• Του ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΚΚΑ.
• Έτος 2014.Α) Μπροστά μας έχουμε Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, για την στελέχωση των δημοκρατικών θεσμών των Δήμων-Κοινοτήτων και Περιφερειών. Οι θεσμοί αυτοί έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή μας ως πολιτών σε ένα κράτος δικαίου που θέλουμε να έχει κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Σημαντικό μέρος της καθημερινής οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης επηρεάζεται από την βούληση και θέληση των προσώπων που θα στελεχώνουν τους θεσμούς αυτούς. Γι΄ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην επιλογή προσώπων που θα στελεχώσουν τους θεσμούς. Οι δημοκρατικοί αυτοί θεσμοί δεν πρέπει να χειραγωγηθούν και να λειτουργήσουν «καθ΄ υπόδειξη και καθ΄ υπαγόρευση» υπόπτων συμφερόντων και σε βάρος της Ελληνικής Κοινωνίας, οικονομικά με σπατάλες δημοσίου χρήματος και χρέωση που θα συνεπάγεται αργότερα αύξηση δημοτικής φορολογίας για την κάλυψη των χρεών ή και αύξηση δανεισμού των. Νέα αύξηση δανεισμού και σε αυτό το επίπεδο των δημοκρατικών θεσμών συνεπάγεται οικονομική υποδούλωση της τοπικής δημοκρατίας (σε δήμους και κοινότητες). Λύσεις υπάρχουν για να αποφύγουμε τον κίνδυνο της οικονομικής υποδούλωσης Δήμων και Κοινοτήτων. Μυαλά υπάρχουν στην Ελλάδα για να σκεφτούν και να δώσουν λύσεις. Συλλογική δράση δεν υπάρχει με καθαρή σκέψη και καθαρό λόγο. Η μέχρι τώρα συλλογική δράση εκφραζόταν μέσα από την υπάρχουσα κομματική-πολιτική δράση και είδαμε που καταλήξαμε με τα μνημόνια και την υποκρισία των πολιτικών προς τον πολίτη, με την τακτική «σε σώζω αυτό το έτος ή άντε το επόμενο σε βγάζω στις διεθνείς αγορές και φέρνω ανάπτυξη». Από τον Δεκέμβριο του 2008 με νομοθεσία των «πολιτικών» δόθηκαν πάνω από 233 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη της χώρας, μέσω τραπεζών. Ανάπτυξη όμως δεν είδαμε και η Πολιτεία των Ελλήνων υποδουλώθηκε οικονομικά με ότι αυτό συνεπάγεται ατομικά-συνταγματικά στον καθένα μας ως πολίτη. Με τόσο μεγάλο ποσό για την ανάπτυξη έπρεπε η χώρα να πετάει, να είναι χώρα υπόδειγμα στην ανάπτυξη. Αντί για ανάπτυξη έχουμε οικονομική υποδούλωση με στραγγαλισμό των συνταγματικών μας δικαιωμάτων, της αξιοπρέπειάς μας ως Ελλήνων και στο τέλος οι διαχειριστές πολιτικοί νομοθέτες μας κατάντησαν Διεθνές Πειραματόζωο. Και όμως οι πολιτικοί παράγοντες του εξευτελισμού μας με τα παρελκόμενά τους θέλουν να έχουν και πάλι λόγο στη διοίκηση των τοπικών δημοκρατικών θεσμών των Κοινοτήτων, Δήμων και Περιφερειών.
• Β) Επίσης μπροστά μας έχουμε και τις Ευρωεκλογές.   Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Συνθήκης της ΕΕ (ΣΕΕ), μετά τη συνθήκη της Λισσαβόνας, η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με το άρθρο 3 της ΣΕΕ η Ένωση έχει σκοπό να προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της και να καταπολεμήσει την ανεργία. Η Ένωση παρέχει στους Ευρωπαίους Πολίτες της χώρο ελευθερίας, ασφάλειας δικαίου και δικαιοσύνης, αειφόρο ανάπτυξη. Η Ένωση καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις διακρίσεις και προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία.
• Στην περίπτωση της Ελλάδος οι παραπάνω «ευρωπαϊκές» αξίες και θεμελιώδεις αρχές δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη. Αντίθετα μέσα το Ευρωκοινοβούλιο ακούσαμε από εκπρόσωπο της Ελλάδος (ευρωβουλευτίνα) να καεί η Ελλάδα για να σωθεί η Ευρώπη. Δεν ακούσαμε τους εκπροσώπους μας να μιλάνε ότι στην Ελλάδα οι πολίτες της είναι Ευρωπαίοι Πολίτες και ότι και σε αυτούς τους πολίτες εφαρμόζονται και πρέπει να εφαρμόζονται οι παραπάνω θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης της αξιοπρέπειας, του κράτους δικαίου, της προστασίας από την ανεργία και την φτωχοποίηση και τον οικονομικό στραγκαλισμό τους, του σεβασμού θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης κλπ από την τυραννική κρατική και ευρωπαϊκή επέμβαση.
•     Η ψήφιση στις Ευρωεκλογές και ανακύκλωση των πολιτικών στελεχών και παρελκομένων οργάνων του ιδίου μνημονιακού φυράματος και υποκριτών πολιτικών ανακυκλώνει πολιτικά σκουπίδια στη χώρα της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων αξιών.
• Επομένως: Προσοχή στην επιλογή των προσώπων στις Εκλογές για τους ΟΤΑ, Περιφέρειες και την Ευρωβουλή.
• Η Δικαίωση των απλών Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών δεν έχει υπάρξει ακόμα.
• Είμαστε Παρόντες, Δεν ξεχνάμε τις προσβολές στην αξιοπρέπειά μας.
• Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας. Νομικός και πολιτικός επιστήμονας.   
• http://sakkas-ioan.eu     http://sakkasioannis.com   e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

• Πολλοί θεωρούν ότι οι Δήμοι  ως μορφές οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), είναι μόνον για γνήσιες τοπικές υποθέσεις, να συλλέγουν τα απορρίμματα των νοικοκυριών, να διατηρούν τον φωτισμό στους δημοτικούς δρόμους, την παροχή νερού (σε ορισμένους Δήμους και Κοινότητες), πολιτιστικές εκδηλώσεις, τοπικές κοινωνικές και πολεοδομικές υπηρεσίες.
• Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι Δήμοι και οι Κοινότητες από αρχαιοτάτων χρόνων στα πλαίσια της άμεσης δημοκρατίας, ως πόλεις, είχαν τη βασική αρμοδιότητα – εξουσία να νομοθετούν. Σήμερα αυτή η αρμοδιότητα ανήκει στο νομοθετικό συνταγματικό όργανο που λέγεται Βουλή, Κοινοβούλιο.
• Δυστυχώς όμως σήμερα στην Ελλάδα οι Κυβερνήσεις (εκτελεστική εξουσία) και οι πλειοψηφίες της Βουλής, διοικητικά και νομοθετικά οδήγησαν τη χώρα σε κατάσταση διεθνούς εξευτελισμού και μετέτρεψαν τους δημότες-Έλληνες Πολίτες σε Διεθνές Πειραματόζωο. Εξαθλίωσαν, φτωχοποίησαν τον Ελληνικό Πληθυσμό. Το διεφθαρμένο-υποκριτικό κυβερνητικό πολιτικό-κομματικό κατεστημένο προκάλεσε νομικό χάος, κοινωνικό χάος, οικονομικό χάος.
• Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση οι Δήμοι  ως «συνεχιστές» των ελληνικών δημοκρατικών «πόλεων» έχουν ιερό θεσμικό ρόλο να προστατεύσουν τα Συνταγματικά Δικαιώματα των Ελλήνων Πολιτών.
• Με τις δημοτικές εκλογές μία οργανωμένη δράση των Δήμων  μπορεί ευέλικτα να ενισχύσει την προστασία της ελεύθερης λειτουργίας του Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος και της εθνικής κυριαρχίας.
• Οι ΟΤΑ συντονισμένα –συλλογικά με τους δημότες μπορούν να υψώσουν το σθένος τους και να προστατεύσουν:
• α) τις θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του σύγχρονου δημοκρατικού Πολιτεύματος (καταδικάζοντας δημοσίως τις υποκρισίες των κατεστημένων κομμάτων),
• β) την Αξιοπρέπειά μας ως Ελλήνων Πολιτών και δημοτών, την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας και τη συμμετοχή μας στην Κοινωνική, Οικονομική και Πολιτική Ζωή της Χώρας, την οικογένεια ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του Ελληνικού Έθνους, τη ζωή μας, τη δημόσια Ελληνική παιδεία, τη τιμή μας, την ιδιοκτησία-περιουσία μας, την υγεία μας, χωρίς διάκριση σε βάρος μας λόγω της Ελληνικής Εθνικότητάς μας, τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας, τον πολιτισμό μας ως Ευρωπαίοι Ισότιμοι Πολίτες και σύμφωνα με τις διεθνείς αναγνωρισμένες ανθρώπινες αξίες.
• Μόνο συλλογικά οι Έλληνες Δημότες μπορούν να υψώσουν το σθένος τους και να έχουν αποτέλεσμα. Υπάρχει συλλογική φωνή Ελλήνων Δημοτών- Πολιτών;
• Σακκάς Ιωάννης, Πρώην Εισαγγελέας, νομικός και πολιτικός επιστήμοναςhttp://sakkas-ioan.eu   http://sakkasioannis.blogspot.comemail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Μηνύματα sms: 6985-753543 (cosmote)    6942-235211 (Vodafone)

• Χειμώνιασε για τα καλά και συμπολίτες μας μη έχοντας πόρους-χρήματα (ευρώ) για να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης ή να καταναλώσουν ηλεκτρική ενέργεια ή φυσικό αέριο για θέρμανση, είτε τυλίγονται σε κουβέρτες μέσα στα σπίτια τους είτε δεν έχουν κατοικία και ζουν τυλιγμένοι σε κρησφύγετα για να προφυλαχθούν από το κρύο είτε καίνε στα τζάκια τους ρυπαρά καυσόξυλα πάσης φύσεως για να ζεσταθούν ακόμη και αν υπάρχει κίνδυνος να δηλητηριασθούν από αναθυμιάσεις ή να ρυπανθεί η ατμόσφαιρα από την κάπνα.
• Εν μέσω κρίσης όμως οι έλληνες πολιτικοί-βουλευτές και υπουργοί- ζεσταίνονται με τις βουλευτικές και υπουργικές αποζημιώσεις τους και τα διορισμένα στελέχη τους ζεσταίνονται πάνω στις μίζες τους που μπόρεσαν να αρπάζουν ακόμα με εκβιασμούς κάτω από την στέγη της διαπλεκόμενης πολιτικής προστασίας τους. Τα πολιτικά τζάκια καλά κρατούν αφού η πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών σαν καυσόξυλα στα τζάκια τους, τους δίνει ζέστη και θαλπωρή μέσα στο Χειμώνα. Η ληστρική-φορολογική τυραννική επίθεση των πολιτικών τζακιών πάνω στην αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών συνεχίζεται και θα συνεχισθεί. Τα συνταγματικά δικαιώματα των ελλήνων θα συνεχίσουν να καίγονται στα τζάκια των κατεστημένων πολιτικών γιατί έτσι το θέλησε η συμπράξασα πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η νομιμοποίηση της χειμωνιάτικης φωτιάς. Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Αυτό αποτελεί απόφθεγμα της σοφίας του ελληνικού λαού. Όμως τα πολιτικά τζάκια (δεξιά και αριστερά) θέλουν και το φαγητό τους. Για αυτό ο λαός έχει και το άλλο απόφθεγμα: «αριστεροί και δεξιοί είναι ίδιοι στο φαϊ». Μόνο που το φαϊ τους είναι ο λαός ως θύμα τους στα παμπόνηρα σχέδια τους. Η σύμπραξη αριστερών και δεξιών πολιτικών εξηγεί γιατί σήμερα εν μέσω κρίσης τα πολιτικά τζάκια ζεσταίνονται καλά και τρώνε καλά. Άλλοι έλληνες πολίτες είναι τα καυσόξυλά τους και άλλοι το φαϊ τους.. Ο λαός νομίζει ότι ζεσταίνεται με εισαγόμενη ανάπτυξη κοντά στα πολιτικά τζάκια με παραμύθια της διαπλεκόμενης πολιτικής δυναστείας. Μέσα από το παραμύθιασμα έρχεται και η απραξία και ο ύπνος. Υπάρχει φωνή λαού;
• Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας, νομικός και πολιτικός επιστήμονας http://sakkas-ioan.eu email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 

