα θα ρίχνεται εναντίον της άλλης».

———————————————————————

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Η παρουσία του Ισλάμ σε μια χώρα επιδρά στις εξελίξεις ευθέως ανάλογα με τους αριθμούς των μουσουλμάνων που βρίσκονται εκεί. Αν οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Μωάμεθ δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού τότε οι Μουσουλμάνοι είναι φιλήσυχοι, αγαπούν την ειρήνη και δείχνουν έτοιμοι να ασχοληθούν αποκλειστικά με την καθημερινότητα τους. Αυτό ισχύει απόλυτα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστό Μουσουλμάνων από 0,08 έως 1,8%.

Η «επιθετική ισλαμοποίηση» έχει σαν αφετηρία την στιγμή που οι αριθμοί των Μουσουλμάνων είναι αρκετοί ώστε να επιτρέπουν διεκδικητικές κινητοποιήσεις με στόχο την κατοχύρωση κατ’ αρχήν δικαιωμάτων που στην συνέχεια εξελίσσονται σε επιλογές επιθετικές ή καταπιεστικές για τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες μιας χώρας. Όπως με λεπτομέρεια αναφέρει ο Δρ. Peter Hammond στο εξαιρετικά διαφωτιστικό του βιβλίο Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat (2010), όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και «πολιτικά ορθές» κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των Μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.

Μόλις ο αριθμός των Μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2% – 5% αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λόγου χάριν, φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταϊλάνδη (4,6%).

Μόλις το ποσοστό ξεπεράσει περίπου το 5% (Γαλλία 8%, Σουηδία 5%, Ελβετία 4,3%, Ολλανδία 5,5%, Φιλιππίνες 5%) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. Λόγου χάριν, γίνονται μεγάλες διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού «καθαρού» (halal) με ισλαμικούς όρους, φαγητού π.χ. στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε Μουσουλμάνους για την προπαρασκευή και διαχείρισή του.

Σε περιπτώσεις που το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό, εμφανίζονται απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή, αιτήματα αυτοδιοίκησης με βάση την σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες κοινότητές τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση απορριφθεί. Παράδειγμα, το Μόναχο με το Oktoberfest.

Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των Μουσουλμάνων ξεπερνά το 10%, βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση.

Στο Παρίσι βλέπουμε ήδη πυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί τους Ισλαμιστές αντιμετωπίζεται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ, και Άμστερνταμ για κάποιο φιλμ). Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με παρόμοια ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15%).
Με ποσοστά πάνω από 20% σημειώνονται συχνές εγκληματικές ενέργειες που περιλαμβάνουν φόνους αντιφρονούντων ετερόπιστων (Χριστιανών) ή ετερόδοξων (Σιιτών) καθώς και σχηματισμός παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λ.χ. στην Αιθιοπία (32,8%), στο Τσαντ (53,1%), στο Λίβανο (59,7%) και στην Βοσνία (40%).

Όταν το ποσοστό των Μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60%, σημειώνονται οργανωμένες διώξεις «άπιστων», εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, ή χρησιμοποίηση της σαρία σαν επιθετικό όπλο όπως και η γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς και φαινόμενα βίαιης τζιχάντ (Μαλαισία 60,4%, Κατάρ 77,5%, Σουδάν 70%, Μπανγκλαντές 83%, Αίγυπτος 90%, Ινδονησία 86,1%, κλπ).

Είναι χαρακτηριστική σχετικά η τοποθέτηση της ισλαμικής οργάνωσης Ikatan Muslimin Malaysia (ISMA) που στις 19 Σεπτεμβρίου 2015 ανακοίνωσε πως φιλελεύθερες ιδέες και πολιτικές μπορούν να συνυπάρξουν με το Ισλάμ μονάχα αν είναι πρόθυμες να υποκλιθούν στην ανωτερότητα του ισλαμικού συστήματος και να λειτουργούν κάτω από τις κατευθύνσεις και τις εντολές που αυτό θα επιβάλει. Μιλώντας σε μια δημόσια εκδήλωση με θέμα τον Φιλελευθερισμό και το Ισλάμ ο πρόεδρος της ISMA, Abdullah Zaik Abd Rahman, τόνισε πως το Ισλάμ δεν είναι δυνατόν να μεταρρυθμισθεί ή να τροποποιηθεί από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα ή κίνηση και κατήγγειλε ως αυτοαποκαλούμενους «δήθεν» Μουσουλμάνους όσους χρησιμοποιούν τον τίτλο του «φιλελεύθερου Μουσουλμάνου» και όσους καταφεύγουν σε φιλοσοφικά θεωρήματα της Δύσης που δημιουργήθηκαν στην διάρκεια των σκοτεινών μεσαιωνικών χρόνων (!) στηρίζοντας τις απόψεις αυτές. Τα συμπεράσματα για όλους είναι προφανή…

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Ή «ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ»;

Η κραυγή «χετζίρα» (Hijrah) στέλνει κραδασμούς ανατριχίλας στις ψυχές και στο θυμικό των Μουσουλμάνων. Σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ισλάμ κι’ αναφέρεται στην φυγή του Προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα ως πρόσφυγας, για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξή του στη Μεντίνα (τότε Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψής της και την στην συνέχεια επεκτατική κυριαρχία του Ισλάμ παντού. Περιέχεται σε 91 στίχους του Κορανίου σαν καθήκον των Μουσουλμάνων να μιμηθούν τον Προφήτη και να ακολουθήσουν την χετζίρα, με στόχο την επεκτατική διάδοση του Ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες.

Μια τέτοια «φυγή» των μουσουλμάνων, με την μορφή της προσφυγιάς ή της μετανάστευσης, οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η σαρία (ιερός νόμος) μπορεί τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες. Από την βία των Σαλαφιστών μέχρι την αξιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και την ανοχή των άλλων κοινωνιών, που κάνουν χρήση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι οπαδοί της Χιζμπ – ουτ Ταχρίρ, υπάρχουν σαφείς θρησκευτικές αναφορές στα διάφορα ιερά κείμενα. Σε ποιό βαθμό, λοιπόν, η ανθρώπινη πλημμύρα που κατακλύζει τα ελληνικά νησιά και την υπόλοιπη Ευρώπη είναι προϊόν γνήσιας προσφυγικής διαφυγής ή αποτέλεσμα προσχεδιασμένης –συχνά με μεθόδους βίαιου εξαναγκασμού- ισλαμικής διείσδυσης; (Για περισσότερες πληροφορίες στο θέμα, βλ το μικρό βιβλίο των Sam Solomon και E. Al Maqdisi, Modern Day Trojan Horse: Al-Hijra, the Islamic Doctrine of Immigration, Accepting Freedom or Imposing Islam?. Advancing Native Missions, 2009).

Εκεί που οι Μουσουλμάνοι βλέπουν τον κόσμο μέσα από το κιάλι της ιστορίας, η Δύση μετατρέπει και ξαναγράφει την ιστορία ώστε να ταιριάξει στις σύγχρονες ιδεολογικές της ανησυχίες. Αυτή η διχοτόμηση ανάμεσα στον μουσουλμανικό και τον Δυτικό τρόπο σκέψης διακρίνεται παντού. Όταν το Ισλαμικό Κράτος, με τα λόγια του ηγέτη του αλ Μπαγκντατί, διακήρυξε την πρόθεσή του να «κατακτήσει την Ρώμη» και να «διαλύσει τους σταυρούς που υπάρχουν εκεί», ελάχιστοι στην Δύση πήραν τα λόγια αυτά στα σοβαρά η τοις μετρητοίς. Σχεδόν κανείς δεν συνειδητοποίησε τότε πως αυτά είναι στην κυριολεξία τα λόγια του ιδρυτή του Ισλάμ και των τότε συντρόφων του (τους οποίους ακολουθούν πιστά σήμερα οι λεγόμενοι Σαλαφιστές – προγονολάτρες) όπως καταγράφονται στις διάφορες μουσουλμανικές πηγές (διδασκαλίες – χαντίντ) – δηλαδή λόγια και στόχοι που έχουν προκαλέσει και συντηρήσει για αιώνες ολόκληρους «ιερούς πολέμους» (τζιχάντ) στην Ευρώπη.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Η τοποθέτηση των προσωρινών φρακτών στα σύνορα της Ουγγαρίας, έχει ως στόχο να κατευθυνθούν οι μετανάστες προς τα σημεία διέλευσης. Συνολικά 14 νόμιμα σημεία διέλευσης λειτουργούν στο τμήμα των συνόρων με την ζώνη Σένγκεν (δηλαδή ένα σε κάθε 37 χλμ.), και ο καθένας μπορεί να εισέλθει στην χώρα ελεύθερα με την προϋπόθεση ότι είτε διαθέτει έγκυρη ταυτότητα είτε είναι πρόθυμος να δηλώσει επί τόπου πως ζητάει άσυλο.

Δυστυχώς, οι μετανάστες, για να αποφύγουν παράνομα την καταγραφή, δεν εισέρχονται στην χώρα από τα σημεία διέλευσης, αλλά διασχίζουν τα σύνορα όπου τους αρέσει, και δεν λένε ούτε το όνομα ούτε την ιθαγένειά τους. Φέτος, 275.000 μετανάστες έχουν διασχίσει παράνομα τα σύνορα, αλλά μόνο 175.000 άτομα υπέβαλαν αιτήσεις ασύλου. Από την Συρία έρχεται μόνο το 36% των αιτούντων, ενώ οι υπόλοιποι κατάγονται από 78 διαφορετικές χώρες.

Ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τα συμβαίνοντα στα ελληνικά νησιά και στους σταθμούς της Βουδαπέστης, της Βιέννης και του Μονάχου αλλά και στα σύνορα Ουγγαρίας–Σερβίας και Γερμανίας–Δανίας διαπιστώνουμε (παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να επικεντρώνουν τις κάμερες στα ελάχιστα γυναικόπαιδα) πως 8 στους 10 εικονιζόμενους είναι νέοι άνδρες ηλικίας γύρω στα είκοσι και πάνω. Ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες «πρόσφυγες», πού είναι οι πολλές γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι; Αυτοί δεν κινδυνεύουν από τους εμφύλιους και τις αγριότητες των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου; Κάτι δεν στέκει καλά σε όλα αυτά. Είναι περίεργο πώς δεν γίνεται σχεδόν καθόλου κουβέντα για το ζήτημα αυτό.

Νέοι άνδρες μετανάστες διαμαρτύρονται καθώς προσπαθούν να περάσουν από την Ελλάδα στην FYROM στο συνοριακό πέρασμα της Ιδωμένης, στις 26 Νοεμβρίου 2015, και βρίσκουν τα σύνορα των Σκοπίων κλειστά. REUTERS/Yannis Behrakis

—————————————————————-

Σε πρόσφατη ομιλία του στο περίφημο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, εκεί που πρόσφατα ξέσπασαν ταραχές που θυμίζουν μια νέα «ιντιφάντα», ο Σεΐχης και τοπικός θρησκευτικός ηγέτης Muhammad Ayed τόνισε πως οι ευρωπαϊκές χώρες δεν κινούνται από ανθρωπιστικά κίνητρα όταν μεταχειρίζονται με σωστό τρόπο τους πρόσφυγες, αλλά από τις δικές τους ανάγκες για φτηνό εργατικό δυναμικό. «Θα κατακτήσουμε τις χώρες τους» διακήρυξε στις 11 Σεπτεμβρίου 2015 και τα λόγια τους πέρασαν στο ίντερνετ. «Οι άπιστοι μας θέλουν να βασανιζόμαστε», τόνισε. «Μας θέλουν τα ταπεινωμένους… Αλλά (όπως αναφέρει και το Κοράνι) αυτή η σκοτεινή νύχτα δεν θα κρατήσει πολύ. Σύντομα, με την βοήθεια του Αλλάχ, θα τους ποδοπατήσουμε κάτω από τα γυμνά μας πόδια…. Η Ευρώπη έχει γεράσει και εκφυλισθεί, και χρειάζεται ανθρώπινες ενισχύσεις. Δεν υπάρχει όμως καμία ανθρώπινη δύναμη ισχυρότερη από εμάς τους Μουσουλμάνους… (Οι Γερμανοί) θα μας ήθελαν νεκρούς, αλλά έχουν χάσει την δυνατότητά τους να πολλαπλασιάζονται. Έτσι ψάχνουν για δυνατότητες πολλαπλασιασμού αλλού. Θα τους βοηθήσουμε να πολλαπλασιασθούν! Θα γεννήσουμε παιδιά μαζί τους, γιατί θα κατακτήσουμε τις χώρες τους –είτε το θέλετε είτε όχι, άμοιροι Γερμανοί, Αμερικανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και όλοι οι άλλοι σαν και σας. Πάρτε στις χώρες σας τους πρόσφυγες! Σύντομα θα τους καλέσουμε στο όνομα του επερχόμενου Χαλιφάτου. Θα σας δηλώσουμε: Αυτά είναι τα αγόρια μας. Στείλτε τα σε μας. Άλλως, θα σας στείλουμε τους στρατούς μας».

Οι στόχοι και οι επιδιώξεις της ισλαμικής φυγής δεν είναι τόσο πλέον δύσκολο να διακριθούν…

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΗΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ

Κατόπιν αυτών πολύ σύντομα θα βρεθούμε στριμωγμένοι στις επιλογές μας ακόμη και σε σχέση με ζητήματα ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Η δίχως έλεγχο μεγάλη εισροή μεταναστών και η αλλοίωση της εθνολογικής βάσης της κοινωνίας θα αρχίσει να αντανακλά σε θέματα που έχουν σχέση με την θέση της Ευρώπης στην διεθνή σκακιέρα. Το μουσουλμανικό κύμα που πλειοψηφεί στις τάξεις των παράνομων μεταναστών και βέβαια των αυτοαποκαλούμενων (μέχρι σχετικής απόδειξης) προσφύγων, σταδιακά θα αρχίσει να παίζει σημαντικό ρόλο σε κάθε προσπάθεια ή πρωτοβουλία των χωρών της Ευρώπης στον εξωτερικό τομέα. Εφ’ όσον δεν έχουμε, στην Ελλάδα τουλάχιστον, ακόμη ξεκαθαρίσει ποια είναι ακριβώς η πολιτική μας στον τομέα του χειρισμού της νεο-μουσουλμανικής (σε αντίθεση με τους Μωαμεθανούς / Έλληνες πολίτες της Θράκης) μειονότητας της χώρας, σύντομα θα βρεθούμε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Κάθε απόφαση εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν σημαντικές παραμέτρους της εσωτερικής κοινωνικής κατάστασης.

To γεγονός πως σύντομα θα υπάρχουν μερικές χιλιάδες δεύτερης γενιάς Μουσουλμάνοι μετανάστες στην χώρα, όπως βέβαια και στην Ευρώπη, με απόλυτα δικαιώματα Έλληνα πολίτη και δυνατότητα άσκησης εκλογικών καθηκόντων, θα επιφέρει μεταβολές όχι απλά στο εκλογικό σώμα αλλά και στην δυνατότητα άσκησης εξωτερικής πολιτικής δίχως αναφορά στις ιδιαίτερες εθνικές και θρησκευτικές ευαισθησίες της μειονότητας. Συμμετοχή σε υπερθενικές επεμβάσεις σε χώρες της Μέσης Ανατολής ή της ισλαμικής Ασίας θα είναι σχεδόν αδύνατες δίχως να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι πιέσεις του μουσουλμανικού στοιχείου των κοινωνιών. Το ίδιο θα ισχύει και για λογής μέτρα στο εσωτερικό εφ’ όσον θα αναφέρονται σε αποφάσεις κοινωνικής, εκπαιδευτικής ή αξιακής γενικότερα φύσης που θα άπτονται νοοτροπιών διαφορετικών από τις παραδοσιακά ντόπιες.

Σε πρόσφατη, σοβαρότατη, μελέτη του, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Cambridge, Cristopher Hill (The National Interest in Question: Foreign Policy and Multicultural Societies. Oxford University Press, 2013) επισημαίνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει συνολικά η Ευρώπη στις επιλογές της λόγω των πολυπληθών μουσουλμανικών κοινοτήτων στους κόλπους της και στο αλλοπρόσαλλο των πολιτικών που ακολουθούν οι κυβερνήσεις των κρατών–μελών απέναντί τους. Σημειώνει την μεγάλη ένταση στην Βρετανία ανάμεσα σε τρίτης γενιάς Ασιάτες που οδηγεί σε συγκρούσεις και τρομοκρατικές κινήσεις. Παράλληλα, επισημαίνει τα προβλήματα που εμφανίζονται σε χώρες όπως η Δανία, η Ολλανδία, και η Γερμανία με αφορμή συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκευτικές υποδιαιρέσεις μεταξύ Μουσουλμάνων αλλά και απέναντι σε εκδηλώσεις που ενοχλούν τις ευαισθησίες τους (οι γελοιογραφίες του προφήτη ή άλλες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες).

Όλα αυτά προκαλούν αλλαγές σε προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής που οι χώρες υποχρεώνονται να ακολουθήσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν συναίνεση και ηρεμία στο εσωτερικό τους. Αλλά και για να μπορέσουν να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενες στο εσωτερικό τους αξίες όπως ο πατριωτισμός, η ελευθερία, η ασφάλεια, η πολυμέρεια, η ανοχή, η συναίνεση και τα ατομικά δικαιώματα. Οι προκλήσεις δεν είναι λίγες.
Η Ευρώπη, όπως και οι χώρες–μέλη της ΕΕ, έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες εντάσεις και διλήμματα. Και δεν είναι λίγα αυτά που θα βρεθούν για χειρισμό στις αρμοδιότητες του Έλληνα επιτρόπου. Ήδη το κοινό ευρωπαϊκό αύριο είναι αρκετά σκοτεινό. Οι μουσουλμανικές μειονότητες θα αυξήσουν τις εντάσεις και στα εσωτερικά μέτωπα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Με άγνωστα αποτελέσματα.

ΠΟΎ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ;

Είναι επίσης ακατανόητο το πώς όσοι διαφεύγουν από την Συρία κυρίως, στρέφονται προς την Δύση, και όχι προς πολύ κοντύτερα ευρισκόμενες χώρες που είναι πλούσιες αλλά και μουσουλμανικές. Σε χώρες όπως το Κουβέιτ, το Κατάρ, τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία δεν έχει μέχρι σήμερα μεταφερθεί ούτε ένας (!) μετανάστης. Ενώ σε άλλες γειτονικές χώρες, με σοβαρά όμως οικονομικά προβλήματα οι περισσότερες και που δεν μπορούν να τους κρατήσουν για πολύ, έχουν γίνει δεκτοί πάρα πολλοί (Τουρκία 1,8 εκατ., Λίβανος 1,2 εκατ., Ιορδανία 628.000, Αίγυπτος 133.000). Κι αυτοί, όμως, λόγω άθλιων οικονομικών συνθηκών, πασχίζουν να φύγουν για Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί οι εύπορες μουσουλμανικές χώρες, όπου θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνιμα δίχως προβλήματα, δεν δέχονται κανέναν;

Σύμφωνα με την άποψη του γνωστού εταίρου του Council on Foreign Relations και καθηγητή του Πανεπιστημίου Georgetown της Ουάσιγκτον, Charles A. Kupchan, «H Ευρώπη ιστορικά έχει αγκαλιάσει περισσότερο εθνικές παρά πολιτικές αντιλήψεις περί υπηκοότητας, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, κι αυτός είναι ένα λόγος που η αποδοχή της μετανάστευσης εκεί είναι τόσο δύσκολη». Από την σιγουριά της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού, όπου το πρόβλημα δεν είναι τόσο επιτακτικό, τέτοιες απόψεις δεν είναι δύσκολο να διατυπώνονται. Εν τούτοις, και παρά την «πολιτική» αντίληψη περί υπηκοότητας που κυριαρχεί στις ΗΠΑ, μόνο 10.000 πρόσφυγες–μετανάστες αποφασίσθηκε να γίνουν δεκτοί. Και θεωρήθηκε μάλιστα σαν χειρονομία δείγμα θυσίας–προσφοράς

Μήπως λοιπόν στόχος είναι η νέα «φυγή» (hijrah) προς την Δύση; Πριν από μήνες το Ισλαμικό Χαλιφάτο στην Συρία και στο Ιράκ είχε απειλήσει την Δύση με 500.000 Ισλαμιστές «πρόσφυγες», που σύμφωνα με το παράδειγμα του Προφήτη θα διάβρωναν τις κοινωνίες αυτές από μέσα, διαδίδοντας την φανατισμό τους, με τελικό στόχο την επιβολή της σαρία. Το σχέδιο του Χαλιφάτου δείχνει να πετυχαίνει, με την Ευρώπη να κατακλύζεται από Μουσουλμάνους και τα ελληνικά νησιά, σαν ανυπεράσπιστα προγεφυρώματα, να βουλιάζουν κάτω από το βάρος των αριθμών τους.

Χιλιάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους έχουν ήδη διολισθήσει προς την Δύση μέσα από τις μη εντοπισμένες γραμμές των μεταναστών και πολλών αυτοαποκαλούμενων «προσφύγων». Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Thomas De Maiziere, επικαλέσθηκε δηλώσεις του Χαλιφάτου που ισχυρίζεται ότι τουλάχιστον 4.000 οργανωμένοι μαχητές του βρίσκονται ήδη στην Γερμανία έχοντας εκμεταλλευθεί την είσοδο πολλών χιλιάδων προσφύγων. Σχετικά, από τον Φεβρουάριο του 2015 το Χαλιφάτο είχε προειδοποιήσει για τις προθέσεις του να πλημμυρίσει την Ευρώπη με τουλάχιστον 500.000 μαχητές! Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί αν η πρόθεση είναι να προκαλέσουν αιματηρό χάος σε πολλές Γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις…

Το ζήτημα του σχετικού κινδύνου δεν έχει να κάνει με τον ρατσισμό, αφού η εθνικότητα και το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Έχει όμως μεγάλη σημασία η σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό. Οι αξίες των δύο πολιτισμών δεν είναι συμβατές. Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα, εξαίρεση του «άλλου», κυριαρχούν στον δικό τους πολιτισμό. Στην αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εξακολουθούν να κρατούν τα μάτια ερμητικά κλειστά στην πραγματικότητα και στους κινδύνους. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν παροδικά συμφέροντα και μυωπικούς πολιτικούς στόχους θυσιάζουν τις μακρόπνοες προοπτικές των κοινωνιών τους. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την σκέψη τους και την έλλειψη οραματισμών. Οι κίνδυνοι, όμως, είναι μεγάλοι. Το ζήτημα δεν είναι η καλύτερη οργάνωση της υποδοχής των προσφύγων ή των μεταναστών, αλλά η αντιμετώπιση της ροής στο πλαίσιο των οργανωμένων Δυτικών κοινωνιών που οδηγούνται αναπόφευκτα σε εθνική αλλοίωση και σε μελλοντικές σημαντικότατες εντάσεις και αναταραχές.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

Οπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του ΑΠΕ υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας εκτιμά ότι οι πρόσφυγες αυτοί θα κινηθούν προς την Ελλάδα και κατόπιν προς άλλες χώρες μέλη της ΕΕ μέσω της λεγόμενης οδού των Βαλκανίων, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Μπιλντ.

Η γερμανική κυβέρνηση σχεδιάζει τη Δευτέρα να απαιτήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την πλήρη καταγραφή και τον έλεγχο των προσφύγων που εισέρχονται στον χώρο Σένγκεν, αναφέρει ακόμη η συντηρητική εφημερίδα, επικαλούμενη πηγή στο ομοσπονδιακό υπουργείο Εσωτερικών. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης πάνω από 83.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν ήδη φθάσει στην Ελλάδα από τις αρχές του 2016.

Πηγή: http://www.iefimerida.gr

Το μαύρο κουτί του Sukhoi 24 που καταρρίφθηκε στις 24 Νοεμβρίου από τα τουρκικά F-16 περισυνελέγη από τον ρωσικό στρατό και ο Βλαντίμιρ Πούτιν έδωσε χθες εντολή να ανοιχτεί παρουσία ξένων εμπειρογνωμόνων.

Ο αρχηγός του ρωσικού κράτους “προσκαλεί βρετανούς ειδικούς να συμμετάσχουν στην ανάλυση των δεδομένων των μαύρων κουτιών του Su-24”, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κρεμλίνου.

Το αίτημα του Πούτιν διατυπώθηκε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας του με τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κρεμλίνου, οι δύο άνδρες, οι οποίοι έχουν παρόμοιες προσεγγίσεις για την επικινδυνότητα του Ισλαμικού Κράτους και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων που δρουν στην περιοχή, συζήτησαν “την θεσμοθέτηση συνεργασίας στο επίπεδο διαφόρων κυβερνητικών δομών”.

Το Κρεμλίνο δεν διευκρινίζει εάν πρόκειται για τη βελτίωση της στρατιωτικής τους συνεργασίας στο πλαίσιο της εμπλοκής τους στη Συρία ή για συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας, που χαρακτήρισε “πισώπλατη μαχαιριά” την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού, δήλωσε ότι η ανάλυση των δεδομένων του μαύρου κουτιού θα επιτρέψει τον προσδιορισμό της πορείας και των παραμέτρων της θέσης του ρωσικού βομβαρδιστικού τη στιγμή της κατάρριψής του.

Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι το αεροσκάφος διείσδυσε στον εναέριο χώρο της και αγνόησε τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, ενώ η Ρωσία διαψεύδει τα γεγονότα.

Ο Ρώσος πρόεδρος έχει προειδοποιήσει ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της ανάλυσης του μαύρου κουτιού, δεν θα μεταβάλει τη στάση της Ρωσίας και δεν θα αμβλύνει την οργή της Μόσχας απέναντι στην Άγκυρα μετά την “προδοτική” αυτή πράξη.

Reuters, Γαλλικό Πρακτορείο, Αθηναϊκό Πρακτορείο, Μόσχα, Ρωσία

Αυτή η αλλαγή έχει σχέση με την ανάδυση του Ισλαμικού Κράτους. Ιδεολογικά υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ του ΙΚ και άλλων ισλαμικών τζιχαντιστικών κινημάτων. Όμως, με όρους γεωγραφικούς, το ΙΚ, έχει διαφοροποιηθεί από τα άλλα παρόμοια κινήματα. Αν και η αλ Κάιντα είναι μια ισχυρή οργάνωση, με πλοκάμια παντού, δεν ελέγχει μόνιμα, καμία γεωγραφική περιοχή.

Το ΙΚ όμως, όπως και το όνομά του, αποδεικνύει, διαφέρει. Το ΙΚ θεωρεί εαυτόν ως τον πυρήνα ενός υπερεθνικού μουσουλμανικού κράτους, το οποίο έχει δημιουργηθεί σε Ιράκ και Συρία. Το ΙΚ ελέγχει εκτεταμένες περιοχές στις δύο αυτές χώρες και διαθέτει ένα είδος συμβατικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες έχουν ως αποστολή την άμυνα, αλλά και την επέκτασή του. με τον τρόπο αυτό το ΙΚ, διατηρώντας στοιχεία μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, δρα ως κράτος.

Δεν είναι ξεκάθαρο αν το ΙΚ θα επιβιώσει ή θα μπορέσει να επεκταθεί. Φαίνεται πως το ΙΚ έχει φτάσει στα όριά του, στο Κουρδιστάν και ο ιρακινός Στρατός δείχνει σημάδια ανάκαμψης.Το ΙΚ έχει προκαλέσει μια δίνη, στην οποία έχουν παρασυρθεί περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις, οι οποίες επαναπροσδιορίζουν την στάση τους. Η παρουσία του ΙΚ είναι κάτι το νέο, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να αγνοηθεί, λόγω της εδαφικής του επέκτασης.

Έθνη υποχρεώθηκαν να χαράξουν ξανά την πολιτική τους και τις μεταβάλουν τις μεταξύ τους σχέσεις, λόγω του ΙΚ. Αυτό το βλέπουμε στην Συρία και τα Ιράκ, αλλά και σε άλλες δυνάμεις όπως η Τουρκία, το Ιράν, ή η Σαουδική Αραβία, που χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική τους. Το ΙΚ έχει γεωπολιτικό αντίκτυπο και για όσο καιρό θα υπάρχει θα αποτελεί μια γεωπολιτική πρόκληση.

Στη Συρία και το Ιράκ το ΙΚ αντιπροσωπεύει το σουνιτικό στοιχείο, πιέζοντας Κούρδους και σιίτες και αποτελώντας μια εν δυνάμει απειλή για το κουρδικό πετρέλαιο. Ο ρόλος του στη Συρία είναι ακόμα πιο πολύπλοκος, καθώς αποδυναμώνει τις άλλες ομάδες που μάχονται κατά του προέδρου Άσαντ.

Οι ΗΠΑ αποχώρησαν από το Ιράκ, θεωρώντας πως η κυβέρνηση της Βαγδάτης θα μπορούσε, τουλάχιστον να ασκήσει έναν βαθμό ελέγχου στα εδάφη του Ιράκ, έστω μέσω κάποιου βαθμού παραχώρησης αυτονομίας. Η εμφάνιση του ΙΚ όμως μετέβαλε τις ισορροπίες στο Ιράκ. Η κατάσταση αποτελεί για τις ΗΠΑ μια πρόκληση που δεν μπορούν ούτε να αποφύγουν, ούτε ολόψυχα να αποδεχτούν. Η Ουάσινγκτον επέλεξε να στείλει μερικά αεροσκάφη και το μίνιμουμ των χερσαίων δυνάμεων. Σήμερα όμως το κλειδί για τον σχηματισμό μιας συμμαχίας είναι η Τουρκία.

Η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε σημαντική περιφερειακή δύναμη. Έχει την ισχυρότερη οικονομία και στρατό στην περιοχή και είναι ευαίσθητη για τα όσα συμβαίνουν στα σύνορά της. Οι ΗΠΑ τώρα ζητούν από την Τουρκία να διαθέσει δυνάμεις κατά του ΙΚ. Η Τουρκία έχει συμφέρον φυσικά να πολεμήσει κατά του ΙΚ, ώστε να κρατήσει την συριακή σύγκρουση εκτός των συνόρων της, αλλά και για να αποτρέψει την ισλαμική πίεση κατά των Κούρδων του Ιράκ, ώστε η πίεση αυτή να μην έχει αντανάκλαση στους Κούρδους της Τουρκίας.

Η Τουρκία βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Αν επέμβει κατά του ΙΚ, στο πλευρό των ΗΠΑ, ο στρατός της θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά από τον Πόλεμο της Κορέας και η απόδοσή του είναι αμφίβολη. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και η επιτυχία κάθε άλλο παρά εγγυημένη.

Η Τουρκία προσπαθεί να ανακτήσει τον ρόλο που είχε στον Αραβικό κόσμο επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, επιχειρώντας να διαμορφώσει την αραβική πολιτική με τρόπους ικανοποιητικούς για αυτήν. Οι ΗΠΑ απέτυχαν στο Ιράκ και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι Τούρκοι θα επιτύχουν. Και μάλιστα αν η Τουρκία εμπλακεί σε σύγκρουση με τις αραβικές χώρες δεν θα μπορεί να απεμπλακεί, όπως μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ.

Την ίδια ώρα, η αστάθεια στην νοτιοανατολική Τουρκία και η δημιουργία μιας νέας δύναμης στην Συρία και το Ιράκ, αντιπροσωπεύουν μια τεράστια απειλή για την Άγκυρα. Παρόλα αυτά η Τουρκία δεν υποκύπτει στις ΗΠΑ, καθώς τα συμφέροντά της στην Συρία δεν ταυτίζονται με αυτά των ΗΠΑ. Η Τουρκία θέλει την απομάκρυνση του Άσαντ, αλλά οι ΗΠΑ δεν διακινδυνεύουν να δημιουργήσουν ένα νέο κενό εξουσίας το οποίο θα τύχει εκμετάλλευσης από το ΙΚ ή άλλες τζιχαντιστικές οργανώσεις.

Σε κάποιο βαθμό η Τουρκία χρησιμοποιεί την αποπομπή Άσαντ ως πρόφαση για να μην εμπλακεί, παρά το γεγονός ότι επιθυμεί διακαώς την αποπομπή του. Αν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να μην ικανοποιούν το τουρκικό αίτημα η Τουρκία έχει τη δικαιολογία που χρειάζεται για να μην εμπλακεί. Αν οι ΗΠΑ υπέκυπταν στις αξιώσεις της η Τουρκία πιθανόν να κέρδιζε ότι ήθελε στην Συρία, αλλά θα κινδύνευε στο Ιράκ. Έτσι το ΙΚ έχει καταστεί το βασικό σημείο συζητήσεων στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, αντικαθιστώντας το ζήτημα της αποκατάστασης των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας.

Η εμφάνιση και η άνοδος του ΙΚ επαναπροσδιορίζει όμως και τη θέση του Ιράν στην περιοχή. Για την Τεχεράνη ένα κυριαρχούμενο από τους σιίτες Ιράκ είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα. Έτσι για την Τεχεράνη το ΙΚ είναι απειλή έναντι της σιιτικής και φιλικής προς αυτή κυβέρνηση της Βαγδάτης. Μικρές ιρανικές δυνάμεις ήδη μάχονται στο ανατολικό Κουρδιστάν και Ιρανοί πιλότοι πετούν τα ιρακινά αεροσκάφη. Για το Ιράν η καταστροφή του ΙΚ είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα και στο σημείο αυτό τα συμφέροντα Ιράν και ΗΠΑ ταυτίζονται.

Αμερικανοί και Ιρανοί επίσης επιθυμούν την διατήρηση μιας σχετικά ισχυρής κυβέρνησης στη Βαγδάτη. Οι Αμερικανοί δεν έχουν πρόβλημα με το Ιράν, εφόσον εγγυάται την ασφάλεια στην περιοχή και οι Ιρανοί δεν έχουν αντίρρηση για τη δημιουργία ενός ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ Κουρδιστάν, εφόσον θα συνεχίσουν να ελέγχουν τη ροή του πετρελαίου προς Νότο.

Εξαιτίας του ΙΚ λοιπόν, ΗΠΑ και Ιράν συνεργάζονται πλέον στενά. Η ανακοίνωση ότι οι συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν απέτυχαν μεν, αλλά θα παραταθούν, το οποίο είναι απόδειξη ότι και οι δύο πλευρές δεν επιθυμούν να χαλάσει ότι έχει ήδη οικοδομηθεί στις μεταξύ τους σχέσεις.

Η επαναπροσέγγιση Ουάσινγκτον – Τεχεράνης έχει προκαλέσει ανησυχίες στην Σαουδική Αραβία, την τρίτη περιφερειακή δύναμη που έχει τον πλούτο και την ισχύ να ενισχύσει διάφορα κινήματα στην περιοχή. Η Σαουδική Αραβία θεωρεί το Ιράν απειλή για την κυριαρχία της στον Περσικό Κόλπο, θεωρώντας ότι, μέσω της σιιτικής της μειονότητας, η Τεχεράνη μπορεί να επιχειρήσει την αποσταθεροποίησή της. Η Σαουδική Αραβία ανησυχεί επίσης από το γεγονός ότι, καθώς η ΗΠΑ αποκτούν ενεργειακή επάρκεια, η δική της επιρροή στην Ουάσινγκτον μειώνεται.

Υπάρχουν φήμες ότι το ΙΚ χρηματοδοτείται από αραβικές δυνάμεις, αλλά θα ήταν παράλογο για τη Σαουδική Αραβία να ενισχύει το ΙΚ. Όσο περισσότερο το ΙΚ ισχυροποιείται τόσο πιο κοντά θα έρχονται Ουάσινγκτον και Τεχεράνη και τόσο πιο χαμένη θα είναι η Σαουδική Αραβία. Η Σαουδική Αραβία χρειάζεται τη διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν, καθώς η προσέγγιση των δύο αυτών δυνάμεων απειλεί ακόμα και αυτή καθαυτή την επιβίωση του σαουδαραβικού καθεστώτος. Για αυτό το Ριάντ έχει εμπλακεί στο Ιράκ, ενισχύοντας σουνιτικές δυνάμεις που αντιμάχονται το ΙΚ.

Από την πλευρά των Αμερικανών, το ΙΚ απέδειξε ότι ο σχεδιασμός τους για εγκατάλειψη της περιοχής ήταν μη ρεαλιστικός. Η στρατηγική των ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια συμμαχία κατά του ΙΚ είναι πολύπλοκη, καθώς οι Τούρκοι δεν θέλουν να συμμετάσχουν, χωρίς σοβαρές παραχωρήσεις, οι Ιρανοί πιέζονται ολοένα και λιγότερο σχετικά με το πυρηνικό τους πρόγραμμα και οι Σαουδάραβες φοβούνται το Ιράν.

Είναι αξιοσημείωτο πως το ΙΚ κατέστησε ξανά τις ΗΠΑ κέντρο των μεσανατολικών εξελίξεων και υποχρέωσε τις τρεις κύριες περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ. Ωστόσο και οι τρεις, Τουρκία, Ιράν και Σαουδική Αραβία, περιμένουν από τις ΗΠΑ να επιλύσουν του πρόβλημα του ΙΚ.

Παρόλα αυτά, η Άγκυρα δεν θα μπορεί να αποφύγει την εμπλοκή της, η Τεχεράνη θα πρέπει να μάθει να ζει ξανά με τις ΗΠΑ και το Ριάντ θα πρέπει να εξετάσει τις αδυναμίες του. Όσον αφορά τις ΗΠΑ, θα μπορούσαν να μην ασχοληθούν καθόλου με την περιοχή, αφήνοντάς την στο χάος.

ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ: «TheIslamicStateReshapestheMiddleEast»» (Το Ισλαμικό Κράτος επαναχαράσσει τη Μέση Ανατολή)

ΠΗΓΗ: STRATFOR, Geopolitical Weekly, http://www.defence-point.gr

ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας

Όπως ο ίδιος ο Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε έπειτα από τη συνάντησή του με τη Μέρκελ, ο Έλληνας ομόλογός του Αλέξης Τσίπρας τού τηλεφώνησε πριν 3-4 μέρες και ζήτησε τη γνώμη του για το μεταναστευτικό.

Ο Τούρκος Πρωθυπουργός ανέφερε ακόμη πως στο παρελθόν συζητούσαν μια τριμερή δομή μεταξύ Τουρκίας – ΗΠΑ – ΕΕ, προσθέτοντας πως η Τουρκία και η Γερμανία αυτή τη στιγμή προχωρούν στο βήμα αυτό.

Τη δημιουργία τριών μεγάλων καταυλισμών προσφύγων στη Συρία πρότεινε ο Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου

Η Τουρκία πρότεινε τη δημιουργία τριών μεγάλων καταυλισμών προσφύγων στη Συρία, στους οποίους θα μπορούν να στεγαστούν συνολικά 900.000 άνθρωποι, όπως δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου.

Για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης ο Νταβούτογλου πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη δημιουργία καταυλισμών προσφύγων στο συριακό έδαφος.

Συγκεκριμένα η τουρκική πρόταση έκανε λόγο για τρεις πόλεις από κοντέινερ, σε κάθε μία από τις οποίες θα μπορέσουν να βρουν καταφύγιο 300.000 άνθρωποι, όπως εξήγησε ο Τούρκος πρωθυπουργός σε δημοσιογράφους από την έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

Αν η ΕΕ αναλάβει τη χρηματοδότηση του σχεδίου αυτού, τότε η Τουρκία μπορεί να προχωρήσει στην κατασκευή των καταυλισμών σε μια προστατευμένη περιοχή στη βόρεια Συρία, πρόσθεσε ο ίδιος.

Βάσει της τουρκικής πρότασης το Ισλαμικό Κράτος θα πρέπει να εκδιωχθεί από μια περιοχή περίπου 100 χιλιομέτρων κατά μήκος της μεθορίου της Τουρκίας με τη βόρεια Συρία. Η περιοχή αυτή θα πρέπει να περιέλθει υπό τον έλεγχο μετριοπαθών ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης, ώστε να διευκολύνεται η επιστροφή στη Συρία των προσφύγων.

Η ζώνη αυτή θα ήταν επίσης και ένα μέσο για να αποτραπεί η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία, κάτι που η Άγκυρα θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο.

Προς το παρόν όμως καμία χώρα δεν φαίνεται να είναι έτοιμη να υποστηρίξει την τουρκική πρόταση, καθώς θα αποτελούσε πλήγμα στην κυριαρχία της Συρίας.

Εξάλλου ο Νταβούτογλου επεσήμανε ότι κατά τη διάρκεια συνομιλίας του με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ στη Νέα Υόρκη πρότεινε τη δημιουργία μιας διμερούς ομάδας εργασίας η οποία θα ασχοληθεί με την προσφυγική κρίση, προσθέτοντας μάλιστα ότι σε αυτή την ομάδα θα μπορούσε να συμμετέχει και η Ελλάδα.

Πάντως ο Τούρκος πρωθυπουργός απέρριψε για μια ακόμη φορά την πρόταση της ΕΕ για την κατασκευή χρηματοδοτούμενων από την Ευρώπη καταυλισμών προσφύγων στη χώρα του.

Κριτική άσκησε ο Νταβούτογλου και στην πρόταση της ΕΕ να υποστηρίξει την Τουρκία, στην οποία ζουν περίπου δύο εκατομμύρια πρόσφυγες, με ένα δις ευρώ. Οι Βρυξέλλες ήθελαν να χρησιμοποιήσουν γι’ αυτό τον σκοπό χρήματα τα οποία προορίζονταν για την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας.

ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ, ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΚΥΠΕ

Στην επίμαχη παράγραφο αναφέρονται τα εξής, τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ισχύουν και εν πάση περιπτώσει δεν φέρει ευθύνη η Λευκωσία:

«Μια ενεργή κοινωνία των πολιτών και η συνεχής ανάπτυξη των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών, αθλητικών ή παρόμοιων δεσμών και επαφών, μπορούν να παρέχουν ζωτικής σημασίας υποστήριξη στους πολιτικούς ηγέτες και να τους βοηθήσει να κάνουν τους αναγκαίους συμβιβασμούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Παρομοίως, η άρση των περιορισμών και των εμποδίων που παρακωλύουν την οικονομική ανάπτυξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας θα προάγει την εμπιστοσύνη. Μια τέτοια εξέλιξη θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των ανησυχιών των Τουρκοκυπρίων για απομόνωση, καθώς και την αδυναμία τους να συμμετέχουν ουσιαστικά σε ένα αλληλένδετο κόσμο, προετοιμάζοντας έτσι την Κύπρο για μια συνολική διευθέτηση. Κατά την άποψή μου, η ενθάρρυνση του εμπορίου μπορεί να έχει μόνο θετικές επιπτώσεις στο στόχο της επανένωσης».

«Για ακόμα μια φορά», αναφέρει ο γενικός γραμματέας, «καλώ τους δύο ηγέτες των κοινοτήτων να καταβάλλουν προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού κλίματος για την επίτευξη μεγαλύτερης οικονομικής και κοινωνικής ισότητας μεταξύ των πλευρών, μεταξύ άλλων μέσω κοινών σχεδίων και αύξηση των εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες θα κάνουν μια ενδεχόμενη επανένωση ευκολότερη και πιο πιθανή. Στο πλαίσιο των διεθνώς επικυρωμένης ειρηνευτικής διαδικασίας, οι προσπάθειες προς την αντίθετη κατεύθυνση μόνο αντιπαραγωγικές μπορούν να είναι».

Ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ έστειλε σκληρή σε ύφος και περιεχόμενο επιστολή στον Μπαν κι Μπουν διαμαρτυρόμενος για τις απαράδεκτες αναφορές.

Σύμφωνα με τους Κύπριους διπλωμάτες, οι προβληματικές αναφορές είναι πολλές, με πλέον σοβαρή το σημείο για τα θέματα ενέργειας. Αγνοώντας την εισβολή και την κατοχή, ο γενικός γραμματέας αναφέρεται σε «κοινούς φυσικούς πόρους» και δεν επικρίνει την κατοχική δύναμη Τουρκία για την απαράδεκτη εισβολή της Αγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ. Επίσης παραβλέπει την Κυπριακή Δημοκρατία και ομιλεί για «ελληνοκυπριακές αρχές».

Για το ίδιο θέμα, ο ανταποκριτής του ΚΥΠΕ Αποστόλης Ζουπανιώτης μετέδωσε τα εξής:

Τον ισχυρισμό για τη δήθεν «απομόνωση των Τουρκοκυπρίων» από την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ στην πραγματικότητα αυτή οφείλεται στον κατοχικό στρατό, καταγράφει στην έκθεση του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν, καταφέρνοντας ισχυρό κτύπημα στον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη.

Στην επίμαχη παράγραφο αναφέρονται τα εξής, τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ισχύουν και εν πάση περιπτώσει δεν φέρει ευθύνη η Λευκωσία:

«Μια ενεργή κοινωνία των πολιτών και η συνεχής ανάπτυξη των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών, αθλητικών ή παρόμοιων δεσμών και επαφών, μπορούν να παρέχουν ζωτικής σημασίας υποστήριξη στους πολιτικούς ηγέτες και να τους βοηθήσει να κάνουν τους αναγκαίους συμβιβασμούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Παρομοίως, η άρση των περιορισμών και των εμποδίων που παρακωλύουν την οικονομική ανάπτυξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας θα προάγει την εμπιστοσύνη. Μια τέτοια εξέλιξη θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των ανησυχιών των Τουρκοκυπρίων για απομόνωση, καθώς και την αδυναμία τους να συμμετέχουν ουσιαστικά σε ένα αλληλένδετο κόσμο, προετοιμάζοντας έτσι την Κύπρο για μια συνολική διευθέτηση. Κατά την άποψή μου, η ενθάρρυνση του εμπορίου μπορεί να έχει μόνο θετικές επιπτώσεις στο στόχο της επανένωσης».

«Για ακόμα μια φορά», αναφέρει ο γενικός γραμματέας, «καλώ τους δύο ηγέτες των κοινοτήτων να καταβάλλουν προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού κλίματος για την επίτευξη μεγαλύτερης οικονομικής και κοινωνικής ισότητας μεταξύ των πλευρών, μεταξύ άλλων μέσω κοινών σχεδίων και αύξηση των εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες θα κάνουν μια ενδεχόμενη επανένωση ευκολότερη και πιο πιθανή. Στο πλαίσιο των διεθνώς επικυρωμένης ειρηνευτικής διαδικασίας, οι προσπάθειες προς την αντίθετη κατεύθυνση μόνο αντιπαραγωγικές μπορούν να είναι».

Ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ έστειλε σκληρή σε ύφος και περιεχόμενο επιστολή στον Μπαν κι Μπουν διαμαρτυρόμενος για τις απαράδεκτες αναφορές.

Σύμφωνα με τους Κύπριους διπλωμάτες, οι προβληματικές αναφορές είναι πολλές, με πλέον σοβαρή το σημείο για τα θέματα ενέργειας. Αγνοώντας την εισβολή και την κατοχή, ο γενικός γραμματέας αναφέρεται σε «κοινούς φυσικούς πόρους» και δεν επικρίνει την κατοχική δύναμη Τουρκία για την απαράδεκτη εισβολή της Αγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ. Επίσης παραβλέπει την Κυπριακή Δημοκρατία και ομιλεί για «ελληνοκυπριακές αρχές».

Πηγή : mignatiou.com

Σύμφωνα με το Πρακτορείο Reuters, μιλώντας κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Μαχμούντ Αμπάς, ο Ερντογάν κατήγγειλε με έντονο τρόπο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος συμμετείχε την Κυριακή μαζί με πολλούς άλλους ξένους ηγέτες στην πορεία που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Παρίσι με αφορμή τις πρόσφατες επιθέσεις στη γαλλική πρωτεύουσα.

«Πώς μπορεί ένας άνδρας ο οποίος έχει σκοτώσει 25.000 ανθρώπους στη Γάζα ασκώντας κρατική τρομοκρατία να κουνάει το χέρι του στο Παρίσι, λες και οι πολίτες περιμένουν με έξαψη να κάνει κάτι τέτοιο; Πως τόλμησε να πάει εκεί;», είπε.

«Θα όφειλες πρώτα να δώσεις εξηγήσεις για τα παιδιά και τις γυναίκες που σκότωσες», συνέχισε απευθυνόμενος σε δεύτερο πρόσωπο στον Νετανιάχου ο Ερντογάν, σφοδρός επικριτής των ισραηλινών επιθέσεων εναντίον ισλαμιστών της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, παρά τις στενές εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.

Ο Ερντογάν δεν συμμετείχε την Κυριακή στην πορεία, πάντως ο πρωθυπουργός της χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου έλαβε μέρος σε αυτήν.

«Η υποκρισία της Δύσης είναι προφανής. Ως μουσουλμάνοι, δεν έχουμε λάβει ποτέ μέρος σε τρομοκρατικές σφαγές. Πίσω από αυτές βρίσκονται ο ρατσισμός, η ρητορική του μίσους και η ισλαμοφοβία», είπε ο Ερντογάν. «Παρακαλώ τις κυβερνήσεις των χωρών όπου τα τεμένη μας έχουν δεχτεί επιθέσεις να λάβουν μέτρα», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος. «Παίζονται παιχνίδια σε βάρος του ισλαμικού κόσμου και πρέπει να το έχουμε υπόψη μας αυτό», πρόσθεσε.

Ο Ερντογάν υποστήριξε επίσης ότι οι επιθέσεις στο Παρίσι που είχαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν 17 άνθρωποι οφείλονται στην αποτυχία των γαλλικών δυνάμεων ασφαλείας, δεδομένου ότι οι ύποπτοι είχαν ποινικό μητρώο και είχαν εκτίσει ποινές φυλάκισης για τρομοκρατία.

«Γάλλοι πολίτες έφεραν εις πέρας αυτή τη σφαγή και οι μουσουλμάνοι πληρώνουν το τίμημα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό… Δεν παρακολουθούν οι μυστικές τους υπηρεσίες όσους αποφυλακίζονται;»

Ο Ερντογάν έκρινε ακόμη ότι η ισλαμοφοβία είναι ο λόγος για την απροθυμία της Δύσης να φιλοξενήσει περισσότερους πρόσφυγες από τη Συρία μετά από σχεδόν 4 χρόνια εμφυλίου πολέμου, ενώ τόνισε ότι στην Τουρκία φιλοξενούνται πάνω από 1,6 εκατ. Σύροι.

Από την πλευρά τους ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν επικρίνει την Τουρκία διότι επιτρέπει σε ισλαμιστές μαχητές που προέρχονται από την Ευρώπη να περνούν το έδαφός της με σκοπό να φτάσουν στη γειτονική Συρία ώστε να πολεμήσουν στις τάξεις των τζιχαντιστών.

Πηγή : mignatiou.com