Η ανάλυση των δεδομένων αυτών έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος Pantheon, που λειτουργεί με την ευθύνη του Media Lab του ΜΙΤ. Το ενδιαφέρον είναι ότι στον κατάλογο κυριαρχούν οι Έλληνες, με έξι από αυτούς να βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα.

Στη δεύτερη θέση του καταλόγου βρίσκεται ο Πλάτων και στην τρίτη ο Χριστός. Σύμφωνα με το ΜΙΤ, κάποιος θεωρείται διάσημος αν υπάρχει σελίδα της Wikipedia με το όνομά του σε περισσότερες από 25 γλώσσες.

Και ιδού η πρώτη δεκάδα.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Έδωσε το όνομά του στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στην πιο γνωστή πλατεία της. Ο Αριστοτέλης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και πολυεπιστήμονας, μαθητής του Πλάτωνα και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αποτέλεσε σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου, ενώ η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Υπήρξε φυσιοδίφης, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Γνωρίζετε σίγουρα το μύθο του σπηλαίου, έτσι; Ο εμπνευστής του, ο Πλάτωνας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο. Άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι τις ημέρες μας.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Απλώς δεν θα μπορούσε να μην είναι ανάμεσα στις πιο διάσημες προσωπικότητες της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς ήταν το πρόσωπο του οποίου η διδασκαλία αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία της χριστιανικής θρησκείας. Οι ακόλουθοί του τον προσδιόρισαν ως τον αναμενόμενο Μεσσία, που σημαίνει «χρισμένος». Πίστευαν πως ήταν ο σωτήρας, ο εκλεκτός απεσταλμένος του Θεού, που θα ελευθέρωνε το έθνος του Ισραήλ από τους εχθρούς του και θα αποτελούσε ευλογία για όλα τα έθνη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Διάσημος για το κώνειο που ήπιε, για τους πολέμιούς του και για την φράση «ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα». Ο Σωκράτης ήταν Αθηναίος φιλόσοφος, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της δυτικής φιλοσοφίας. Φαίνεται να είχε αρκετές ομοιότητες με τον Ιησού Χριστό, όπως το ότι δεν άφησε συγγράμματα, είχε μαθητές, οι όποιοι έγραψαν στη συνέχεια γι’ αυτόν, και δίδασκε στη φύση.

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Έχει εμπνεύσει κατά καιρούς πολλούς καλλιτέχνες και συγγραφείς, αλλά και τη λαϊκή παράδοση. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Γ’ τον Μακεδόνα, που είναι γνωστός ως Μέγας Αλέξανδρος. Ήταν βασιλιάς των Μακεδόνων, ηγεμόνας της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, διάδοχος των Φαραώ της Αιγύπτου και κύριος της Ασίας και της βορειοδυτικής Ινδίας. Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας το 356 π.Χ. και πέθανε στην Βαβυλώνα το 323 π.Χ. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες στρατηγούς, αφού σε ηλικία σχεδόν 33 χρονών κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (4ος αιώνας π.Χ.). Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου.

ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ

Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου, ο Μυστικός Δείπνος και το Χαμόγελο της Τζοκόντα είναι από τα πιο διάσημα έργα στην ιστορία της τέχνης. Το ίδιο και ο δημιουργός τους, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Γεννήθηκε το 1452 και πέθανε το 1519, έζησε δηλαδή κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας. Θεωρείται αρχετυπική μορφή του Αναγεννησιακού ουμανιστή και του Αναγεννησιακού καλλιτέχνη, αλλά και μια ιδιοφυής προσωπικότητα.

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

Η ανατολική σοφία αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας φιλοσοφικής σκέψης και ο Κομφούκιος υπήρξε γνήσιος εκπρόσωπός της. Έχει μείνει στην ιστορία ως ο Κινέζος διανοητής και κοινωνικός φιλόσοφος, οι διδασκαλίες του οποίου επηρέασαν βαθιά τη ζωή και τη σκέψη της ανατολικής Ασίας. Η φιλοσοφική του προσέγγιση έθεσε τα θεμέλια πολλών μεταγενέστερων κινεζικών απόψεων για την εκπαίδευση και τη συμπεριφορά του ιδανικού άνδρα, για το πώς ένα τέτοιο άτομο θα πρέπει να ζει τη ζωή του και να αλληλεπιδρά με τους άλλους και για τα σχήματα της κοινωνίας και της διακυβέρνησης στα οποία θα πρέπει να συμμετέχει.

ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ

Έχετε διαβάσει για αυτόν στον Αστερίξ, τον έχετε δει να ενσαρκώνεται σε ταινίες, ενώ η δολοφονία του είναι μία από αυτές που άλλαξαν την ιστορία. Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ ήταν η σημαντικότερη προσωπικότητα της ρωμαϊκής ιστορίας, στρατηγός και πολιτικός -ή για την ακρίβεια δικτάτορας. Άλλαξε την μορφή του πολιτεύματος της Ρώμης, ενώ με τις κατακτήσεις του έβαλε τις βάσεις της εξέλιξης του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

ΟΜΗΡΟΣ

Τον γνωρίσαμε στο σχολείο με τα έργα του, Οδύσσεια και Ιλιάδα. Φυσικά μιλάμε για τον Όμηρο, ο οποίος φέρεται ως ο συγγραφέας αυτών των έργων, που είναι από τα πρώτα κείμενα της ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως ομηρικά έπη. Για τη ζωή του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες και αυτές αντιφατικές, ενώ αμφισβητήθηκε ακόμη και η ύπαρξή του. Με κριτήρια τα χαρακτηριστικά των έργων, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι γράφτηκαν τον 8ο αιώνα π.Χ.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Ακόμη και αν τα μαθηματικά δεν είναι το φόρτε σας, το Πυθαγόρειο θεώρημα, σίγουρα είναι από αυτά που θυμάστε. Ο εμπνευστής του, ο Πυθαγόρας, υπήρξε σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και θεωρητικός της μουσικής. Ήταν ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών, δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων, που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις, και ήταν ιδρυτής ενός μυητικού φιλοσοφικού κινήματος που λέγεται Πυθαγορισμός.

Με το ερώτημα αυτό άνοιξε την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 4 Απριλίου 2016 στο κατάμεστο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, ο Πρόεδρος του Hellenic American University, Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος. Και συνέχισε να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το ερώτημα επανέρχεται: «Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι το μαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης. Επίσης, η Ελλάδα αποτελεί τον προβληματικό διάδρομο μεταναστών και προσφύγων. Είναι η χώρα όπου ο Διαφωτισμός θεωρείται ακόμη άγος και η «ιδιοπροσωπία» του λαού της ως «περιούσιου» λαού τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους και την Δύση. Από τα πρώτα επαναστατικά Συντάγματα μέχρι σήμερα το θεσμικό εποικοδόμημα απαντά: «Ναι, η Ελλάδα ανήκει στην Δύση». Τα χαρακτηριστικά όμως του σύγχρονου υπερσυγκεντρωτικού κράτους σε συνδυασμό με αδύναμους πολίτες δημιουργούν φαύλο κύκλο, με αδυναμία εξόδου από την κρίση και αδυναμία οργανικής ένταξης στην Δύση. Πρέπει ο πολίτης να γίνει «επιχειρών», δηλαδή δυναμικό κύτταρο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, ώστε η κοινωνία των πολιτών να είναι παρούσα και να συμβάλλει στην αποσυγκέντρωση του αυταρχικού κράτους».

Στις εισαγωγικές του παρατηρήσεις ο γνωστός δημοσιογράφος Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, Εκτελεστικός Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων που συνδιοργανώνει την εκδήλωση, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι μετά την Επανάσταση του 1821 και καθ’ όλην βέβαια την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η Ελλάδα ήταν αποκομμένη από τις συνθήκες που οδήγησαν την Ευρώπη στην Βιομηχανική Επανάσταση και στην ανάπτυξη παραγωγικών δομών ικανών να οδηγήσουν στην δημιουργία μαζικού πλούτου. «Δυστυχώς», είπε ο ομιλητής, «αυτή η απομόνωση οδήγησε στην δημιουργία ενός φαυλοκρατικού συστήματος στην χώρα και στην εμπέδωση μιας γραφειοκρατίας η οποία ακόμα και σήμερα, παρά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εμποδίζει κάθε εκσυγχρονισμό».

Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας και αρθρογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή». Στην εισήγησή του ο ομιλητής αναρωτήθηκε «Αν πάψει να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση ή αν βγουν οι Άγγλοι από την ΕΕ, η Αγγλία θα πάψει να είναι ευρωπαϊκή χώρα»; «Όχι», απάντησε. «Όμως, αν η Ελλάδα, ο μη γένοιτο, αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα βαλκανοποιηθεί την στιγμή που όλες οι άλλες χώρες των Βαλκανίων έχουν ζητήσει και περιμένουν να ενταχθούν στην ΕΕ». Στην συνέχεια ο κ. Θεοδωρόπουλος μίλησε ακόμη για τα δύο «τραύματα» του συλλογικού μας ασυνειδήτου που έχουν πυροδοτήσει τα δύο σύνδρομα που μας ταλαιπωρούν. «Το ένα είναι ο Παρθενώνας, η σχέση μας με το αρχαίο μας παρελθόν. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να βγάλει ένα σημαντικό εύρημα για τη σχέση αυτή, ότι δεν έχουμε βγάλει ελληνιστές. Δεν είναι ότι είμαστε χαζοί, είναι γιατί η σχέση μας με την κλασική αρχαιότητα περνάει από το φίλτρο της λατρείας του θρησκευτικού σχήματος που επιβάλλει η ορθοδοξία. Αυτή η τυπολατρία είναι που μας έκανε να μην μπορούμε να λύσουμε το σύνδρομο της σχέσης μας με το παρελθόν». Το δεύτερο τραύμα «είναι η σχέση μας με την Δύση. Ούτε αυτό μπορέσαμε να το καλλιεργήσουμε. Δεν αποφασίσαμε ποτέ ως κοινότητα γιατί θέλουμε να είμαστε στην Ευρώπη».

Ο Θάνος Βερέμης, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, αναφέρθηκε στην κατακερματισμένη μετά την Επανάσταση του 1821 κοινωνία, όπου η μεγάλη μάζα του πληθυσμού απέβλεπε στη συνέχεια του οθωμανικού συστήματος, με άλλους φυσικά ηγέτες, ενώ ταυτόχρονα στη χώρα δραστηριοποιούνταν και μια μειοψηφία αστών που αντλούσαν ιδέες από τη Γαλλική Επανάσταση. «Το 70% των Ελλήνων ήταν «ανατολικόφρονες», με μόνο μια μειοψηφία εκσυγχρονιστών δυτικόφρονων, θιασωτών των δυτικών συστημάτων». Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το παράδοξο ο λαός να κοιτάει στην Ανατολή και η ηγεσία του στη Δύση.

Τέλος, ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης, αναφέρθηκε στην ιστορικότητα του ερωτήματος το οποίο χαρακτήρισε συνάμα και παραπλανητικό. «Το ερώτημα υπάρχει γιατί κάποτε αρθρώθηκε η κατηγορηματική κατάφαση ότι όντως η χώρα είναι δυτική. Η κατάφαση αυτή ήταν απάντηση σε δύο αρνήσεις. Η μία πολιτική που προέκυψε κυρίως με την μορφή του Εμφύλιου πολέμου και η άλλη ιδεολογική. Είναι η άρνηση που συνδέει την κακοδαιμονία της χώρας και της κοινωνίας με αυτά που θεωρεί ως ‘κακά’ του Διαφωτισμού, και δεν είναι τίποτε άλλο παρά δήλωση αβυσσαλέας άγνοιας». Ο κύριος Κιτρομηλίδης τόνισε ότι «Μέσα μου δεν έχω καμία αμφιβολία για το πού βρίσκεται και ανήκει η Ελλάδα. Η χώρα αυτή είναι η αρχή της Ευρώπης και η γλώσσα που μιλά είναι η πρώτη ευρωπαϊκή γλώσσα».

Κλείνοντας την εκδήλωση και απαντώντας στις ερωτήσεις του κοινού, οι συμμετέχοντες στο πάνελ συμφώνησαν στις ευθύνες των λεγόμενων ευρωπαϊκών δυνάμεων του πολιτικού μας τόξου, που δεν φρόντισαν να διαπαιδαγωγηθούν οι ίδιες και να διαπαιδαγωγήσουν την κοινωνία, ώστε να αντιληφθεί για ποιον λόγο να είμαστε μέλη αυτής της Ευρώπης. Η πολιτική τάξη της χώρας δεν έλεγε την αλήθεια και δεν διαπαιδαγωγούσε σωστά την κοινή γνώμη. Αντίστοιχες ευθύνες φέρουν και οι πνευματικές ελίτ. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε τι συμβαίνει και θα αναλάβουμε τις ευθύνες για έξοδο από την κρίση.

Στην εσπερίδα της 4^ης Απριλίου παρέστησαν εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής, του επιχειρηματικού και δημοσιογραφικού κόσμου αλλά και προσωπικότητες της διανόησης. Παρόντες μεταξύ άλλων οι: κ. Παναγιώτης Πικραμμένος, τ. Πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, βουλευτής, Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, που παρέστη ως εκπρόσωπος του προέδρου του κόμματος, κ.Γιώργος Κουμουτσάκος, βουλευτής, Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Γιώργος Μαυρωτάς, βουλευτής, κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος, τ. Υπουργός Πολιτισμού κι Επιστημών, κ. Νίκος Καραγεωργίου, Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών Επωνύμων Προϊόντων, κ. Δημήτρης Νόλλας, συγγραφέας, κ. Φάνης Ζουρόπουλος Διοικητικός Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, κα. Αικατερίνη Κυριακοπούλου, επιχειρηματίας και κ. Άγγελος Τσακλάγκανος, Ομότιμος Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Περισσότερες πληροφορίες για την εσπερίδα, αλλά και τις προηγούμενες εκδηλώσεις της σειράς Διάλογος για την Ανάπτυξη, μίας πρωτοβουλίας τουHellenic American University για δημόσιο διάλογο, μπορείτε να βρείτε στην σελίδα http://dialog.haec.gr

Ο Θάνος Βερέμης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Αντιπρόεδρος Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)

Το θέμα: Από την εποχή της Επανάστασης του 1821 και των πρώτων Συνταγμάτων, οι Ελληνες έθεσαν ως στοιχείο του αυτοπροσδιορισμού την πολιτιστική καταγωγή τους από την Αρχαία Ελλάδα -που αποτελεί και βάση του δυτικού πολιτισμού- και τη σχέση τους με τη Δύση.

Οι Αρχαίοι Ελληνες Σοφιστές, χαρακτηρίστηκαν ως οι Διαφωτιστές της Αρχαιότητας, από νεότερους ιστορικούς. Τον όρο επινόησε πρώτος ο Γερμανός φιλόσοφος Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ (1770-1831)

Ολα σχεδόν τα προεπαναστατικά Συντάγματα και οι μετεπαναστατικοί θεσμοί είχαν προσανατολισμό στα διδάγματα του Διαφωτισμού για την ελευθερία και το κεκτημένο της δημοκρατίας δυτικού τύπου, όπως διαμορφώθηκε με τη Γαλλική Επανάσταση.

Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών

Γεννιέται όμως το ερώτημα αν η ελληνική κοινωνία είναι μια δυτικού τύπου κοινωνία κι αν το ελληνικό κράτος λειτούργησε και λειτουργεί όπως τα γνωστά κράτη δυτικού τύπου. Το ερώτημα αυτό θέτει και η ίδια η Δύση για εμάς όχι μόνο με όρους οικονομικούς όρους (Grexit), αλλά και με πολιτιστικούς (Samuel P. Huntington, The clash of civilizations and the remaking of world order, 1996).

Ο Διαφωτισμός παρατηρήθηκε αρχικά στη Γαλλία και αργότερα στις χώρες της Ευρώπης αλλά και έξω απ’ αυτή και προετοίμαστε το έδαφος για τη Γαλλική Επανάσταση το 1789

Πολλοί ευρωσκεπτικιστές και αντιδυτικοί επικαλούνται την ιδιοπροσωπία των Ελλήνων, ενός φαντασιακά εκλεκτού λαού, για να δικαιολογήσουν την καθυστέρηση ή την οπισθοδρόμηση που διακρίνεται στην Ελλάδα στην προ της Επανάστασης του 1821 εποχή, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας και δημοσιογράφος στην εφημερίδα Η Καθημερινή

Ανήκει, λοιπόν, η Ελλάδα στη Δύση; Και τι θα πει Δύση; Ευρώπη, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ευρωατλαντική Συμμαχία, κοινωνία πολιτών, ελευθερία και σεβασμός στην ανθρώπινη αξία;

Ο Ρήγας Βελενστινλής, με τον Θούριο, εκφράζει τις βασικές αρχές του Ελληνικού Διαφωτισμού, που θα οδηγήσει στην Επανάσταση του 1821

http://www.iefimerida.gr/news/259094/anikei-i-ellada-sti-dysi-syzitisi-me-ton-kathigiti-toy-panepistimioy-athinon-thano

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος, Πρόεδρος του Hellenic American University. Εισαγωγικές παρατηρήσεις θα κάνει ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, Εκτελεστικός Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Ενωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, που συνδιοργανώνει την εκδήλωση με το Hellenic American College / Hellenic American University και την Ελληνοαμερικανική Ενωση.

Το Hellenic American University σε συνεργασία με το Hellenic American College διοργανώνει από τις 23 έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2016 στην Ελλάδα το Διεθνές Συνέδριο «Europe in Discourse: Identity, Diversity, Borders». Η εσπερίδα της 4ης Απριλίου, καθώς και οι υπόλοιπες της σειράς, εντάσσονται στις προσυνεδριακές εκδηλώσεις.