•  Ι. Η κατοικία ως χώρος επαρκούς στέγασης (ατομικά ή της οικογένειας) αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα και προστατεύεται ως αντικείμενο Ειδικής Φροντίδας από το Κράτος κατ΄άρθρο 21 παρ 4 Συντάγματος. Υπό την έννοια αυτή κάθε ενέργεια, κρατική ή ιδιωτική που κινείται προς την κατεύθυνση απώλειας της πρώτης κατοικίας ως επαρκούς χώρου στέγασης ατομικά ή της οικογένειας αποτελεί άμεση προσβολή του πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος προστασίας της πρώτης κατοικίας ως χώρου επαρκούς στέγασης και συμπεριφορά εκτός συνταγματικού περιβάλλοντος-τόξου.
• ΙΙ. Σημειωτέον η απόκτηση και η διατήρηση πρώτης κατοικίας ως επαρκούς χώρου στέγασης αποτελεί στοιχείο της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και η προσβολή της με οιοδήποτε τρόπο, όπως ο αναγκαστικός πλειστηριασμός και η αναγκαστική έξωση του ιδιοκτήτη 1^ης κατοικίας ως οφειλέτη, επιπλέον συνιστά συμπεριφορά εκτός συνταγματικού περιβάλλοντος-τόξου και άμεση προσβολή του πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου κατά παράβαση του άρθρου 2 παρ 1 Συντ.
•    Μπροστά στα δύο αυτά συνταγματικά υπέρτερα απόλυτα δικαιώματα δεν μπορούν να υπερισχύουν οι ενοχικές χρηματικές απαιτήσεις του δανειστή (κράτους ή ΝΠΔΔ ή ιδιώτη-τράπεζας κλπ).
•    Για την αποτελεσματική νομική αντιμετώπιση της Αντίστασης και Άμυνας κατά πλειστηριασμού 1^ης κατοικίας, σε νομικό περιβάλλον, θα πρέπει να εντοπιστούν οι αιτίες προέλευσης- δημιουργίας χρέους από τον οφειλέτη-ιδιοκτήτη 1^ης κατοικίας.
•    Εντός του Ελληνικού νομικού πλαισίου, η διαδικασία πλειστηριασμού ως αναγκαστική εκτέλεση διακρίνεται ανάλογα με την μορφή του χρέους του οφειλέτη σε χρέος α) προς το Δημόσιο, β) προς ΝΠΔΔ-Κρατικό Ασφαλιστικό Φορέα και γ) προς ιδιώτη πχ τράπεζα ως πιστωτικό ίδρυμα.
•    Στις δύο περιπτώσεις α και β εφαρμόζεται αναγκαστική εκτέλεση και διαδικασία πλειστηριασμού σύμφωνα με τις διατάξεις του ΚΕΔΕ και Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, παρεκτός και η φύση της απαιτήσεως του χρέους είναι ιδιωτικού χαρακτήρα οπότε αρμόδια είναι τα Αστικά-Πολιτικά Δικαστήρια και στην γ περίπτωση αρμόδια είναι τα Αστικά-Πολιτικά Δικαστήρια με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ άρθρα 904 επ.)
•     Α)   ΓΙΑ ΧΡΕΗ –ΟΦΕΙΛΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ-ΝΠΔΔ
• 1)    Το καταλληλότερο χρονικό σημείο αντιμετώπισης και άμυνας κατά επερχόμενου πλειστηριασμού της 1^ης κατοικίας είναι στο στάδιο δημιουργίας διοικητικής διαφοράς και άσκησης προσφυγής με το άρθρο 63 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ΚΔΔ) με προσοχή στην τήρηση των προθεσμιών των 60 ή 30 ημερών (άρθρο 66 ΚΔΔ) όπου ως οφειλέτης αμφισβητείς το κατ΄ουσίαν βάσιμο της απαίτησης του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ.
• 2) Διαφορετικά το επόμενο σημείο αντίστασης και άμυνας στην Βεβαιωμένη Οφειλή (Ταμειακή Βεβαίωση) είναι στο στάδιο ΑΝΑΚΟΠΗΣ κατά Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ) με τις διατάξεις του άρθρου 73 παρ 1 του ΚΕΔΕ κατά εκδοθείσας ατομικής ειδοποίησης και του νομίμου τίτλου (βεβαίωσης οφειλής), ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου της Διοικητικής Αρχής που τα εξέδωσε και ΑΝΑΚΟΠΗ άρθρου 217 παρ 1 περιπ α ΚΔΔ   κατά της πράξης της ταμειακής βεβαίωσης οφειλής ως εσόδου (με προβολή λόγων –αντιρρήσεων ουσιαστικού ή δικονομικού δικαίου βλ για το ΚΕΑΟ άρθρο 101 Ν 4172/23-7-2013 και διαδικασία είσπραξης με ηλεκτρονική ειδοποίηση ΥΑ ΦΕΚ Β 2699/23-10-2013).
• 3) Άλλως προχωράς σε άμυνα με ΑΝΑΚΟΠΗ κατά της αρξάμενης αναγκαστικής εκτέλεσης με πρώτη πράξη την Κατασχετήρια Έκθεση σε βάρος της 1^ης κατοικίας με τις διατάξεις του άρθρου 73 παρ 2 ΚΕΔΕ (προβάλλοντας τους λόγους α-ζ)ή με ΑΝΑΚΟΠΗ κατ άρθρο 217 παρ 1 περ β –ε ΚΔΔ ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου του Τόπου Εκτέλεσης για ποσά μέχρι 60.000 ευρώ, ενώ άνω αυτού του Ποσού στο Μονομελές Εφετείο (βλ άρθρο 218 ΚΔΔ αρμόδιο Δικαστήριο).
• Προσοχή η Ανακοπή δεν αναστέλλει την εκτέλεση. Γι΄αυτό με Αίτηση Αναστολής Εκτέλεσης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου (Διοικητικού ή Πολιτικού αν το είδος της απαίτησης είναι δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου) του τόπου εκτέλεσης της κατάσχεσης-πλειστηριασμού με τη διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων, ζητούμε την αναστολή της εκτελέσεως (από τον δικαστή ερευνάται η πιθανότητα ευδοκίμησης της ανακοπής ανάλογα-προσοχή-με τους λόγους που προβάλλεις γι΄αυτό ειδικά προσέχουμε τους λόγους της ανακοπής να είναι σαφείς και ειδικοί και να επικαλούμαστε τα αποδεικτικά μέσα). Με προφορική αίτηση στον πληρεξούσιο του ανακόπτοντος δύναται να χορηγηθεί από τον δικαστή σημείωμα προσωρινής αναστολής μέχρι την έκδοση απόφασης για την αίτηση αναστολής. Καλύτερα είναι να διατυπωθεί στο δικαστή γραπτό αίτημα για χορήγηση σημειώματος προσωρινής αναστολής.
• Οι αυστηροί λόγοι ΑΝΑΚΟΠΗΣ αναφέρονται ρητά στο άρθρο 73 του ΚΕΔΕ. Η προσωρινή παροχή έννομης προστασίας προβλέπεται και στο Σύνταγμα στο άρθρο 20 του Συντάγματος μέσα στο πλέγμα της ολοκληρωμένης παροχής έννομης προστασίας (άρθρα 6 και 13 ΕΣΔΑ).
• Ι )    ΕΣΤΙΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ επιπλέον λόγων ανακοπής στη νομολογία.
• Πέραν των περιοριστικών λόγων της ΑΝΑΚΟΠΗΣ του άρθρο 73 παρ 2 ΚΕΔΕ, ως ΛΟΓΟΙ ΑΝΑΚΟΠΗΣ ΚΑΤΑ ΑΡΞΑΜΕΝΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ (πχ έκθεσης κατάσχεσης), Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΧΕΙ ΔΕΧΤΕΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΛΟΓΟΥΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ:
• Έλλειψη αιτιολογίας, μη προηγουμένη ακρόαση και ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ-Δικαιώματος .
• Εφόσον δεν αμφισβήτησες ως οφειλέτης το κατ΄ουσίαν βάσιμο της απαίτησης του Δημοσίου με προσφυγή του άρθρου 63 ΚΔΔ και έχεις φτάσει στο στάδιο ΑΝΑΚΟΠΗΣ κατά ΑΡΞΑΜΕΝΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΜΕ ΚΑΤΑΣΧΕΤΗΡΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ 1^ης κατοικίας μπορούμε να προβάλουμε σύμφωνα με την νομολογία.
• Ότι η εκτέλεση προχώρησε με βάση άκυρο τίτλο (ή χωρίς τίτλο). Η νομολογία (βλ αποφάσεις 4351/2011 ΕφΑθ Δ/ΝΗ 2012 σελ 203, ΝΟΜΟΣ ΤΝΠ, ΑΠ 1267/1985 ΝοΒ 34 σελ 861) δέχτηκε ότι στον λόγο αυτόν υπάγεται και η περίπτωση κατά την οποία αμφισβητείται η νομιμότητα και το δικαίωμα βεβαίωσης του εσόδου, δηλαδή προβαίνεις σε αμφισβήτηση της ύπαρξης της οφειλής     Ότι έγινε συμψηφισμός (άρθρο 83 ΚΕΔΕ )   ή διαγραφή μέρους χρέους (άρθρο 82 ΚΕΔΕ) κλπ κλπ
• - Ισχυρίζεσαι και αποδεικνύεις πχ ότι με εξώδικο ζήτησες να γίνει συμψηφισμός για επιστροφή φόρων από τη ΔΟΥ και αυτή αρνήθηκε και δεν σου κατέβαλε τα οφειλόμενα της πχ ΦΠΑ, ΦΜΥ κλπ με αποτέλεσμα υπαιτίως το Κράτος να σε μετατρέψει με δικό του δόλο σε οφειλέτη κατά παράβαση του άρθρο 41 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 28 παρ 1 Συντ. και της γενικής αρχής αμεροληψίας των διοικητικών οργάνων (άρθρο 7 παρ 1 Ν 2690/1999 ΦΕΚ 45 Α-Κύρωση Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας).
•    ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΛΟΓΟΙ ΑΝΑΚΟΠΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
• -Η έλλειψη ακροάσεως του καθού η εκτέλεση, παρεκτός και σου επεδόθη η ατομική ειδοποίηση.
• - Η έλλειψη αιτιολογίας υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 75 ΚΕΔΕ-παραλείψεις και ακυρότητες πράξεων εκτελέσεως –Πρέπει να τις προτείνετε με την ανακοπή, δεν ερευνώνται αυτεπαγγέλτως.
• - Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ- ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (Θεμελιώνεται στο Σύνταγμα άρθρο 25 παρ 1 και 3 , ΑΚ 281)
•    Σύμφωνα με το άρθρο 25 του Συντ. , ορίζονται τα εξής
• «1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους.
• Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν (Αρχή της τριτενέργειας των συνταγματικών δικαιωμάτων-Είναι αποτέλεσμα Γερμανικής Συνταγματικής Θεωρίας). Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. 2….. 3. Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται….»
• ΕΠΕΙΔΗ τα δικαιώματα επαρκούς στέγασης (άρθρο 21 παρ 4) και της αξιοπρέπειας (άρθρο 2 παρ 1 του Συντάγματος), δεν τελούν υπό περιορισμούς του ίδιου του Συντάγματος ή νόμου προβλεπομένου υπό του Συντάγματος.
• Κατά Συνέπεια η προσβολή τους με την κατάσχεση και τον αναγκαστικό πλειστηριασμό είτε από το Κράτος ή ΝΠΔΔ ή από ιδιώτη, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις και ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΑ τυγχάνουν άκυρες όλες οι πράξεις ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΩΣ ΧΩΡΟΥ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, καθόσον προσβάλλουν τον πυρήνα αυτών των συνταγματικών δικαιωμάτων.
• ΙΙ) ΕΣΤΙΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ επιπλέον λόγων ανακοπής σε διατάξεις διεθνών συμβάσεων δυνάμει του άρθρου 28 παρ 1 Συντ.
• Στην Ανακοπή προβαίνεις σε επίκληση διατάξεων διεθνών συμβάσεων κυρωμένων από το Ελληνικό Κράτος για την προστασία του δικαιώματος των πολιτών στην επαρκή στέγασή τους και ειδικά όταν είναι πρόσωπα χωρίς επαρκείς πόρους.
• - Πέραν των ανωτέρω λόγων Ανακοπής, δια μέσου του άρθρου 28 παρ 1 Συντάγματος έχουν αποκτήσει υπερνομοθετική ισχύ διατάξεις διεθνών συμβάσεων που υποχρεώνουν το Συμβαλλόμενο Κράτος και τους Κρατικούς Υπαλλήλους να σέβονται το δικαίωμα των πολιτών στην επαρκή στέγασή τους και ειδικά όταν είναι πρόσωπα χωρίς επαρκείς πόρους, και για το λόγο αυτό είναι άκυρη ως παράνομη (αντιβαίνουσα τις διεθνείς διατάξεις βλ παρακάτω) η κατάσχεση 1^ης κατοικίας ως επαρκής χώρος στέγασης ατομικά ή οικογενειακά από σένα ως πρόσωπο χωρίς επαρκείς πόρους διαβίωσης. Ειδικά:
•    α) Ο κατ΄άρθρο 28 παρ 1 του Συντάγματος υπερνομοθετικής ισχύος νόμος 1426 /1984 ΦΕΚ Α 32/21-3-1984), κύρωσε τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, όπου καθορίζει ευθέως υποχρεώσεις του Συμβαλλομένου Κράτους, όπως του Ελληνικού Κράτους στο άρθρο 16 που ορίζει :
• `Αρθρο 16 Δικαίωμα της οικογένειας για κοινωνική, νομική και οικονομική προστασία
• Για πραγματοποίηση των απαραίτητων   συνθηκών   διαβίωσης   που απαιτούνται για την πλήρη ανάπτυξη της οικογένειας που είναι βασικό κύτταρο της κοινωνίας, τα Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να   προωθούν την οικονομική, νομική και κοινωνική προστασία της οικογενειακής ζωής, ιδίως με κοινωνικές και οικογενειακές παροχές, με φορολογικές διατάξεις, με ενθάρρυνση για την κατασκευή κατοικιών που να     ανταποκρίνονται στις ανάγκες της οικογένειας, με την ενίσχυση των νέων εστιών ή με κάθε άλλο κατάλληλο μέτρο.
• Συνακόλουθα, θα επικαλείσαι ότι: Εκ της ερμηνείας αυτής της διάταξης δεν νοείται ως κατάλληλο μέτρο προς εκτέλεση της ως άνω κρατικής υποχρέωσης η κατάσχεση και η αναγκαστική αφαίρεση της 1^ης κατοικίας ως επαρκής χώρος στέγασης στην περίπτωσή μου.
•    β) Κατ΄άρθρο 6 παρ 1 της ΣΕΕ ορίζεται ότι « Η Ερωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις αρχές που περιέχονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως προσαρμόστηκαν στις 12-12-2007 στο Στρασβούργο, ο οποίος έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες της ΕΕ» και συνεπώς εξ αυτής αναγκαστικά δεσμεύεται το Ελληνικό Κράτος και οι κρατικοί υπάλληλοι (υπουργοί, δικαστές, βουλευτές, όργανα κατάσχεσης κλπ).
• Στον ανωτέρω Χάρτη στο άρθρο 34 παρ 3 ρητά ορίζεται ότι η Ένωση προκειμένου να καταπολεμηθεί ο κοινωνικός αποκλεισμός και η φτώχεια αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα της στεγαστικής βοήθειας προς εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για όσους δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους. Περαιτέρω στο άρθρο 17 του ιδίου Χάρτη ότι κανείς δεν μπορεί να στερηθεί την ιδιοκτησία του παρά μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας και έναντι δίκαιης και έγκαιρης αποζημίωσης για την απώλειά της.
• Συνεπώς και με τη διάταξη αυτή που υπερισχύει στο Ελληνικό Δίκαιο αποκλείεται η αφαίρεση της 1^ης κατοικίας ως χώρου αξιοπρεπούς στεγαστικής διαβίωσης με την κατάσχεση και αναγκαστικό της πλειστηριασμό.
• Από τον συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι ο καθού η κατάσχεση -οφειλέτης μπορεί να προβάλλει λόγο ανακοπής κατά της κατάσχεσης και πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας του ως μη έχων άλλο χώρο επαρκούς και αξιοπρεπούς στέγασης αυτού και της οικογενείας του και ως μη έχων επαρκείς πόρους και να ζητήσει να ακυρωθεί η κατ’ αυτού έκθεση κατάσχεσης και κάθε περαιτέρω ενέργεια αναγκαστικής εκτέλεσης ως αντίθετη στο αληθές νόημα των ανωτέρω διεθνών διατάξεων και κατά συνέπεια ως παράνομη πράξη.
• Β)   ΓΙΑ ΧΡΕΗ –ΟΦΕΙΛΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΙΔΙΩΤΩΝ –ΤΡΑΠΕΖΩΝ
•                        Για αποφυγή πράξης κατάσχεσης 1^ης κατοικίας
• 1)      Σε περίπτωση εξώδικης όχλησης από τράπεζα για εξόφληση υπολοίπου από Δανειακή Σύμβαση πάσης μορφής, ο δανειολήπτης πρέπει να αρνηθεί με ΕΞΩΔΙΚΟ το αιτούμενο υπόλοιπο ως μη βέβαιο και μη εκκαθαρισμένο για να μη νομιμοποιείται η τράπεζα να ζητήσει έκδοση Διαταγής Πληρωμής (εκτελεστό τίτλο) για κατάσχεση και αναγκαστικό πλειστηριασμό (πχ 1ης κατοικίας).   Η άρνηση πρέπει να είναι σαφής και ειδικά να αναφέρονται οι Γενικοί Όροι Συναλλαγών (ΓΟΣ) που με βάσει τη Νομολογία ΑΠ 430/2005, ΟλΣτΕ 1210/2010 και άλλες αποφάσεις έχουν κριθεί παράνομοι και καταχρηστικοί. Θα πρέπει ο φερόμενος οφειλέτης στο ΕΞΩΔΙΚΟ να αναγράφει ότι στην υπάρχουσα σύμβαση δανείου που προσχώρησε χωρίς να μπορεί να διαπραγματευτεί του όρους, περιλαμβάνονται οι εξής καταχρηστικοί και παράνομοι όροι συναλλαγών σε βάρος του εν γνώσει της Τράπεζας που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα ποσά, όπως προερχόμενα από προσδιορισμό τόκου επί τη βάσει έτους 360 ημερών αντί 365 ημερών (προϊόν Απάτης 386 ΠΚ τρίτης μορφής –αθέμιτης παρασιώπησης αληθινών γεγονότων εν όψει της γνώσης της τράπεζας και της απόφασης 430/2005 του Αρείου Πάγου).
• Πέραν δε αυτών να επικαλεστούν και να προσδιορίζουν ποσά τόκων δικαιοπρακτικούς ή και υπερημερίας που υπερβαίνουν τα ανώτερα ποσοστά από αυτά που ορίζονται στον ΠΙΝΑΚΑ ΕΞΩΤΡΑΠΕΖΙΚΏΝ ΤΟΚΩΝ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ (βλ τον πίνακα στο dsa.gr) ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΠΟΣΑ ΕΊΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΣΑ ΕΙΣΠΡΑΧΘΗΣΑΝ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ (ΑΡΘΡΟ 904 ΑΚ) επί 20 έτη η τράπεζα ενέχεται να τα επιστρέψει (βλ Νομολογία ΑΠ 1291/2001 Εφ Πειρ 469/2009, Ειρην. Αθηνών 178/2009 και άρθρο 281 ΑΚ καταχρηστικότητα) καθώς και ότι τα ποσά που εισπράχθηκαν πέραν των ανωτέρων εξωτραπεζικών επιτοκίων αποτελούν τοκογλυφία (βλ περιπτώσεις άρθρου 404 ΠΚ πλημμελήματα -κακουργήματα) και να διατυπώνεται ένσταση αδικαιολογήτου πλουτισμού της τράπεζας εάν ο δανειολήπτης έχει καταβάλει αχρεωστήτως και αίτημα συμψηφισμού για το νόμιμο υπόλοιπο που τυχόν οφείλεται.
• 2) Εάν εκδόθηκε Διαταγή Πληρωμής
• Τότε από την επίδοση Διαταγής Πληρωμής και εντός 3 ημερών ο δανειολήπτης ασκεί την ΑΝΑΚΟΠΗ κατ’ αυτής–Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων και αιτείται Προσωρινή Διαταγή.
• Ο Δανειολήπτης προβάλλει όλους τους παραπάνω λόγους με τα παράνομα ποσά που συμπεριελήφθησαν στο ποσό της Διαταγής και ζητά την ακύρωση του Εκτελεστού Τίτλου ήτοι της Διαταγής Πληρωμής   (άρθρα 682 επομ ΚΠολΔ)
• 3) Εάν ο δανειολήπτης δεν πέτυχε να έχει επιδόσει Προσωρινή Διαταγή στην Τράπεζα και αυτή την 4ή ημέρα από την επίδοση της Διαταγής Πληρωμής (άρθρο 926 ΚΠολΔ) προβεί σε πράξη εκτέλεσης ήτοι σε ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ της ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ……….ΤΟΤΕ
• Ο Δανειολήπτης ασκεί την ΑΝΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 933-934 και Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων Άρθρου 938-939 ΚΠολΔ με αίτημα στο Δικαστή για έκδοση σημειώματος αναστολής εκτέλεσης ώσπου να εκδοθεί η απόφαση για την αίτηση αναστολής.   
• Στα δικόγραφα αυτά μεταξύ άλλων λόγων (βλ άρθρο 933 ΚΠολΔ) επειδή ελέγχεται η πιθανολόγηση ευδοκίμησης της ανακοπής, πρέπει να προβάλλεται επιπλέον ότι:
• -         ο τίτλος ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ πάσχει ως προς την εγκυρότητά του ως προϊόν ΑΠΑΤΗΣ ΕΝΏΠΙΟΝ ΔΙΚΑΣΤΟΥ καθόσον με απατηλή ενέργεια της Τράπεζας παραπλανήθηκε ο Δικαστής και συμπεριέλαβε στο ποσόν της απαίτησης ποσά που ήσαν παράνομα (βλέπε παραπάνω πως προκύπτει και να προσδιορίζονται σαφώς τα ποσά).
• -         Να επικαλεσθεί ο δανειολήπτης τα ανωτέρω συνταγματικά δικαιώματα για την προστασία της επαρκούς στέγασης αυτού και της οικογενείας του καθόσον τα δικαιώματα αυτά προστατεύονται και μεταξύ ιδιωτών καθώς και τα απόλυτα συνταγματικά δικαιώματά του από τις ανωτέρω διεθνείς συμβάσεις (κατ΄ άρθρα 28 παρ 1 και 25 παρ 1 Συντ) και να ζητά την ακύρωση της έκθεσης κατάσχεσης της 1^ης κατοικίας του ως πράξη αντίθετη σ’ αυτές τις διεθνείς διατάξεις.
• Θέμα Νομικής Βοήθειας
• Σύμφωνα με το άρθρο 95 παρ 1 Ν 4194/27-9-2013 Νέος Κώδικας Δικηγόρων, το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου έχει αρμοδιότητα να αναθέσει σε δικηγόρο την παροχή δωρεάν δικηγορικών υπηρεσιών σε όσους στερούνται οικονομικής δυνατότητας να υπερασπισθούν τον εαυτό τους ενώπιον Δικαστηρίων ή οποιασδήποτε Αρχής. Επίσης ο δικαιούχος νομικής βοήθειας ορίζεται σύμφωνα με τον Ν 3226/2004 (ΦΕΚ Α 24) και για τα ευεργετήματα πενίας βλέπετε τα άρθρα 194 έως 204 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και 276 (τέλος δικαστικού ενσήμου) Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.
• Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας, νομικός και πολιτικός επιστήμονας.
• http://sakkas-ioan.eu,  http://sakkasioannis.blogspot.com
• Εmail  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.    SMS για μηνύματα 6985-753543, 6942-235211 

•    Μία βασική ανθρώπινη αξία είναι η προστασία της υγείας των ανθρώπων από το οργανωμένο Κράτος Η υγεία είναι η υπόσταση της ανθρώπινης ζωής και η προστασία της αποτελεί έκφανση του συνταγματικού δικαιώματος της προστασίας της αξιοπρέπειας του ανθρώπου ως πολίτη (θεμελιώδες δικαίωμα του Έλληνα Πολίτη) και στοιχειοθετεί αντίστοιχη θεμελιώδη υποχρέωση των κρατικών οργάνων, πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, κρατικών υπαλλήλων κλπ.
•    Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ 1 του Συντάγματος «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας», και με το άρθρο 21 παρ 3 « το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών…». Με ειδικότερες διεθνείς συμβάσεις, που έχουν επικυρωθεί με νόμο και σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ 1 του Συντάγματος έχουν υπερνομοθετική ισχύ, δηλαδή υπερτερούν, υπερισχύουν έναντι των τυπικών νόμων, πχ έναντι των μνημονιακών νόμων και των εφαρμοστικών αυτών, καθορίζονται ειδικότερες υποχρεώσεις του Ελληνικού Κράτους, δηλαδή πρακτικά καθορίζονται συγκεκριμένες νομικές υποχρεώσεις των κρατικών υπαλλήλων που εκφράζουν την βούληση του Κράτους, δηλαδή των πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, διοικητών και μελών ΔΣ Κρατικών Ασφαλιστικών Φορέων. Η παραβίαση αυτών των ρητών υποχρεώσεων από τα πρόσωπα αυτά δημιουργεί ευθεία προσβολή του ανωτέρω συνταγματικού δικαιώματος και αποτελεί ποινικό και αστικό αδίκημα. Ειδικά η από βουλευτές νομοθέτηση νόμων που καταπατούν τις υποχρεώσεις του Κράτους για την προστασία της υγείας των Ελλήνων Πολιτών αποτελεί ευθεία παραβίαση του άρθρου 120 παρ 2 του Συντάγματος, ως απλή έστω παράβαση καθήκοντος (άρθρο 259 ΠΚ), παράβαση του όρκου του βουλευτή και ασέβεια αυτών στα ανωτέρω άρθρα (αξίες ) του Συντάγματος.
•    Συγκεκριμένες υποχρεώσεις των κρατικών υπαλλήλων για την Προστασία της Υγείας και συνεπώς της Αξιοπρέπειας των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών προκύπτουν ειδικά από τις εξής διεθνείς συμβάσεις που επικύρωσε η Ελλάδα ως συμβαλλόμενο μέλος, όπως:.
• 1) Ο Ευρωπαϊκός Κώδικας Κοινωνικής Ασφάλειας που κυρώθηκε με τον Νόμο 1136/1981 (ΦΕΚ Α 61/13-3-1981), ορίζει ρητά στο «ΜΕΡΟΣ ΙΙ ΙΑΤΡΙΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ» ότι το κράτος οφείλει να   εγγυηθεί την   χορήγηση   παροχών   εις   τα προστατευόμενα πρόσωπα όταν η κατάστασή τους έχει ανάγκη ιατρικών φροντίδων προληπτικού ή θεραπευτικού χαρακτήρος, συμφώνως προς τα κατωτέρω άρθρα του ρηθέντος μέρους. Ο καλυπτόμενος κίνδυνος δέον όπως περιλαμβάνει πάσαν νοσηράν κατάστασιν, ανεξαρτήτως αιτίας, την κύηση, τον τοκετό και τα επακόλουθά των κλπ.
• 2 ) Ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης που κυρώθηκε με τον Νόμο 1426 /1984 (ΦΕΚ Α 32/21-3-1984), καθορίζει ευθέως αυστηρές υποχρεώσεις των Συμβαλλομένων Κρατών όπως του Ελληνικού Κράτους και των κρατικών υπαλλήλων, στα άρθρα 11, 12, 13,14,16, 17. Ειδικότερα στο άρθρο 13 αυτού (Δικαίωμα του πολίτη για κοινωνική και ιατρική αντίληψη) ορίζει ρητή ανάληψη υποχρέωσης του Κράτους και των κρατικών οργάνων (δηλαδή πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών κλπ), για την εξασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος για κοινωνική και ιατρική αντίληψη, να   μεριμνούν ώστε κάθε πρόσωπο, που δεν διαθέτει επαρκείς πόρους και δεν είναι σε θέση να τους εξασφαλίσει με δικά του μέσα ή από άλλη πηγή, να μπορεί να λαμβάνει κατάλληλη βοήθεια και σε περίπτωση ασθένειας τις φροντίδες που απαιτεί η κατάσταση της υγείας του.Να μεριμνούν ώστε τα πρόσωπα που δικαιούνται παρόμοια βοήθεια να μη βλέπουν να τους περιορίζονται από το λόγο αυτόν τα πολιτικά ή κοινωνικά δικαιώματά τους.
• 3) Με το άρθρο 6 παρ 1 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ ενωποιημένη), αναγνωρίζεται ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως νομικό κείμενο ιδίου νομικού κύρους με τις Συνθήκες.   Στο Χάρτη ορίζονται συγκεκριμένες υποχρεώσεις των κρατών μελών της ΕΕ και των οργάνων αυτής (πχ αρχηγών κρατών, Επιτροπής, υπουργών, κλπ), όπως στα άρθρα 34 (Κοινωνική ασφάλιση και κοινωνική αρωγή) και 35 (προστασία της υγείας) να αναγνωρίζουν και να σέβονται το δικαίωμα πρόσβασης στις παροχές κοινωνικής ασφάλισης και στις κοινωνικές υπηρεσίες και προκειμένου να καταπολεμηθεί η φτώχεια να αναγνωρίζουν και να σέβονται το δικαίωμα κοινωνικής αρωγής και στεγαστικής βοήθειας προς εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όλους όσους δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους και οι πολιτικές και οι δράσεις της Ένωσης να εξασφαλίζει υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας του ανθρώπου.
•       Διερωτάται κανείς στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα αν είδε να γίνονται σεβαστές και να υλοποιούνται σήμερα αυτές οι κρατικές υποχρεώσεις από πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές που με μνημόνια νομοθετούν ενάντια στις διεθνείς συμβάσεις και στις θεμελιώδεις αξίες των άρθρων 2, 3 και 6 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν γνώσει τους με μέτρα φτωχοποίησης και ανεργίας των Ελλήνων Πολιτών που ευθέως προσβάλουν το δικαίωμα της αξιοπρέπειας στην υγεία και στην περίθαλψη, το δικαίωμα κοινωνικής αρωγής και στεγαστικής βοήθειας προς εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όλους όσους δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους. Η σημερινή υπουργική (εκτελεστική) και νομοθετική πρακτική αποδεικνύει την υποκρισία του διαπλεκόμενου κομματικού συστήματος στην Ελλάδα.
• Τα θύματα, οι Έλληνες ως Ευρωπαίοι Πολίτες πότε θα μιλήσουν; Υπάρχει φωνή λαού;
• Σακκάς Ιωάννης, Πρώην Εισαγγελέας, νομικός και πολιτικός επιστήμονας.

Κυνήγι δανειοληπτών από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη  με ικανοποίηση παράνομου Γενικού Όρου Συναλλαγών των Τραπεζών με παράνομες και άκυρες Διαταγές Πληρωμής. Απάτη τραπεζών ενώπιον Δικαστηρίων ή υπόθαλψη τραπεζικής παρανομίας από τη Δικαιοσύνη ή και τα δύο;  Το μεγάλο ερώτημα. Η ώρα ευθύνης της Δικαιοσύνης εν μέσω κρίσης και μνημονιακών μέτρων στη Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες μεταξύ των άλλων γενικών όρων συναλλαγών στην κατάρτιση δανείων με τους πελάτες τους  -καταναλωτές εδώ και χρόνια έχουν συμπεριλάβει μεταξύ άλλων και τον γενικό όρο ότι οι  τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360 ημερών.

Αυτός όμως  ο όρος εκρίθη παράνομος και καταχρηστικός  από το 4-3-2005 σύμφωνα με την αμετάκλητη απόφαση 430/2005 του Αρείου Πάγου (Δ Πολιτικό Τμήμα) καθώς ήρχετο σε αντίθεση με το παράγωγο ευρωπαϊκό-κοινοτικό  δίκαιο (οδηγία) που ενσωματώθηκε  στο ελληνικό δίκαιο με κοινή υπουργική απόφαση (Ζ1-178/13.2.2001, ΦΕΚ Β 255./8-3-2001)  και επιβάρυνε  το επιτόκιο κάθε ημέρας παρανόμως  στον δανειολήπτη επιπλέον με 1,3889% τόκο (βλ την απόφαση), ενώ ο νόμιμος τρόπος υπολογισμού του τόκου ήταν με βάση έτος 365 ημερών.

Όμως η  αμετάκλητη απόφαση επειδή προέρχεται μετά από συλλογική αγωγή με τη διαδικασία του Ν 2251/1994 περί προστασίας καταναλωτών, έχει δημιουργήσει δεδικασμένο έναντι πάντων και οι Ελληνικές Τράπεζες όφειλαν να συμμορφωθούν και να αποδώσουν- επιστρέψουν τους παράνομους τοκογλυφικούς τόκους που κεφαλαιοποίησαν μαζί με τους τόκους που επέβαλαν επ΄αυτών. Αυτή η παρανομία των τραπεζών είναι γνωστή στους Δικαστές από το 2001 τουλάχιστον.

   Στις 16-4-2010 από την Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας εξεδόθη η με αριθμ 1210/2010 απόφασή του με την οποία  απορρίφθηκε η αίτηση ακύρωσης 15 τραπεζών κατά της Ζ1-798/25-6-2008 –ΦΕΚ Β 1353/11-7-2008 απόφασης του Υπουργού Ανάπτυξης με την οποία μεταξύ άλλων  παρανόμων –καταχρηστικών ΓΟΣ, απαγόρευε στις τράπεζες να αναγράφουν στις δανειακές συμβάσεις και τον παραπάνω παράνομο και τοκογλυφικό όρο συναλλαγών. Ως εκ τούτου πλέον η παραπάνω υπουργική απόφαση αποτελούσε κανόνα αναγκαστικού δικαίου και αυτό το γνώριζαν τραπεζίτες και δικαστές, οι οποίοι σε δικαστικές υποθέσεις όφειλαν να εφαρμόζουν αυτεπάγγελτα την παραπάνω αναγκαστική απαγόρευση .

Οι τράπεζες όμως συνέχιζαν το βιολί τους και στο κλείσιμο των δανειακών συμβάσεων στο οφειλόμενο δανειακό  υπόλοιπο ή κατάλοιπο συμπεριλάμβαναν στην απαίτηση τους και τον παράνομο τόκο και με αιτήσεις τους έκδοσης Διαταγών Πληρωμής, όπως γίνεται πρόσφατα εν μέσω κρίσης,  κατά των δανειοληπτών για κατασχέσουν τα σπίτια τους-κατοικία τους, παριστάνουν στους Δικαστές εγγράφως εν γνώσει τους ψευδώς, μετά τις ως άνω αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, ότι το αναγραφόμενο χρηματικό ποσόν στην αίτησή τους είναι το νόμιμο και αληθές και ζητούσαν και ήδη ζητούν από τους Δικαστές να εκδοθούν Διαταγές Πληρωμής για τα συνολικά ποσά στις αιτήσεις τους που μέρος αυτών ήταν παράνομο και συνεπώς ήταν και είναι ελαττωματική  η απαίτηση της τράπεζας ως μη βέβαιη και εκκαθαρισμένη.

Οι Δικαστές σύμφωνα με το νόμο, τα άρθρα 627 περ α –β και  628 παρ 1 του ΚΠολΔ, σε τέτοιες περιπτώσεις με την περιβόητη υψηλή τους αντίληψη και ανεξαρτησία τους μπορούσαν να απορρίπτουν τις αιτήσεις των τραπεζών για έκδοση Διαταγών Πληρωμής, αφού μπορούσαν να ζητήσουν από τις τράπεζες εξηγήσεις (δηλαδή το σύστημα δικαιοσύνης είναι ανακριτικό στο στάδιο έκδοσης διαταγής πληρωμής), και η αιτούσα την διαταγή πληρωμής τράπεζα δεν ήθελε να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις του Δικαστή για την συμπλήρωση ή διόρθωση της αίτησης  για το πραγματικό νόμιμο οφειλόμενο ποσόν του δανειολήπτη μετά τις δύο παραπάνω αποφάσεις.

Η απόρριψη σημειώνεται κάτω από την αίτηση και αναφέρεται με συντομία ο λόγος της απόρριψης. Δηλαδή ο Δικαστής μπορούσε να απορρίψει την Αίτηση της τράπεζας για έκδοση Διαταγής Πληρωμής με τον σύντομο λόγο, ότι από την θεώρηση του περιεχόμενου της αίτησης και της προσκομισθείσας σύμβασης δανείου, προκύπτει ότι στο συνολικό αιτούμενο ποσόν περιέχεται παράνομο ποσόν τόκου από τον ΓΟΣ (τον ανωτέρω υπολογισμού τόκου με βάση έτος 360 ημερών αντί 365 ημερών) που βάσει της πάγιας νομολογίας ΑΠ 430/2004 και ΟλΣτΕ 1210/2010 κλπ  εκρίθη παράνομος και το Δικαστήριο δεν νοείται να συμπεριλάβει σε εκτελεστό τίτλο παράνομα ποσά.

Αντί όμως αυτών των νομίμων ενεργειών οι Δικαστές τρέχουν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των τραπεζών ολικώς βάζοντας στο τρέξιμο και σε μπελάδες τους δανειολήπτες να κινδυνεύει η περιουσία τους, το σπίτι τους να κατασχεθεί και με παράνομες απαιτήσεις των τραπεζών εάν δεν προλάβουν να αντιδράσουν  νομικά εντός 3 ημερών, με ανακοπή, αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και αίτημα προσωρινής διαταγής κατά της τράπεζας, για να αποφύγουν την παγίδα του άρθρου 926 ΚΠολΔ, της αναγκαστικής εκτέλεσης την 4^η ημέρα από την επίδοση της Διαταγής Πληρωμής του Δικαστή (Εκτελεστού Τίτλου).

Οι Δικαστές μπορούσαν να βάλουν έγκαιρα φρένο στις παράνομες απαιτήσεις των τραπεζιτών. Και όμως δεν το κάνουν. Έτσι γεμίζουν αστικές δικογραφίες τα δικαστήρια και οι πολίτες αναγκάζονται να τρέχουν στα δικαστήρια εν μέσω κρίσης. Το Δικαστικό Σύστημα στην Ελλάδα όπως λειτουργεί παράγει επιπλέον δικαστική ύλη και φαίνεται σ΄αυτή την περίπτωση. Δυστυχώς ισχύει αυτό που λέει ο λαός «δουλεία δεν είχε ο …και λήστευε τα παιδία του».

  Πέραν αυτών θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρά το ότι το θέμα των δανειοληπτών, ως πληθυσμιακή οντότητα, εν όψει απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών (κατ΄άρθρα 388 και 288 του Αστικού Κώδικα) έχει αναδειχθεί σε μείζον κοινωνικό-οικονομικό πρόβλημα εν όψει της κρίσης και οι κερδοσκόποι περιμένουν, οι δικαστικές και εισαγγελικές αρχές στην Ελλάδα δεν έχουν δώσει έγκαιρη συντονισμένη λύση στις παράνομες απαιτήσεις των τραπεζών που τις  ενσωματώνουν μέσα σε νόμιμες δανειακές απαιτήσεις τους.

Ουδέποτε έχει προσδιορισθεί πόσο παράνομο τόκο έχουν  εισπράξει οι τράπεζες με τον παραπάνω ΓΟΣ εν όψει των δανείων που έδωσαν από το 2001 τουλάχιστον, που με διαφημίσεις ωθούσαν του πολίτες σε λήψη δανείων.

  Τι θα έχουν να πουν οι Δικαστές και Εισαγγελείς αν αύριο κατασχεθούν κατοικίες  φτωχών πολιτών δανειοληπτών για χρηματικές απαιτήσεις συστημικών τραπεζών από δάνεια που μέσα σε Διαταγές Πληρωμής Δικαστηρίων  (εκτελεστοί τίτλοι κατά το ελληνικό δίκαιο) συμπεριλήφθησαν παράνομοι τοκογλυφικοί τόκοι από την αιτούσα τράπεζα και η Δικαιοσύνη  με τη συμπεριφορά της νομιμοποίησε παράνομα έσοδα τραπεζών και δανειολήπτες οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση, την φτώχεια  και την αυτοκτονία:

Πέραν αυτών έχω να σημειώσω τα εξής: Η απάτη ενώπιον δικαστηρίου (άρθρο 386 ΠΚ) τελείται και με έκδοση Διαταγής Πληρωμής με βάση έγγραφο που ενσωματώνει τοκογλυφικούς τόκους (βλ απόφαση ΑΠ  127/1989 ΠοινΧρ ΛΘ σελ 733)  και μπορεί να τελεσθεί και με αθέμιτη παρασιώπηση αληθούς περιστατικού, όταν η παρασιώπηση μπορεί να παραπλανήσει το δικαστήριο στην έκδοση δυσμενούς για τον αντίδικο απόφασης (δανειολήπτη), που θα του προξενήσει περιουσιακή βλάβη που θα απεφεύγετο, εάν η  διάδικος (πχ αιτούσα τράπεζα) τηρούσε το καθήκον αληθείας κατ’ άρθρο 116 ΚΠολΔ και  ανακοίνωνε με την αίτησή  της (εν προκειμένω) στο δικαστήριο σημαντικό για την όλη υπόθεση περιστατικό (πχ τόκους από παράνομο ΓΟΣ) που επηρεάζει το βέβαιο και εκκαθαρισμένο της τραπεζικής απαίτησης. (βλ σχετικώς ΑΠ 176/2006 Ποιν Χρ ΝΣΤ σελ 793, 1956/2001 ΠοινΔικ 2002 σελ 449 κλπ  Ποινικός Κώδικας Ερμηνεία-Εφαρμογή Μιχ Μαργαρίτη Αρεοπαγίτη ε.τ. παρ/φοι 10, 11, 61,62, 63, 70, έκδοση 2008 Π. Σάκκουλα).

Τι θέση θα πάρουν οι δανειολήπτες ως πληθυσμιακή οντότητα εν μέσω κρίσης για να αντιμετωπίσουν Διαταγές Πληρωμής υπέρ συστημικών τραπεζών που αφού πήραν 50 δις ευρώ για ανακεφαλαιοποίηση, τώρα δικαστικές αποφάσεις νομιμοποιούν παράνομους τόκους με τον παραπάνω ΓΟΣ και κινδυνεύει με κατάσχεση το  σπίτι τους; Δεν θα σκεφθούν μόνον ότι η Διαταγή Πληρωμής, ως εκτελεστός τίτλος, πάσχει ακυρότητας ως προϊόν απάτης ενώπιον Δικαστηρίου και μπορεί να ασκήσει ανακοπή κλπ.  Η Δικαιοσύνη θα πρέπει να βρει  έγκαιρο τρόπο να προστατεύσει το κύρος της.

Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας

Email:  isakkas@otenet.gr 

Πρόσφατα το ΔΝΤ (19-7-2013) σε εισαγωγικό του σημείωμα προς τη Συνεδρίαση των G20 στη Μόσχα διατύπωσε ότι «οι τρέχουσες αναταράξεις στην παγκόσμια αγορά θα συνεχιστούν και θα ενταθούν ακόμη περισσότερο» απευθυνόμενο προς τους υπουργούς Οικονομικών των 20 ισχυρότερων κρατών του πλανήτη.

Απέδωσε δε την ευθύνη για την παγκόσμια οικονομική «αναλγησία» στην ευρωπαϊκή στασιμότητα και τόνισε ότι η ακολουθητέα πολιτική των κεντρικών τραπεζών (και της Ευρωζώνης), καθιστά αναγκαία την διατήρηση της «χαλαρής» νομισματικής πολιτικής, μέσω χαμηλών επιτοκίων, καθώς όπως προειδοποιεί σε διαφορετική περίπτωση, οι αναδυόμενες οικονομίας θα έρθουν αντιμέτωπες με μύριους κινδύνους, δηλαδή με ότι συνεπάγεται αυτό για κοινωνικές εκρήξεις, καταπάτηση συνταγματικών δικαιωμάτων και καταλήστευση της περιουσίας των πολιτών από τα κυβερνητικά μέτρα με τη συμπαράσταση της Νομοθετικής εξουσίας που θα νομοθετεί και της Δικαστικής εξουσίας που θα εφαρμόζει τα νομοθετημένα κυβερνητικά μέτρα στις πλάτες των πολιτών.

Δύο ημέρες πριν από την εισήγηση του ΔΝΤ στη Μόσχα και ειδικά στις 16-7-2013, η Ευρωπαία Επίτροπος Δικαιοσύνης, V. Reding δήλωσε ότι είναι αναγκαίος ο «παροπλισμός» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από τον μηχανισμό διάσωσης των ευρωπαϊκών κρατών, και προσέθεσε ότι «πλέον η Ευρώπη διαθέτει και τα απαραίτητα εργαλεία και την απαιτούμενη εμπειρία προκειμένου να διευθετήσει τα προβλήματά της», ξεκαθαρίζοντας ότι «Η τρόικα πρέπει να καταργηθεί», κλιμακώνοντας τις ευρωπαϊκές απειλές για την «απεμπλοκή» του ΔΝΤ από τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα.

Επίσης, εξαπολύοντας εκ νέου «πυρά» προς το Ταμείο, στηλίτευσε την εμπλοκή της Ουάσιγκτον στα πακέτα διάσωσης, καθώς όπως εξήγησε, χώρες με μικρότερο ΑΕΠ ανά κάτοικο, όπως η Βραζιλία και η Ινδία, κλήθηκαν να διασώσουν χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το ΑΕΠ ανά κάτοικοι είναι εμφανώς υψηλότερο. Σημείωσε δε ότι «Γερμανία και Φινλανδία επέμεναν να εμπλακεί το ΔΝΤ στην ευρωπαϊκή κρίση».

Μετά ταύτα διερωτάται ο οιοσδήποτε Ευρωπαίος Πολίτης, (¨Ελληνας, Κύπριος, Πορτογάλος κλπ) που ήταν η Επίτροπος Δικαιοσύνης τόσο καιρό για να υποστηρίξει έγκαιρα τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στην Ευρωζώνη για να αποφευχθούν παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων των Ευρωπαίων Πολιτών από την πολιτική κόπρο κυβερνώντων-πολιτικών –βουλευτών και δικαστικών ηγετικών παραγόντων προς όφελος τραπεζικών συμφερόντων εν ονόματι στήριξης του ευρωνομίσματος, ενός προϊόντος γαλλογερμανικών τραπεζικών κύκλων;

Η παραπάνω αργοπορημένη αντίδραση της Επιτρόπου Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποκαλύπτει δημοσίως και αποδεικνύει ότι στις Βρυξέλλες μας κυβερνούν παιδάκια, (γεγονός που επεσήμανε και η γαλλική εφημερίδα LE MONDE), δηλαδή σε απλή γλώσσα κολεγιόπαιδα με διδακτορικά και μεταπτυχιακά της εξυπηρέτησης σχεδίων σε βάρος των θεμελιωδών αρχών και αξιών που υποτίθεται ότι διέπουν τους ανεπτυγμένους μορφωτικά λαούς της ΕΕ.

Ειδικότερα: Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Συνθήκης της ΕΕ (ΣΕΕ), μετά τη συνθήκη της Λισαβόνας, η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με το άρθρο 3 της ΣΕΕ η Ένωση έχει σκοπό να προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της. Η Ένωση παρέχει στους Ευρωπαίους Πολίτες της χώρο ελευθερίας, ασφάλειας δικαίου και δικαιοσύνης, αειφόρο ανάπτυξη.

Η Ένωση καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις διακρίσεις και προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία. Η Ένωση επιδιώκει τους στόχους αυτούς με πρόσφορα μέσα, ανάλογα με τις αρμοδιότητες που της απονέμονται με τις Συνθήκες. Σύμφωνα με το άρθρο 7 της ΣΕΕ η Ένωση αναγνωρίζει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις αρχές που περιέχονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7-12-2000, όπως προσαρμόσθηκε στις 12-12-2007 στο Στρασβούργο, ο οποίος έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από όλα αυτά τα θεμελιώδη νομικά κριτήρια της ΕΕ, (που στοιχειοθετούν νομικές υποχρεώσεις των οργάνων της ΕΕ) και από τη γνωστή δράση του ΔΝΤ σε πολίτες κρατών της Λατινικής Αμερικής και αλλού, προκύπτει ευθέως ότι η ανάμειξη του ΔΝΤ σε θέματα των κρατών –μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ ήταν σαφώς πράξη ευθείας παραβίασης των θεμελιωδών αρχών και αξιών τη ΕΕ και η Επίτροπος Δικαιοσύνης μαζί με τους άλλους Επιτρόπους (άρθρο 17 ΣΕΕ) γνώριζε πού καλά τις παραβατικές συνέπειες της ανάμειξης του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη σε βάρος των βασικών –θεμελιωδών αρχών δικαίου της ΕΕ. Δεν ακούσαμε όμως τόσο καιρό, από το Μάρτιο του 2010 και μετά, την Επίτροπο Δικαιοσύνης και τους λοιπούς Επιτρόπους να εναντιώνονται στην ανάμειξη του ΔΝΤ στην οργανωμένη με αρχές δικαίου ΕΕ. Τώρα μιλάνε αφού άφησαν εν γνώσει τους να προκληθεί τεράστια ζημιά οικονομική και θεσμική σε χώρες της ΕΕ.

Δυστυχώς η Επίτροπος της Δικαιοσύνης και οι λοιποί Επίτροποι, που τώρα ξύπνησαν κατά του ΔΝΤ, ομολογούν δια στόματος της πρώτης ότι δεν σεβάστηκαν έγκαιρα τις υποχρεώσεις τους και το βασικό δίκαιο εκ του άρθρου 17 της ΕΕ, που ορίζει ότι «η Επιτροπή προάγει το κοινό συμφέρον της Ένωσης και αναλαμβάνει τις κατάλληλες πρωτοβουλίες για το σκοπό αυτό. Μεριμνά για την εφαρμογή των Συνθηκών... Επιβλέπει την εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης υπό τον έλεγχο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Η Επιτροπή ασκεί τα καθήκοντά της με πλήρη ανεξαρτησία ... τα μέλη της Επιτροπής δεν δέχονται υποδείξεις από κυβερνήσεις, θεσμικά όργανα, λοιπά όργανα ή οργανισμούς (πχ ΔΝΤ) …».

Δυστυχώς δεν σεβάστηκαν νομικές θεμελιώδεις αρχές και αξίες της ΕΕ και άφησαν το ΔΝΤ μέσα στην Ευρώπη να κάνει την Ελλάδα και τους Ευρωπαίους Πολίτες της ένα Διεθνές Πειραματόζωο και να ξευτελίσει τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της ΕΕ. Η Επιτροπή δεν επέβλεψε την εφαρμογή του Δικαίου της Ένωσης. Οι δηλώσεις της Επιτρόπου Δικαιοσύνης της ΕΕ αποδεικνύουν ότι οι θεμελιώδεις αρχές και αξίες της ΕΕ παραβιάστηκαν από τα ίδια όργανα της ΕΕ. Κάπως έτσι αυτοδιαλύεται δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτοδιαψεύδεται από τα ίδια της τα θεσμικά όργανα. Ποίος κρύβεται από πίσω τους;   Υπάρχει φωνή λαών, Ευρωπαίων Πολιτών, για να διασφαλιστούν οι θεμελιώδεις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας

Email : isakkas@otenet.gr

Είναι γνωστές οι εκθέσεις διεθνών οίκων αξιολόγησης ότι η Ελλάδα αξιολογήθηκε, χαρακτηρίσθηκε διεθνώς για την οικονομία της (συνειδητό προϊόν ελληνόφωνων πολιτικών) ως «σκουπίδι» , «junk», «CCC», από S&P, Moody's, και την Fitch στις 13-7-2011.

Οι τελευταίες δηλώσεις από το ΔΝΤ ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο και οι δηλώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ΕΚΤ ότι η μνημονιακή πολιτική στο πειραματόζωο Ελλάδα πρέπει να συνεχιστεί, αναδεικνύει και αποδεικνύει ότι οι δομημένοι πολιτικοί και τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα υλοποίησαν πολιτική σκουπιδιού.

Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αυτή η κατάσταση «διεθνούς σκουπιδιού» έχει δημιουργηθεί από τους ελληνόφωνες πολιτικούς δράστες μέσα στα δομημένα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν και παρήγαγαν διαπλοκή και διαφθορά και συνεχίζουν να παράγουν την πολιτική σκουπιδοποίησης του Ελληνικού Λαού, η οποία έγινε αντιληπτή από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης και βαθμολογήθηκε διεθνώς για τη διαφθορά της.

Ήδη η καθ’ υπόδειξη πολιτική διοίκηση εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα συνεχίζεται και ο πληθυσμός εξαθλιώνεται, φτωχοποιείται, προλεταριοποιείται, ενώ το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα καταρρέει και η αξιοπρέπεια των Ελλήνων Πολιτών (θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα, κατ΄ άρθρο 2 παρ 1 Συντ.) ξεφτιλίζεται και μετατρέπεται σε σκουπίδι στα χέρια των κυβερνόντων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Οι φτωχοποιημένοι Έλληνες οδηγούνται στην ανεργία. Οι περιουσίες τους θα κατάσχονται και ως κατηγορούμενοι θα σύρονται στα αυτόφωρα ποινικά δικαστήρια για απλήρωτα χρέη-χαράτσια που τους δημιούργησε το διεφθαρμένο δικομματικό πολιτικό σύστημα. Αυτοί που κατάντησαν την Ελλάδα διεθνές σκουπίδι επέδειξαν αντίστοιχη συμπεριφορά ως πολιτικά σκουπίδια.  

Διέδωσαν με θράσος και υποκρισία τον διεθνή εξευτελισμό της Ελλάδας ως Έθνος και Πατρίδα των Ελλήνων Πολιτών και είναι τα δομημένα στελέχη του δικομματικού πολιτικού συστήματος που κυβέρνησαν τη χώρα με τα παρελκόμενά τους.

Ο κοινοβουλευτισμός ως μορφή πολιτεύματος στην Ελλάδα ξεφτιλίστηκε με καθ’ υπόδειξη Μνημόνια, με απώλεια εθνικής κυριαρχίας, με συνεχή παραγωγή Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, με υποτέλεια και υποκρισία διαπλεκομένων κομμάτων και στελεχών τους και με απαντήσεις υπουργού του τύπου «Δεν απαντώ» σε ερώτηση βουλευτή εντός του ελληνικού κοινοβουλίου.  

Ήδη στον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό του Ιουνίου 2013, είδαμε το πολιτικό προσωπικό του συστημικού δικομματικού πολιτικού συστήματος να ανακυκλώνεται στην συγκυβέρνηση της χώρας και να δηλώνει ρητά ότι συνεχίζει τη γνωστή μνημονιακή υποτελή διοίκηση της χώρας, την ίδια τακτική υποκρισίας, σκουπιδοποίησης, φτωχοποίησης και με ένταση στοχευμένης εξαθλίωσης της Ελληνικής Πληθυσμιακής Οντότητας ως Διεθνές Πειραματόζωο κατ΄ εξακολούθηση και καθ’ υπόδειξη του διεθνούς σχεδιασμού της Τρόικας, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ο πρόσφατος κυβερνητικός ανασχηματισμός-ανακύκλωση των κυβερνητικών πολιτικών του ιδίου μνημονιακού φυράματος ανακυκλώνει πολιτικά σκουπίδια στο Βαλκανικό Νότο. Δικαίωση του Ελληνικού Λαού δεν έχει υπάρξει ακόμα. Υπάρχει φωνή Λαού για να υπάρξει Οργή Θεού;

Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Παραβιάσεις Ευρωπαϊκού Δικαίου σε βάρος των Ευρωπαίων Ελλήνων Πολιτών.  Ποινικές Προεκτάσεις των Μνημονιακών Νόμων και Συμβάσεων. Ευθύνες Βουλευτών και Κυβερνήσεων. Νομικές και Πολιτικές Παράμετροι της Ελληνικής Παρουσίας στην ΕΕ
 (Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας  23- 5-2013)
 
Α) H πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας σαφέστατα εκδηλώθηκε τον Ιούνιο του 1959. Υπεβλήθη αίτηση για σύνδεση με τη νεοπαγή Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ),  Ιούνιος του 1961. Υπεγράφη η Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ  Απρίλιος 1967. Η ένταξή της  Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «πάγωσε», εμποδίστηκε  με την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ. Έτσι οι ΗΠΑ και η στρατιωτική δικτατορία-αλαζονεία υπηρέτησαν ευθέως τη διοίκηση του ΚΚΕ που δεν ήθελε την Ελλάδα στην ΕΟΚ. Αποτέλεσμα η Ελλάδα να χάσει  εφτά (7) χρόνια να ενεργοποιηθεί δομικά σωστά μέσα στην Ευρώπη.  Ιούλιος 1974 Επανενεργοποιήθηκε  η ένταξη μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας  επί τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή.  Επιδίωξη: Η ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως πλήρες μέλος.
12 Ιουνίου 1975.  Η αίτηση για πλήρη ένταξη υποβλήθηκε με επιστολή που ο K. Καραμανλής έστειλε στον τότε πρόεδρο του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Υπουργό Εξωτερικών της Ιρλανδίας G. Fitzgerald.
Ως λόγοι-στόχοι  για την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα εκτιμώνται οι εξής:
1) Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα θεωρείτο το νέο θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να σταθεροποιήσει η Ελλάδα το δημοκρατικό πολιτικό σύστημά της και τους θεσμούς (πχ Δημοκρατικές εκλογές χωρίς εκβιασμούς και παραπλάνηση πολιτών, Δημοκρατική Βουλή ως αρμόδιο Νομοθετικό όργανο με Κυβέρνηση για άσκηση εθνική κυριαρχίας, Κράτος Δικαίου για την προστασία και εξασφάλιση των διεθνών ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων  των Ελλήνων Πολιτών, οργανωμένη οικονομική ανάπτυξη κλπ..)
2) Η Ελλάδα επεδίωκε την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της και της θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα καθώς και της «διαπραγματευτικής της δύναμης», ιδιαίτερα σε σχέση με την Τουρκία η οποία εμφανιζόταν ως η μεγάλη απειλή για την Ελλάδα μετά την εισβολή και κατάληψη μέρους της Κύπρου (Ιούλιος 1974) με την σιωπηρή υποστήριξη των ΗΠΑ (βλ Κίσινγκερ υπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ). Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα επεδίωκε επίσης τη χαλάρωση της έντονης εξάρτησης που είχε αναπτύξει μεταπολεμικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ).
3) Η Ελλάδα θεωρούσε την ένταξη στην Κοινότητα ως ισχυρό παράγοντα που θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και ισχυρό εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
4) Η Ελλάδα επιθυμούσε ως ευρωπαϊκή χώρα, να είναι παρούσα ως ισότιμο μέλος και να επηρεάσει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και το πρότυπο της Ευρώπης, στο οποίο η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει.
Η πρώτη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην Ελληνική αίτηση στις 28 Ιανουαρίου 1976. Η  Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission) δεν δέχθηκε να γίνει δεκτή αμέσως η αίτηση της Ελλάδας για ένταξη στην Ε. Κοινότητα, και σύμφωνα με το (τότε) άρθρο 237 της Συνθήκης της Ρώμης, διατύπωσε και δημοσίευσε  «γνώμη»  και πρότεινε θέσπιση προενταξιακής μεταβατικής περιόδου πριν από την πλήρη θεσμική ενσωμάτωση της χώρας προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Από τότε το 1976 για πρώτη φορά εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε εντοπισθεί το πρόβλημα  για τις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα που αποτελούσαν  αναγκαίες προϋποθέσεις  για την υγιή ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ήδη η Ελλάδα κατά την επταετία έχασε τον πολύτιμο χρόνο  να οργανωθεί και να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες οργανωτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να έχει μία ισχυρή πλήρη θεσμική ενσωμάτωση στην ΕΟΚ.
Με παρέμβαση (πολιτική) του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή προς τις κυβερνήσεις των εννέα χωρών – μελών και ιδιαίτερα τη Γαλλία και Γερμανία η πρόταση αυτή της Επιτροπής απορρίφθηκε. ΄Ετσι, τον Ιούλιο 1976 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το Μάιο 1979 με την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης στην Αθήνα (στο Ζάππειο Μέγαρο). Το Ελληνικό Κοινοβούλιο κύρωσε την Πράξη Προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 28 Ιουνίου 1979.
Ήδη  από το 1976 το όργανο Κομισσιόν της ΕΕ και οι ΗΠΑ γνώριζαν  σαφώς ότι υπήρχε  Έλλειμμα Οικονομικών Μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και ένα σχέδιο χρησιμοποίησης της Ελλάδος ως αδύναμου κρίκου στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο  εξής μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε για διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε για περαιτέρω οικονομική υποταγή και υποτέλεια της Ελλάδας και των μετέπειτα  Ευρωπαίων  Ελλήνων Πολιτών στις ορέξεις  των διαχειριστών του Ευρωνομίσματος ή σε συνεργασία και με άλλα κερδοσκοπικά συμφέροντα, εξυπηρετούμενα και από τις ελληνόφωνες κυβερνήσεις με υποστήριξη  «μαντριών» βουλευτών και μέσων ενημέρωσης.
Πλήν όμως Κυβερνήσεις και Ελληνικά Κοινοβούλια έκτοτε  δεν προχώρησαν συντονισμένα στις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και τα Όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας-Ένωσης  γνώριζαν το πρόβλημα και  σιωπούσαν σε βάρος των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών.
1981. Η Ελλάδα είναι πλήρες μέλος της  Ευρωπαϊκής Κοινότητας / Ένωσης.
Α) Η  περίοδος 1981-1985 χαρακτηρίζεται από έντονη αμφισβήτηση ορισμένων σοβαρών πτυχών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Παράλληλα, επιδιώχθηκε η αναθεώρηση της θέσης της χώρας στην Κοινότητα με τη διαμόρφωση ενός «ειδικού καθεστώτος» σχέσεων και ρυθμίσεων. Για το σκοπό αυτό, η Ελλάδα υπέβαλε, το Μάρτιο του 1982, Υπόμνημα με το οποίο ζήτησε πρόσθετες αποκλίσεις από την εφαρμογή ορισμένων κοινοτικών πολιτικών καθώς και πρόσθετη οικονομική ενίσχυση για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε ως βάσιμο μόνο το δεύτερο αίτημα το οποίο ουσιαστικά ικανοποιήθηκε με την έγκριση, το 1985, των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (ΜΟΠ). Η σημασία των ΜΟΠ όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη των πρόσθετων πόρων που εγκρίθηκαν τότε για την Ελλάδα γιατί εγκαινίασαν την προσπάθεια για την ανάπτυξη διαρθρωτικής πολιτικής από πλευράς Ε.Ε., η οποία αποκρυσταλλώθηκε το 1988 στη νέα διαρθρωτική πολιτική, το πρώτο «πακέτο Delors». Σήμερα όμως αποδεικνύεται ότι ο πακτωλός των χρημάτων -επιδοτήσεων δεν οδήγησε τη χώρα σε κραταιά και αειφόρο ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας.
Στα γενικότερα θέματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, και ειδικότερα στις προσπάθειες και τα σχέδια για την εμβάθυνση της ενοποίησης στο θεσμικό, πολιτικό και αμυντικό τομέα, η Ελλάδα υπήρξε ιδιαίτερα επιφυλακτική την περίοδο αυτή 1981-1985. Κατά την  υποκριτική  όμως άποψη πολιτικών φορέων στην Ελλάδα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ήταν το ίδιο συνδικάτο. Η υποκρισία των ελληνόφωνων πολιτικών  τροφοδότησε την  συνεχή πολιτική σύγχυση στο εκλογικό σώμα, το οποίο δεν μπόρεσε ως όργανο της δημοκρατίας να αξιοποιήσει στο πέρασμα του χρόνου τα διαρκή θετικά σημεία  της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ.
Β) Στη περίοδο 1985-1995 η πολιτική που προβάλλει η Ελλάδα με τις Κυβερνήσεις της στην Ε.Ε. χαρακτηρίζεται βαθμιαία από εντονότερες φιλο-ενοποιητικές θέσεις. Ιδιαίτερα από το 1988 και μετά, σέρνεται και υποστηρίζει το «ομοσπονδιακό» πρότυπο ενοποίησης καθώς και την ανάπτυξη κοινής πολιτικής σε νέους τομείς (παιδεία, υγεία, περιβάλλον), την ενίσχυση των υπερεθνικών θεσμών (Επιτροπή και Κοινοβούλιο) και την ανάπτυξη κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας από την Ένωση, χωρίς όμως οι ίδιες κυβερνήσεις να οργανώνουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες από την ενοποίηση αυτή και ειδικά από την ενοποίηση της νομισματικής πολιτικής στην ΕΕ. Υπάρχουν ακόμη αντιφάσεις, τόσο στον οικονομικό τομέα, με την απόκλιση της χώρας από το μέσο «κοινοτικό» επίπεδο ανάπτυξης, όσο και στον πολιτικό, με το πρόβλημα της ονομασίας της πΓΔΜ που εκτονώθηκε με την υπογραφή της ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Παράλληλα, από το 1987, η Ελλάδα αρχίζει να αναδεικνύει ως κύριο πολιτικό στόχο τη διασφάλιση της προοπτικής ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Για το σκοπό αυτό, υποστήριξε την κυβέρνηση της Λευκωσίας στην υποβολή από την τελευταία αίτηση για ένταξη, τον Ιούνιο του 1990. Από τότε τα μάτια των Οργάνων της ΕΕ έπεσαν συντονισμένα επάνω στην Κύπρο και γνώριζαν τι πράγματι συμβαίνει με την τρωτή οικονομία και το  τρωτό Τραπεζικό Σύστημα της Κύπρου. Περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να την στριμώξουν οικονομικά εντός της ΕΕ, όπως και έγινε πρόσφατα.
 
Γ)  Η περίοδος από το 1996 μέχρι σήμερα, της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε. Κοινότητα, χαρακτηρίζεται από ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη των ελληνόφωνων κυβερνήσεων προς την ιδέα και τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και την εμβάθυνση της ενοποίησης σε όλους τους τομείς, με άξονα μάλιστα το ομοσπονδιακό μοντέλο, χωρίς όμως να δημιουργήσουν τις κατάλληλες δομές για να αντιμετωπίσει η χώρα της συνέπειες της εμβάθυνσης της ενοποίησης αυτής και να διατηρήσει τη θέση της ως ισότιμο μέλος της ΕΕ. Ακολουθούσαν οι ελληνόφωνες κυβερνήσεις  με περίεργη τυφλή υποταγή στις προτροπές και στα σχέδια των κέντρων εξουσίας στις Βρυξέλλες και ακολούθησαν την εμβάθυνση της ενοποιημένης οικονομικής σε όλους τους τομείς της χώρας, χωρίς ισότιμη τοποθέτηση.  Χαρακτηρίζεται  η περίοδος αυτή ακόμα από την προσπάθεια υψηλότερης οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης με την επίτευξη των «κριτηρίων σύγκλισης» της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τη συμμετοχή της χώρας ως πλήρες μέλος στο ενιαίο νόμισμα (ευρώ) και την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) από την 1η Ιανουαρίου 2002. Η τέταρτη ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. (πρώτο εξάμηνο 2003) αποτέλεσε επιτυχία της Ελλάδας στα σχέδια των Βρυξελλών, ενώ κατά τη διάρκειά της συντελέστηκε η μεγαλύτερη διεύρυνση στη μέχρι τώρα ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης (10 νέα κράτη μέλη).  Οι Βρυξέλλες ήξεραν να χρησιμοποιούν τις Ελληνικές Κυβερνήσεις για να εξυπηρετούν τα σχέδιά τους.
Σήμερα όμως  έτος 2013, δέκα (10) μέλη της ΕΕ δεν κατέστησαν μέλη  στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό Νόμισμα. Η Ελλάδα εντός  ΕΕ και εντός ευρωζώνης βρίσκεται  με τους Πολίτες της ως Ευρωπαίους Πολίτες σε άθλια διεθνή θέση. Οικονομικά από διεθνή οίκο  αξιολόγησης χαρακτηρίστηκε ως «ΣΚΟΥΠΙΔΙ». Διεθνώς εξευτελίζεται ο Ελληνικός Λαός, ως πληθυσμιακή οντότητα στην ΕΕ και από στόματος ελληνόφωνα πρωθυπουργού λέχθηκε ότι διοικεί έναν διεφθαρμένο λαό. Βουλευτές ψηφίζουν νόμους καθ’ υπόδειξη και καθ’ υπαγόρευση  χωρίς να έχουν διαβάσει το υπό νομοθέτηση κείμενο. Βουλευτές διαγράφονται από Πρωθυπουργούς και Αρχηγούς Κομμάτων επειδή δεν ψήφισαν στη Βουλή τα Μνημόνια Νόμους καθ’ υπόδειξη και καθ’ υπαγόρευση  σε βάρος των συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών.
 Η ανεργία, η φτωχοποίηση και προλεταριοποίηση  του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η μέθοδος της εσωτερικής υποτίμησης σε χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης (PIGS) και η εφαρμογή Μνημονίων σ’ αυτές, λόγω αύξησης Δημοσίου Χρέους των, η πραγματική αδυναμία Ευρωπαίων Πολιτών να πληρώσουν τα δάνεια τους με παράλληλη αναγκαστική μείωση των αποδοχών και των εισοδημάτων τους, ο κίνδυνος δέσμευσης καταθέσεων, η κατάρρευση τραπεζών και ο συνεχής κίνδυνος πτώχευσης συστημικών Τραπεζών και η κατάρρευση των κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων, η τυραννική αύξηση φορολογίας σε βάρος Ελλήνων και Ευρωπαίων Πολιτών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συστημική και συστηματική απορρόφωση των περιουσιών των Ελλήνων και η παραπομπή τους με αυτόφωρη διαδικασία στα ποινικά δικαστήρια για την είσπραξη φόρων δημιουργούν άθλια εικόνα της ΕΕ  και  κρατούν εκτός Ευρώ δέκα (10)  χώρες της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις Πολωνίας (2/2012), Σουηδίας και Βουλγαρίας πρόσφατα (8/2012) αρνήθηκαν να εισέλθουν στο κοινό νόμισμα στο Ευρώ. Προτίμησαν να διατηρήσουν τα εθνικά-κρατικά νομίσματά τους στην ΕΕ. Αυτά κατάλαβαν τη σημασία των εθνικών νομισμάτων τους. Η Ελλάδα δεν κατάλαβε τη σημασία του εθνικού νομίσματος. Έπεσε στη παγίδα των Βρυξελλών και του Ευρώ γαλλογερμανικών μεγαλοτραπεζιτών.  Τα ύποπτα σχέδια των Βρυξελλών και γαλλογερμανικών τραπεζικών συμφερόντων που υποστήριζαν το Ευρώ, ως ενοποιημένη οικονομική πολιτική,  αποκαλύφθηκαν. Στόχος ήταν τα Μνημόνια και η φτωχοποίηση Ευρωπαίων Πολιτών. Ευρωπαίοι Πολίτες αντιδρούν και ζητούν επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα για να υποστηρίξουν τα  κοινωνικά και συνταγματικά τους δικαιώματα και αξίες τους.
Από το έτος 2008 ήταν γνωστά στην ΕΕ και τα όργανά της τα προβλήματα:
Η Διεθνής Κρίση που προήλθε από τις ΗΠΑ με το σκάνδαλο της τράπεζας ΛΗΜΑΝ  ΜΠΡΑΔΕΡΣ και τα ομόλογά της, οι ψευδολογίες διεθνών κερδοσκόπων και διεθνών οίκων αξιολόγησης, η έκθεση των Ευρωπαϊκών Τραπεζών σε τοξικά ομόλογα, η Αυθαιρεσία και η Αλαζονεία των  Ευρωπαίων Τραπεζιτών, με την ανεξέλεγκτη μόχλευση να δημιουργήσουν συστημικούς κινδύνους σε κράτη μέλη της ΕΕ, να θέσουν σε κίνδυνο δημοκρατικά-συνταγματικά δικαιώματα και τις περιουσίες των Ευρωπαίων Πολιτών και έτσι να τους αδρανοποιήσουν οικονομικά και κοινωνικά, να θέσουν υπό κατάρρευση τις ίδιες διακηρύξεις των Ευρωπαϊκών Συμβάσεων για θεμελιώδεις αρχές και δικαιώματα των Ευρωπαίων Πολιτών  που υποτίθεται ότι υποστήριζαν και δέσμευαν νομικά  τα όργανα της ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια  των κρατών μελών  της ΕΕ στα πλαίσια ενός προχωρημένου Ευρωπαϊκού Νομικού Πολιτισμού. Η  περίεργη συντονισμένη παράλειψη  των Κεντρικών Τραπεζών μελών της ΕΚΤ να ελέγχουν και να εποπτεύουν αποτελεσματικά τις ιδιωτικές τράπεζες της Ευρωζώνης.
Έτος 2013. Ο Ευρωσκεπτισμός ήδη αναπτύσσεται στις Ευρωπαϊκές Χώρες και εκφράζεται έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά των Οργάνων της ΕΕ. Δεν είναι τυχαία η πρωτοσέλιδη δήλωση της Εφημερίδας “LE MONDE”  ότι «στις Βρυξέλλες μας κυβερνούν παιδάκια», ως ένδειξη περιφρόνησης για την αξιοπιστία των εκλεγμένων στελεχών διοίκησης της ΕΕ. Ήδη από το 2011 στο OpenEurope  ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ  ότι  ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ στην Κομισιόν για να κλείσει το περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 
Β) ΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΕΕ.  Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ  των βασικών Θεμελιωδών Αξιών και Αρχών –Στόχων της ΕΕ.
α) 7-2-1992 Μάαστριχτ Ολλανδία: Κυριαρχεί το Σύνθημα: Ευρωπαϊκός Χώρος Δικαιοσύνης Ελευθερίας και Ασφάλειας. Εγκαθίδρυση Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης με νόμισμα το Ευρώ.
β) Την 1 Μαΐου 1999 η Συνθήκη του Άμστερνταμ η οποία τέθηκε σε ισχύ  μετέβαλε την ανάπτυξη των πολιτικών της ΕΕ σε θεμελιακό στόχο, μέσω του άρθρου 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) που προβλέπει τη διατήρηση και την ανάπτυξη της ΕΕ ως "Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης" (Χώρος ΕΑΔ).
Με τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), θεσπίστηκαν θεμελιώδεις αξίες και αρχές στόχοι που νομικά δεσμεύουν: α)  την ΕΕ ως νομική προσωπικότητα-οντότητα (άρθρο 47 ΣΕΕ), β) τα θεσμικά όργανα αυτής και γ) τα Κράτη Μέλη της και Κυβερνήσεις τους  και επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά προγενέστερα θεμελιώδη δικαιώματα αλλά  και δημιούργησαν θεμελιώδη δικαιώματα υπέρ των Ευρωπαίων Πολιτών και των Λαών των Κρατών Μελών της  ΕΕ, που έπρεπε να υπηρετούνται από το νόμισμα Ευρώ και την νομισματική πολιτική και όχι οι θεμελιώδεις αξίες και αρχές στόχοι να υποδουλωθούν στο νόμισμα Ευρώ και την νομισματική πολιτική. Ρυθμίζονται οι μέθοδοι τροποποιήσεις των δύο Συνθηκών (ΣΕΕ και ΣΛΕΕ) με τη συνήθη διαδικασία αναθεώρησης και τις απλοποιημένες διαδικασίες αναθεώρησης και το κάθε κράτος μέλος έχει δικαίωμα υποβολής σχεδίου αναθεώρησης και μείωσης αρμοδιοτήτων που απονέμονται στην Ένωση και στα όργανά της (πχ ΕΚΤ, νομισματική πολιτική κλπ) (άρθρο 48 ΣΕΕ). Κατά περίεργο τρόπο η Ελλάδα και άλλα κράτη με προβλήματα εντός Ευρωζώνης δεν υψώνουν τη φωνή τους οργανωμένα και να θέσουν θέματα για να θωρακίσουν τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές –στόχους της ΕΕ έναντι του Ευρώ και της νομισματικής πολιτικής.
Οι θεμελιώδεις Αξίες και Αρχές Στόχοι της ΕΕ εντός της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης  της οποίας το νόμισμα είναι το ευρώ (άρθρο 3 §4 ΣΕΕ -Συνθήκης Μάαστριχτ), αποτελούν το κύριο και βασικό κριτήριο για την επίλυση  διαφορών και οικονομικών κρίσεων εντός ΕΕ, η παραβίαση των οποίων ευθέως ή εκ πλαγίου θέτει θέμα αναξιόπιστης ΕΕ και σφετερισμού αυτής από συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τη Νομισματική Ένωση και την Ελέγχουν και αποσκοπούν στην καταπάτηση των θεμελιωδών αξιών και αρχών –στόχων της ΕΕ που ένωσαν τους λαούς της ΕΕ επί τη βάσει της Οικονομικο-κοινωνικής Ένωσης.
Αυτές οι Θεμελιώδεις Κοινές Αξίες και Αρχές Στόχοι, γνωστές ήδη πριν την Κρίση της Ευρωζώνης και την κρίση Δημοσίου Χρέους,  πρέπει πρωτίστως να υπηρετούνται από το Ευρώ ως κοινό νόμισμα και να μην υποδουλώνονται στο νόμισμα  και  ούτε να παραβιάζονται εν ονόματι του νομίσματος  (Βλ και Νομισματική Πολιτική στα άρθρα 127§1 και 119§1ΣΛΕΕ (η Συνθήκη μετά την Λισαβόνα). Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ), με την επιφύλαξη του στόχου της σταθερότητας των τιμών, οφείλει να στηρίζει τις γενικές οικονομικές πολιτικές στην Ένωση, προκειμένου να συμβάλει στην υλοποίηση των στόχων-αρχών της Ένωσης που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ (Μάαστριχτ).  Πλήν όμως στην περίπτωση της Κρίσης στην Ευρώπη συνέβη το αντίστροφο από τις Βρυξέλλες, το ΕΣΚΤ, την ΕΚΤ και τα λοιπά όργανα της ΕΕ.
   Στη ΣΕΕ θεσπίστηκαν με νομική δεσμευτική ισχύ για όλα τα κράτη μέλη και τα όργανα  της ΕΕ οι εξής θεμελιώδεις αξίες και Αρχές –Στόχοι μέσα στις γενικές Οικονομικές Πολιτικές της Ένωσης που υπερτερούν της νομισματικής πολιτικής και του Ευρώ:
        1) Στο άρθρο 2, θεσπίστηκαν κοινές αξίες Δικαιοσύνης και ορίζεται ότι « Η  Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες. Οι αξίες αυτές είναι κοινές στα κράτη μέλη εντός κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη…».
         2) Στο άρθρο 3 ορίζονται στόχοι που πρέπει να τελούν σε αρμονική σχέση με τις διατάξεις του ανωτέρω άρθρου 2, και ειδικά ορίζονται:
 « §1 Η Ένωση έχει σκοπό να προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της.
§2 Η Ένωση παρέχει στους πολίτες της (Ευρωπαίους Πολίτες) χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα…..
§3 Η Ένωση εγκαθιδρύει εσωτερική αγορά. Εργάζεται για την αειφόρο ανάπτυξη της Ευρώπης με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών, την κοινωνική οικονομία της αγοράς με υψηλό βαθμό ανταγωνιστικότητας, με στόχο την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο…….
      Η Ένωση καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό  και τις διακρίσεις και προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία,…..την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών και την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού.
      Η Ένωση προάγει την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών………
§4   Η Ένωση εγκαθιδρύει οικονομική και νομισματική ένωση, της οποίας το νόμισμα είναι το Ευρώ.
§5  Στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο, η Ένωση προβάλλει και προωθεί τις αξίες της και τα συμφέροντά της και συμβάλλει στην προστασία των πολιτών της.  Συμβάλλει στην ειρήνη, την ασφάλεια, την αειφόρο ανάπτυξη του πλανήτη, την αλληλεγγύη και τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των λαών, το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο, την εξάλειψη της φτώχειας και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των δικαιωμάτων του παιδιού, καθώς και στην αυστηρή τήρηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου και, ιδίως στον σεβασμό των αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
§6  Η Ένωση επιδιώκει τους στόχους αυτούς με πρόσφορα μέσα, ανάλογα με τις αρμοδιότητες που της απονέμονται με τις Συνθήκες.».
 3) Στο άρθρο 4, ορίζεται ότι :
     §2. Η Ένωση σέβεται την ισότητα των κρατών μελών ενώπιον των Συνθηκών καθώς και την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή,,…… Σέβεται τις ουσιώδεις λειτουργίες του κράτους, ιδίως δε τις λειτουργίες που αποβλέπουν στη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας, τη διατήρηση της δημόσιας τάξης και την προστασία της εθνικής ασφάλειας. Ειδικότερα, η εθνική ασφάλεια παραμένει στην ευθύνη του κάθε κράτους μέλους.
   § 3 Σύμφωνα με την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας, η Ένωση και τα κράτη μέλη εκπληρώνουν τα εκ των Συνθηκών καθήκοντα βάσει αμοιβαίου σεβασμού και αμοιβαίας συνεργασίας. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν κάθε γενικό ή ειδικό μέτρο ικανό να διασφαλίσει την εκτέλεση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις Συνθήκες.
     Τα κράτη μέλη διευκολύνουν την Ένωση στην εκπλήρωση της αποστολής της και απέχουν από τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου ικανού να θέσει σε κίνδυνο την πραγματοποίηση  των στόχων της Ένωσης.».
4) Στο άρθρο 6, (όπως προσαρμόσθηκε)  ορίζεται ότι :
   §1  Η Ένωση αναγνωρίζει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις αρχές που περιέχονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Δεκεμβρίου 2000, όπως προσαρμόσθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2007 στο Στρασβούργο, ο οποίος έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες. ……
   §2 Η Ένωση προσχωρεί στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών…..
   §3 Τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως κατοχυρώνονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και όπως απορρέουν από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις  των κρατών μελών, αποτελούν μέρος των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης.».
5) Στο άρθρο 9, ορίζεται ότι:
    «Σε όλες τις δραστηριότητές της, η Ένωση σέβεται την αρχή της ισότητας των πολιτών της, οι οποίοι τυγχάνουν ίσης προσοχής από τα θεσμικά και λοιπά όργανα και τους οργανισμούς της. Πολίτης της Ένωσης είναι κάθε πρόσωπο που έχει την υπηκοότητα κράτους μέλους. Η ιθαγένεια της Ένωσης προστίθεται στην Εθνική Ιθαγένεια και δεν την αντικαθιστά.».
 
  Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΣ   ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΝΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΩ ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ- ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ, ΠΟΥ ΥΠΕΡΤΕΡΟΥΝ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ,  ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΩΝ.
  Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ έπρεπε να λάβει  υποχρεωτικά υπόψη του τις ανωτέρω θεμελιώδεις αξίες και αρχές –στόχους της ΕΕ, όσον αφορά τα Μνημόνια και τις πιέσεις της Επιτροπής σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου δεν προχώρησε σε πρόταση μομφής κατά της Επιτροπής (άρθο 17 §§8-1 ΣΕΕ και 234 ΣΛΕΕ), καθόσον η Επιτροπή ήτο υποχρεωμένη να επιβλέπει την εφαρμογή του Δικαίου της Ένωσης για την προστασία των Ευρωπαίων Ελλήνων και Κυπρίων Πολιτών, όπως το Δίκαιο της Ένωσης ορίζεται με τα ανωτέρω άρθρα της ΣΕΕ.
 
γ) 1-12-2009 Η Συνθήκη της Λισαβόνας
Με τη θέση σε ισχύ από 1ης Δεκεμβρίου 2009 της Συνθήκης της Λισαβόνας, έκλεισε μία παρατεταμένη περίοδος ενασχόλησης της Ένωσης με τα ζητήματα της θεσμικής της συγκρότησης και αποτελεσματικότερης λειτουργίας της ΕΕ. Είναι δε το αποτέλεσμα επίπονων και έντονων διαπραγματεύσεων εν μέσω περιόδου εσωστρέφειας μέχρι την υιοθέτησή της και από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ.
Η λειτουργία όμως της νέας Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) δεν μπόρεσε στην πράξη έγκαιρα  και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει την Διεθνή Κρίση, την Κρίση στην Ευρωζώνη και την Κρίση Δημοσίου Χρέους των κρατών μελών της.
Κύριος σκοπός της Συνθήκης, είναι η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ένωσης, καθώς και η βελτίωση της συνοχής της δράσης της ΕΕ, η οποία αποκτά ενιαία νομική προσωπικότητα και αντικαθιστά την Κοινότητα ως νομικό πρόσωπο.
Οι θεμελιώδεις όμως αξίες και αρχές-στόχοι των άρθρων 2, 3, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ όπως ορίσθηκαν ανωτέρω,  δεν εφαρμόσθηκαν  στη περίπτωση της Κρίσης της Ευρωζώνης, της μεθόδευσης των Μνημονίων, της εισόδου του ΔΝΤ στην Ελλάδα, ενώ τέτοια είσοδος του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες της ΕΕ.
Το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης (11-12-2009 για τα έτη 2010- 2014), το οποίο αντικαθιστά τα αντίστοιχα του Τάμπερε και της Χάγης, υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Βρυξέλλες, 10-11.12.2009). Υπό το φως και της θέσεως σε ισχύ, από 1ης Δεκεμβρίου 2009, της Συνθήκης της Λισαβόνας, που επιφέρει σημαντικές τροποποιήσεις στις διατάξεις για το χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης (Τίτλος V Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης), παρά του ότι ήτο γνωστή η επερχόμενη Οικονομική Κρίση στην Ευρώπη, και έπρεπε να προστατευθούν οι Ευρωπαίοι Πολίτες στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία, δεν έδωσε σοβαρή και αποτελεσματική απάντηση για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών,  εν προκειμένω Ελλήνων ως προς την προστασία του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, της καλπάζουσας ανεργίας, της προστασίας της περιουσίας τους,  των αποταμιεύσεων τους- καταθέσεων τους  σε τράπεζες, της αξιοπρέπειάς τους, βάσει των συνταγματικών αρχών. Οι συνεχείς ανακοινώσεις Αξιωματούχων της ΕΕ ότι κινδυνεύουν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων Πολιτών στις  αποταμιεύσεις- καταθέσεις σε τράπεζες αποδεικνύει ότι τα κατεστημένα όργανα της ΕΕ: α) δεν ενδιαφέρονται για την προώθηση των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης, βελτίωση της καθημερινότητας, προστασία των πολιτών και β) παραβιάζουν ευθέως τις  θεμελιώδεις αξίες και αρχές-στόχους των άρθρων 2, 3, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ που ένωσαν τους Ευρωπαίου Πολίτες.
 Είναι οξύμωρο σχήμα ότι το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης είχε θέσει ως προτεραιότητες: τη προώθηση των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης, βελτίωση της καθημερινότητας, προστασία των πολιτών, πρόσβαση στον ευρωπαϊκό χώρο, αλληλεγγύη και εταιρική σχέση σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου καθώς και η εξωτερική διάσταση του τομέα Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης. Ουσιαστική όμως προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης, ενόψει της Οικονομικής Κρίσης  στην Ευρώπη  δεν έθεσε και δεν επεδίωξε παρά το ότι η οικονομική κρίση ήταν σε εξέλιξη  και υπήρχε η ρήτρα αλληλεγγύης σε ανθρωπογενή καταστροφή (άρθρα 9, 10,  222§2 ΣΛΕΕ)
   Ήδη η «κόκκινη κάρτα» υποστηρίχθηκε για πρώτη φορά από το OpenEurope το 2011 στο report «The case for European Localism». Και ξανά από τον βουλευτή Tobias Ellwood σε μια έκδοση για την Open Europe το Δεκέμβριο του 2012, όπου υποστήριζε:
«Οποιαδήποτε μελλοντική αλλαγή της συνθήκης της ΕΕ θα πρέπει να περιλαμβάνει κάποιο σύστημα για το σχήμα της «κόκκινης κάρτας» με το δικαίωμα ποσόστωσης και εξουσίες». Με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας, εάν το ένα τρίτο των εθνικών κοινοβουλίων δείξουν στην Κομισιόν την «κίτρινη κάρτα», η Κομισιόν είναι υποχρεωμένη να επανεξετάζει την πρότασή της και να εξηγεί  γιατί θέλει να  αλλάξει, να  καταργεί ή να προχωρεί σε ρύθμιση. Με άλλα λόγια, στην πραγματικότητα δεν έγιναν πολλά για να κλείσει το περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 Ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με αίτηση του ενός τετάρτου των μελών που το απαρτίζουν  μπορεί να συνιστά  προσωρινή εξεταστική επιτροπή για να εξετάσει  τις καταγγελίες παραβάσεων ή κακής διοίκησης κατά την εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης (άρθρο 226 ΣΛΕΕ). Σημειωτέον υφίστανται και οι διατάξεις των άρθρων 227 ΣΛΕΕ και 11 ΣΕΕ που δεν έχουν ενεργοποιηθεί από Ευρωπαίους Πολίτες.
 
     ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ  ΜΗ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ-ΣΤΟΧΩΝ  της ΕΕ εντός της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης σε βάρος των Ευρωπαίων Ελλήνων Πολιτών ως πληθυσμιακή οντότητα.
 Από τον Φεβρουάριο του 2010, με πρωτεργάτες τους Γερμαννούς τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, ενόψει της Κρίσης Χρέους στα Κράτη της Ευρωζώνης, και ειδικά στην Ελλάδα και Κύπρο, επινόησαν τη θέσπιση των Μνημονίων και Μνημονιακών Συμβάσεων και Μέτρων ακολουθώντας αντίθετη πορεία στην ιεραρχία των κανόνων και θεμελιωδών αξιών και αρχών της ΕΕ. 
 Ενώ η ΕΕ αποτελεί Οικονομική και Νομισματική Ένωση επί τη βάσει των ανωτέρω θεμελιωδών αξιών και αρχών- στόχων και, με ρητή δεσμευτική διάταξη στα άρθρα 127§1 και 119§1 της ΣΛΕΕ επί της Νομισματικής Πολιτικής και της υποστήριξης του νομίσματος Ευρώ, έπρεπε το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ), με την επιφύλαξη του στόχου της σταθερότητας των τιμών, να στηρίζει τις γενικές οικονομικές πολιτικές στην Ένωση, να συμβάλει στην υλοποίηση των στόχων-αρχών της Ένωσης που ορίζονται στους  ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδων αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών με αλληλεγγύη και χωρίς διακρίσεις,  ΤΑ ΘΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΕ  ΚΙΝΉΘΗΚΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ  ΕΘΕΣΑΝ ΣΤΗΝ  ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ   ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΑΠΑΤΩΝΤΑΣ–ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών με αλληλεγγύη και χωρίς διακρίσεις,
  Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ του πρωτογενούς δικαίου της ΕΕ,  ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ  ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΩΝ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ και τον Ύποπτο Ρόλο  των Θεσμικών Οργάνων ως εχόντων στόχο την  συγκέντρωση του ευρώ υπέρ των τραπεζικών συμφερόντων στην ΕΕ στα πλαίσια νομισματικής πολιτικής χρησιμοποιώντας ως μάσκα τις γενικές οικονομικές πολιτικές και τους  ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και των Λαών της Ευρώπης.
 
  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΑΥΤΗΣ ΜΕΡΟΛΗΨΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΕ  ΗΤΑΝ  ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ  με πιέσεις να ψηφιστούν κατά πλειοψηφία  από Έλληνες Βουλευτές  καθ΄υπόδειξη και καθ΄υπαγόρευση  (κατά προτροπή) οι νόμοι -μνημόνια και να υπογραφούν μνημονιακές συμβάσεις με μέτρα  ερχόμενα σε αντίθεση  με τους  ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών, οι οποίοι όμως με τη σειρά τους κανόνες αποτελούν εσωτερικό δίκαιο  κατ΄άρθρο 28 του Ελληνικού Συντάγματος, προς το οποίο έδωσαν όρκο πίστης οι Έλληνες Βουλευτές και τελικώς παραβίασαν. (Το θέμα όμως λαμβάνει διαστάσεις διότι και το Συμβούλιο Επικρατείας  ως Ολομέλεια κατά πλειοψηφία δεν έλαβε υπόψη του αυτεπαγγέλτως στο σκεπτικό του στην απόφασή του με αριθμ.  668/20-2-2012  τους ανωτέρω κανόνες της ΣΕΕ που αποτελούν και εσωτερικό δίκαιο κατ΄άρθρο 28 του Συντάγματος).
Υπό το πρίσμα αυτό τα μνημόνια – νόμοι και μνημονιακές συμβάσεις αφενός μεν είναι σε αντίθεση με τους  ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων της ΕΕ, που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και καθίστανται παράνομα και άκυρα και αφετέρου αντισυνταγματικά κατά κύριο λόγο κατά παράβαση του ίδιου του άρθρου 28 του Συντάγματος. Καθιστούν δε τους Έλληνες Βουλευτές που τα ψήφισαν,  σφετεριστές της εξουσίας των  καθόσον όφειλαν  να τηρούν τη θεμελιώδη Αρχή του Πολιτεύματος σύμφωνα με το άρθρο  134 α περιπτ στ του Ποινικού Κώδικα  (ήτοι να τηρούν την άρχή της δέσμευσης του Νομοθέτη από το Σύνταγμα και το άρθρο 28 του Συντάγματος) και καθίστανται μαζί με τα στέλεχη της Εκτελεστικής Εξουσίας ελεγκτέοι για εσχάτη προδοσία (άρθρου 134 παρ 2 α περ τρίτη του Ποινικού Κώδικα) ως σφετεριστές  της ιδιότητάς τους ως όργανα του Κράτους, αλλοιώνοντας ή και καθιστώντας ανενεργό έστω και προσωρινά το Ελληνικό Δημοκρατικό Πολίτευμα που στηρίζεται στην ανωτέρω Θεμελιώδη Αρχή.
 Τα επί μέρους δε εφαρμοστικά μέτρα των νόμων μνημονίων αποτελούν  επιπλέον παραβιάσεις του Συντάγματος ήτοι ενδεικτικώς των άρθρων: α) 2 παρ 1,   παραβιάστηκε ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου-Έλληνα Πολίτη- που αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, των Βουλευτών και των Υπουργών, Πρωθυπουργών, και β) 5 παρ 1,  καθόσον με τα μνημόνια και εφαρμοστικά μέτρα περιορίστηκε το δικαίωμα των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να συμμετέχουν στην κοινωνική,  οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας. Επισημένεται δε ότι οι διατάξεις αυτές προστατεύονται και απαγορεύεται να αναθεωρηθούν κατ’ άρθρο 110 παρ 1 Συντ. Και όμως τα θεμελιώδη αυτά Συνταγματικά Δικαιώματα των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών, που αποτελούν  θεμελιώδεις αρχές και στο Ελληνικό Πολίτευμα, σε συνδυασμό και με τις ανωτέρω διατάξεις στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, παραβιάστηκαν  και υπονομεύτηκαν ευθέως από Ελληνικές Κυβερνήσεις και πλειοψηφίες Βουλής καθώς και από τα καταστατικά όργανα της ΕΕ.
 
Στο νόμο  4046/14-2-2012 ΦΕΚ Α 28, όπου στις σελίδες 860-863 επισυνάπτονται οι επιστολές πρόθεσης προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Πρόεδρο της ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ξεκαθαρίζεται ότι το Μνημόνιο και τα μέτρα για τα έτη 2012 έως 2015 εφαρμόζεται στο πλαίσιο της δέσμευσης της Ελλάδος στο Κοινό Νόμισμα το Ευρώ. Υποδούλωσαν δηλαδή τα ανωτέρω συνταγματικά θεμελιώδη δικαιώματα  και τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές-στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και δεσμεύουν νομικά την Ελλάδα δια του άρθρου 28 του Συντάγματος, στην υποστήριξη του ευρωνομίσματος, ενώ το ευρωνόμισμα έπρεπε να υποταχθεί και να υπηρετήσει αυτές τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές-στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 
Οι παραβιάσεις των ανωτέρω ΚΑΝΟΝΩΝ  θεμελιωδών  αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, και των Λαών, τους οποίους έπρεπε να υπηρετεί το Ευρώ, έχουν προκαλέσει τα εξής στην Ελλάδα:
1)            Κατάρρευση του Κοινωνικο -Ασφασλιστικού Συστήματος στην Ελλάδα, με ερευνητέα θέματα κακουργηματικής απιστίας εκ μέρους της Τράπεζας  της Ελλάδος  ως προς τη διαχείριση των διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων και με οιαδήποτε συνέργεια άλλων.
2)            Σοβαρός κίνδυνος στην ασφάλεια και στην ελευθερία κυκλοφορίας κεφαλαίων  εντός ΕΕ και ειδικά δημιουργίας εκτός Συντάγματος και Ευρωπαϊκών Συνθηκών εξουσιών υπέρ ιδιωτών τραπεζών για παράνομη αφαίρεση περιουσίας- χρημάτων Ευρωπαίων Πολιτών που αποτελούν αποταμιευτικό κεφάλαιο, κατά παράβαση θεμελιώδους αρχής της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων στην ΕΕ.
3)            Πρόκληση ανεξέλεγκτης ανεργίας σε Έλληνες Ευρωπαίους Πολίτες παρά τους αντίθετους στόχους της ΕΕ με επερχόμενο μαρασμό και κατάρρευση ασφαλιστικών ταμείων,  κρατικής πρόνοιας και ανθρωπογενή καταστροφή.
4)            Στοχευμένη με παραγωγή-δημιουργία απρόοπτης μεταβολής συνθηκών στον Ελληνικό Πληθυσμό, με επιβολή φόρων και με καταναγκαστικά οικονομικά μέτρα εξαθλίωση σημαντικού μέρους της Ελληνικής Πληθυσμιακής Οντότητας και απορρόφηση της περιουσίας τους, που κατατείνει σε στέρηση φαρμάκων και τροφής, γεγονός που στοιχειοθετεί εξόντωση –μορφή γενοκτονίας μέρους του πληθυσμού και θέτει σε εφαρμογή τις ποινικές διατάξεις των άρθρων 7§§1β,2β και 25 του Ν 3003/2002 περί γενοκτονίας και τιμωρίας των υπευθύνων, με οιαδήποτε μορφή συμμετοχής ( πχ μελών οργάνων της ΕΕ, κυβερνήσεων, βουλευτών) στη διαδικασία εξόντωσης-στοχευμένης εξαθλίωσης μέρους  της Ελληνικού Πληθυσμού ή στο σχεδιασμό της ή και απόπειρας (βλέπε σχετικώς τα άρθρα αυτά) με παράλληλη υπονόμευση του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα.
5)            Μεροληπτική υποστήριξη των ιδιωτικών τραπεζών με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων  (50 δις ευρώ)  προς υποστήριξη των ιδιωτικών τραπεζικών συμφερόντων και ανακεφαλαιοποίηση αυτών προς κάλυψη των αρνητικών ιδίων κεφαλαίων επί ζημία της περιουσίας των ελλήνων φορολογουμένων, χωρίς να έχουν εξετασθεί πρώτα η αστική και ποινική ευθύνη για εγκλήματα απιστίας σε βάρος των τραπεζών ως νομικών προσώπων από τους τραπεζίτες.
6)            Μεροληπτική υποστήριξη και μη δίωξη των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών εκ μέρους της ΤτΕ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατά παράβαση οδηγιών  της ΕΕ για υπολογισμό και είσπραξη  επιπλέον τόκων σε δάνεια Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών με υπολογισμό του τόκου με βάση έτος 360 ημερών αντί 365 ημερών, επί μακρό χρόνο από το 1991 (βλέπε σχετικώς και ΑΠ 430/2005, Δ Πολιτικό Τμήμα).
7)             Παραγωγή ψευδούς βεβαίωσης σε βαθμό κακουργήματος (άρθρο 242 ΠΚ και άρθρο 1 παρ 1 Ν 1608/50, σύμφωνα με πρόσφατα ασκηθείσα ποινική δίωξη) από την ΕΛΣΤΑΤ με την ψευδή πιστοποίηση σε δημόσιο έγγραφο, αυξημένου ποσοστού δημοσίου χρέους  έναντι του ΑΕΠ  που είχε ως έννομη συνέπεια την αύξηση δανεισμού του Ελληνικού Κράτους και δημιουργία ζημίας από τοκοχρεωλύσια κλπ.
8)            Ηθική αυτουργία ή τουλάχιστον προτροπή (άρθρο 186 ΠΚ)  εκ μέρους της Eurostat  για την τέλεση του ανωτέρω κακουργήματος ψευδούς βεβαίωσης προς εξυπηρέτηση του σχεδιασμού αύξησης  μη αναγκαίου  δανεισμού του Ελληνικού Κράτους και αύξησης του Δημοσίου Χρέους επί ζημία των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών εντός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 
Γ)  Συμπέρασμα:  Η Ελληνική παρουσία στην ΕΕ, υπήρξε καταφανώς (από το 2009) μία  παρατεταμένη υπόδουλη συμπεριφορά των ελληνόφωνων κυβερνήσεων, που ντροπιάζει την Ελληνική Πληθυσμιακή Οντότητα και δεν συνέδραμε στην υλοποίηση των βασικών στόχων που επεδίωξε η Ελλάδα κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ. Δεν ανέδειξε το σοβαρό θέμα συντονισμένης δόλιας παράλειψης εφαρμογής των ανωτέρω κανόνων θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και των Λαών, τους οποίους έπρεπε να υπηρετεί το Ευρωνόμισμα, αλλά αντιθέτως συνήργησε  υποτελώς το Νόμισμα (ΕΥΡΩ) να καταβροχθήζει  τους ανωτέρω κανόνες της ΕΕ που αποτελούν το θεμέλιο της ΕΕ και συνταγματικά  δικαιώματα Ελλήνων και Κυπρίων  Ευρωπαίων Πολιτών.
                 Οι ελληνόφωνες Κυβερνήσεις απεμπόλησαν την άσκηση Εθνικής Κυριαρχίας τους μέσα στα όργανα της ΕΕ, ως εκπροσωπούσες ισότιμο μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
                 Το ενιαίο νόμισμα, το Ευρώ,  αποδείχθηκε ότι δημιουργήθηκε βεβιασμένα στην ΕΕ και με λάθος αρχιτεκτονική και δεν μπορεί αυτό το κατασκεύασμα συμφερόντων  στενού κύκλου τραπεζιτών (γαλλογερμανικού άξονα) να καταβροχθίζει ανθρώπινα δικαιώματα και να οδηγεί λαούς στην φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και τη στοχευμένη εξόντωση λαών, και δη την με πρόθεση επιβολής συνθηκών ζωής, μεταξύ άλλων  στέρηση πρόσβασης σε τροφή και φάρμακα, υπολογισμένων να επιφέρουν την καταστροφή μέρους  του πληθυσμού σε μία εθνική πληθυσμιακή οντότητα, καθιστώντας μάλιστα διεθνώς έναν λαό εντός ΕΕ σε ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ,  ως μορφή εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας με οιαδήποτε μορφής συμμετοχής και σε απόπειρα τέλεσης του εγκλήματος (πχ οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών), σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 §§1β,2β  και 25§3 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που έχει κυρωθεί από τα μέλη κράτη της ΕΕ και την Ελλάδα (με το Ν 3003/8-4-2002 ΦΕΚ Α 75/2002).
                  Η ανθρωπογενής καταστροφή, η κοινωνική και οικονομική καταστροφή  στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν από κοινή δράση  θεσμικών οργάνων της ΕΕ και των ελληνόφωνων Κυβερνήσεων και βουλευτών εντός μαντριών διαπλοκής και διαφθοράς. Ούτε τα ελληνόφωνα όργανα ούτε τα όργανα της ΕΕ υποστήριξαν του Ευρωπαίους Έλληνες Πολίτες εν τέλει.
                  Είναι καιρός η Ελλάδα με νέα δημοκρατική εκπροσώπηση ευθέως να ζητήσει τη τροποποίηση των συνθηκών όσων αφορά το Ευρώ ώστε το Νόμισμα και η νομισματική πολιτική να υπηρετεί τους ανωτέρω  κανόνες  θεμελιωδών αξιών και αρχών –στόχων της ΕΕ, που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, και των Λαών  και όχι οι κανόνες αυτοί να  υποτάσσονται και να υπηρετούν το Νόμισμα.
                    Άλλως η  Ευρωζώνη στην ΕΕ δεν έχει νόημα ύπαρξης. Η Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος της ΕΕ, σεβόμενη τον πολιτισμό της και τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές –στόχους  της ΕΕ οφείλει να αποχωρήσει από το ευρώ και την Ευρωζώνη, εξερχόμενη αυτής με την ισοτιμία που κατόπιν συμφωνίας εισήλθε στο κοινό νόμισμα και να το καταγγείλει ότι δεν εξυπηρετεί το αληθές νόημα της ΕΕ. Να θεσπίσει δε το δικό της Ευρώ, το Ευρώ Ελλάδος ισότιμο με το Ευρώ του ευρωζώνης, επί τη βάσει της υπάρχουσας συμφωνημένης ισοτιμίας (1 ευρώ /340,75 δραχμών), που να εκδίδεται από Ελληνικό Κρατικό Φορέα και να αφαιρέσει τις κρατικές αρμοδιότητες από το ιδιωτικό νομικό πρόσωπο ΤτΕ ΑΕ, και εντός ΕΕ να υποστηρίξει τους ανωτέρω  κανόνες  θεμελιωδών αξιών και αρχών –στόχων της ΕΕ, που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, και των Λαών.
 
Σακκάς Ιωάννης, Πρώην Εισαγγελέας

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κρίσεις, εκτροπές, διολισθήσεις θεσμών όμως υπάρχουν που αναστατώνουν το Δημοκρατικό Πολίτευμα και τις δημιουργούν οι θεσμικοί διαχειριστές της εξουσίας (πρόσωπα) του γνωστού τριγώνου Εξουσιών Εκτελεστικής -Νομοθετικής -Δικαστικής με τη σύμπραξη-διαπλοκή αφανών εξουσιών ιδιωτικών συμφερόντων και σύγχρονων Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης. Όσο αυξάνεται η Διαπλοκή και Διαφθορά και η παράλληλη ατιμωρησία των διαχειριστών της εξουσίας, τόσο αυξάνεται και η κρίση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και η εμφάνιση Τυραννίας.

   Τις κρίσεις Δημοκρατίας ενδυναμώνει η παράλληλη αδιαφορία της πλειοψηφίας πολιτών να ασχοληθούν σοβαρά και αποτελεσματικά με διασφάλιση της Πατρίδας τους και με τον έλεγχο θεσμών της Πολιτεία τους.

   Επαύξηση της κρίσης επέρχεται όταν η πλειοψηφία των πολιτών δεν ασχολείται ενεργά, αποτελεσματικά και σε βάθος με τις αιτίες της κρίσης της Δημοκρατίας και αφήνει τους δράστες διαχειριστές της εξουσίας να καταπατούν την αξιοπρέπειά τους, τα Συνταγματικά τους δικαιώματα, με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται ο σφετερισμός και η προσβολή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και να επέρχεται Τυραννία με δημοκρατικό μανδύα.

   Τέτοιες κρίσεις υπήρχαν σε Άμεσες Δημοκρατίες, όπως στις αρχαίες Ελληνικές Πόλεις στις οποίες έχουν αναφερθεί και αναδείξει οι αρχαίοι Έλληνες Πολιτικοί Φιλόσοφοι ή και Ιστορικοί, πχ Πλάτων, Αριστοτέλης, Θουκιδίδης, Πλούταρχος κλπ που εντόπισαν και τις μεθόδους δημιουργίας κρίσεων.  

   Οι μέθοδοι παραγωγής κρίσης δημοκρατίας διδάσκονται σε σύγχρονα Πανεπιστήμια Πολιτικών Επιστημών και αφορούν υποδούλωση κρατών και πολιτών ή με το ξίφος (πόλεμο) ή με τη δημιουργία χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού) σε ένα κράτος. και στους πολίτες του αντίστοιχα. Να αναφέρω χαρακτηριστικό απόσπασμα στα νεοελληνικά από τα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» του Αριστοτέλη, «.Επιδίωξη της Τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ' ενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος και, αφ' ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μη τους μένει χρόνος για επιβουλές..Σ' αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά.». Μετά από 2500 χρόνια η πολιτική ιστορία επαναλαμβάνεται. στην Ελλάδα σε βάρος του Ελληνισμού.

   Υπάρχουν κρίσεις και στις σύγχρονες έμμεσες (αντιπροσωπευτικές) Δημοκρατίες, για τους ίδιους λόγους, όπως σήμερα και στην Ελληνική Δημοκρατία.

Παρά την πολιτική σοφία των αρχαίων Ελλήνων Πολιτικών Φιλοσόφων και Ιστορικών, οι σύγχρονοι ελληνόφωνοι πολιτικοί ως διαχειριστές των οχυρών της Δημοκρατίας της Εκτελεστικής Εξουσίας (Πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ) και ως βουλευτές πλειοψηφίας της Νομοθετικής Εξουσίας και ηγέτες πολιτικών φορέων, οδήγησαν εν γνώσει τους με τη δομημένη συμπεριφορά τους την Ελληνική Δημοκρατία στην οικονομική υποδούλωση, ως Κράτος και ως σύνολο πολιτών με τον ίδιο τρόπο που περιέγραψε και ο αρχαίος Έλληνας Πολιτικός Φιλόσοφος Αριστοτέλης. Η Τυραννία των σύγχρονων Ελλήνων Πολιτών έχει εδραιωθεί με τα αλλεπάλληλα μνημόνια-νόμοι υποδούλωσης παρά τις προεκλογικές και μετεκλογικές πομπώδεις δηλώσεις των ελληνόφωνων πολιτικών.

   Οι χαρακτηριστικές φράσεις από διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, ότι το πιστόλι είναι στο τραπέζι και να βάλουν πλάτη όλοι οι Έλληνες για να εγκριθούν τα Μνημόνια, δήθεν σωτηρίας του Ελληνικού Κράτους από το Δημόσιο Χρέος, και η δημόσια φράση αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι οι Έλληνες θα χάσουν ένα μέρος της Εθνικής τους Κυριαρχίας, απεκάλυψαν την υποκρισία και την θέληση των ελληνόφωνων οργάνων -διαχειριστών της Ελληνικής Δημοκρατίας: α) να εξυπηρετήσουν ανθελληνικά σχέδια εξαθλίωσης και εξόντωσης Ελλήνων Πολιτών και να εγκαταστήσουν στην Ελλάδα την Τυραννία κατά τον Έλληνα Αριστοτέλη Πολιτικό Φιλόσοφο β) να απορροφήσουν τις περιουσίες των Ελλήνων Πολιτών και να τους πτωχεύσουν με επιβολή μεγάλων φόρων, γ) συγχρόνως να καταστήσουν τους Έλληνες κατηγορούμενους στα Φορολογικά Πλημμελειοδικεία για αβάσταχτα χρέη και δ) να επιφέρουν οικονομική κρίση στην Ελληνική Δημοκρατία και να της αφαιρέσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές με το πρόσχημα της ανάπτυξης και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Χρέους που οι ίδιοι διαχειριστές της εξουσίας δημιούργησαν. Να θυμηθούμε ποίοι στην Ελλάδα εξυπηρετούσαν το προδοτικό διεθνές σχέδιο Ανάν για την Κύπρο και ποίοι σήμερα εξυπηρετούν παρόμοιο διεθνές οικονομικό στρατηγικό σχέδιο υποδούλωσης της Ελλάδος με το Δημόσιο Χρέος και την σύγχρονη και παράλληλη πτώχευση των Πολιτών.

     ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

   Το Ελληνικό Πολίτευμα προσδιορίζεται μεν στο γραπτό αυστηρό Σύνταγμα ως Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στο άρθρο 1 παρ 1 αυτού, αλλά με τις αναθεωρήσεις κατάντησε «Πρωθυπουργική Δημοκρατία». Όμως η πλήρης ταυτότητα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ προσδιορίζεται σε 120 άρθρα με αναφορές στο θεμέλιο του πολιτεύματος τη λαϊκή κυριαρχία, σε θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος.

   Γι΄ αυτό πέραν της Διοικητικής Δικαιοσύνης και η Ποινική Δικαιοσύνη στον ΠΚ μεταξύ άλλων προστατεύει το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται σε τρείς (3) παράγοντες: α) στη λαϊκή κυριαρχία, β) θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και γ) θεμελιώδεις θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος και προβλέπει τιμωρία των σφετεριστών διαχειριστών της Κρατικής Εξουσίας όταν προσβάλλουν αυτούς τους παράγοντες του Ελληνικού Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Δεν είδαμε όμως κάποια αυτεπάγγελτη ενέργεια εκ μέρους του Τρίτου Οχυρού της Δημοκρατίας τη Δικαιοσύνη και αυτή η παρατεταμένη παράλειψη και το μούδιασμα της Ανώτατης Εισαγγελικής Αρχής υποδηλώνει την επέκταση της κρίσης της Δημοκρατίας μέχρι και το Τρίτο Οχυρό της. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης ως 3ου Οχυρού εκλέγονται και διορίζονται από το 1ο Οχυρό της Δημοκρατίας τις Κυβερνήσεις που έχουν την κύρια ευθύνη για την κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας

   Ειδικά στο άρθρο 134 παρ 2 του Ποινικού Κώδικα (ΠΚ) ορίζεται μεταξύ άλλων ότι όποιος επιχειρεί με απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους (δηλαδή ως Πρόεδρος Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής κλπ από μόνος του ή με άλλους)   να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό διαρκώς ή πρόσκαιρα το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος διαπράττει εσχάτη προδοσία και τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη. Κατά το άρθρο 134 α ΠΚ χαρακτηριστικές θεμελιώδεις αρχές και ή θεσμοί του δημοκρατικού πολιτεύματος που η παραβίασή τους τιμωρείται ως εσχάτη προδοσία, μεταξύ άλλων είναι, (στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους, (η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.

Με την ποινή ισόβιας κάθειρξης τιμωρείται και όποιος επιχειρεί (δηλαδή να κάνει απόπειρα-προσπάθεια) με τα ίδια μέσα (με βία ή με απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους) και με τρόπο πρόσφορο να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή από την ενάσκηση της εξουσίας της που της παρέχει το Σύνταγμα ή να την εξαναγκάσει να εκτελέσει ή να παραλείψει πράξεις που απορρέουν από την Συνταγματική της Εξουσία Από τη συμπεριφορά των Πρωθυπουργών (ως Εκτελεστική Εξουσία) από 6-5-2010 (ψήφιση 1ου Μνημονίου Ν 3845) μέχρι σήμερα συνάγεται ότι αυτοί και ως αρχηγοί κομμάτων άσκησαν έντονα παρατεταμένη απειλή ψυχολογικής βίας διαγραφής από τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους, σε βουλευτές κυβερνητικής πλειοψηφίας να ψηφίσουν ως νόμους τα μνημόνια που λόγω όγκου δεν είχαν διαβάσει ώστε να μην έχουν οι βουλευτές σαφή συνείδηση του περιεχομένου των και να μην ασκήσουν το καθήκον τους κατά ειλικρινή συνείδηση ως μέλη του νομοθετικού οργάνου που εκπροσωπεί τη λαϊκή κυριαρχία, δεσμευόμενα από το άρθρο 60 παρ 1 του Συντάγματος σε συνδυασμό με τον βουλευτικό τους όρκο να είναι πιστοί στην Πατρίδα και στο Δημοκρατικό Πολίτευμα και να υπακούουν στο Σύνταγμα και να εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους κατά το άρθρο 59 παρ 1 του Συντάγματος και την ιερή και θεμελιώδη δημοκρατική τους υποχρέωση να σέβονται το Σύνταγμα και να αφοσιώνονται στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία σύμφωνα με τη ρητή και αυστηρή διάταξη του άρθρου 120 παρ 2 του Συντάγματος.     Η συμπεριφορά αυτή Πρωθυπουργών και αρχηγών κομμάτων συνιστά κατά την αξιολόγησή μας μορφή εσχάτης προδοσίας και εδραίωση της οικονομικής υποδούλωσης της Ελλάδας με βουλευτές πλέον συνυπαίτιους. Η ξεδιάντροπη παρέμβαση με απειλές τη ς Εκτελεστικής Εξουσίας δια μέσου Πρωθυπουργών και αρχηγών κομμάτων στη συνείδηση και στην τήρηση του αυστηρού όρκου των μελών του Νομοθετικού Οργάνου της Ελληνικής Δημοκρατίας δημιούργησε κρίση στη Δημοκρατία.

Σημειωτέον δε ότι και οι προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας τιμωρούνται κατ΄άρθρο 135 ΠΚ.

   Η χαρακτηριστική περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ, ως δήθεν ανεξάρτητης αρχής, που χρησιμοποιήθηκε έντεχνα από την Εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση Παπανδρέου) για να χειραγωγήσει το ελληνικό δημόσιο χρέος ώστε να υποδουλωθεί οικονομικά   η Ελληνική Δημοκρατία με δημόσιο δανεισμό περαιτέρω και να προσβληθούν ατομικά συνταγματικά δικαιώματα Ελλήνων Πολιτών και το Κοινωνικο Ασφαλιστικό Σύστημα να οδηγηθεί σε κατάσταση κατάρρευσης, αποτελεί μία νέα διάσταση της κρίσης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

   Η κατάρτιση ψευδούς βεβαίωσης για το Δημόσιο Χρέος εκ μέρους της Εκτελεστικής εξουσίας και η χρήση αυτής, ως έγκλημα που τιμωρείται ως κατάχρηση σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ελληνικής Δημοκρατίας και λόγω του αντικειμένου της ως ιδιαίτερα μεγάλης αξίας τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, δηλαδή ως έγκλημα αντιστοίχου βαρύτητας με την εσχάτη προδοσία, αναδεικνύει το θράσος των «Τυράννων κατά Αριστοτέλη» διαχειριστών της Εκτελεστικής Εξουσίας, ήτοι πρωθυπουργών και υπουργών να υποδουλώσουν οικονομικά την Ελληνική Δημοκρατία με ότι συνεπάγεται αυτή η υποδούλωση σε ξένα κρατικά συμφέροντα.

Η συνέχιση των συνεπειών της χρήσης αυτής της ψευδούς βεβαιώσεως, από τους μετέπειτα Πρωθυπουργούς, Υπουργούς ως Κυβερνήσεις και κάθε Βουλή στα ακολουθήσαντα Μνημόνια και μέτρα συμπίεσης συνταγματικών και ατομικών δικαιωμάτων των Πολιτών, συνεχίζει την οικονομική υποδούλωση της Ελληνικής Δημοκρατίας σε ξένα κράτη εντός και εκτός Ευρώπης επιτείνοντας την κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε βάρος Ελλήνων Πολιτών για μακρότερο χρονικό διάστημα.

    Η από το Δεκέμβριο του 2008 συνεχιζόμενη μέχρι το Σεπτέμβριο του 2012 με νόμους έκδοση ομολόγων και παροχή εγγυήσεων συνολικού ποσού ύψους 303 δις ευρώ (μεγαλύτερου και του ΑΕΠ) υπέρ των συστημικών ιδιωτικών τραπεζών από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Αλογοσκούφη, Παπανδρέου, Παπαδήμου Λ και Σαμαρά-Βενιζέλου Κουβέλη σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων αναδεικνύει τη βάσει στρατηγικού σχεδίου συστηματική δρομολόγηση της πτώχευσης της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Πολιτών που επωμίζονται και αυτά τα βάρη.  Η Ολομέλεια του ΣτΕ, ως οχυρό της Δημοκρατίας, στην απόφασή του 668/2012 κρίνοντας ως συνταγματικό το 1ο Μνημόνιο (κατά πλειοψηφία) απέφυγε στη ζυγαριά της δικαιοσύνης να λάβει αυτεπαγγέλτως υπόψη τους νόμους που εξυπηρετούσαν μεροληπτικά τις ιδιωτικές τράπεζες και τα υπέρογκα ποσά μέχρι τη διάσκεψή της, που δημιουργούσαν περιορισμό των ατομικών συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων στις αποδοχές τους και στα κοινωνικοασφαλιστικά τους δικαιώματα και την κατάρρευση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στην Ελληνική Δημοκρατία και έτσι είδε μεροληπτικά την αρχή της αναλογικότητας και της ισότητας.

   Οι Αντεισαγγελείς Εφετών Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος υπονομεύτηκαν ποικιλοτρόπως για να μη διερευνήσουν σοβαρές υποθέσεις οικονομικού εγκλήματος και με αγανάκτηση είχαν δηλώσει ότι δεν ανέχονται να είναι Εισαγγελείς καθ' υπόδειξη και καθ' υπαγόρευση. Σημειωτέον Εισαγγελέας ΑΠ και Πρόεδρος ΑΠ που διορίστηκαν από την Εκτελεστική Εξουσία επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και δύο αρεοπαγίτες είχαν ψηφίσει στο 11 μελές ΑΔΣ να απομακρυνθούν από τη θέση τους οι Αντεισαγγελείς Εφετών Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος στην Αθήνα. Προφανώς είχαν σκοπό να βάλουν άλλους υποτακτικούς για να ερευνούν μεν αλλά να θέτουν στο Αρχείο τις υποθέσεις υποκριτικά εν ονόματι της Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης στην Ελλάδα.

Η υπόθεση Λίστας Λαγκάρντ ή κατά το ορθότερο Κατάλογος πληροφοριών για άτομα ύποπτα για φοροδιαφυγή του Γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών χρησιμοποιήθηκε για να συγκαλυφθούν φοροδιαφυγές προσώπων προσκείμενα προς τους διαχειριστές της Εκτελεστικής Εξουσίας και να απαλλαγούν, τη στιγμή που το σύνολο των Πολιτών εξαθλιώνεται με τη ληστρική φορολόγηση και την μείωση των εισοδημάτων.

     Στην υπόθεση σκανδάλου Βατοπεδίου τον Οκτώβριο του 2008, δύο Αντεισαγγελείς Εφετών Αθηνών αναγκάσθηκαν να παραιτηθούν μετά το πόρισμά τους ότι υπήρχαν ενδείξεις σε βάρος υφυπουργών ΝΔ και ο Εισαγγελέας του ΑΠ παρεμπόδισε την αμελλητί διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος

Αλλά και οι βουλευτές της ΙΒ Βουλής στη Β Τακτική Συνοδό της (10/2008-4/9/2009) παρά την ενεργοποίηση της Συνταγματικής Εισαγγελικής Συλλογικής Αρμοδιότητάς να διώξει η Βουλή έγκαιρα υπουργούς της ΝΔ για τα κακουργήματα της απιστίας στο σκάνδαλο Βατοπεδίου (υπογραφής υπουργικών αποφάσεων ανταλλαγής λίμνης Βιστωνίδας κλπ με υπερτιμολόγηση έναντι ακίνητων του Ελληνικής Δημοκρατίας υποτιμημένα και κάτω από τη τότε αντικειμενική τους τιμή), δεν άσκησαν τη Συνταγματική Συλλογική Εισαγγελική τους Αρμοδιότητα κατά υπουργών της ΝΔ και έγιναν υπαίτιοι απαλλαγής των υπουργών για κακουργήματα, προτιμώντας να πάνε διακοπές από 9-5-2009 (δημιουργήθηκαν τμήματα διακοπών της Βουλής από κυβέρνηση Καραμανλή της ΝΔ ). Δεν έχει υπάρξει τέτοιο προηγούμενο στη Δημοκρατία από 9/5 (2009) οι Βουλευτές να είναι σε διακοπές. Κουράστηκαν να υπηρετούν ως Ολομέλεια τη Δημοκρατία.. Δηλαδή διαπράττονταν εγκλήματα κατάχρησης εξουσίας για να συγκαλυφθούν άλλα οικονομικά εγκλήματα απιστίας της Εκτελεστικής Εξουσίας.

     Παρά την οικονομική κρίση του Ελληνικού Κράτους και των Πολιτών τόσο τα κατεστημένα αρχηγικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καθώς και της Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ κλπ, ευνόησαν την ύπαρξη εκατομμυρίων αλλοδαπών στην Ελλάδα και έφτασαν σε σημείο να μιλάνε και για παροχή επιδόματος στους αλλοδαπούς τη στιγμή που οι Έλληνες απλοί Πολίτες δεν έχουν χρήματα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική ασφάλιση και πληρωμή δυσβάσταχτων φόρων. Το σχέδιο διατήρησης εκατομμυρίων των αλλοδαπών στην Ελλάδα από τα παραπάνω αρχηγικά κόμματα αποδεικνύει και την υπονόμευση της Ελληνικής Δημοκρατίας έσωθεν από τους δομημένους Διαχειριστές της Εξουσίας.

   Σήμερα τα κόμματα ΠΑΣΟΚ ΝΔ και της αριστεράς ΔΗΜΑΡ ευρίσκονται σε στενή συνεργασία παρατεταμένης οικονομικής υποδούλωσης της Ελληνικής Δημοκρατίας με τα γνωστά ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Το ισχύον εκλογικό σύστημα δημιούργημα καθηγητή Νομικής Σχολής και Υπουργού, της ΝΔ και βουλευτών της που δίνει bonus 50 βουλευτικές έδρες στο πρώτο κόμμα, όπως τελικά έδωσε στο ίδιο τον Ιούνιο του 2012, αναδεικνύει με θράσος την αλλοίωση της λαϊκής κυριαρχίας ως θεμελιώδους θεσμού του δημοκρατίας και το άθλιο τρόπο σκέψης των δραστών της σε βάρος της Δημοκρατίας.

   Η συνεχής παραγωγή Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) από τις κυβερνήσεις και η υφαρπαγή της νομοθετικής αρμοδιότητας της Βουλής από την Κυβέρνηση καταφανώς αποτελεί στρέβλωση της Δημοκρατίας και κρίση αυτής.

   Στο 2ο Μνημόνιο Ν 4046/14-2-2012 ψηφίστηκαν και συμπεριλήφθηκαν σ' αυτό οι δύο επιστολές πρόθεσης (οικονομικής και εθνικής υποδούλωσης) προς ΕΕ ΕΚΤ και ΔΝΤ όπου αναγνωρίζεται ρητά ότι οι υπόδουλες οικονομικές πολιτικές του Μνημονίου έχουν ληφθεί στο πλαίσιο της δέσμευσης της Ελλάδος στο κοινό νόμισμα, στο Ευρώ. Στο πλαίσιο υποστήριξης του Ευρώ οι Κυβερνήσεις και η Βουλή έσυραν την Ελληνική Δημοκρατία στην οικονομική υποδούλωση με αυξημένο δημόσιο χρέος και τοκογλυφική εξυπηρέτηση. Η υποταγή της Ελλάδος σε ξένο νόμισμα το Ευρώ πρωτίστως εξυπηρέτησης γερμανικών συμφερόντων και επέκτασής των στην περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέτεινε την οικονομική υποδούλωση της Ελληνικής Δημοκρατίας και των πολιτών της. Είναι χαρακτηριστική η φράση του 10ου Πρωθυπουργού του Καναδά επί 28 χρόνια Μακένζι Κίνγκ (πρωθυπουργός 1921-1948 ) «Άπαξ ένα έθνος εκχωρήσει τον έλεγχο του νομίσματος και της πίστωσης, δεν έχει σημασία ποιος θεσπίζει τους νόμους του κράτους. Η τοκογλυφία, άπαξ και επικρατήσει, θα συντρίψει οποιοδήποτε έθνος. Μέχρι να επανέλθει ο έλεγχος της έκδοσης χαρτονομίσματος και της πίστωσης στην κυβέρνηση και αναγνωρισθεί ως η πιο περίοπη και ιερή ευθύνη, όλες οι συζητήσεις για εθνική κυριαρχία του Κοινοβουλίου και της δημοκρατίας είναι ανώφελες και μάταιες».

     Είναι γεγονός ότι οι νόμοι -Μνημόνια και οι μνημονικές δανειακές συμβάσεις είναι ένα ευρύτερο διεθνές σχέδιο οικονομικής υποδούλωσης Ελλήνων Πολιτών ως εθνική οντότητα και εξόντωσής της με σύγχρονες τεχνικές γενοκτονίας του Ελληνισμού και της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι γεγονός ότι τα κατεστημένα κόμματα και οι αρχηγοί τους δημιούργησαν αυτή τη κρίση εξόντωσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πολλές φορές διαπιστώθηκε ότι τα κόμματα εξουσίας άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα εφάρμοζαν στην εξουσία (εκτελεστική και νομοθετική). Η συστηματική χρήση του ψεύδους και η εξαπάτηση των εκλογέων από αρχηγούς κομμάτων επικυρώνει την κρίση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά η τυπική πλειοψηφία των εκλογέων πολιτών που προσήλθαν στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ψήφισαν πρόσωπα και αρχηγούς κομμάτων που προχώρησαν τη δομημένη -οργανωμένη οικονομική υποτέλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας και την οικονομική δολοφονία των ίδιων και των συμπολιτών τους. Η τυπική πλειοψηφία των εγκύρων ψήφων ενίσχυσε τους οικονομικούς δολοφόνους του συνόλου των Ελλήνων, με βουλευτική ασυλία, αλαζονεία και οικονομική ευρωστία.

       Αντίθετα τα αντιπολιτευόμενα αντιμνημονιακά κόμματα δεν μπόρεσαν συλλογικά να έχουν σύμπραξη σε ενωτική κοινή γραμμή πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 για να αντιμετωπίσουν την οικονομική δολοφονία και υποδούλωση της Ελληνικής Δημοκρατίας

Από τα καταστατικά των κομμάτων προκύπτει ότι ο αρχηγός του κόμματος μπορεί να διαγράφει οιονδήποτε ενώ τα μέλη του κόμματος να μην μπορούν να διαγράψουν τον αρχηγό και τους συν αυτώ όταν ο αρχηγός παραβιάζει καταστατικά και προεκλογικές δεσμεύσεις. Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει κρίση της Δημοκρατίας και εντός των κομμάτων που υποτίθεται ότι θέλουν να υπηρετήσουν τη Δημοκρατία.

. Μόνο ο μηχανισμός άμεσης δημοκρατίας εντός των κομμάτων μπορεί να δώσει τέλος στα καπετανάτα, την υπεροψία και αλαζονεία του κάθε αρχηγού εντός κόμματος και τον άμεσο εξωστρακισμό του   σε περίπτωση παράβασης δημοκρατικού κανονισμού του κόμματος και των προεκλογικών ψευδολογιών, για να πάψουν τα κόμματα να είναι αρχηγικά και να εγκλωβίζουν τους πολίτες- μέλη τους.

     Η κρίση της Δημοκρατίας θα συνεχιστεί. Οι θεσμοί δεν έχουν αποδώσει. Η απορρόφηση των περιουσιών των Ελλήνων Πολιτών εξ αιτίας των ιδιωτικών και φορολογικών χρεών τους θα συνεχιστεί με αποτέλεσμα οι Έλληνες να καταστούν πτωχευμένοι πολίτες. Μεγάλο μέρος Πολιτών δεν θα μπορέσει να ασκεί το θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα που ορίζει το άρθρο 5 του Συντάγματος, δηλαδή οι Πολίτες δεν θα έχουν ευχέρεια να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να συμμετέχουν στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας δηλαδή ως Πολίτες θα χάσουν στην ουσία τα δημοκρατικά τους δικαιώματα εξ αιτίας των επιλογών των κατεστημένων κομμάτων και αρχηγών τους και πολιτών που προσέτρεξαν να ψηφίσουν τους οικονομικούς δολοφόνους και τους διατηρούν στην τυραννική εξουσία.

Συμπέρασμα: Η κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί εύκολα. Ο Σφετερισμός της Ελληνικής Δημοκρατίας από τα κατεστημένα κόμματα της διαπλοκής και διαφθοράς έχει δομές. Η τυπική πλειοψηφία των εκλογέων που τα ψήφισε και που αποτελεί μειοψηφία του Ελληνικής Πληθυσμιακής Οντότητας, διακρίνεται για τον συντηρητισμό του και την διολίσθησή του να πιστεύει άκριτα ότι του λένε τα κατεστημένα κόμματα και οι αρχηγοί τους, που δημιούργησαν τη κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αρέσκεται στο σαλόνι του στη ψευδαίσθηση ότι είναι κοντά στον αρχηγό και τον μηχανισμό του κατεστημένου κόμματος που κυβερνά. Πιστεύει ότι τα κατεστημένα κόμματα και οι αρχηγοί τους εργάζονται για να τον σώσουν και σώζεται και ο ίδιος, ώσπου να έρθει κατάμουτρα με τη σκληρή πραγματικότητα που έρχεται.

   Το βάρος της αντιμετώπισης της κρίσης της Δημοκρατίας και της αποφυγής της τελικής οικονομικής υποδούλωσης της Ελληνικής Δημοκρατίας πέφτει στην μειοψηφία των εκλογέων Ελλήνων Πολιτών, που αντιλαμβάνονται τη σημασία των πολιτικών λόγων του Θουκιδίδη, του Αριστοτέλη, του Πρωθυπουργού του Καναδά Μακένζι Κινγκ κλπ.   Οφείλουν να ενωθούν πέρα από τα κομματικά καπετανάτα και τους κλασσικούς ελληνικούς εγωισμούς και διχασμούς Οφείλουν να πείσουν και ένα μέρος της μέχρι σήμερα τυπικής πλειοψηφίας των εκλογέων να αντιληφθούν το λάθος τους και να προσελκύσουν ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών που απείχαν από τις εκλογές. Μόνο τότε σύσσωμα μπορεί να προστατευθεί η Ελληνική Δημοκρατία και να εξοστρακισθούν οι δομημένοι-κατεστημένοι πολιτικοί απατεώνες και τα κόμματα μαντριά τους που παρήγαν πολιτική κόπρο, νομικό χάος, κοινωνικό χάος, οικονομικό χάος και υποτέλεια.

Η οργή του λαού μπορεί να γίνει φωνή Θεού.

Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας