Μπορεί η επικαιρότητα να τρέχει αλλού. Μπορεί να ψάχνουμε τον δρόμο μας στην Ευρώπη και στον κόσμο, αλλά η πραγματικότητα γύρω μας δεν σταματάει ποτέ να δείχνει τον ζοφερό εαυτό μας.
Ποια αξιοπρέπεια ψάχνουμε στις Βρυξέλλες, όταν ο ακατάσχετος εξευτελισμός μας εμφανίζεται παντού στη δημόσια ζωή; Όταν ο πρωτογονισμός μας δεν μας επιτρέπει να λύσουμε προβλήματα που οι άλλοι πλέον δεν τα διανοούνται;

Nα, λοιπόν, μια «όμορφη» ιστορία που προέκυψε πρόσφατα, για μια χαρακτηριστική αλλά αδιάφορη για δεκαετίες, περίπτωση.

Ο Δήμαρχος της Τρίπολης αποφάσισε να μεταφέρει τα συσσωρευμένα -εδώ και μήνες- σκουπίδια της πόλης στο Μαίναλο, εντός περιοχής Natura. Βρισκόμενος πλέον σε αδιέξοδο, αφού η Περιφερειάρχης Δούρου, δήλωσε ότι δεν θα δέχεται πια τα σκουπίδια της Τρίπολης στη Φυλή, διάλεξε την πιο «εύκολη» λύση. Σε έκτακτη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε χθες για το θέμα, διαβεβαιώνει ότι θα ληφθούν «μέτρα προστασίας» (περίφραξη και μόνιμη παρουσία πυροσβεστικού οχήματος).

Οι κάτοικοι του Λεβιδίου, όμως, το πρωί της Παρασκευής κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της απόφασης του Δημάρχου, για προσωρινή αποθήκευση απορριμμάτων στη χωματερή, τα οποία θα εκδικαστούν την Τρίτη. Το βράδυ της Παρασκευής, σύμφωνα με την «Καθημερινή», κάτοικοι του Λεβιδίου έμειναν μπροστά στη χωματερή καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.

Τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια οι Δήμαρχοι αλλά και οι συνυπεύθυνοι πολίτες της Τρίπολης; Αδιαφορούσαν. Όπως και της Άνδρου (εκεί να δείτε σκουπίδι) και άλλων περιοχών της «υπερήφανης» πατρίδας. Οι Δήμοι διατηρούσαν παράνομες χωματερές και το κράτος πλήρωνε τα πρόστιμά τους. Μόνο πριν λίγους μήνες, με το «τρισκατάρατο» μνημόνιο, επιβλήθηκε ότι τα πρόστιμα θα τα πληρώνουν πια τα δημοτικά ταμεία και όχι η πολιτεία!!! Αντί, λοιπόν, να βρουν λύσεις στην επεξεργασία, στην ανακύκλωση και στη διευθέτηση χώρων, «πουλούσαν» απόγνωση και αδυναμία στους δημότες τους που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα του προβλήματος.

Όποιος έχει περπατήσει στο Μαίναλο, ανατριχιάζει και μόνο στην ιδέα της πύρινης κόλασης που θα συμβεί με την παραμικρή ανάφλεξη της χωματερής. Υπερβολή; Καθόλου. Σχεδόν όλες οι πυρκαγιές που κατέκαψαν την Πελοπόννησο τα τελευταία χρόνια ήταν από ανεξέλεγκτες χωματερές. Έξω από την Αρχαία Ολυμπία έχετε δει τι γίνεται; Για να πλησιάσεις τον αρχαιολογικό χώρο περνάς από διάφορες μικρές χαβούζες.

Και το αρκαδικό τοπίο; Αυτό που έχει υμνηθεί από Έλληνες και Λατίνους; Που έχει εμπνεύσει όλον τον κόσμο της Αναγέννησης, που έχει καταξιωθεί στην παγκόσμια κουλτούρα ως αιώνια παρακαταθήκη; Αντί να δημιουργούμε κάθε χρόνο μεγαλεπήβολα τουριστικά projects και να διαφημίζουμε το οικουμενικό μας μνημείο, εμείς ανοίγουμε χωματερές!!!

Δεν μπορώ να ξέρω τι λύση θα βρει τώρα ο Δήμαρχος. Δεν μπορώ τεχνικά να υποστηρίξω κάτι που δεν γνωρίζω. Εκείνο που ξέρω καλά είναι ότι πρώτα θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες στην Τρίπολη και σε όλη την Ελλάδα, για την τριτοκοσμική κατάσταση που συνηθίσαμε ως τώρα. Κι ακόμα, επιβάλλεται να πάει επιτέλους ο Δήμαρχος σε μια πόλη της Ευρώπης των «τοκογλύφων», με ακριβώς τον ίδιο πληθυσμό και την ίδια χωροταξική κατάσταση της Τρίπολης, για να δει γιατί αυτοί οι ξενέρωτοι «βελανιδοφάγοι» δεν τρώνε τα σκουπίδια τους, όπως εμείς. Και να κάνει αυτό ακριβώς που κάνουν και οι άλλοι. Με κάθε κόστος και κάθε τίμημα.

Ας αναζητήσουμε, λοιπόν, λίγη αξιοπρέπεια στην καθημερινότητά μας και στην καθυστερημένη πραγματική μας ζωή. Ας μετρήσουμε λίγο την περηφάνια μας στα ντουμανιασμένα εστιατόρια, στα καβαλημένα πεζοδρόμια, στα βρισίδια στους δρόμους, στα διαλυμένα μας πανεπιστήμια και στους ανεξέλεγκτους σκουπιδότοπους.

Κι ας μας εξηγήσει κάποιος ότι η λέξη αξιοπρέπεια είναι σημειολογία ενός κώδικα πολιτισμού και όχι μια ακατάληπτη ατάκα για τα άλλοθι των εξουσιών!

Πηγή : protagon.gr

Μπορεί κανείς να φανταστεί τι αίσθηση θα έδινε η πόλη υπό καιρικές συνθήκες βόρειας ή κεντρικής Ευρώπης, δεδομένης της αισθητικής ρύπανσης που πληγώνει το βλέμμα μας σε κάθε μας βήμα;

Ένα αρχιτεκτονικό συνονθύλευμα γκρίζων δημοσίων κτιρίων (προϊόν ενός κακού ελληνικού τύπου μοντερνισμού) και αντιαισθητικών πολυκατοικιών που θυμίζουν Βαγδάτη ή Τελ Αβίβ, πλάι σε νεοκλασικά και άλλα ιστορικά διατηρητέα κτίρια αφημένα στη μοίρα τους, προεξέχοντα κλιματιστικά σε όλο το μήκος και το πλάτος των προσόψεων, δάση από κεραίες πάνω σε ταράτσες πολυκατοικιών, στύλοι και πυλώνες της Δ.Ε.Η. και του Ο.Τ.Ε., καλυμμένοι από αλλεπάλληλα στρώματα αφισών, σκισμένων, φθαρμένων, αμφιβόλου αισθητικής, προϊόν ανεξέλεγκτης αφισοκόλλησης, πλατείες εγκαταλειμμένες, βρόμικες, γεμάτες ακαθαρσίες κατοικίδιων και αδέσποτων ζώων, τοίχοι, αγάλματα και προτομές βανδαλισμένες με συνθήματα και γκραφίτι επίσης αμφιβόλου αισθητικής, στρατιές ολόκληρες ταμπελών και πινακίδων που φέρνουν ίλιγγο στον οδηγό ή περαστικό, τέλος μισογκρεμισμένες κατασκευές, σκουριασμένα συρματοπλέγματα οικοπέδων, μισοδιαλυμένοι κάδοι απορριμμάτων, τοίχοι που έχουν ποτίσει από τα καυσαέριο και όλα αυτά επιδεινωμένα από το πλήθος εργοταξίων που κοσμούν συχνά πυκνά τους δρόμους της Αθήνας, αλλά και από την ηχητική και περιβαλλοντική ρύπανση (κακά οδικά δίκτυα, κακή οδηγική συμπεριφορά, κόρνες, δυνατές μουσικές, γκάζια κ.ο.κ.)!

Δεν χρειάζεται να περιηγηθεί κανείς επί μακρόν μέσα στο δημόσιο αστικό ιστό για να γίνει αποδέκτης της παραπάνω περιγραφείσας κατάστασης… Μία βόλτα στην Κηφισίας, στην Πειραιώς, στη Συγγρού, ή την Πέτρου Ράλλη αρκεί για να καταλάβει κανείς στο πετσί του το βαθύ δομικό πρόβλημα και τη συλλογική παθογένεια που διαποτίζει την ελληνική κοινωνία.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται επί τάπητος αυτό το τόσο φλέγον ζήτημα: άπειρες είναι οι εγχώριες και εκ του εξωτερικού μελέτες που καταδεικνύουν και καταγγέλλουν την πολλαπλή – πέραν των κανονικών επιπέδων – ρύπανση που καθιστά τη καθημερινή ζωή δύσκολα βιώσιμη: ηχορύπανση, περιβαλλοντική ρύπανση, αισθητική ρύπανση, φωτορύπανση, ρύπανση εσωτερικών χώρων…

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο στην εξήγηση και την επίλυση φαινόμενο που επιδεινώθηκε με το πέρασμα των δεκαετιών αφενός από την κακοδιαχείριση και την ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού, αφετέρου από τη διάχυτη νοοτροπία της πλειοψηφίας των πολιτών που δεν έλαβαν ποτέ σωστή εκπαίδευση σχετικά με τη βελτίωση και διατήρηση των δημόσιων χώρων.

Ως προς την περιβαλλοντική ρύπανση, πολλά έχουν ειπωθεί και άλλα τόσα έχουν σχεδιαστεί και τεθεί σε εφαρμογή άλλοτε με επιτυχία μακροπρόθεσμη ή βραχυπρόθεσμη.

Ως προς την αισθητική ρύπανση όμως τα πράγματα δεν φαίνονται να αλλάζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν ειδικά πλαίσια δράσης και πολιτικές ορθής διαχείρισης, ικανές να μειώσουν σημαντικά εν ευθέτω χρόνω την κατάσταση:

Αισθητικές επεμβάσεις σε πλατείες και πάρκα για την καλυτέρευση της εικόνας τους με περισσότερο χώρο για πράσινο. Καλυτέρευση πολεοδομικού σχεδίου.

Απαγόρευση ανεξέλεγκτης αφισοκόλλησης, αναπαλαίωση παλιών εγκαταλειμμένων κτηρίων, βάψιμο των μαύρων τοίχων των δημόσιων κτηρίων και παρακίνηση ιδιωτών στο να βάφουν τακτικά το εξωτερικό μέρος των πολυκατοικιών τους, όπως είχε γίνει το 2004 για χάρη της ολυμπιάδας.

Καθαρισμός ελεύθερων οικοπέδων από συνεργεία καθαρισμού των δήμων από μπάζα, σκουπίδια, συρματοπλέγματα κ.τ.λ. Η δημιουργία ειδικών χώρων για γκράφιτι με θεματικές που αναδεικνύουν το τοπίο και πάταξη της ανεξέλεγκτης ζωγραφικής δρόμου.

Όχι στα μεγάλης διάρκειας, χωρίς σοβαρό λόγο, δημόσια έργα στους δρόμους, τακτοποίηση των μισογκρεμισμένων κτηρίων που ανήκουν στη δικαιοδοσία του δήμου ή του κράτους (περίπτωση εργοστασίου τηςColumbiaστα όρια του δήμου Αθηνών με τα βόρεια προάστια).

Θέσπιση κανόνων για τη σωστή τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων, όπως στην περίπτωση του Σαν Φρανσίσκο όπου ψηφίστηκε πρόσφατα νόμος σύμφωνα με τον οποίο οι διαφημιστικές πινακίδες μιας επιχείρησης ή ενός ιδιώτη πρέπει να έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις, να εναρμονίζονται με τα χρώματα του περιβάλλοντος χώρου και να τοποθετούνται σε πολύ συγκεκριμένα σημεία στις προσόψεις των κτηρίων.

Ολοκλήρωση του έργου υπογειοποίησης των υπέργειων καλωδίων τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεπικοινωνιών για την απομάκρυνση των πυλώνων και στύλων από τις συνοικίες των πόλεων.

Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών να ενεργήσουν και οι ίδιοι υπέρ της βελτιστοποίησης της αισθητικής του περιβάλλοντος με παρεμβάσεις, όπως να βάλουν πράσινο στις βεράντες τους, να κρύψουν τις κεραίες ή να τοποθετήσουν μια κεντρική κεραία στις πολυκατοικίες και όχι ο καθένας τη δική του, να κρύψουν από τα μπαλκόνια τους τα κουτιά των air-condition και να φροντίσουν γενικώς να έχουν καλή διακόσμηση με απλά πράγματα η οποία, όμως, να συμφωνεί και με το περιβάλλον στο οποίο ζουν.

Πηγή: erymanthos.eu

Σύμφωνα με άρθρο της Μάχης Τράτσα στην εφημερίδα Το Βήμα, «η Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα παραμένει σε εκκρεμότητα, όπως και ο νόμος για τη διατήρησή της (Ν. 3937/2011), καθώς υπολείπεται σειρά εκτελεστικών πράξεων. 

Στην έκθεση του WWF για την περιβαλλοντική νομοθεσία στην Ελλάδα, καταγράφεται η αποτυχία προστασίας προστατευόμενων περιοχών και ειδών άγριας ζωής.

Αρκεί να αναφερθεί ότι μόνο το 30% των περιοχών Natura της χώρας εμπίπτει στην αρμοδιότητα κάποιου θεσμοθετημένου σχήματος διαχείρισης, δηλαδή στους 29 φορείς διαχείρισης που έχουν θεσπιστεί, οι οποίοι, ύστερα από συγχωνεύσεις και καταργήσεις, θα γίνουν 14 στις αρχές του 2014. Αλλά και αυτοί οι φορείς υπολειτουργούν, ενώ δεν διαθέτουν στην πλειονότητά τους εγκεκριμένα σχέδια διαχείρισης.

Παράλληλα, οι συντάκτες της έκθεσης του WWF επισημαίνουν ότι έχει καθυστερήσει η ολοκλήρωση του Πλαισίου Δράσεων Προτεραιότητας, ενός εργαλείου με το οποίο ένα κράτος-μέλος ιεραρχεί τις προτεραιότητες σχετικά με τις ανάγκες διατήρησης και διαχείρισης των περιοχών Natura. Το πλαίσιο αυτό προκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως απαραίτητο εργαλείο για τον εντοπισμό χρηματοδοτικών ευκαιριών για την κάλυψη αναγκών».

Το πρόβλημα, όμως δεν τελειώνει εκεί, αλλά έχει και συνέχεια, όπως σημειώνεται στο ίδιο δημοσίευμα:

«Λείπει όμως άλλο ένα σημαντικό εργαλείο· μια βάση δεδομένων με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για την οικολογική κατάσταση και το καθεστώς διαχείρισης όλων των προστατευόμενων περιοχών ανά την Επικράτεια.

Τον Δεκέμβριο του 2012 το ΥΠΕΚΑ έθεσε σε διαβούλευση σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ) για τον χαρακτηρισμό του όρους Μαινάλου ως περιφερειακού πάρκου. Ούτε όμως η διαβούλευση για το Μαίναλο ούτε κάποια άλλη από τις διαβουλεύσεις των προηγούμενων ετών οδήγησε σε ολοκλήρωση της διαδικασίας χαρακτηρισμού και σε έκδοση σχετικού ΠΔ το οποίο να κατοχυρώνει τις περιοχές προστασίας. Εξαίρεση αποτελεί η ολοκλήρωση του χαρακτηρισμού της λίμνης Καστοριάς ως περιοχής προστασίας της φύσης με ΠΔ που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2012.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε στη χώρα μας αιτιολογημένη γνώμη λόγω των ελλιπών μέτρων για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta στη Δυτική Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στην Κυπαρισσία. Μια περιοχή που αποτελεί τη δεύτερη πιο σημαντική περιοχή ωοτοκίας της χελώνας στη Μεσόγειο, μετά τη Ζάκυνθο.

Στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οδήγησαν καταγγελίες για αυθαίρετες κατασκευές, παράνομη διάνοιξη οδών κ.λπ. Κι ενώ η υπόθεση βρισκόταν προ των πυλών του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το ΥΠΕΚΑ συγκρότησε τον Μάρτιο μια επιτροπή για την προώθηση πλαισίου και δράσεων προστασίας της περιοχής, οπότε η υπόθεση μπήκε για λίγο στο συρτάρι.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο με το θέμα της Κορώνειας, για την υποβάθμιση της οποίας η χώρα μας καταδικάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, ύστερα από χρόνια εγκληματικής αμέλειας.

Στο σκαμνί του Ευρωδικαστηρίου αναμένεται να καθήσει η χώρα μας και για τον παράνομο ΧΥΤΑ που λειτουργεί εντός του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου για την Caretta caretta στη Ζάκυνθο.

Εκτός από τη θαλάσσια χελώνα όμως, πολλά άλλα είδη στη χώρα μας κινδυνεύουν από παράνομες πρακτικές. Η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές απειλές για την άγρια πανίδα. Τον τελευταίο χρόνο (Ιούνιος 2012 – Ιούνιος 2013) από τα περιστατικά που έγιναν γνωστά αξίζει να αναφερθούν οι δηλητηριασμοί ακόμη και παγκοσμίως απειλούμενων ειδών, όπως δύο ασπροπάρηδων (μικροί γύπες) στις Σέρρες, ενός μαυρόγυπα στον Εβρο, δύο στικταετών και ενός τσακαλιού στο Δέλτα του Νέστου, ενός λύκου στον Ολυμπο και μιας αρκούδας με το μικρό της στα Γρεβενά».

Και το δημοσίευμα καταλήγει:

«Στο πλαίσιο αυτό, όπως αναφέρουν οι συντάκτες της έκθεσης του WWF, η μόνη συντονισμένη προσπάθεια πολιτειακού φορέα για αντιμετώπιση του παράνομου φαινομένου είναι η παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, σε συνέχεια αναφοράς που είχαν υποβάλει περιβαλλοντικές οργανώσεις μετά το περιστατικό της μαζικής δηλητηρίασης η οποία οδήγησε σε εξαφάνιση μια αποικία όρνεων στα Στενά του Νέστου το 2012.

Κίνδυνο για την άγρια ζωή ενδέχεται να προκαλούν και οι σεισμικές έρευνες στα ελληνικά πελάγη σε περιοχές ιδιαίτερης σημασίας για προστατευόμενα θαλάσσια θηλαστικά και ειδικά για τον φυσητήρα και τον ζιφιό. Οπως αναφέρει ο υπεύθυνος Θαλάσσιων Προγραμμάτων του WWF κ. Γιώργος Παξιμάδης, παρά τις εκκλήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων δεν έχει γίνει γνωστό αν στις έρευνες αυτές ελήφθησαν υπόψη οι κατευθυντήριες οδηγίες της Συμφωνίας ACCOBAMS (για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του ανθρωπογενούς θορύβου στα κητώδη).

Επίσης, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, παρά την ολοκλήρωση των ερευνών δεν υπήρξε ενημέρωση για εντοπισμό θαλάσσιων θηλαστικών στην περιοχή της έρευνας, για την υιοθέτηση διεθνώς αποδεκτών μέτρων και πρακτικών και την αποτελεσματικότητά τους, ούτε και για τυχόν προσαρμογές στην ερευνητική δραστηριότητα λόγω παρουσίας κάποιων εκ των προστατευόμενων ειδών».

Πηγή: Το Βήμα / iefimerida.gr

Τον Απρίλιο του 1992, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε καταδικάσει την Ελλάδα, ύστερα από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αφού η χώρα μας δεν είχε καταρτίσει και εφαρμόσει προγράμματα διαχείρισης των τοξικών αποβλήτων, τα οποία έθεταν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και έβλαπταν το περιβάλλον, στα Χανιά.

Το θλιβερό ιστορικό

Το Νοέμβριο του 1997 η Κομισιόν έκανε δεύτερη προσφυγή κατά της Ελλάδας, καθώς η χώρα μας δεν

είχε λάβει μέτρα σχετικά με την εκτέλεση της καταδικαστικής απόφασης.

Στις 5 Ιουλίου, μία ημέρα μετά την επιβολή του προστίμου, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), την επομένη της καταδίκης της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη ρίψη τοξικών αποβλήτων στο ρέμα του Κουρουπητού Χανίων, βάζει φρένο με απόφασή του στη δημιουργία χωματερής στα Χανιά. Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Περιβάλλοντος ανακοινώνει ότι εντός δύο μηνών θα έχει σφραγίσει τη χωματερή Κουρουπητού και θα έχει εγκαταστήσει προσωρινή μονάδα συμπίεσης απορριμμάτων.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 7 Ιουλίου, επεισόδια ξεσπούν στη χωματερή του Κουρουπητού. Οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να εμποδίσουν την αστυνομία να απομακρύνει τα μηχανήματα που είχαν τοποθετήσει στην είσοδο της χωματερής, προκειμένου να αποτρέψουν την πρόσβαση των απορριμματοφόρων.

Τελικά ο νομάρχης αναγκάστηκε να υπογράψει έργα αποκατάστασης ώστε ο χώρος, «που αποτελούσε ντροπή για το νομό και τη χώρα», να είναι επισκέψιμος και να αποτελέσει περιοχή περιπάτου και αναψυχής μέχρι και τη μικρή παραλία του Κουρουπητού.

Εργα που κόστισαν

Συνολικά η αποκατάσταση κόστισε 1,7 εκατ.ευρώ με χρηματοδότηση από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους. Φυτεύτηκαν δένδρα και λουλούδια, οι διοξίνες που εκλύονταν από την καύση των απορριμμάτων αποτελούν παρελθόν και η φύση ανακαταλαμβάνει τη θέση της στη χαράδρα.

Πηγή: iefimerida.gr