Με βαρύτατους χαρακτηρισμούς λούζει κυριολεκτικά ο Κ. Σημίτης τους πρώην στενούς συνεργάτες του και κυρίως τον Γ. Παπανδρέου σε βιβλίο του με τίτλο «Ο εκτροχιασμός», που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα.
Ο τίτλος είναι προφανής και αφορά τον εκτροχιασμό της οικονομίας. Σε αυτό χαρακτηρίζει τον Γ. Παπανδρέου , σύμφωνα με την προδημοσίευση που έκανε το «Θέμα», αδαή και κατώτερο των περιστάσεων και άσχετο με την οικονομία.
Όμως ο Κ. Σημίτης που κάνει αυτούς τους βαρύτατους χαρακτηρισμούς, φαίνεται να ξεχνάει ότι ο ίδιος του έδωσε το δαχτυλίδι για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ και με τον τρόπο που κινήθηκε στο εσωκομματικό πεδίο απέκλεισε κάθε άλλη υποψηφιότητα, με αποτέλεσμα να κατέβει ως μόνος υποψήφιος σε αυτή την πανηγυρική εκλογή από μέλη και φίλους. Με αυτή την έννοια είναι πολιτικό του παιδί και έχει σημαντικές ευθύνες για την επιλογή του.
Παράλληλα ο Κ. Σημίτης που κρίνει και την περίοδο Κ. Καραμανλή τον οποίο κατηγορεί για αλόγιστες παροχές και αυτή του Γ. Παπανδρέου, που μαζί με τον Γ. Παπακωνσταντίνου προέβησαν σε μια σειρά από άστοχες ενέργειες με αποτέλεσμα να οδηγήσουν τη χώρα στα σημερινά της αδιέξοδα, παραλείπει να μας πει για τα καμώματα της δικής του περιόδου.
Από τα έξοδα των Ολυμπιακών Αγώνων και τον προγραμματισμό της αξιοποίησης των εγκαταστάσεων μέχρι τους εξοπλισμούς που έγιναν μετά τα Ίμια και το πάρτι με τις μίζες που προέκυψε από αυτούς.
Στο Λονδίνο την επομένη της λήξης των ΟΑ, δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες της αγγλικής πρωτεύουσας τα έξοδα τα έσοδα και ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός τους. Πως αξιοποιήθηκαν οι κτιριακές εγκαταστάσεις, ποιες δηλ. επρόκειτο να αξιοποιηθούν από το κράτος και ποιες είχαν προπωληθεί πριν καν λήξουν οι ΟΑ. Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν έχουμε μάθει πόσο κόστισαν οι ΟΑ του 2004 και ποια ήταν η απόκλιση από τον αρχικό προϋπολογισμό.
Οι εγκαταλελειμμένοι χώροι των περισσότερων εγκαταστάσεων που δεν έγινε δυνατόν να αξιοποιηθούν αποδεικνύουν την έλλειψη κάθε μορφής προγραμματισμού. Κι όλα αυτά από τον προγραμματισμό και την εκτέλεση των έργων αφορούσαν την περίοδο της διακυβέρνησης του Κ. Σημίτη.
Και το ποιο κρίσιμο στοιχείο είναι ότι λόγω έλλειψης προγραμματισμού, σε πολλά έργα έγινε απευθείας ανάθεση με ότι αυτό συνεπάγεται στο κόστος τους. Αλλά και στο θέμα των εξοπλισμών, που έγιναν με αφορμή τα Ίμια για την θωράκιση της χώρας, το πάρτι υπήρξε το μεγαλύτερο όλων των εποχών.
Από που να αρχίσει κανείς. Από τα 50 F-16, που για λόγους μίζας δεν πήραν τους εργοστασιακούς κινητήρες και το σύστημα αυτοπροστασίας, με αποτέλεσμα σήμερα τα μαχητικά αυτά να θέλουν ξεχωριστή εργοστασιακή υποστήριξη σε ανταλλακτικά και ειδικούς για το σέρβις τους και να είναι ευάλωτα όταν βρίσκονται στον αέρα μια και το σύστημα αυτοπροστασίας ποτέ δεν τοποθετήθηκε;
Ή να μιλήσουμε για την παραγγελία των τεσσάρων γερμανικών υποβρυχίων και πληρώθηκαν εις ολόκληρο 2,4 δις, αντί άλλης προσφοράς 1,4 δις την ώρα που κατόπιν πιέσεων παραδόθηκε μόνο το ένα που γέρνει από αυτά. Ανάλογη υπόθεση είναι και αυτή των γαλλικών ελικοπτέρων ΝΗ 90 από τα οποία παραδόθηκαν μόλις 4, από την παραγγελία των 20 συνολικού κόστους 720 εκατομμυρίων.
Τα ελικόπτερα αποδείχθηκαν προβληματικά και η παραγγελία του ακυρώθηκε. Τώρα αναζητούνται 360 εκατομμύρια που αποτελούν το 50% που δόθηκε ως προκαταβολή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Φιλανδοί την ίδια περίοδο είχαν προσφορά από τη γαλλική εταιρία με 20 εκατομμύρια έναντι των 32 εκατομμυρίων που παρήγγειλε η Ελλάδα.
Την ίδια περίοδο για να θωρακίσουν πάντα την Ελλάδα αγόρασαν 175 τανκς, χωρίς οβίδες!
Τα πήραν δηλ. για τις παρελάσεις και μόνο. Τα περίφημα TOR M1 τα πήραν από εγκαταλελειμμένο ρωσικό εργοστάσιο και η μάχη της μίζας είχε και πραγματικά θύματα δύο ρώσους, που δολοφονήθηκαν.
Τέλος το κερασάκι τα οπλικά συστήματα SOUZANA, που αρνήθηκαν να τα παραλάβουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, γιατί ήταν μόνο για το γάμο του καραγκιόζη, με αποτέλεσμα οι πολιτικοί φωστήρες του υπουργείου να τα στείλουν πεσκέσι στους κυπρίους.
Ακόμη και τα 12 ελικόπτερα Απάτσι δεν αγοράστηκαν με το οικονομικότερο σύστημα state to state αλλά με το state to company και ο νοών νοήτω. Όλες αυτές οι λεγόμενες αγορές του αιώνα, με τις υπέρογκες μίζες, πόσο άραγε επιβάρυναν τον δανεισμό της χώρας; Μήπως ο μη αδαής περί τα οικονομικά Κ. Σημίτης μπορεί με το γνωστό τεφτέρι του να υπολογίσει;
Τάσος Παπαδόπουλος