Η συζήτηση
«Ανήκει η Ελλάδα στη Δύση;», μιλάει ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάνος Βερέμης
Θέατρο Ελληνοαμερικανικής Ενωσης: Μασσαλίας 22, Κολωνάκι, τηλ. 210 3680900
Ημέρα: Δευτέρα 4 Απριλίου
Ωρα: 18.00
Είσοδος ελεύθερη. Περιορισμένος αριθμός θέσεων
Πληροφορίες: http://dialog.haec.gr/ 

ΚΙΑΡΑ ΣΟΥΓΚΑΝΙΔΟΥ

Πηγή : iefimerida.gr

Σε καζάνια που βράζουν έχουν μετατραπεί πλέον τόσο η Ειδομένη όσο και ο Πειραιάς, καθώς στους ανοργάνωτους αυτοσχέδιους καταυλισμούς συρρέουν όλο και περισσότεροι πρόσφυγες. Το βράδυ της Πέμπτης σημειώθηκαν άγριες συμπλοκές μεταξύ νεαρών στο λιμάνι, ενώ όπως μεταδίδει η Daily Mail, στην Ειδομένη πρόσφυγες «συνέλαβαν» παιδόφιλο που επιτέθηκε σε 7χρονο παιδί και τον λίντσαραν.

Οι ίδιοι οι πρόσφυγες είναι πολύ ταραγμένοι με την κατάσταση και όπως δηλώνουν σε ΜΜΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις φοβούνται για τις γυναίκες και τα παιδιά τους.

Σύμφωνα με την βρετανική Daily Mail, που επικαλείται μαρτυρία φωτογράφου, στην Ειδομένη χθες οι πρόσφυγες «πήραν τον νόμο στα χέρια τους» και λίντσαραν έναν άντρα από το Πακιστάν που κατηγορείται ότι βίασε επτάχρονη στον προσφυγικό καταυλισμό. Στις εικόνες που κυκλοφόρησαν φαίνεται μία ομάδα ανδρών να ξυλοκοπά και να μεταφέρει στους άνδρες της ελληνικής αστυνομίας άνδρα. Σύμφωνα με τον φωτογράφο που βρέθηκε στο σημείο, οι πρόσφυγες κλωτσούσαν και χτυπούσαν με γροθιές τον κατηγορούμενο, ενώ ένας εξ αυτών προσπάθησε να τον χτυπήσει με την ζώνη του στο κεφάλι.

Πηγή : protothema.gr

Με αυτά τα λόγια άνοιξε την τρίτη εκδήλωση της σειράς «Ιδεολογία, Εκπαίδευση, Ανταγωνιστικότητα και ΜΜΕ», που πραγματοποιεί το Hellenic American University, ο Πρόεδρός του, κ. Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 15 Μαρτίου 2016 από το Hellenic American College / Hellenic American University σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Ελληνικό Τμήμα της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων.

Στη συνέχεια, με συντονιστή τον κ. Αθανάσιο Παπανδρόπουλο,  τον λόγο πήρε ο κ. Άλκης Παναγιωτόπουλος, Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων (ΣΙΕΙΕ), ο οποίος αναφέρθηκε στις συνταγματικές πτυχές που διέπουν το καθεστώς της εκπαίδευσης στην χώρα μας και τόνισε ότι είναι απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές σε μία εποχή όπου η εκπαίδευση παίζει σπουδαίο οικονομικό ρόλο σε ένα νέο περιβάλλον που είναι αυτό της παγκοσμιοποιήσεως και της αναδείξεως των ψηφιακών τεχνολογιών ως συντελεστών ανάπτυξης. Είπε, επίσης, ο κ. Παναγιωτόπουλος ότι σήμερα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα επηρεάζεται από τις πελατειακές σχέσεις, γεγονός που το κρατάει δέσμιο παραγόντων που απαγορεύουν την ελεύθερη διαμόρφωσή του.

Ο κ. Κωστής Κοντογιάννης, Διευθυντής του 1^ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας, αναφέρθηκε στις μορφές λειτουργίας των πειραματικών σχολείων και είπε ότι ορισμένες πρωτοβουλίες δεν αναλαμβάνονται από τα μέλη της Σχολικής κοινότητας καθώς χρησιμοποιούνται ως άλλοθι οι ασφυκτικές πράγματι κρατικές ρυθμίσεις. Επέμεινε ο κ. Κοντογιάννης στην ανάγκη να διευρυνθεί ο θεσμός των πρότυπων πειραματικών Γυμνασίων και υπογράμμισε διεξοδικά τα γενικότερα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη που μπορούν να προκύψουν από το γεγονός αυτό.

Ο ιστορικός και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θάνος Βερέμης, υπογράμμισε την ανάγκη της αξιολόγησης των καθηγητών και τόνισε ότι ο θεσμός αυτός ισχύει σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα εντός και εκτός Ευρώπης. Επεσήμανε επίσης ο καθηγητής ότι οι αξιολογήσεις επιβάλλονται ιδιαίτερα και σε εποχές που χαρακτηρίζονται από γρήγορες αλλαγές.

Η κυρία Ζωή Αποστολοπούλου, νομικός και μέλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Πρότυπων Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων του Πανεπιστημίου Αθηνών – Μαράσλειο ανέπτυξε τον προβληματισμό σχετικά με τον τελικό αποδέκτη του εκπαιδευτικού έργου. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ενώ έχουμε ενεργούς γονείς που ενδιαφέρονται να συνδράμουν στην καλή διοικητική λειτουργία της σχολικής μονάδας, οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι ελαττώνονται ανάλογα και με τον κρατικό προϋπολογισμό και οι δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες παραμένουν αμείωτες. Την ίδια ώρα, η διεύθυνση του σχολείου είναι επιφορτισμένη όχι μόνο με την διεύθυνση του εκπαιδευτικού έργου, που από μόνο του είναι υπέρ αρκετό, αλλά και με τα καθήκοντα ενός εκτελεστικού διαχειριστή τύπου manager.

Στην διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε τις ομιλίες ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεόδωρος Φορτσάκης αναφέρθηκε στην ανάγκη μιας βαθιάς εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης προς την κατεύθυνση της αυτονομίας των σχολείων. Υπογράμμισε όμως ότι η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με προσεκτικά βήματα γιατί μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί η επιτυχία της.

Κλείνοντας την εκδήλωση ο πρόεδρος του Hellenic American University κ. Λεωνίδας Φοίβος Κόσκος έδωσε έμφαση στα εγκλήματα πνευματικής «γενοκτονίας» που διαπράχθηκαν επί τόσα χρόνια εν όνοματι της Παιδείας. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά  «Ας αποδώσουμε στο σχολείο αυτό που του έλειπε : Ελευθερία. Αν όχι από αίσθημα ευθύνης προς αυτούς που έρχονται, τουλάχιστον από τύψεις γι’ αυτούς που καταστρέψαμε.».

 Στην εσπερίδα της 15^ης Μαρτίου παρέστησαν μεταξύ άλλων οι: κ. Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος, τ. Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Νίκος Καραγεωργίου, Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών Επωνύμων Προϊόντων, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, Βουλευτής, Υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρος Φορτσάκης, βουλευτής, Συντονιστής Μορφωτικών Υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας και τ. Πρύτανης ΕΚΠΑ.

 Κλείνοντας την εκδήλωση, ο κύριος Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος ανακοίνωσε ότι η επόμενη εσπερίδα στην σειρά «Ιδεολογία, Εκπαίδευση, Ανταγωνιστικότητα και ΜΜΕ», με τίτλο «Ανήκει η Ελλάδα στην Δύση;» θα πραγματοποιηθεί στις 4 Απριλίου 2016.

Περισσότερες πληροφορίες για τις εκδηλώσεις της σειράς και την πρωτοβουλία του Hellenic American University για δημόσιο διάλογο πάνω σε θέματα εκπαίδευσης και ανάπτυξης μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα http://dialog.haec.gr

To PSI κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία!  Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των ΣυριζαΑνελ σχετικά με την επίπτωση που είχε το PSI στα ταμεία.

Αλήθεια;

Στο site του Υπουργείου Οικονομικών/χρονολογικές σειρές Κεντρική Κυβέρνηση μπορεί κάποιος να βρει εύκολα τις κρατικές επιχορηγήσεις προς τα ταμεία (Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης – ΟΚΑ).

Επιχορήγηση στα ταμεία είναι η κρατική κάλυψη του gap του εκάστοτε ταμείου ανάμεσα στις εισφορές που εισπράττει και στις συντάξεις που δίνει. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε το gap ανάμεσα σε εισφορές και συντάξεις (στοιχεία για τους ΟΚΑ στο αντίστοιχο σημείο Χρονολογικές σειρές ΟΚΑ – ποσά σε δισ €)

Για να επιχορηγεί το κράτος τα ταμεία θα πρέπει να περισσεύουν χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, ή να τα δανείζεται. Αλλιώς επιχορήγηση δεν μπορεί να υφίσταται, τα ταμεία χρεοκοπούν και συντάξεις δεν καταβάλλονται.

Την περίοδο 2013-2015 το κράτος επιχορήγησε τα ασφαλιστικά ταμεία με το συνολικό ποσό των40,39 δισ €. Μόνο το 2013 η επιχορήγηση ήταν 15,74 δισ €

Κρατικές επιχορηγήσεις προς Ασφαλιστικά Ταμεία

«Ναι αλλά αυτήν την περίοδο έχει αυξηθεί πολύ η ανεργία και έχουν μειωθεί οι μισθοί άρα λογικά υπάρχουν αυτές οι επιχορηγήσεις» θα έλεγε κάποιος.

Η κατάσταση ήταν παρόμοια και όταν «λεφτά υπήρχαν» όπως επιβεβαιώνουν επισήμως τα στοιχεία του ΥΠΟΙΚ σελίδα 72. 2009 η κρατική επιχορήγηση προς τα ταμεία ήταν 19,65 δισ €, πολύ μεγαλύτερη της επιχορήγησης του 2013 παρόλο που οι άνεργοι αλλά και συνταξιούχοι τότε ήταν λιγότεροι.

Η ζημιά λόγω PSI

Το 2012 το κράτος κούρεψε τα ομόλογα που διακρατούνταν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Τα ταμεία υπέστησαν ζημιές 7,4 δις € (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ζημιές απο το PSI εδώ)

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ζημιά των ταμείων (που δήθεν πριν το PSI ήταν εύρωστα αλλά καταστράφηκαν μετά από αυτό) αντιστοιχεί σε λιγότερη από την μισή επιχορήγηση που έλαβαν από το κράτος τον επόμενο χρόνο για να μπορούν να δίνουν συντάξεις.

Αυτή είναι η καταστροφή για την οποία φωνασκούν οι γκαιμπελίσκοι;

Ξέχωρα από αυτό, το κράτος εξασφάλισε πόρους για να μπορεί να συνεχίσει να επιχορηγεί τα ταμεία.

Θα μπορούσε να συνεχίσει το κράτος να συνεχίσει να επιχορηγεί αν δεν γινόταν το PSI;

Ο ακόλουθος πίνακας δημοσιεύτηκε σε ανάλυση της Alpha Bank

Μόνο το 2014 οι υποχρεώσεις του κράτους σε χρεολύσια θα ανέρχονταν χωρίς το PSI σε 62,6 δισ € ή 125% των εσόδων του κρατικού προυπολογισμού.

Αν μετά τα παραπάνω εξακολουθείς να πιστεύεις ότι «το PSI κατέστρεψε τα ταμεία» τότε χρήζεις, αν δεν είσαι κομματικό στέλεχος, ιατρικής παρακολούθησης.

Η σημερινή Alpha Bank έχει πλούσια ιστορία πίσω της, άνοιξε δε σημαντικούς δρόμους στην ελληνική οικονομία τους οποίους το πολιτικό σύστημα ήταν ανίκανο να παρακολουθήσει…

Όλα άρχισαν το 1879 στην Καλαμάτα, με τον Ιωάννη Φ. Κωστόπουλο να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στον τραπεζικό τομέα. Η πρωτοβουλία του αυτή σε μία Ελλάδα που προσπαθούσε τότε να βρει τον δρόμο της στην Ευρώπη, έδωσε το 1918 σάρκα και οστά στην Τράπεζα Καλαμών, για να προκύψει το 1924 η Τράπεζα Ελληνικής Εμπορικής Πίστεως με έδρα πλέον την Αθήνα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η τράπεζα σταθεροποίησε την παρουσία της στην ελληνική τραπεζική αγορά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1947, μετονομάσθηκε σε Τράπεζα Εμπορικής Πίστεως, έχοντας πλέον ως βασικό της προσανατολισμό την ανάπτυξη ενός εθνικού δικτύου υποκαταστημάτων σε μία Ελλάδα που γνώριζε μεν ανάπτυξη αλλά με μύριες όσες στρεβλώσεις.

Στρεβλώσεις τις οποίες ο Γιάννης Κωστόπουλος γνώριζε πολύ καλά όταν το 1970 αναλάμβανε τα ηνία της αποκαλούμενης, από το 1972 και μετά, Τράπεζας Πίστεως. Διορατικός και ευφυής τραπεζίτης, με ευρεία μόρφωση, ο Γιάννης Κωστόπουλος γνώριζε ότι η είσοδος της χώρας μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια θα μεταμόρφωνε σίγουρα το τραπεζικό τοπίο, αλλά και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις μετασχηματισμού ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας.

Έτσι, από την αρχή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, η Τράπεζα Πίστεως υπήρξε πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς, γεγονός που δεν άρεσε ιδιαίτερα στον κρατικοδίαιτο τραπεζικό συνδικαλισμό –ο οποίος, προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970, επιχείρησε να διαλύσει την τράπεζα. Όμως, όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος, το νερό πάντα κυλά. Το ίδιο και οι εξελίξεις.

Έχοντας λοιπόν ενισχύσει την θέση και την συμμετοχή της στην ελληνική τραπεζική αγορά, το 1994, στο πλαίσιο του ήδη απελευθερωμένου ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η τράπεζα μετονομάζεται σε Alpha Τράπεζα Πίστεως και το 1999 εξαγοράζει το 51% των μετοχών της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας, πραγματοποιώντας έτσι την μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση που είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα.

Η συγχώνευση των δύο τραπεζικών ιδρυμάτων ολοκληρώθηκε έναν χρόνο μετά και η διευρυμένη τραπεζική οντότητα που προέκυψε ονομάσθηκε Alpha Bank.

Παράλληλα, στην διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Γιάννης Κωστόπουλος –σήμερα επίτιμος πρόεδρος του ΔΣ της τράπεζας– αναγνωρίζοντας τις ευκαιρίες που δημιουργούσε η πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση, προχωρούσε στην ίδρυση της Τράπεζας Βουκουρεστίου, που ήταν και το πρώτο βήμα της επέκτασης του ομίλου στην περιοχή.

Έτσι, το 2009 ο όμιλος είχε περί τα 600 καταστήματα σε έξι χώρες της ΝΑ Ευρώπης.

Δυστυχώς, όμως, σε μία χώρα όπου κανείς δεν λάμβανε υπ’ όψιν του τις αναλύσεις, διαπιστώσεις και συμβουλές του σπουδαίου Οικονομικού Δελτίου της τράπεζας, η χρηματοοικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 σε παγκόσμιο επίπεδο έμελλε να αποβεί μοιραία για την υπερχρεωμένη και αντιπαραγωγική Ελλάδα. Το 200,1 έτσι, η χώρα βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με την χρεοκοπία, που ακόμα σήμερα αποτελεί πιθανό σενάριο.

Στο πλαίσιο αυτής της πολύ δυσάρεστης συγκυρίας, το τραπεζικό σύστημα συμπαρασύρθηκε από την δίνη της κρίσης και υπήρξαν αρκετές φορές που το βίαιο τέλος φαινόταν αναπόδραστο. Τις δύσκολες εκείνες στιγμές, ο Γιάννης Κωστόπουλος ήρθε αντιμέτωπος με το φάσμα της σμίκρυνσης του δημιουργήματος έπειτα από περισσότερα από 100 χρόνια ανεξάρτητης πορείας. Αυτό δεν συνέβη.

Ο επικεφαλής τότε της Alpha Bank, ενεργώντας πάντα προσεκτικά, με μετρημένα και καλομελετημένα βήματα, επιτυγχάνοντας σημαντικές συνεργασίες, όπως με το Κατάρ, και έχοντας την στόφα που χαρακτηρίζει τους παραδοσιακούς, πραγματικούς τραπεζίτες, κατάφερε όχι μόνον να διασώσει το σκαρί αλλά και να το καταστήσει ισχυρότερο. Όταν έγινε η πρώτη ανακεφαλαιοποίηση, η Alpha Bank ήταν η μόνη τράπεζα με θετική καθαρή θέση, γεγονός που τής επέτρεψε να λάβει την μικρότερη κρατική βοήθεια και να ανακεφαλαιοποιηθεί με τρόπο που περιόρισε τις απώλειες για τους μετόχους της.

Ωστόσο, στην χώρα του υπαρκτού λαϊκισμού κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια και πώς θα είναι η επόμενη μέρα –γι αυτό και η χώρα αποτελεί πραγματική επενδυτική Σαχάρα. Ήλθαν έτσι οι κεφαλαιακοί έλεγχοι του περασμένου Ιουλίου, οι οποίοι κατάφεραν ισχυρό πλήγμα στο τραπεζικό μας σύστημα, αφού προηγουμένως ο άκρατος λαϊκισμός είχε αφαιρέσει από αυτό περί τα 400 δισεκατομμύρια ευρώ καταθέσεις. Τί μέλλει γενέσθαι, λοιπόν;

«Είμαστε εδώ, παραμένουμε στην Ελλάδα και συνεχίζουμε το έργο που άρχισε ο Ιωάννης Φ. Κωστόπουλος πριν από ενάμιση περίπου αιώνα με λογισμό και μ’ όνειρο». Με αυτή την φράση έκλεισε ο διευθύνων σύμβουλος της Alpha Bank κ. Δημήτρης Π. Μαντζούνης τον χαιρετισμό του κατά την εκδήλωση παρουσίασης του λευκώματος για την ιστορική διαδρομή της τράπεζας με τίτλο «Με λογισμό και μ’ όνειρο –Alpha Bank, 19^ος-21^ος αιώνας».

