ΝΕΑ συνάντηση θα πραγματοποιήσουν σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης και ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, σε μια προσπάθεια να αξιολογήσουν τη μέχρι σήμερα πορεία των διαπραγματεύσεων. Η συνάντηση θα γίνει στη σκιά των εξελίξεων στα κατεχόμενα, μετά τη συγκρότηση νέας ψευδοκυβέρνησης και της επιμονής της Άγκυρας να επιβάλλει νέα τετελεσμένα.

Όπως αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, εάν η τουρκική πλευρά προχωρήσει στην υπογραφή του οικονομικού πρωτοκόλλου Τουρκίας-ψευδοκράτους ( 2016-2018) και παραχωρηθούν νέες «υπηκοότητες» σε εποίκους, τότε η εν εξελίξει διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό θα δεχθεί σοβαρό πλήγμα.

Όπως συναφώς σημειώνεται, η εφαρμογή του οικονομικού πρωτοκόλλου θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στα κατεχόμενα καθώς και νέα τετελεσμένα επί του εδάφους. Οι συζητήσεις σε επίπεδο διαπραγματευτών στη βάση και των όσων συμφώνησαν Αναστασιάδης και Ακιντζϊ είναι η επιβεβαίωση των εκατέρωθεν θέσεων. Επιχειρείται, δηλαδή, να επιβεβαιώσουν τα όσα θεωρούνται συναντιλήψεις ή και συγκλίσεις.

Οι δυο διαπραγματευτές επιχειρούν να επιφέρουν οριζόντια συνοχή. Δηλαδή,  να μην εντοπίζονται αντιφατικές θέσεις στα έγγραφα. Κοντολογίς, να καταγράφονται σε έγγραφα θέσεις που συγκρούονται με κάποιες που βρίσκονται σε άλλα έγγραφα. Αυτό χρειάζεται συνεχής επιβεβαίωση θέσεων, είναι όμως σαφές πως αυτό έχει περισσότερο διαδικαστικό χαρακτήρα.

Όπως έγγραψε χθες ο «Φ», στις τελευταίες συναντήσεις τους, οι δυο διαπραγματευτές επιχειρούν να συντάξουν ένα κοινό έγγραφο με τις εκατέρωθεν θέσεις στο περιουσιακό. Το έγγραφο είναι περισσότερο καταγραφής παρά ουσίας. Κι αυτό γιατί στα θέματα που αγγίζουν την ουσία του περιουσιακού παραμένουν οι διαφωνίες.

Η σημερινή συνάντηση, που θα πραγματοποιηθεί στις 6 το απόγευμα στο χώρο του παλιού αεροδρομίου της Λευκωσίας, στην περιοχή που ελέγχου τα Ηνωμένα Έθνη, θα παραστεί και ο Ειδικός Σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Έσπεν Μπαρθ Άιντα, που αναμένεται στο νησί.

Η τελευταία συνάντηση ανάμεσα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον Μουσταφά Ακιντζί πραγματοποιήθηκε στις 28 Μαρτίου, την ίδια ώρα οι δυο διαπραγματευτές, Ανδρέας Μαυρογιάννης και Οζντίλ Ναμί και Ανδρέας Μαυρογιάννης συνεχίζουν τις εντατικές συζητήσεις. Συναντώνται τρεις φορές την εβδομάδα.

Στην Κύπρο αναμένεται απόψε η Αμερικανίδα Υφυπουργός Εξωτερικών, Βικτώρια Νούλαντ για επαφές. Η κ. Νούλαντ αναμένεται πως αύριο θα έχει διαδοχικές συναντήσεις με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τους υπουργούς Οικονομικών και Ενέργειας, Χάρη Γεωργιάδη και Γιώργο Λακκοτρύπη. Θα μεταβεί, επίσης, στα κατεχόμενα για να συναντήσει τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί.

Πηγή : mignatiou.com

Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ γιατί κάποιοι καλλιεργούν την εντύπωση ότι άπαξ και βγουν προς πώληση κόκκινα δάνεια μικρών ή ακόμη και μεγάλων επιχειρήσεων, θα υπάρξουν επιχειρηματίες ή επενδυτές – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – οι οποίοι θα ενδιαφερθούν να αγοράσουν πτωχευμένες ουσιαστικά επιχειρήσεις.

Δεν αντιλαμβάνομαι επίσης γιατί κάποιοι λαϊκίζοντες πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται ότι η υπογραφή έστω μιας «κακής» συμφωνίας είναι πολύ πιο συμφέρουσα για τη χώρα από τη μη υπογραφή καμίας συμφωνίας.

Προκειμένου όμως το Eurogroup να εγκρίνει το τριετές πρόγραμμα του μνημονίου, θεωρεί προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΔΝΤ, το οποίο όμως για να συμμετάσχει απαιτεί είτε τη σημαντική μείωση-αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, είτε επιπλέον μέτρα 9.5 δις.

Συνεπώς έχουμε τρία σενάρια: Α. Ελάφρυνση χρέους, Β. Μέτρα 9.5 δις, Γ. Εκλογές (πράγμα παράλογο).

Η μονομερής όμως απόφαση της κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση νομοσχέδια στη βουλή και να εντείνει τη στάση της έναντι του ΔΝΤ, μάλλον πρόθεση εκλογών υποδηλοί ή ευκαιρία ώστε να εκμεταλλευτεί κάπως το πιθανό Brexit.

Έτσι, για πρώτη φορά, ο κύριος Σόιμπλε ήταν καθησυχαστικός: «Σίγουρα θα φθάσουμε σε διακανονισμό. Δεν θα βρεθούμε μπροστά σε μία νέα κρίση».

Πάντως, εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο τέλος θα έχουμε θετική αξιολόγηση της χώρας μας και κάποια ανάκαμψη, παρά τις γραφικότητες της κυβέρνησης και των πολιτικών μας που μας  χώρισαν σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, που μας χόρτασαν με τα Ζάππεια και τα success story, το σκίσιμο των μνημονίων, τη μονομερή διαγραφή των χρεών και ένα δημοψήφισμα που απετέλεσε την επιτομή της γελοιότητας.

Και όμως, κανείς εξ αυτών των πολιτικών δεν έχει ζητήσει συγγνώμη, ούτε είχε το θάρρος να πει ότι αν είχαμε προχωρήσει στην εφαρμογή των μνημονίων, σήμερα θα είχαμε βρει τον βηματισμό μας!

Δυστυχώς, έχουμε μία κυβέρνηση που δεν γνωρίζει από διακυβέρνηση και πολλά μικρά αντιπολιτευόμενα κόμματα που κάνουν θλιβερή και ανούσια αντιπολίτευση. Άπαντες μιλούν με αοριστολογίες για μείωση κρατικών δαπανών, αλλά κανείς δεν λέει ευθέως ότι πρέπει να επέλθει γενναία μείωση συντάξεων, μείωση δημόσιων υπαλλήλων και σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες χρόνια τώρα απλώς μνημονεύουν.

Σημείωση

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να βρει ένα αφήγημα που να πείθει ότι αποτελεί εθνική πολιτική λύση όχι σε τακτικό, αλλά σε στρατηγικό επίπεδο.

Η θεωρεία του ώριμου φρούτου, όπως επίσης και ο εσωκομματικός συμβιβασμός που απαιτεί ισορροπίες με σάπια πολιτικά απομεινάρια, δεν δημιουργούν ενθουσιασμό επερχόμενης αλλαγής.

Τα προγράμματα επίσης καλά είναι, αλλά αξίζουν τόσο, όσο εκείνοι που τα φτιάχνουν και εκείνοι που θα κληθούν να τα υπηρετήσουν!

Η υπογραφή του οικονομικού πρωτοκόλλου Τουρκίας και ψευδοκράτους (2016-2018) και η «πολιτογράφηση» περίπου 35.000 εποίκων ( κάποιοι κάνουν λόγο για 26.000),  που ανέλαβε να διεκπεραιώσει η νέα ψευδοκυβέρνηση, αλλάζουν τα δεδομένα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ξένοι διπλωματικοί κύκλοι θεωρούν πως οι κινήσεις αυτές της Άγκυρας εξουδετερώνουν  επί της ουσίας τις διαπραγματεύσεις καθώς εδραιώνουν την εξάρτηση των κατεχομένων και κάνουν βήματα ενσωμάτωσης τους στην Τουρκία.

Παρά το γεγονός ότι ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί  διαβεβαιώνει τους ξένους συνομιλητές του- ακόμη και προ ημερών τους Γερμανούς- ότι οι εξελίξεις αυτές δεν θα επηρεάσουν τις διαπραγματεύσεις, ο ίδιος γνωρίζει πως η θέση του στη διαδικασία θα είναι μετέωρη.

Η Άγκυρα με πραξικόπημα και διαδικασίες- εξπρές έχει αλλάξει την ψευδοκυβέρνηση καθώς χρειάζεται αμέσως μια μεταβατική «κατάσταση πραγμάτων» για να προβεί σε κινήσεις εκπλήρωσης των στόχων που έθεσε με την εφαρμογή του πρωτοκόλλου.

Αυτό που καθίσταται σαφές είναι πως για το καθεστώς της Άγκυρας, των Ερντογάν και Νταβούτογλου, ο στόχος έχει δυο άξονες με το ίδιο αποτέλεσμα: Είτε με λύση είτε χωρίς, το βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου θέλουν να είναι τουρκική επαρχία.

Βαθμηδόν ούτε ως εκπρόσωποι της Τουρκίας, εγκάθετοι διά του κατοχικού καθεστώτος, δεν θα είναι Τουρκοκύπριοι, αλλά θα περάσουν όλες οι εξουσίες στα χέρια των εποίκων. Στα κατεχόμενα γίνεται λόγος για πρόωρες «εκλογές», τις οποίες τοποθετούν τους επόμενους μήνες.

Είναι σαφές πως η Άγκυρας ποντάρει στον Κουντρέτ Οζερσάι, που θα καλύψει το χώρο της δεξιάς, κεντροδεξιάς, πρωτίστως όμως θα είναι ο άνθρωπος που θα εφαρμόσει κατά γράμμα το οικονομικό πρωτόκολλο, χωρίς συζητήσεις και καθυστερήσεις.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως προηγείται με διαφορά των αντιπάλων του γεγονός που προκαλεί εκνευρισμό στις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις των κατεχομένων ( ξεσπάσματα Ταλάτ κατά Οζερσάι). Μέσα σε αυτό το κλίμα, την ερχόμενη Τρίτη θα πραγματοποιηθεί νέα συνάντηση του Πρόεδρου Αναστασιάδη και του κατοχικού ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί ενώ οι διαπραγματευτές συνεχίζουν τρεις φορές την εβδομάδα να τα λένε.

Αν και δεν αναμένεται ότι από την μεθαυριανή συνάντηση θα διαφανεί το νέο κλίμα στις συνομιλίες, ωστόσο, είναι προφανές πως τούτο θα γίνει πιο αισθητό προσεχώς. Άλλωστε εδώ και μήνες τα βήματα προς τα εμπρός είναι περιορισμένα.

Ο κατοχικός ηγέτης συναντήθηκε την περασμένη Παρασκευή με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην Κωνσταντινούπολη, στο περιθώριο της συνόδου της Οργάνωσης Ισλαμικής Συνεργασίας. Ο Μουσταφά  Άκιντζί έλαβε εκ νέου το μήνυμα από την Άγκυρα και καλείται να το διεκπεραιώσει αρχικά με το νέο συνασπισμό της ψευδοκυβέρνησης και στη συνέχεια με τον Οζερσάι.

Η κυπριακή κυβέρνηση από την πλευρά της  αξιολογεί τα δεδομένα που διαμορφώνονται, ενώ εδώ και καιρό σημειώνει προς τους συνομιλητές της πως ο ρόλος του Μουσταφά Ακιντζί σε κομβικής σημασίας ζητήματα είναι περιορισμένη. Υποδεικνύει, μάλιστα, τις συνεχείς υπαναχωρήσεις της τ/κ πλευράς σε ζητήματα στα οποία διαπιστώθηκε στο παρελθόν  συναντίληψη.

Το κόστος της συμφωνίας πονοκέφαλος για τους εμπειρογνώμονες

Το υψηλό κόστος που θα έχει η εφαρμογή μιας συμφωνίας στο Κυπριακό αλλά και οι ανησυχίες για το πώς θα λειτουργήσει μια ενιαία οικονομία στην Κύπρο, απασχολούν την Παγκόσμια Τράπεζα αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έχουν αναλάβει να διενεργήσουν μελέτες.

Η μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας για την επόμενη ημέρα μιας συμφωνίας στο Κυπριακό, αν και βρίσκεται σε προκαταρκτικό στάδιο, ωστόσο, αναδεικνύει κάποια στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν τις δυσκολίες.

Κυρίως εάν μέσα από τη συμφωνία το κράτος θα φορτωθεί από την αρχή δισεκατομμύρια ευρώ για τις αποζημιώσεις ιδιοκτητών. Η ομάδα της Παγκόσμιας Τράπεζας που ασχολείται με την Κύπρο έχει ενημερώσει την περασμένη Πέμπτη, τους δυο διαπραγματευτές και την ομάδα εργασίας για την Οικονομία, για τα πρώτα στοιχεία που αξιολόγησαν.

Σημειώνοντας ότι οι μελέτες βρίσκονται σε προκαταρκτικό στάδιο και τονίζοντας το γεγονός ότι δεν έχουν όλα τα στοιχεία και τα δεδομένα αναφορικά με την οικονομία των κατεχομένων, υποδεικνύουν πως  πρέπει να ληφθούν από τους βασικούς παίκτες κάποια δεδομένα υπόψη αναφορικά με την οικονομία.

Είναι προφανές πως το ύψος του κόστους θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το ποσοστό του εδάφους  που θα επιστραφεί καθώς και τις περιουσίες που θα επανακτηθούν από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

Οι προκαταρκτικοί υπολογισμοί, με βάση τα δεδομένα στο εδαφικό/περιουσιακό (του σχεδίου Ανάν), υπολογίζουν ότι το κόστος θα ξεπερνά τα 25 δις ευρώ ( κάποιοι το υπολογίζουν στα 33 δις ευρώ).

Σε αυτό το ποσό δεν υπολογίζονται οι αποζημιώσεις που καλείται να δώσει η λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων προς Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες, που ανέρχονται στα 140 εκατομμύρια ευρώ. Σημειώνεται συναφώς πως η έκταση της γης Ελληνοκυπριακών ιδιοκτητών που βρίσκεται στα κατεχόμενα ανέρχεται στο 1,4 εκατομμύριο σκάλες και των Τουρκοκυπρίων  στις ελεύθερες περιοχές στις 413.000 σκάλες.

Η Παγκόσμια Τράπεζα θα επανέλθει με νέα επικαιροποιημένα  στοιχεία καθώς η μελέτη προχωρά. Το ίδιο γίνεται και από την πλευρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου(ΔΝΤ).

Στη Λευκωσία, όχι όμως στην Άγκυρα

ΔΕΝ περιλαμβάνει ταξίδι στην Άγκυρα το πρόγραμμα της Αμερικανίδας Υφυπουργού Εξωτερικών, Βικτόριας Νούλαντ.

Η Αμερικανίδα αξιωματούχος, αναμένεται στην Κύπρο το βράδυ της Τρίτης, 19 Απριλίου και την επόμενη ημέρα θα πραγματοποιήσει διαδοχικές συναντήσεις με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τους υπουργούς Οικονομικών και Ενέργειας, Χάρη Γεωργιάδη και Γιώργο Λακκοτρύπη αντίστοιχα.

Η Βικτόρια Νούλαντ θα μεταβεί στα κατεχόμενα για να συναντήσει και τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί. Η Αμερικανίδα ΥΦΕΞ, που ως γνωστό με το «μαγικό ραβδί» της σφράγισε τη συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου 2014, με ένα τότε γρήγορο πέρασμα της από την Κύπρο, αναμένεται μετά τις εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, που χρονικά τοποθετούνται το Νοέμβριο, να αποχωρήσει από τη θέση της.

Ως εκ τούτου αυτό αναμένεται να είναι το τελευταίο της ταξίδι, είναι όμως προφανές πως δεν έρχεται για αποχαιρετιστήρια επίσκεψη και πως κάποιος άλλος λόγος την οδήγησε να έλθει στην Κύπρο. Αυτό θα διαφανεί από τις επαφές και συναντήσεις της στη Λευκωσία. Προκύπτει, πάντως, από το πρόγραμμα των επαφών της πως δεν είναι μόνο το Κυπριακό στην ατζέντα των συναντήσεων της.

Πηγή: mignatiou.com

Παρότι η κυβέρνηση θα ήθελε να είναι αόρατοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες και μάλιστα για πολύ καιρό συμπεριφέρονταν σαν να είναι αόρατοι (αξέχαστες δηλώσεις της κ. Χριστοδουλοπούλου), αυτή τη στιγμή στην Ειδομένη υπάρχουν περίπου 13.000 ορατοί άνθρωποι και περίπου 70 αστυνομικοί. Ένας αστυνομικός σε 200 άτομα.

Μπορεί ένας αστυνομικός για 200 άτομα να διασφαλίσει την τάξη, την ασφάλεια στον καταυλισμό και ταυτόχρονα να ελέγξει τη δράση και την προέλευση όσων ΜΚΟ, εθελοντών και αλληλέγγυων αναλαμβάνουν δράση στην περιοχή;

Ζούμε σε μια χώρα, που οι αρχές ασφαλείας παρακολουθούν τα γεγονότα. Από υποκλοπές μέσα στην επικράτεια (αλήθεια ενδιαφέρει κάποιον Εισαγγελέα το θέμα ή όχι;) μέχρι την οργάνωση εισβολής σε μια ξένη χώρα, πληθυσμιακής ομάδας που διαβιώνει στα σύνορα της ελληνικής επικράτειας.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει την απόφαση να μην ασκεί κυριαρχία στην συγκεκριμένη περιοχή. Προφανώς, υιοθετεί το δόγμα της κοινωνικής αυτορρύθμισης κι επιλέγει την απουσία της κρατικής μέριμνας από τα σημεία έντασης.

Οργανωμένο κράτος, όμως, δε σημαίνει μόνο καταστολή, σημαίνει και πρόληψη.

Η κυβέρνηση της αριστερίστικης ιδεοληψίας και του δεξιού παλληκαρισμού έχει εκχωρήσει την διαχείριση 13.000 ανθρώπων, της πρώτης φαβέλας στην Ευρώπη στις ΜΚΟ, στους εθελοντές και στους πάσης φύσεως άγνωστους αλληλέγυους.

Η εν τοις πράγμασι εκχώρηση του κρατικού μονοπώλιου για όσα διαδραματίζονται στην Ειδομένη και η γενικευμένη αίσθηση ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος και συντεταγμένη Πολιτεία έχει αποθρασύνει τους αλληλέγγυους – καθοδηγητές, που προπαγανδίζουν με φυλλάδια (κι όχι μόνο) την ανυπακοή στους κανόνες της χώρας που τους φιλοξενεί, σε μαζικό πέρασμα των συνόρων της ΠΓΔΜ (με τα γνωστά αποτελέσματα).

Με την ανοχή και την ανευθυνότητα της κυβέρνησης σχηματίστηκαν ακυβέρνητες πολιτείες ολόκληρες, «κράτος εν κράτει» φαβέλες στην Ειδομένη, στο Ελληνικό, στον Πειραιά, αλλά και σε hot spots στα νησιά μας, όπου επικρατεί το δίκαιο της ζούγκλας. Κάτι, που δεν τιμά το ανθρώπινο γένος, την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Στην Ελλάδα δρουν ανενόχλητες περίπου… 150 ΜΚΟ, που ασχολούνται καθαρά με το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα. Ωστόσο, δεν υπάρχει ένα καθαρό μητρώο, κάποια πιστοποίηση και η προέλευση της χρηματοδότησής τους. Αυτό υπονομεύει κι αδικεί το τεράστιο έργο που εδώ και καιρό προσφέρουν σοβαρές διεθνείς και εγχώριες ΜΚΟ στην διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, καθότι «τσουβαλιάζονται» μαζί με άλλες ομάδες, που αυτοπροσδιορίζονται ως ΜΚΟ, αλλά στην πραγματικότητα είναι «αόρατοι αλληλέγγυοι για τους αόρατους της κοινωνίας».

Έλληνες και Ευρωπαίοι «ακτιβιστές» των ανοιχτών συνόρων, παιδιά της Γένοβας αλωνίζουν, σύμφωνα με την αστυνομία και το λιμενικό. Υποκινούν την δράση των προσφύγων και παραμένουν αόρατοι.

Ο Πρωθυπουργός τους υπέδειξε ως υπαίτιους για το θερμό επεισόδιο στα σύνορα και το διπλωματικό επεισόδιο με την ΠΓΔΜ.

Την ευθύνη για όσα συμβαίνουν εντός της ελληνικής επικράτειας έχει η κυβέρνησή του. Εκτός, αν κυβερνούν οι «αλληλέγγυοι».

Η θεωρία της ασύμμετρης απειλής, που φαίνεται να ασπάζεται ο κ. Τσίπρας (ο δεύτερος Έλληνας Πρωθυπουργός μετά τον κ. Καραμανλή), δεν αρκεί για να καλύψει την αδυναμία διακυβέρνησης του τόπου.

Πηγή : the hufficton post

«Δρόμοι της Ανάπτυξης» είναι η εκπομπή που για έκτη χρονιά προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 9μμ στο οικονομικό τηλεοπτικό κανάλι SBC, υπό την αιγίδα της ΕΕΔΕ, την οποία παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος και επιμελείται η Λίνα Τσαγκαράκη.

Σε συνέντευξή του στην εκπομπή αυτή, ο πρώην διοικητής του ΙΚΑ κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι «η σημερινή κυβέρνηση δείχνει μεγάλη ατολμία στην διαπραγμάτευσή της με τους θεσμούς για το Ασφαλιστικό και το αποτέλεσμα θα είναι το 2018 το πρόβλημα να βρεθεί πάλι στο προσκήνιο, με μεγαλύτερη οξύτητα και αφόρητη πλέον δυσκολία ως προς την επίλυσή του».

Ο κ. Ρ.Σπυρόπουλος επισημαίνει ότι «πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι οι καιροί αλλάζουν και μαζί με αυτούς μεταβάλλονται και οι παραγωγικές συνθήκες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν άρχιζε ο μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας, είχαμε έναν συνταξιούχο για έξι εργαζόμενους. Ήταν μία ιδανική σχέση, η οποία σήμερα δεν υφίσταται.

Στις μέρες μας 1,6 εργαζόμενοι πρέπει να συντηρούν 1 συνταξιούχο, την στιγμή που σε διεθνές επίπεδο η ιδανική σχέση είναι το λιγότερο 1 προς 3. Υπό παρόμοιες συνθήκες και με δεδομένη την άνοδο του προσδόκιμου ζωής, το ασφαλιστικό μας σύστημα δεν αντέχει. Πρέπει να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων και να εξορθολογιστεί. Η λογιστική τακτική της μείωσης των συντάξεων χωρίς την καταπολέμηση των γενεσιουργών αιτίων της κρίσης του Ασφαλιστικού, είναι πέρα για πέρα αδιέξοδη».

Στο επίπεδο αυτό, ο πρώην διοικητής του ΙΚΑ επισημαίνει ότι «η ιδεοληπτική εμμονή μας για την μη υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων και δομικών αλλαγών που έχουν ήδη γίνει πραγματικότητα στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί την βασική αιτία της διαπραγματευτικής μας αποτυχίας με τους θεσμούς.

Στο πλαίσιο αυτό, αξίζει να τονιστούν ιδιαίτερα τα κομβικά θέματα που για καθαρά ιδεοληπτικούς λόγους δεν τολμήσαμε να θέσουμε στην διαπραγμάτευση με τους θεσμούς: α) Δεν τολμήσαμε να αποδεχθούμε την αναγκαιότητα προσαρμοστικής μετεξέλιξης του ισχύοντος ΣΚΑ από καθαρά αναδιανεμητικό σε ένα μεικτό σύστημα με αναδιανεμητικούς και ανταποδοτικούς συντελεστές.

Και αυτό δεν το έπραξε η σημερινή κυβέρνηση διότι είναι νωπή η άρνησή της απέναντι στον νόμο Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, που τόλμησε αυτή την μετεξέλιξη με τον ν.3863/10, β) Δεν είχε το θάρρος να προτάξει ως εναλλακτική διέξοδο τον θεσμό της εθελοντικής συμπληρωματικής ασφάλισης με την πολιτική αποδοχή της δημιουργίας επαγγελματικών ταμείων, γ) Η εμμονή της κυβέρνησης να προτάσσει την αύξηση εισφορών σε ένα ασφαλιστικό καθεστώς με τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στην Ευρώπη, αρνούμενη να αξιολογήσει βιώσιμες προτάσεις για την δραστική μείωση όπως αυτές διατυπώθηκαν από τον κ. Νεκτάριο στην λεγόμενη Επιτροπή Σοφών, δ) Η ατολμία της να θέσει και πάλι με ολοκληρωμένη και σθεναρή επιχειρηματολογία την άντληση πόρων από μία νέα ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, που σήμερα ανέρχονται στα 18 δισεκατομμύρια ευρώ για όλα τα ταμεία, με στόχο την ρεαλιστική είσπραξη 1 δισεκατομμυρίου ευρώ σε ετήσια βάση».

Υπό αυτές τις άτολμες διαπραγματεύσεις, επισημαίνει ο κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος, είναι μοιραία η καταφυγή στην έσχατη λύση της μειώσεως των κύριων και επικουρικών συντάξεων, πράγμα που συνιστά μεγάλο ιστορικό λάθος. Ένα λάθος αποκλειστικά ιδεοληπτικού χαρακτήρα, που θα αποδειχθεί μοιραίο για την εγχώρια κοινωνική ασφάλιση.

Η κρίσιμη ώρα έφτασε. Μετά την ψήφο των Ελλήνων βουλευτών, η Δευτέρα είναι η μέρα εκκίνησης της εφαρμογής της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για τη μετεγκατάσταση των λεγόμενων «παράτυπων» προσφύγων και μεταναστών που έφθασαν το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα από την Τουρκία. Είναι η ώρα, γράφει ο Guardian, που μπορεί να αλλάξει αυτό που αντιλαμβανόμαστε για την Ευρώπη.

Είναι σημαντικό γράφει στο editorial η εφημερίδα, να αναγνωρίσουμε πόσο σημαντική και γενναιόδωρη είναι η στάση της Τουρκίας που τα τελευταία 5 χρόνια φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία. Με βάση τους όρους της συμφωνίας η ΕΕ συμφώνησε να ενισχύσει την οικονομική βοήθεια προς την Τουρκία για να περιορίσει το βάρος φιλοξενίας των προσφύγων στη χώρα. Αλλά αυτό δεν είναι το αμφιλεγόμενο τμήμα της συμφωνίας.

Το πιο προβληματικό κομμάτι της συμφωνίας είναι να περιοριστούν οι ροές από την Τουρκία προς την Ευρώπη και να δοθεί κίνητρο στις τουρκικές αρχές για να περιορίσουν τις ροές.

Το σχέδιο να ανταλλάσσεται κάθε επιστρεφόμενος μετανάστης με έναν από τα 2 εκατ. πρόσφυγες από τη Συρία που βρίσκονται στα τουρκικά κέντρα υποδοχής και να προσφέρεται άσυλο από κάποια ευρωπαϊκή χώρα, μεταφράζεται από κάποιους νομικούς ως κίνδυνος να ξεκινήσουν μαζικές απελάσεις χωρίς τις απαραίτητες διαδικασίες. Υπάρχει επίσης η ανησυχία της αντίδρασης και της εξέγερσης απέναντι στο σχέδιο απέλασης, των χιλιάδων προσφύγων που βρίσκονται στα ελληνικά νησιά.

Η Ευρωπαϊκή υπόσχεση ήταν ότι η συμφωνία, η οποία ήρθε καθώς αυξάνονταν το κοινό αίσθημα ενάντια στους πρόσφυγες, θα περιόριζε τις προσφυγικές ροές από την Τουρκία προς την Ελλάδα. Στηρίζεται στην ενεργοποίηση από την ΕΕ περιπολιών στα τουρκικά χωρικά ύδατα. Στη θεωρία, η συμφωνία επιχειρεί με την απειλή της απέλασης από την Ελλάδα στην Τουρκία να χτυπήσει τα κυκλώματα διακίνησης, από τη στιγμή που θα επιστρέφονται στην Τουρκία ακόμη και εάν το επικίνδυνο και ακριβό ταξίδι στην Ελλάδα είναι επιτυχημένο.

Το editorial της εφημερίδας, αναφέρεται στις αντιδράσεις του ΟΗΕ και στο ζήτημα ότι συμφωνία ενέχει τον κίνδυνο καταστρατήγησης διεθνών νόμων με τις μαζικές επιστροφές εκτός εάν η χώρα στην οποία επιστρέφουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες χαρακτηρίζεται ως ασφαλής.

Πολλοί νομικοί σημειώνουν ότι η Τουρκία δεν ταιριάζει στα πρότυπα της ασφαλούς χώρας, αναφέρει έκεθση της Διεθνούς Αμνηστίας, στην οποία γίνονται αναφορές για βίαιες προωθήσεις  προσφύγων στην Συρία.

Κάποια δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι ροές προς την Ευρώπη έχουν μειωθεί γιατί έχει ενεργοποιηθεί η τουρκική αστυνομία. Οι πρόσφυγες που φθάνουν στα ελληνικά νησιά της πρώτης γραμμής έχουν μειωθεί. Στη συνέχεια το άρθρο, αναφέρεται στις πρώτες επιστροφές από το λιμάνι της Λέσβου προς το Ντικιλί την οποία χαρακτηρίζει ως τη μόνη πολιτική λύση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο τραπέζι και οι Βρυξέλλες θέλουν να πετύχει.

Η συμφωνία επίσης υποσχέθηκε βοήθεια, στην Ελλάδα που έχει πολλά να υλοποιήσει. Όμως, όπως συμπληρώνει το άρθρο, οι χιλιάδες υπάλληλοι που έχει υποσχεθεί η ΕΕ στην Ελλάδα δεν έχουν φθάσει ακόμα. Χωρίς περισσότερη βοήθεια, η προστασία των προσφύγων που αναζητούν άσυλο θα περιοριστεί ακόμη περισσότερο. Την ίδια ώρα και η άλλη δέσμευση της ΕΕ για επανεγκατάσταση 140.000 προσφύγων στις χώρες της Ευρώπης έχει σημειώσει μικρή πρόοδο.

Οι ελληνικές αρχές έχουν υποσχεθεί ότι θα χειριστούν με ευαισθησία τις απελάσεις.

Ο Σοφοκλής συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι ο άνθρωπος εδιδάξατο, “εδίδαξε ο ίδιος στον εαυτό του”, τας αστυνόμους οργάς. Μεταφράζω αμέσως: το πάθος για τη θέσμιση των πόλεων.

Αστυνόμους προέρχεται από το άστυ, που είναι συνήθως η πόλις, εδώ όμως τονίζεται και ο νόμος που θέτει την πόλη και ο νόμος που τη διέπει ως πολιτική μονάδα. Η λέξη οργή έχει κι αυτή πολλές σημασίες και, ακόμη μια φορά, οι μεταφραστές είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν ή να επινοήσουν κάτι.

Ο Μαζόν (Mazon), στην έκδοση Budé, γράφει: “οι ορμές, οι επιθυμίες, απ’ όπου γεννώνται οι πόλεις”, στο κείμενο όμως δεν τίθεται θέμα γεννήσεως. To Liddell-Scott, παραπέμποντας στο στίχο (s.v. Αστυνόμος), μας δίνει: «the feelings of law-abiding» ή «social life» (αλλά, s.v. Οργή, μεταφράζει το αστυνόμοι οργώ ως «social dispositions»). Όπως κάθε λεξικό, είναι υποχρεωμένο να προχωρήσει σε χωρισμούς και να αποδώσει κατά τρόπο μονοσήμαντο.

Όμως πρέπει να ξέρουμε τι είναι λεξικό, και να το χρησιμοποιούμε κατάλληλα. Μια λέξη δεν είναι ένα πακέτο με διάφορα είδη μπισκότα, τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, από τα οποία μπορούμε, αν θέλουμε, να πάρουμε ένα και να αφήσουμε τα άλλα. Οργή είναι η ορμή, η ενόρμηση, το ταμπεραμέντο, η διάθεση, η έφεση, η τάση, η ροπή, η [νεοελλ.] οργή. Είναι η λέξη που δίδει οργάω και οργασμό. Εδώ, οργή είναι η ενόρμηση, η παρόρμηση, η αυθόρμητη, η ανεπίσχετη ώθηση.

Η έκφραση αστυνόμους οργάς εκ πρώτης όψεως αποτελεί αντίφαση ή οξύμωρον, διότι πώς οι ορμές ή οι ενορμήσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη θέση νόμων; Λέγει όμως ο Σοφοκλής εδιδάξατο, και προσδίδει έτσι στο ρήμα μια πρόσθετη σημασία. Αυτές τις ενορμήσεις που ωθούσαν προς την κατεύθυνση της συγκροτήσεως κοινωνικών συνόλων, ο άνθρωπος τις υπέβαλε σε διαπαιδαγώγηση και, μαθητεία, τις σχημάτισε και τις μετασχημάτισε, τις υπέβαλε σε νόμους και έτσι συγκρότησε πόλεις. Όλα αυτά, που θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα φιλοσοφικό σύγγραμμα, ο Σοφοκλής το λέγει σε τρεις λέξεις: εδιδάξατο […] αστυνόμους οργάς. Ο άνθρωπος διαπαιδαγώγησε τον εαυτό του μετασχηματίζοντας τις ενορμήσεις του, ώστε να καταστούν θεμέλια και ρυθμιστές των πόλεων.

Επιμένουμε στο αστυνόμους οργάς, διότι η έκφραση είναι σημαντική και από απόψεως ιστορικής. Εδώ συναντούμε για πρώτη φορά τη ρητή διατύπωση αυτού που θα αποτελέσει ένα από τα μεγάλα θέματα της κλασικής πολιτικής φιλοσοφίας, ήδη από τον Πλάτωνα μέχρι και του Ζάν-Ζάκ Ρουσσώ (Jean-Jacques Rousseau) συμπεριλαμβανομένου, θέμα που περιέπεσε εν συνεχεία στη λήθη, μέσα στη διανοουμενίστικη ξηρασία που μαστίζει αυτόν τον χώρο εδώ και δυο αιώνες· διότι, “για να θεσμίσεις ένα λαό”, όπως λέγει ο Ρουσσώ, πρέπει πρώτα να του αλλάξεις “τα ήθη”, και τα ήθη είναι κατ’ ουσίαν η διαπαιδαγώγηση των παθών, πράγμα που απαιτεί τουλάχιστον ότι οι νόμοι θα το λαμβάνουν υπ’ όψιν τους, με θετικές διατάξεις, στην κατάστρωση της πολιτικής της παιδείας των πολιτών.

Ο Αριστοτέλης ομιλεί περί φιλίας στα Πολιτικά του· οι νομοθέτες, αναφέρει, οφείλουν, υπεράνω όλων, να ασχολούνται με την εδραίωση της φιλίας μεταξύ των πολιτών (που δεν είναι μια ωχρή κοινή φιλία, αλλά η συν-πάθεια, με την εντονότερη σημασία της λέξεως), διότι όπου υπάρχει φιλία δεν έχουμε ανάγκη δικαιοσύνης. Ο Αριστοτέλης που καταδίκασε τον κομμουνισμό στα ίδια αυτά Πολιτικά, εξακολουθεί λέγοντας: η παροιμία έχει δίκαιο, όταν λέγει κοινά τα φίλων.9 Όταν ο Σοφοκλής ομιλεί εδώ περί οργών, αποβλέπει σε αυτό που αποτελεί το ουσιώδες στοιχείο της ζωής των πόλεων και που είναι, για το βέλτιστο ή για το χείριστο, τα αμοιβαία πάθη και αισθήματα των μελών της κοινότητος.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετείται ιδεολογικοπολιτικά με αποτέλεσμα να μην εκφράζει πλέον όλους τους Έλληνες. Εμένα τουλάχιστον πολλές του απόψεις με ενοχλούν και με βρίσκουν ολότελα αντίθετο.

Χρησιμοποιώντας εκφράσεις του Γιάνη Βαρουφάκη περί ‘Μινώταυρου’ λογικά θα ενοχλεί και πολλούς άλλους.  Πως γίνεται ένα Πρόεδρος τόσο ανοιχτά και, κατά τη γνώμη μου, άστοχα να πολιτεύεται;

Έχω συχνά καταθέσει τις απόψεις μου ώστε και οι πλέον αρχάριοι να καταλάβουν τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Με βάση την τελευταία ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Ισραήλ (όπου ταυτίζεται ο Νεοφιλελευθερισμός με τον ‘Μινώταυρο’ που καταστρέφει την παγκόσμια οικονομία – κάτι σαν το ομότιτλο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη δηλ) αποδείχθηκε πως είτε ο κόσμος δεν διαβάζει είτε εγώ απέτυχα στην προσπάθειά μου να γίνω σαφής.

Θα κάνω λοιπόν μία ακόμη, πολύ απλούστερη και συντομότερη, προσπάθεια.

Ο νεοφιλελευθερισμός υποστηρίζει μια πολιτική λιγότερου κράτους και περισσότερης ελευθερίας. Ακρογωνιαία λίθος της οικονομικής του στρατηγικής είναι η μείωση έως και η κατάργηση των  άμεσων φόρων. Είναι χαρακτηριστικό πως όπου μειώνεται η άμεση φορολογία αυξάνει η ανάπτυξη και ο πλούτος.

Στο Τέξας των ΗΠΑ λχ με μηδενική σχεδόν άμεση φορολογία, σημειώνονται οι ταχύτεροι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης σε σχέση με κάθε άλλη Πολιτεία.

Και είναι παράλογος ο ισχυρισμός πως οι έμμεσοι φόροι είναι άδικοι. Διότι  τους έμμεσους φόρους τους επιλέγεις και μπορείς να τους αποφύγεις. Και συνδέονται με τις οικονομικές σου δραστηριότητες. Πολλές αγορές, περισσότεροι φόροι.

Ο οικονομικά ισχυρότερος λοιπόν καταναλωτής καταβάλλει και τους περισσότερους φόρους. Η κυβέρνηση μάλιστα μπορεί να επιλέξει που (σε ποιά δηλ. προϊόντα) μπορεί να επιβάλει μικρούς η μεγαλύτερους φόρους. Γενικά πάντως η ασύδοτη φορολογία, δίχως μάλιστα άμεση ανταποδοτικότητα προς την κοινωνία, είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα.

Φόροι λοιπόν και νεοφιλελευθερισμός δεν πάνε μαζί.

Ο Στουρνάρας λχ και ο Σαμαράς δεν είναι, και δεν θα μπορούσαν να είναι, νεοφιλελεύθεροι. Γιατί ρήμαξαν τα μεσαία στρώματα με άμεσους κυρίως φόρους (ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης κλπ) .

Το ίδιο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Για τον ίδιο περίπου λόγο. Όπως και ο Παυλόπουλος βέβαια, που σαν Υπουργός του Καραμανλή φόρτωσε το Δημόσιο με μερικές χιλιάδες μόνιμους υπαλλήλους.

Σε μια νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική θα ήταν βέβαια αδύνατον να υπάρξει το τελευταίο επίτευγμα του υπαρκτού ελληνισμού. Το 3% δηλ. των φορολογουμένων να σηκώνει στις πλάτες του το 50% περίπου του συνόλου των αμέσων φόρων!

Και να υλοποιεί ένα πραγματικό ‘ιατρικό θαύμα’. Δηλ. το άλλο 50%  των φορολογουμένων να δηλώνει εισόδημα κάτω των 5.000 ευρώ τον χρόνο. Δηλ. μερικές χιλιάδες οικογένειες  σε όλη τη χώρα και από όλα τα κοινωνικά στρώματα  να ζουν σχεδόν χωρίς καθόλου φαγητό  ολόκληρο τον χρόνο!

Πράγματι, ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι ικανός για τέτοια θαύματα. Και δεν μπορεί να είναι ‘Μινώταυρος’!  Δυστυχώς, ο ΠτΔ άλλα πιστεύει…

Και γι’ αυτό φαίνεται ο κρατισμός κυριαρχεί.

Και με την ευκαιρία: η Αντιπολίτευση έχει μοναδική ευκαιρία να διαφοροποιηθεί απόλυτα από τις επιλογές της κυβέρνησης – αλλά και από τις ξεπερασμένες απόψεις του ΠτΔ – και να δείξει στον κόσμο ένα διαφορετικό δρόμο – μιαν άλλη προοπτική.

Όχι δηλ. απλά να μην ψηφίσει την όποια διάταξη που επιβάλει νέους φόρους η αυξάνει τους υπάρχοντες. Αλλά να κινητοποιήσει τον κόσμο εναντίον τους. Και παράλληλα, να προτείνει δραματικές περικοπές δαπανών μέσω κατάργησης κρατικών φορέων και περικοπές προσωπικού. Είναι αδιανόητο να δέχονται όλοι αδιαμαρτύρητα την έκρηξη της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα με πάνω από 1 εκ 300 χιλ ανθρώπους να έχουν χάσει τις δουλειές τους.

Και την ίδια ώρα να θεωρείται περίπου έγκλημα καθοσιώσεως η όποια απόλυση στο Δημόσιο – μέσω κατάργησης φορέων – για να σωθεί τελικά ο τόπος!

Ας συμπορευθεί επί τέλους και η Αντιπολίτευση με την πραγματικότητα και την λογική. Για να μην θρηνήσουμε τελικά την κατρακύλα της χώρας στην αγκαλιά του φασιστικού ολοκληρωτισμού…

Ταξιδιωτική περιοδεία ετοιμάζεται για τον Μουσταφά Ακιντζί, προκαλώντας πονοκέφαλο στη Λευκωσία. Αυτή την περίοδο προετοιμάζονται ταξίδια του κατοχικού ηγέτη σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με παρέμβαση της Άγκυρας αλλά και με ενθάρρυνση ενός τουλάχιστον εταίρου μας στην Ε.Ε., που κινείται παρασκηνιακά.

Πέραν από το προγραμματισμένο για αυτό το μήνα ταξίδι στο Βερολίνο, αυτό του καλοκαιριού στο Λονδίνο, πληροφορίες αναφέρουν πως «ψήνεται» πρόσκληση και από μια σκανδιναβική χώρα. Η κινητικότητα αυτή έχει ανησυχήσει την κυβέρνηση και την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη για αξιολόγηση της κατάστασης αλλά και τον καθορισμό κινήσεων υπό το φως και των εξελίξεων αυτών.

Είναι σαφές πως ο στόχος της τουρκικής πλευράς είναι η αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος μέσα από την οικοδόμηση ενός διεθνούς προφίλ του Μουσταφά Ακιντζί. Την ίδια ώρα, οι χώρες που επιλέγουν να τον προσκαλέσουν θέλουν μεν να ικανοποιήσουν την Άγκυρα ( και λόγω μεταναστευτικού), παράλληλα όμως χρησιμοποιούν μοχλό πίεσης προς τη Λευκωσία.

Πόσο κακοπροαίρετες είναι οι ενέργειες τους προκύπτει και από τις μεθοδεύσεις τους. Σημειώνεται συναφώς ότι το Βερολίνο απέφυγε να ενημερώσει τη Λευκωσία για την απόφασή του να προσκαλέσει τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί για συνάντηση με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ. Κι αυτό παρόλο που μετά που διαβιβάσθηκε στα κατεχόμενα η πρόσκληση, είχε επισκεφθεί το Βερολίνο ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης.

Η κυπριακή κυβέρνηση ενημερώθηκε για την πρόσκληση όταν περιέπεσε στην αντίληψή της η διοργάνωση συζήτησης στο γνωστό ίδρυμα Friedrich Ebert, με ομιλητή τον κατοχικό ηγέτη( στις 12 Απριλίου). Σημειώνεται συναφώς ότι προηγήθηκε η πρόσκληση της λεγόμενης υπουργού Εξωτερικών, Εμινέ Τσολάκ στο Βερολίνο και η συνάντηση της με τον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών,  Μίχαελ Ροτ, ο οποίος μερικά 24ωρα μετά, στις αρχές Μαρτίου,  ήλθε στην Κύπρο και έγινε δεκτός από Πρόεδρο και ΥΠΕΞ ενώ πήγε και στα κατεχόμενα.

Κι αυτό παρόλο που υπήρξε αντίδραση για τη μετάβαση της Τσολάκ στην Γερμανία. Η χλιαρή, ωστόσο,  στάση της Λευκωσίας σαφώς και προκάλεσε και τα όσα ακολούθησαν με τις προσκλήσεις. Το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση επέλεξε να αποκρύψει από τη Λευκωσία την πρόσκληση προς τον Μουσταφά Ακιντζί, δεν μπορεί να είναι τυχαίο.

Και δεν οφείλεται τόσο γιατί ήθελαν να αποφύγουν την αντίδραση της Λευκωσίας, που αργά ή γρήγορα θα το μάθαινε, αλλά πρωτίστως επειδή στόχος ήταν να ικανοποιήσουν την Άγκυρα. Όπως πληροφορούμαστε, εξαρχής ενήμεροι για το ταξιδιωτικό πρόγραμμα του κ. Ακιντζί είναι οι Βρετανοί, οι οποίοι θα τον φιλοξενήσουν μετά το δημοψήφισμα για την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε., που χρονικά τοποθετείται στις 23 Ιουνίου. Για να καθησυχαστεί ο κατοχικός ηγέτης για την… καθυστέρηση αυτού του ταξιδιού, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του  Υφυπουργού για θέματα Ευρώπης, Ντέιβιντ Λίντιγκτον.

Με βάση την ανακοίνωση που εξέδωσε το κατοχικό καθεστώς, ο κ. Λίντιγκτον «επαναβεβαίωσε την επίσημη πρόσκληση του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ στον κ. Ακιντζί, ενώ συζητήθηκε η ημερομηνία και οι λεπτομέρειες της επίσκεψης». Είναι σαφές υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια για την οργάνωση επισκέψεων του Ακιντζί στο εξωτερικό ( όπως και της Τσολάκ).

Η Λευκωσία, η οποία ανέχθηκε αρχικά τις κινήσεις αυτές και είχε συναινέσει σε επαφές του κατοχικού ηγέτη, επιχειρεί τώρα να κινητοποιηθεί για να αποτρέψει γενίκευση του φαινομένου.Πόσο εύκολο είναι το εγχείρημα μας της, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Θεωρείται, ωστόσο, βέβαιο πως όσοι θα δέχονται την αντίδραση της Λευκωσίας θα παραπέμπουν στις συναντήσεις Ακιντζί με τον Κάμερον( στο Νταβός), τον Μπάιντεν ( περισσότερο από μια φορά), τον Κέρι και άλλους.

Ερωτήματα για τη μετάθεση

Η μετακίνηση της Λίζας Μπάντεχαϊμ στη Νέα Υόρκη μεσούσης της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων προκαλεί ευλόγως ερωτηματικά. Μπορεί αυτό να προβλέπουν οι εσωτερικοί κανονισμοί του Διεθνούς Οργανισμού, ωστόσο, για σκοπούς που έχουν σχέση με την αποστολή της, καθώς είναι εμπλεκόμενη στις διαπραγματεύσεις,  δεν είναι σπάνιο να διαφοροποιούνται οι διαδικασίες των μετακινήσεων-μεταθέσεων.

Αν και η Ελίζαμπεθ Σπέχαρντ, η οποία θα την αντικαταστήσει, παρακολουθεί χρόνια το Κυπριακό και υπηρέτησε στη Λευκωσία, ωστόσο, η Λίζα Μπάντεχαϊμ είναι καλή γνώστης των λεπτομερειών, εποπτεύει των συναντήσεων την περίοδο που απουσιάζει εκτός Κύπρου ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα  και είναι  αποδεκτή από όλους τους εμπλεκόμενους.

Συνεχής είναι η μετακίνηση  άτυπων χρονοδιαγραμμάτων

Δυο σταθμοί, ημερολογιακά, επηρεάζουν το Κυπριακό, γι αυτό και υπάρχει μερική αναπροσαρμογή κινήσεων,  σε μια προσπάθεια να υπάρξουν εξελίξεις και αποτέλεσμα, παρά τις πολλές δυσκολίες που προκύπτουν συνεχώς στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Ξένες διπλωματικές πηγές σημείωναν πως μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία για την παραμονή ή όχι στην Ε.Ε., που χρονικά τοποθετείται στις 23 Ιουνίου και πριν τις εκλογές στις ΗΠΑ, που θα διεξαχθούν το Νοέμβριο, θα καταβληθεί μια μεγάλη προσπάθεια στο Κυπριακό με την ενεργοποίηση όλων των κέντρων διεθνούς επιρροής.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το Λονδίνο, που φαίνεται πως παρασκηνιακά δεν έχει χάσει ποσώς τον έλεγχο των κινήσεων,  υποδεικνύει προς τους συνομιλητές του στη Λευκωσία πως θα πρέπει να γίνουν κινήσεις τώρα και γρήγορα καθώς στην Ουάσινγκτον όσο πλησιάζουν οι εκλογές θα έχουν αλλού στραμμένο το ενδιαφέρον τους.

Τούτο φαίνεται να ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τους ίδιους τους Βρετανούς, οι οποίο μέχρι και το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι σαφές πως αποφεύγουν κινήσεις που ενδεχομένως να επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Είναι προφανές πως οι εξελίξεις τους τελευταίους μήνες και η πορεία των διαπραγματεύσεων έχουν μετακινήσει για μια ακόμη φορά το άτυπο χρονοδιάγραμμα που καθορίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη.

Ως εκ τούτου, σε συνδυασμό και με τις εξελίξεις στα ευρωτουρκικά και την επιμονή εταίρων μας για άνοιγμα ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας, αναμένονται εξελίξεις τον Ιούνιο αλλά κατά κύριο λόγο το Σεπτέμβριο. Μέσα σε αυτή τη λογική, όπως συναφώς πληροφορούμαστε, που για μια ακόμη φορά τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μετακινήσει το άτυπο χρονοδιάγραμμα τους μεταφέροντας τις εξελίξεις τους επόμενους μήνες.

Πηγή: mignatiou.com

Ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος περιέγραψε με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση που βιώνει η ελληνική οικονομία και κρούει τον κίνδυνο της ολικής κατάρρευσης…

Δεν μάσησε τα λόγια του ο κ. Γιώργος Προβόπουλος στην ομιλία του στην γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων (ΣΕΒΤ): «Αν δεν αλλάξει το κλίμα και αν δεν γίνουν …χθες επενδύσεις, καμμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει», υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης.

«Έπρεπε να γίνουν πολύ περισσότερα πράγματα και δεν έγιναν. Είναι σαν να έχουμε μπει σε ναρκοπέδιο και δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από αυτό. Όμως, αν με το ξεκίνημα της κρίσης, είχαν γίνει κάποιες ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές, σήμερα η χώρα θα μπορούσε να είχε αφήσει πίσω της την ύφεση και να βλέπει διαφορετικά το μέλλον της», τόνισε. Αναλύοντας δε βαθύτερα την κατάσταση, ο κ. Γιώργος Προβόπουλος ανέφερε πως το μόνο μέγεθος που δεν υπέστη απώλειες στα χρόνια της κρίσης ήταν αυτό των καταθέσεων. Αντιθέτως, το ΑΕΠ μειώθηκε 26%, τα ακίνητα έπεσαν 60% και οι μετοχές έχασαν το 90% της αρχικής τους αξίας.

Θέλοντας να δείξει τις πραγματικές στρεβλώσεις της οικονομίας, ο πρώην διοικητής της ΤτΕ τόνισε ότι, στην παρούσα φάση της οικονομίας, είναι λάθος η πρόταση για επιστροφή στην δραχμή, που επιδιώκουν ορισμένοι κύκλοι. «Λες και φταίει το ευρώ που δεν βγαίνει η χώρα από την κρίση», είπε ο κ. Γ.Προβόπουλος και υπενθύμισε σε κάποιους που έχουν ασθενή μνήμη τις υποτιμήσεις της δεκαετίας του 1980, οι οποίες κατέληξαν στην υπερχρέωση της χώρας. Τονίζοντας ότι η επιστροφή στην δραχμή θα ήταν μεγάλη και οδυνηρή περιπέτεια, είπε με έμφαση ότι η είσοδός μας στην ευρωζώνη ακολουθήθηκε από λάθος πολιτικές, με αποτέλεσμα να χαθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και «έτσι όλοι να πέσουμε στα βράχια».

Στην συνέχεια της ομιλίας του, αποκάλυψε ότι τον Μάϊο του 2008 ο Μπομπ Τράα είχε υπολογίσει ότι το χρέος της ελληνικής οικονομίας ήταν πάνω από 800% του ΑΕΠ «και τον παρακαλέσαμε να μην το δημοσιεύσει». Ο κ. Γ.Προβόπουλος είπε ότι, το 2008, όταν άρχισαν να φαίνονται τα σημάδια της κρίσης, το λεγόμενο αναλογιστικό χρέος των ασφαλιστικών ταμείων ήταν της τάξης του 400% του ΑΕΠ.

«Αυτό είναι ένα αφανές χρέος, το οποίο θα έπρεπε κανονικά να προστεθεί στο κανονικό χρέος, που το καταγράφαμε στατιστικά και που επισήμως ήταν 120%-130%. Και θυμάμαι τον Μάϊο του 2008, ο Μπομπ Τράα, ο οποίος είχε σταλεί τότε από το ΔΝΤ να κάνει μία έκθεση για την ελληνική οικονομία, είχε υπολογίσει ότι το χρέος κάθε μορφής του ελληνικού κράτους, της ελληνικής οικονομίας, ήταν πάνω από 800% του ΑΕΠ και τον παρακαλέσαμε να μην το δημοσιεύσει γιατί θα γινόταν χαμός αν το δημοσίευε. Αλλά αυτή ήταν η πραγματικότητα και κάνανε πως δεν την βλέπανε», είπε χαρακτηριστικά.

Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, ο κ. Γ.Προβόπουλος σημείωσε ότι «ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει», αναφέροντας ότι από το 25% στο ΑΕΠ, που ήταν το ποσοστό των επενδύσεων τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000, έχει υποχωρήσει στο 10% σήμερα. «Χρειάζεται τουλάχιστον να διπλασιαστούν οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πώς θα χρηματοδοτηθούν, την στιγμή που η αποταμίευση φθάνει μετά βίας το 10% του ΑΕΠ και αρκεί μόλις για να χρηματοδοτήσει τις σημερινές επενδύσεις», είπε.

Ανέφερε ότι χρειάζεται καινούργια αποταμίευση και, επειδή η χώρα δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι τέτοιο, χρειάζονται πόροι από το εξωτερικό. Σημείωσε, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν τα εχέγγυα για επενδύσεις, γιατί βασική προϋπόθεση για να έρθουν επενδύσεις είναι να υπάρχει κλίμα ευνοϊκό και μακροοικονομική ισορροπία.

Ο πρώην διοικητής της ΤτΕ χαρακτήρισε λάθος το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθείται, γιατί στηρίζεται κυρίως στους φόρους, οι οποίοι, όπως είπε, οδηγούν σε μειωμένες επενδύσεις και εισοδήματα και σε φαύλο κύκλο –χαμηλότερο ΑΕΠ, λιγότερα φορολογικά έσοδα. «Οι φόροι δεν είναι η συνταγή για ανάπτυξη. Το αντίθετο», σημείωσε, αναφέροντας ότι χρειάζονται σύγχρονοι και σεβαστοί θεσμοί από όλους και διαρθρωτικές αλλαγές σε κάποιους τομείς, όπως το ασφαλιστικό. Ανέφερε δε ότι οι λίγες διαρθρωτικές αλλαγές που έγιναν τα τελευταία χρόνια, έγιναν με λάθος τρόπο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το μήνυμα του κ. Γιώργου Προβόπουλου προς τους επιχειρηματίες του χώρου των τροφίμων κάθε άλλο παρά αισιόδοξο μπορεί να χαρακτηριστεί. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο κλάδος είναι ίσως αυτός που ζημιώθηκε λιγότερο από την κρίση. «Το γεγονός αυτό μάς επιτρέπει να διατηρούμε κάποια αισιοδοξία και να ελπίζουμε», μάς είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒΤ, κ. Ευάγγελος Καλούσης.