Ο κ. Δ.Π.Μαντζούνης αναφέρθηκε στους σημαντικότερους σταθμούς της ιστορικής διαδρομής της τράπεζας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις δεκαετίες 1970, 1980 και 1990 –«την εποχή του Γιάννη Κωστόπουλου», ο οποίος εισήγαγε βαθειές αλλαγές για την τράπεζα και σημαντικές καινοτομίες για την ελληνική αγορά. Ο τίτλος της έκδοσης είναι απόσπασμα από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Διονυσίου Σολωμού το οποίο είχε χρησιμοποιήσει ο Γιάννης Κωστόπουλος μιλώντας το 1987 στα εγκαίνια του κεντρικού κτιρίου της τράπεζας προκειμένου να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι της Alpha Bank την είχαν οδηγήσει στην πρωτοπορία των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Επίσης, ο κ. Δ.Π.Μαντζούνης αναφέρθηκε στην σημαντική πολιτιστική δραστηριότητα της τράπεζας, τόσον εντός όσο και εκτός των ελληνικών συνόρων, υπενθυμίζοντας ότι με χρηματοδότηση του Γιάννη Κωστόπουλου δημιουργήθηκαν δύο αίθουσες στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, όπου παρουσιάζεται αρχαία ελληνική τέχνη. Η τράπεζα διαθέτει επίσης και σημαντική Βιβλιοθήκη. Σήμερα, πρόεδρος του ΔΣ της Alpha Bank είναι ο καθηγητής κ. Βασίλης Ράπανος.

Το μεγαλύτερο έργο πολιτισμού στη νεότερη Ιστορία μας ήδη ολοκληρώνεται και τα βλέμματα όλων αρχίζουν να στρέφονται γεμάτα ερωτηματικά προς τον μελλοντικό διαχειριστή του: το ελληνικό κράτος με την κακοδαιμονία του

Δύσκολο να πιστέψεις, καθώς φτάνεις σε αυτό τον απέραντο χώρο που μοσχοβολάει από τις λεβάντες, σε χτυπάει ο φρέσκος θαλασσινός αέρας και αντικρίζεις απέραντες εκτάσεις μπλε και πράσινου, ότι αυτά τα έργα είναι έτοιμα. Στον ίδιο χρόνο όπου άλλα δημόσια κτίρια βρίσκονταν ακόμα στα μπετά, το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» απέδειξε ότι, όταν υπάρχει βούληση και ιδιωτική πρωτοβουλία, τα πάντα γίνονται.

Ανηφορίζοντας στον τεχνητό λόφο που εμπνεύστηκε ο σπουδαίος αρχιτέκτονας Ρέντζο Πιάνο για να  υπάρξει μια ανηφορική κλήση που ουσιαστικά θα σε απογειώνει προς τη θάλασσα, μπαίνουμε για πρώτη φορά στο εσωτερικό των δύο κτιρίων: μπορεί αυτή τη στιγμή να υπάρχουν μόνο εργάτες, αλλά εύκολα μπορείς να φανταστείς αυτό τον χώρο να σφύζει από ζωή, παιδιά να ζωγραφίζουν στο πάτωμα και να τρέχουν γύρω από την ελιά που στολίζει το αίθριο και κόσμο να διαβάζει στους απέραντους χώρους της βιβλιοθήκης. Με λίγα λόγια πολιτισμός και ευχάριστη προοπτική σε έναν τόπο όπου οι ειδήσεις είναι μόνο άσχημες. Σχεδόν ειρωνικά, ο χώρος υποδοχής στο νέο εντυπωσιακό κτίριο ονομάζεται «Αγορά» για να θυμίσει τις καταβολές μας με ένα έργο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τα υπόλοιπα επιβλητικά κτίρια της Ευρώπης. Ουσιαστικά η «Αγορά» είναι ο χώρος που αποκτά και τη μορφή του τόπου υποδοχής, καθώς συνδέει την Εθνική Βιβλιοθήκη με την Εθνική Οπερα (δηλαδή την Εθνική Λυρική Σκηνή).

Στη μία πλευρά βρίσκεται το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης που θυμίζει κατά πολύ αυτό της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, τουλάχιστον όσον αφορά στις τεράστιες τζαμαρίες που αναδεικνύουν επιβλητικά τα χιλιάδες βιβλία που θα παρατεθούν στις προθήκες της. Το κτίριο των 23.000 τ.μ. θα στεγάσει τις ανάγκες της βιβλιοθήκης αλλά και όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες της. Η διαφορά μεταξύ της παλαιότερης λειτουργίας της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο μικρό κτίριο της οδού Πανεπιστημίου και σε αυτό είναι τεράστια και είναι πραγματικά άθλος εκ μέρους του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου Σταύρου Ζουμπουλάκη και του νέου διοικητή Δημήτρη Πρωτοψάλτου, οι οποίοι κάνουν τα πάντα για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες της μεταφοράς, αλλά και της μετατροπής του απαρχαιωμένου, σχεδόν, οργανισμού της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε έναν νέο.

Για να μπορέσουν να γίνουν όλα αυτά ήδη μελετάται νέος νόμος που εξετάζει το ενδεχόμενο η Εθνική Βιβλιοθήκη να μπορεί να λειτουργεί και ως δανειστική. Αλλά είναι τέτοια η γραφειοκρατία που οι διαδικασίες που απαιτούνται φαντάζουν σχεδόν καφκικές: όχι μόνο πρέπει να συντονιστούν τα διαφορετικά υπουργεία όσον αφορά στη λειτουργία και τις προσλήψεις που θα γίνουν, αλλά επίσης οι υπεύθυνοι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια ώστε να εξασφαλιστεί ένας εύρυθμος τρόπος συντονισμού στο μέλλον. Ηδη τόνισαν ότι για να μπορέσουν να μεταφερθούν ξεσκονίστηκαν 68.500 βιβλία που δεν είχαν καθαριστεί εδώ και χρόνια! Αναμένεται όλα αυτά να μπουν σε κιβώτια ώστε να καταλήξουν από τη Βαλλιάνειο Βιβλιοθήκη στο νέο κτίριο, ενώ επιθυμία είναι, εφόσον βρεθούν τα κονδύλια, να αγοραστούν νέα βιβλία προκειμένου να εμπλουτιστεί η συλλογή. Σημειωτέον ότι η Βιβλιοθήκη αγοράζει βιβλία για πρώτη φορά ύστερα από είκοσι χρόνια! Κανείς δεν θέλει να σκεφτεί πώς θα γίνουν όλα αυτά και κατά πόσο θα μπορούσαν να υλοποιηθούν αν δεν υπήρχαν σε αυτά τα πόστα οι κατάλληλοι άνθρωποι όπως ο Πρωτοψάλτου και ο Ζουμπουλάκης, σε εποχές που το Ελληνικό Δημόσιο δείχνει να τα αφήνει όλα στην τύχη τους. Είναι εφιαλτικό, επομένως, το σενάριο αυτό το κόσμημα που είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κόσμου και να μην έχει κατάλληλους ανθρώπους με όραμα να τη διοικούν.

Εθνική Λυρική Σκηνή – όχι άλλο ένα Μέγαρο

Αντίστοιχες διαπιστώσεις έχει να κάνει κανείς όσον αφορά στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Ο εντυπωσιακός εσωτερικός χώρος με το κόκκινο φόντο στα πρότυπα των διάσημων μουσικών οργανισμών σε ολόκληρο τον κόσμο είναι όντως μία από τις σημαντικότερες αίθουσες παραστάσεων της μεταπολεμικής Ελλάδας. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να φιλοξενεί παραστάσεις που θα μπορούν να καλύπτουν τη λειτουργικότητα του κτιρίου. Ηδη μπαίνοντας στον κεντρικό χώρο και διαπιστώνοντας τις ακουστικές δυνατότητες εύχεσαι αυτός ο οργανισμός να μην έχει την τύχη του Μεγάρου Μουσικής που σήμερα αφήνεται υπερχρεωμένο στα χέρια του Δημοσίου, το οποίο καλείται να καλύψει τα χρέη προς τις τράπεζες και τα τεράστια κόστη λειτουργίας του. Παρότι η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει αποδείξει ως οργανισμός ότι είναι λειτουργικός, όλοι μένουν να αναρωτιούνται αν θα μπορέσει με τους πενιχρούς πόρους να καλύψει τις ανάγκες που απαιτούνται για τη μεταφορά της στο νέο κτίριο και την εύρυθμη λειτουργία της. Βέβαια το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» γνωρίζοντας τις ανάγκες αποφάσισε να χορηγήσει το επιπλέον ποσό των 5.000.000 ευρώ ώστε η Λυρική Σκηνή να αντιμετωπίσει τις έξτρα ανάγκες και να χαράξει ένα επιπλέον επιχειρησιακό σχέδιο της τάξης των 14.500.000 ευρώ, ώστε να μπορέσει να ανοίξει ικανοποιητικά στο κοινό και να περάσει στη νέα εποχή στο Φάληρο. Οι λαϊκές παροιμίες που λένε ότι τα… μεγάλα και μεταξωτά εγχειρήματα απαιτούν αντίστοιχο περιεχόμενο έρχονται να ισχύσουν εδώ και εύλογα δημιουργούν φόβο και αμφιβολίες για το μέλλον. Πώς ακριβώς θα καλυφθούν τα κόστη λειτουργίας των κτιρίων, για να μη μιλήσουμε για τις αμοιβές του προσωπικού το οποίο αναγκαστικά πρέπει να διπλασιαστεί. Εφόσον ο οργανισμός δεν υπόκειται στην ανάγκη καταβολής ΦΠΑ όπως οι υπόλοιποι ιδιωτικοί οργανισμοί, μπορεί μέσω των ετήσιων φορολογικών εσόδων που προβλέπεται να αγγίξουν τα 20 εκατ. ευρώ να υπερκαλυφθούν οι ανάγκες κρατικής χρηματοδότησης, η οποία συμπεριλαμβάνει τη λειτουργία των δύο οργανισμών. Με την προϋπόθεση ότι το Δημόσιο δεν θα χρησιμοποιήσει τους οργανισμούς για το βόλεμα ημετέρων και θα φροντίσει για τη λειτουργική αξιοποίησή τους, όπως συμβαίνει σήμερα που αυτοί οι φορείς συνεργάζονται αρμονικά με το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος».

Ισως γι’ αυτό και προτιμά οι συνεδριάσεις που γίνονται με την Ειδική Συμβουλευτική Επιτροπή του Ελληνικού Δημοσίου να γίνονται όλες δημόσια και μάλιστα να έχουν απευθείας ηλεκτρονική κάλυψη ώστε να αποφεύγονται τα κακώς κείμενα και τα παράδοξα σενάρια. Συγκεκριμένα, πρόσφατα έλαβε χώρα η 61η κιόλας συνεδρίαση της Επιτροπής και του Ιδρύματος που εξέτασε όλες τις λεπτομέρειες της εύρυθμης λειτουργίας.

Το Ιδρυμα έχει θέσει συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να λειτουργήσει το έργο, αλλά και για να μπορέσουν να ικανοποιηθούν οι οικολογικοί κ.λπ. όροι διατήρησης του πάρκου και του κτιρίου που υπακούουν στις περιβαλλοντολογικές αρχές της Συμφωνίας του Κιότο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι είναι το πρώτο δημόσιο κτίριο στην Ελλάδα τέτοιων προδιαγραφών και ένα από τα λίγα αντίστοιχης κλίμακας και πολυπλοκότητας παγκοσμίως, το οποίο αναμένεται να λάβει πιστοποίηση LEED Platinum. Σύμφωνα με τη μελέτη, το 95% των απορριμμάτων της κατασκευής έχει ανακυκλωθεί και όλοι αναρωτιούνται σε ποιο ακριβώς ποσοστό θα ανακυκλώνονται τα σκουπίδια που θα δημιουργούνται στο μέλλον. Πρόκειται σαφώς για λεπτομέρειες που μένει να αποσαφηνιστούν με ακρίβεια και δεν είναι τυχαίο ότι στις συνεδριάσεις συμμετέχουν από πλευράς Δημοσίου το γραφείο του πρωθυπουργού, το υπουργείο Οικονομικών και το Παιδείας, το Πολιτισμού, το Περιβάλλοντος, ο Δήμος Καλλιθέας, η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Εθνική Βιβλιοθήκη. Για πρώτη φορά, μάλιστα, εμείς οι δημοσιογράφοι είχαμε τη δυνατότητα να παραστούμε σε αυτή την ιστορική συνεδρίαση που έλαβε  χώρα στο εσωτερικό του Κέντρου Πολιτισμού. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι τέτοιες μέρες σε έναν ακριβώς χρόνο το έργο θα είναι καθ’ όλα ολοκληρωμένο, αφού έχει ήδη περατωθεί το 94% των εργασιών μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Απίστευτο και όμως αληθινό.

Κάθε Εθνική Ελλάδος θέλει τον Γερμανό κόουτς της

Παρότι πολλοί έχουν διατυπώσει ενστάσεις κατά πόσο θα καταφέρουν να συντονιστούν όλοι αυτοί οι δημόσιοι φορείς, οι τελευταίοι δεν δείχνουν να έχουν τις ίδιες ταχύτητες όσον αφορά στην ανταπόκριση σε σχέση με τις προϋποθέσεις που τους τίθενται. Διασκεδάζοντας τις επιφυλάξεις, ο σημερινός πρόεδρος και ψυχή του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» Ανδρέας Δρακόπουλος απάντησε με χιούμορ: «Σας θυμίζω το 2004. Η Ελλάδα πήρε το Euro στο ποδόσφαιρο με Γερμανό προπονητή, θέτοντας ωστόσο μια προϋπόθεση: εφόσον τρέξει σωστά το ΚΠΙΣΝ, εμείς θα είμαστε από δίπλα». Κανείς φυσικά δεν θέλει να σκεφτεί το ντόμινο των εξελίξεων και της άσχημης κατάληξης που θα μπορούσε να έχει ένα τόσο αξιόλογο και τεράστιο εγχείρημα σε περίπτωση που όλα αυτά δεν γίνουν ή δεν λειτουργήσουν αρμονικά εκ μέρους του Δημοσίου. Οπως τόνισε ο κ. Δρακόπουλος, μιλώντας με βίντεο από το γραφείο του στη Νέα Υόρκη, «το ΚΠΙΣΝ σχεδιάστηκε, κατασκευάστηκε και, σε λίγο καιρό, θα ολοκληρωθεί έχοντας ως γνώμονα τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και, κυρίως, τις αδιαπραγμάτευτες δυνατότητες για ανάπτυξη. Αποτελεί το σύγχρονο έργο που εισάγει ένα νέο πρότυπο συνεργασίας ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, με την κοινωνία να έχει, από τα πρώτα κιόλας στάδια κατασκευής του, έναν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητάς του. Το ΚΠΙΣΝ παραδίδεται στην ελληνική πολιτεία, και ως εκ τούτου στην κοινωνία, εντός του προκαθορισμένου χρονοδιαγράμματος και προϋπολογισμού της δωρεάς και χωρίς καμία οικονομική εκκρεμότητα να βαραίνει τον μελλοντικό του διαχειριστή και ιδιοκτήτη».

Στο σχετικό ΦΕΚ που έχει δημοσιευθεί επισημαίνεται πως τη βαρύτητα για την εκτέλεση όλων αυτών έχει ο πρωθυπουργός, γεγονός που αποκαλύπτει ότι το βάρος πέφτει επιπρόσθετα στις πλάτες του Αλέξη Τσίπρα. Για την ακρίβεια, στη συμφωνία που έχει υπογραφεί ήδη μεταξύ των μερών προβλέπεται ρητά: «Ο εκπρόσωπος του γραφείου του πρωθυπουργού θα λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι η υλοποίηση του Κ.Π. θα πραγματοποιηθεί ομαλά εντός των προθεσμιών που τίθενται στο χρονοδιάγραμμα του σχετικού παραρτήματος». Οπερ σημαίνει ότι κατεξοχήν ενήμερος και υπεύθυνος για το έργο είναι σε τελική ανάλυση ο κ. Τσίπρας και σε αυτό συνάδει και η πρόσφατη επίσκεψή του στον χώρο, με τα καλά λόγια να περισσεύουν για το Ιδρυμα και την προοπτική λειτουργίας ενός τόσο τεράστιου εγχειρήματος. Ολοι μένουν επομένως να αναρωτιούνται πώς ακριβώς θα είναι το έργο όταν περιέλθει στο Δημόσιο και τι θα γίνει τελικά με τις γειτονιές και συνοικίες που γειτνιάζουν με τον χώρο. Το «διαμάντι» μπορεί να φτιάχτηκε, αλλά οι γύρω δρόμοι μοιάζουν να μην εναρμονίζονται με το έργο, ενώ όλοι αναρωτιούνται πώς θα μεταβαίνει κανείς στο Δέλτα Φαλήρου προκειμένου να το επισκεφτεί. Οταν ερωτήθηκαν σχετικά από τους δημοσιογράφους οι εκπρόσωποι του υπουργείου Περιβάλλοντος, απλώς τόνισαν σχεδόν λακωνικά ότι θα γίνει εισήγηση στο νέο Δ.Σ. της Αττικό Μετρό από το υπουργείο Υποδομών για σύνδεση με το Κέντρο Πολιτισμού, χωρίς όμως περαιτέρω δέσμευση. Ο καιρός θα δείξει και όλοι εύχονται να ευοδωθούν οι προσδοκίες και να μην αμαυρωθεί η λειτουργία του πιο φιλόδοξου πολιτιστικού έργου που θα αποκτήσει το Δημόσιο, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να ξεπεράσει επιτέλους τον κακό εαυτό του.

Τίνα Μανδηλαρά

Πηγή : protothema.gr

Καλοκαίρι ’89 (2 Αυγούστου). Φυλακές Κορυδαλλού. Πρωί, πολύ πρωί. Λίγο πριν την πρωινή έγερση και το άνοιγμα των κελιών, ένας κρατούμενος κρεμάστηκε στο κελί του από το σωλήνα του καλοριφέρ, με μια ζώνη και μια λουρίδα από την πετσέτα του, Ο Λάκης Σοφιανός προτίμησε να φύγει από τη ζωή με το «σπαθί του» όπως έβγαζε τα γκολ, όπως έζησε όλη του τη ζωή. Έτσι έφυγε. Κρεμάστηκε, αλλά δεν έσκυψε.
»Αν ο Λάκης Σοφιανός είχε τις ανέσεις που διαθέτουν οι σημερινοί ποδοσφαιριστές, σας βεβαιώνω, με την πείρα μου, ότι θα ήταν πέντε φορές καλύτερος από τον Μαραντόνα!» Δήλωση του Στ. Μπέλλα μετά την τραγική αυτοκτονία του Σοφιανού.
-Λάκης Σοφιανός
-Στέργιος Μπέλλας
Δύο ονόματα λίγο ή καθόλου γνωστά στο σημερινό κόσμο των φιλάθλων (των νέων φιλάθλων), δύο δόξες του ποδοσφαίρου -καθένας στο είδος του- που η μοίρα της μπάλας «έδεσε» για πολλά χρόνια. Ο Λάκης Σοφιανός (που έφυγε, λίγο πριν πατήσει τα 60) φτωχόπαιδο της Γούβας, σαλταδόρος της κατοχής, έμαθε από μικρός να παίζει μπάλα και να κλέβει, να κάνει κόλπα, να αγαπάει τους ανθρώπους, να «ζει επικίνδυνα». Ξεκίνησε την μπάλα από τον Αρίωνα Γούβας (1948-53) για να βρεθεί στις μεγάλες δόξες του από το 1953, ως το ’58 στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική ομάδα, να γίνει θρύλος και ίνδαλμα -«η αλεπού των γηπέδων». Και ξαφνικά, άφησε τον ΠΑΟ και το κλουβί της Λ. Αλεξάνδρας, για να κατηφορίσει στο …μακρινό Αίγιο! Τι γύρευε εδώ κάτω;
Ο Στέργιος Μπέλλας ξεκίνησε στα 17 χρόνια του παίζοντας μπάλα (1949) στην ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του το Βόλο – στον ολυμπιακό Βόλου. Δεν έκανε σπουδαία πράγματα. Το ’52 έρχεται στην Αθήνα, παίρνει μεταγραφή για τον Εθνικό Αστέρα Καισιαριανής, με αντάλλαγμα μισή οκά κρασί (!) και εκεί, στην Καισαριανή, γνωρίζει τη σημερινή γυναίκα του, τη Λιλή Χατζηγεωργίου. Παντρεύονται. Μέχρι σήμερα, μένουν εκεί, έχουν ένα γιο και μια κόρη.
Το 1952, ο Μπέλλας και ο Σοφιανός γνωρίζονται σε -που αλλού;- ένα γήπεδο. Ο ένας παίζει στον Εθνικό Αστέρα, ο άλλος στον Αρίωνα για το πρωτάθλημα της Β’ Αθήνας, βέβαια. Κάπου τα βρήκαν, αλλά η παρέα τους δεν κράτησε πολύ. Θα ξαναβρεθούν το ’56 σαν αντίπαλοι σ’ένα άλλο…πιο μεγάλο γήπεδο. Ο Σοφιανός παίζει στον Παναθηναϊκό και ο Μπέλλας (για ένα χρόνο) στον Ολυμπιακό Βόλου που έχει ανέβει στην α’ κατηγορία. Και μετά;
Ο Μπέλλας γυρίζει από ομάδα σε ομάδα (Απόλλων Αθηνών, ξανά Ολυμπιακός Βόλου, Ατρόμητος Πειραιώς) έως ότου καταλήγει στον Παναιγιάλειο, το καλοκαίρι του ’58. Ο Σωτήρης Παναγιωτόπουλος, ο μεγάλος άρχοντας του Αιγίου βρίσκεται στο τιμόνι του Παναιγιαλείου και έχει όραμα να ανεβάσει την ομάδα στα «σαλόνια» του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάποιος τον συστήνει στον Μπέλλα και τον φέρνει σο Αίγιο! Είναι μια μεγάλη στιγμή για την καριέρα του, μια μεγάλη στιγμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο! Γιατί αυτός ο άσημος ποδοσφαιριστής θα κάνει μια «επανάσταση στο ποδόσφαιρο». Θα φέρει ανεπίσημα και μ’ όλα τα… τρωτά του, τον «επαγγελματισμό», στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά και προσπαθώντας να χτυπήσει το πανίσχυρο ΠΟΚ του κέντρου, φτιάχνοντας μια δυνατή επαρχιακή ομάδα!!!
Σαν παίχτης αρχικά (μπακ), σαν παράγοντας μετά και σαν γενικός αρχηγός, λίγο αργότερα, του Παναιγιαλείου, επέβαλε και καθιέρωσε τους μισθούς και τα πριμ στους ποδοσφαιριστές της ομάδας του (κάτι… παράλογο και για τους μεγάλους συλλόγους) και για μια δεκαπενταετία, πρωτοστατεί στις μετακινήσεις ποδοσφαιριστών, από μεγάλα σωματεία στο Αίγιο, δημιουργώντας έναν πανίσχυρο Παναιγιάλειο που ονομάστηκε «Λεγεώνα των ξένων» και οι παίχτες του «Πασάδες του Αιγίου». Ένας θρύλος, με τα καλά και τα κακά του, γεννιέται… 1958. Ο Μπέλλας «εκλέγεται» στα…αποδυτήρια και «δια βοής», παράγοντας του Παναιγιαλείου που μπαίνει στο πρωτάθλημα Ελλάδος (1958-59) μαζί με άλλες 9 ομάδες: Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟ, Πανιώνιο, Εθνικό, Απόλλωνα, ΠΑΟΚ, Άρη και Δόξα Δράμας. Εκτός από τον Σοφιανό (που καλείται από τον παλιό του φίλο πρώτος-πρώτος), υπάρχουν κι άλλοι «ξένοι» όπως ο Μαργαρίτης του Φωστήρα (μεγάλο «κλαδευτήρι»), ο Νικολαΐδης του ΠΑΟ κ.α. Ο Παναιγιάλειος τερμάτισε 6ος νικώντας τον Ολυμπιακό 1-0 και φέρνοντας ισοπαλίες με Παναθηναϊκό (1-1) και ΑΕΚ (2-2). Ο Μπέλλας δίνει στον Εθνικό τον τερματοφύλακα Θεοδώρου και τους κυνηγούς Ξένο, Καλίτση και Χαλδαιάκη. 1959. Δημιουργείται, για πρώτη φορά, το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής κατηγορίας και οι ομάδες γίνονται 18! Κοντά σε αυτές που προαναφέρθηκαν, παίζουν η Προοδευτική, ο Ηρακλής και ο Απόλλων Θεσσαλονίκης, η Α.Ε. Νίκαιας, ο Παγκορινθιακός και ο Μ. Αλέξανδρος Κατερίνης. Ο Παναιγιάλειος δεν τα πήγε καλά. Ισοβάθμισε με τον Παγκορινθιακό, έδωσε αγώνα διαβάθμισης και κέρδισε 2-1 με δύο γκολ του Σοφιανού, παραμένοντας στην Α’ Εθνική. Ο Μπέλλας (στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για το ελληνικό ποδόσφαιρο πια) κάνει μια…ιστορική συμφωνία με τους παίκτες του. -1200 δραχμές μισθός κάθε μήνα. -300 δραχμές πριμ για κάθε νίκη. -600 δραχμές για τη νίκη επί των ομάδων του ΠΟΚ. -Ούτε δραχμή για ισοπαλίες ή ήττες. Και μάλιστα, στις ήττες υπήρχε και ποινή… νηστείας! «Φάγατε γκολ; Δεν έχει φαΐ » ήταν η… αρχή της ομάδας! 1960. Η χρυσή χρονιά για τον Παναιγιάλειο. Ο Μπέλλας σπάζοντας όλα τα ρεκόρ, αγοράζει μέσα σε μια μέρα…31 ποδοσφαιριστές!!! Η ομάδα κερδίζει τον αγώνα διαβάθμισης με την Κόρινθο, μένει οριστικά στην Ά Εθνική και η «Λεγεώνα των Ξένων» γίνεται πραγματική λεγεώνα! «Εκανα μια κομπίνα» θυμάται τώρα ο Μπέλλας.
«Επειδή οι μεταγραφές τελείωναν στις 31 Ιουλίου, τα δελτία των ποδοσφαιριστών που ήρθαν στον Παναιγιάλειο, έπρεπε να έχουν σφραγιστεί εκείνη τη μέρα. Εγώ συνεννοήθηκα με το ταχυδρομείο Αιγίου, πήρα μια σφραγίδα με ημερομηνία 31 Ιουλίου και έκανα μεταγραφές μέχρι τις 16 Αυγούστου!»…
Με αυτόν τον τρόπο έφτασαν δεκάδες ποδοσφαιριστές στο Αίγιο. Σάββας Παπάζογλου, Μουστάκας Σανιόγλου, Σταμπέλος, Μαντζαρίδης (Απόλλων), Δεμίρης, Αργυρόπουλος, Νταϊσπάγγος (ΑΕΚ), Κόλλιας (Πρόοδος), Σπαθούλας (Εθνικός), Πάρις Γρηγοριάδης (Δόξα), Πασχαλίδης, Τσομπάνης (Άρης) και άλλα γνωστά ονόματα. Εκτός απ’ αυτούς είχαν φτάσει στο Αίγιο, οι Σκαφίδας, Καρακατσάνης (ΑΕΚ), Κόλλιας (Πρόοδος), Χαλκιάς (Βόλος), Ζουμπούλης (Αιγάλεω), Ζευγώλης (Νέα Ιωνία), Κομίνης (Ολυμπιακός), Βουλόγκας (Τρίκαλα), Βόμβας (ΠΑΟ), Δαράκης (Απόλλων) κ.α.
Χαρακτηριστικό, οι προπονήσεις της ομάδας γίνονταν πάντα στην… Αθήνα, αφού κατά κανόνα και οι 11 ποδοσφαιριστές έμεναν…εκτός Αιγίου. Όταν έπαιζε στην έδρα του ο Παναιγιάλειος, ξεκινηνούσε κάθε Σάββατο μεσημέρι από την Αθήνα για το Αίγιο με το πούλμαν του Μαρίνου (ενός γραφικού τύπου), από τον Κολωνό, όπου είχαν για στέκι ένα καφενείο απέναντι από του Κίκιζα, στην οδό Παλαμηδίου! Και βέβαια, επί Μπέλλα, όλοι οι προπονητές ήταν Έλληνες -οι ξένοι δεν είχαν θέση στην…»Λεγεώνα των Ξένων»! Ο Μπέλλας φτιάχνει και δεύτερη ομάδα, από ντόπιο δυναμικό, με παιδιά από το Αίγιο πολλά από τα οποία ήταν μεγάλα ταλέντα(Τσινούκας, Αρβανίτης, Μακρόπουλος, Μπούρης κ.α.) που έπαιζαν πριν από τον αγώνα της ‘α ομάδας. Πολλά γράφονται για τον Παναιγιάλειο υμνητικά ή όχι-στο «κάστρο του Αιγίου» δεν κερδίζει κανένας εύκολα κι αυτό δεν γίνεται πάντα με…ορθόδοξο τρόπο. Το Αίγιο, όμως, ζει «στο ρυθμό της μπάλας»,κάποιοι παράγοντες συγκινούνται και μπαίνουν στο παιχνίδι, και ο χορός συνεχίζεται. Το Αίγιο ζει για τον ΠΓΣ… Στους αγώνες κόβει πάνω από 5.000 εισητήρια και στους εκτός έδρας αγώνες δεκάδες πούλμαν γεμίζουν με φιλάθλους για να συμπαρασταθούν στην ομάδα.
Το 1962, ο Παναιγιάλειος παίρνει από την Α.Ε. Νίκαιας τον Γρηγόρη Αγιανάν με αντάλλαγμα 12 στολές (φανέλες, παντελόνια, κάλτσες, παπούτσια) αξίας 4.000 δρχ. στην δεύτερη ομάδα. Το 1964, τον… πουλάει στον Ολυμπιακό με αντάλλαγμα 100.000 δρχ. και έξι πολύ γνωστούς παίχτες (Ψύχο, Τσανακτσή, Κ. Παπάζογλου, Γκαβέτσο, Αθ. Λουκανίδη και Γιανούση). Την ίδια περίοδο, έκανε την πιο ακριβή μεταγραφή ο Μπέλλας. Αγοράζει το σέντερ-φορ του Παναθηναϊκού Κώστα Τουμπέλη αντί 250.000 δρχ. και παίρνει επίσης τους Κουλίδη (ΑΕΚ), Κ. Αγγελόπουλο (Παναθηναϊκό), τον…θρυλικό Αλέφαντο (Ολυμπιακό Χαλκίδας)κ.α. Το 1966, αγοράζει και… αξιοποιεί ένα από τα μεγάλα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τον Μιχάλη Κρητικόπουλο! Τον αγόρασε από την Α.Ε. Καισαριανής και μετά δύο χρόνια, τον μοσχοπούλησε στον Εθνικό Πειραιώς, για να καταλήξει φίρμα στον Ολυμπιακό. Στον Παναιγιάλειο, ο Μπέλλας έμεινε ως το 1967, οπότε τον κατάργησε ο Ασλανίδης. Το 1972, ο Μπέλλας «ξαναχτύπησε». Βρήκε τρόπο να επιστέψει στον Παναιγιάλειο που είχε εν τω μεταξύ υποβιβαστεί από την Ά Εθνική και προσπαθεί να τον ανεβάσει και πάλι. Έκανε και τότε τις πιο μεγάλες μεταγραφές ξαφνιάζοντας τους πάντες. Μποντίνο (Ολυμπιακού), Νίκο και Βαγγέλη Σιμιγδαλά (Απόλλωνα Αθ.), Δερμάτη (από Ολυμπιακό-Απόλλωνα), Θωμά Γερουκάλη (Πανιώνιο), που ακόμα και σήμερα στο Αίγιο κ.α…
Λίγο μετά, σταματάει να ασχολείται με την μπάλα καταπιάνεται μόνο με τις ασφάλειες, αλλά ποτέ δεν ξεχνάει την εποχή εκείνη και ορκίζεται «Αν είχα και σήμερα τέτοιους ποδοσφαιριστές…ξαναγύριζα στο ποδόσφαιρο και στον Παναιγιάλειο που τώρα παίζει στην Β’ Εθνική! Ξαναγύριζα!» Μόνο που ο Παναιγιάλειος σαν κι εκείνον δεν μπορεί να ξαναγίνει πια, όπως δεν μπορεί και ο Λάκης Σοφιανός να ξαναγυρίσει στη ζωή -αυτός ο θρύλος του θρύλου της εποχής εκείνης, ο σέντερ-φορ με τα πολλά γκολ και το πονηρό παιχνίδι. Ο Σοφιανός θα παίξει από το 1958 ως το 1960 και από το 1962 ως το ’64 αφήνοντας εποχή. (Στο ενδιάμεσο διάστημα, πήγε στον Ολυμπιακό (1961-62) όπου τον σαμποτάρισαν οι άλλες φίρμες και μετά στον Άρη για ένα χρόνο, χωρίς να πιάσει). Μετά, θα φύγει για τη Δ. Γερμανία, οικογενειακώς (με τη γυναίκα του Ουρανία και τις δύο τώρα παντρεμένες κόρες του, Βασιλική και Νεκταρία, που υπεραγαπούσε) Εκεί θα συνεχίσει την μπάλα, σαν παίχτης και σαν προπονητής. Μένει αρκετά χρόνια, μαζεύει λεφτά και γυρίζει γύρω στα ΄70 στην Ελλάδα, όταν δέχεται -μέσα στο τρένο, την ώρα που διασχίζει τη Γιουγκοσλαβία- επίθεση από ληστές που του παίρνουν τα λεφτά, αλλά δεν σταματάνε εκεί. Τον πετάνε από το τρένο, με αποτέλεσμα να χάσει το ένα του χέρι… Είναι η στιγμή που θα στραφεί στα ναρκωτικά, θα αρχίσει να μπαινοβγαίνει στις φυλακές που πιο παλιά μπαινόβγαινε, αλλά για πιο ασήμαντα αδικήματα. Έτσι κυλάει η ζωή του, ως το μοιραίο πρωινό της Τετάρτης 2 Αυγούστου. Η παλιά δόξα των γηπέδων, αβοήθητος και…απροσάρμοστος, θα επιλέξει το θάνατο.
Αυτός ήταν  ο Σοφιανός, αυτός ο Μπέλλας και αυτός ο Παναιγιάλειος -«Λεγεώνα των Ξένων», κι η εποχή τους (ας το πούμε για άλλη μια φορά, με τα καλά και τα κακά της) όλα αυτά θα ήταν ευχάριστα σαν αναμνήσεις μιας άλλης εποχής του ελληνικού ποδοσφαίρου, αν δεν συνδέονταν με ένα τραγικό γεγονός. Την αυτοκτονία ενός άλλοτε άσσου των γηπέδων, στις φυλακές Κορυδαλλού, κλεισμένου για ναρκωτικά και την άρνηση της Πολιτείας να τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του, αυτά τα χρυσά πόδια που κάποτε ξεσήκωναν τις εξέδρες.

* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr