To ημερολόγιο ενός ταξιδευτή (Κόστα Ρίκα 1)

Ταξίδια

admin / Ιούνιος 05, 2014

Της Εύας Παπαδοπούλου

ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ (1)

Βαδίζω προς το τελικό μέρος του ταξιδιού. Μέσα σε έντεκα συναρπαστικούς μήνες γεμάτους περιπέτειες, γνώρισα διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικούς λαούς και νοιώθω πλουσιότερη σε εμπειρίες και γνώσεις.

Τώρα, που κλείνει ο κύκλος, αισθάνομαι την ανάγκη να ζήσω τις τριάντα μοναδικές μέρες που απομένουν, όσο γίνεται πιο έντονα.

Έτσι, ακολουθώντας μια απίστευτη κούρσα στον χρόνο – όπου ο τόπος και ο χώρος άλλαζαν δραματικά από στάση σε στάση- ξεκίνησα για τον τελικό προορισμό μου, την Κόστα Ρίκα.

Όλα άρχισαν την Κυριακή 3 Οκτωβρίου, όταν πήρα την πτήση από το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας στις 2 το μεσημέρι. Έπειτα από 12 ώρες, έφτασα στο αεροδρόμιο του Λος Αντζελες, όπου είχα τέσσερις ώρες αναμονής.

Αμέσως μετά, ακολούθησαν τρεις ώρες πτήση για Ντάλας και ξανά μία ώρα αναμονή στο αεροδρόμιο του Ντάλας.

Υπομονή. Από εκεί χρειάστηκαν άλλες τέσσερις ώρες πτήση και επιτέλους προσγειώνομαι στο αεροδρόμιο του Σαν Χοσέ, στην Κόστα Ρίκα. Το εντυπωσιακό με τον χρόνο στην ταξιδιωτική αυτή κούρσα, είναι το εξής: έπειτα από συνολικά 24 ώρες πτήσεων και αναμονής, η ημερομηνία άφιξης μου στο Σαν Χοσέ ήταν ξανά. Κυριακή 3 Οκτωβρίου, αλλά στις 7.30 το απόγευμα!!

Η Κόστα Ρίκα είναι μια μικρή, πολύγλωσση, πολυεθνική και

πολυπολιτισμική χώρα στην Κεντρική Αμερική. Συνορεύει με τη Νικαράγουα στα βόρεια, με τον Παναμά προς τα νοτιοανατολικά, τον Ειρηνικό Ωκεανό στα δυτικά και την Καραϊβική Θάλασσα στα ανατολικά.

Κόστα Ρίκα, σημαίνει «Πλούσια Ακτή». Και πραγματικά είναι πλούσια γη, αφού θεωρείται από τους σημαντικότερους τόπους , σε περιβαλλοντολογικά θέματα . Είναι μάλιστα η μόνη χώρα η οποία πληροί και τα πέντε κριτήρια που καθορίζονται για τη μέτρηση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας . Η Κόστα Ρίκα επίσης , βρίσκεται στην πρώτη θέση του Happy Planet Index , ενώ χαρακτηρίζεται η πιο «πράσινη» χώρα στον κόσμο.

Είναι αλήθεια πως μια πλούσια ποικιλία φυτών και ζώων, βρίσκουν καταφύγιο και «σπίτι» στην Κόστα Ρίκα. Και ενώ η χώρα κατέχει μόνο το 0,25% της χερσαίας μάζας του πλανήτη, περιέχει ωστόσο, το 5% της βιοποικιλότητας του πλανήτη. Περίπου το 1/4 της χερσαίας έκτασης της, βρίσκεται σε προστατευμένα εθνικά πάρκα και προστατευόμενες περιοχές.

Δεν είναι τυχαίο ότι το «πράσινο» περιβάλλον της χώρας να βραβεύεται, και το ποσοστό αναλφαβητισμού στην Κόστα Ρίκα είναι μόνο 5%, και είναι από τα χαμηλότερα στον κόσμο. Όταν μάλιστα είχε καταργηθεί ο στρατός το 1949,η παράδοση λέει ότι ειπώθηκε ότι, θα αντικατασταθεί με έναν στρατό εκπαιδευτικών.

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

…και ενώ έχω βρικολακιάσει κανονικότατα από τις απίθανες διαφορές της ώρας, ξυπνώ νωρίς το πρωί στο σπίτι που με φιλοξενεί μια οικογένεια Κοσταρικανών.

Εκεί η Πατρίσια (η Μάμα Τίκα, όπως την φωνάζω) με παίρνει από το χέρι και με πηγαίνει στη σχολή όπου θα φοιτήσω για ένα μήνα μαθαίνοντας ισπανικά.

Έδρα μου λοιπόν, για όλο αυτό το διάστημα θα είναι το Σαν Χοσέ.

Το Σαν Χοσέ που σημαίνει «Άγιος Ιωσήφ», είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κόστα Ρίκα. Εδώ βρίσκεται η έδρα της εθνικής κυβέρνησης, το κεντρικό σημείο της πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και ο μεγαλύτερος συγκοινωνιακός κόμβος της Κεντρικής Αμερικής. Ο πληθυσμός του Σαν Χοσέ Canton είναι περίπου 366 χιλιάδες και αποτελεί το 1/3 του πληθυσμού της χώρας.

Εκτός από τα μαθήματα ισπανικών που τα λατρεύω, αποφασίζω να δοκιμάσω την χορευτική μου δεινότητα, παρακολουθώντας και μαθήματα Σάλσα.

Η Salsa είναι μια μορφή χορού με ρίζες στην Κούβα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο χορός αυτός αποτελεί σημείο συνάντησης και συγκερασμού ισπανικών και αφρικανικών πολιτισμών.

Η Salsa είναι χορός που βασίζεται σε αυτοσχεδιασμούς, οι οποίοι εκτελούνται με ένα σύνολο «ρουτίνας» και είναι πολύ σημαντικό να ξέρει ο άντρας να οδηγεί τον χορό.

Κατά συνέπεια, όταν χόρευα με έναν νεαρό Γερμανό μαθητή δίναμε κυριολεκτικά ρεσιτάλ, ενώ όταν χόρευα με ένα σαραντάρη Αμερικανό ψαρά καβουριών του ωκεανού, χτυπάγαμε στις κολόνες, αλλά το γέλιο που ρίχναμε ήταν ατελείωτο!!

Σαββατοκύριακο 9 – 10 Οκτωβρίου 2010

Μικρός που είναι ο Κόσμος. Συνάντησα σήμερα ένα ζευγάρι Αμερικανών ταξιδιωτών με τους οποίους είχαμε βρεθεί πριν από εννέα μήνες σε ένα ψαροχώρι στην Ινδία!

Αφού ανταλλάξαμε ένα σωρό ιστορίες και πληροφορίες, αποφασίσαμε να κάνουμε παρέα, την πρώτη μας εξόρμηση, στο Monteverde Cloud Forest Preserve.

Πρόκειται για ένα επίγειο παράδεισο γεμάτο χρώματα και αρώματα, ο οποίος περιλαμβάνει περισσότερα από 10.500 εκτάρια τροπικού δάσους, με εξαιρετικά υψηλή βιοποικιλότητα από σπάνια φυτά -συμπεριλαμβανομένων των φημισμένων ποικίλων ειδών από ορχιδέες, οι οποίες βρίσκονται σε αυτό το μοναδικό μέρος – παράξενα ζώα, πολύχρωμα πουλιά καθώς και τερατώδη έντομα!

Μέσα σε αυτό το υπέροχο δάσος, έχουν χτίσει κρεμαστές γέφυρες και έχουν χαραχτεί μονοπάτια, ώστε να μπορεί ο επισκέπτης, να περπατήσει και να απολαύσει όλη αυτήν την ομορφιά στο κάτω, αλλά και στο πάνω επίπεδο.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Το παράξενο της ημέρας είναι η επίσκεψη σε εργοστάσιο παραγωγής καφέ.

Η παραγωγή καφέ στην Κόστα Ρίκα διαδραμάτισε βασικό ρόλο στην ιστορία της χώρας και εξακολουθεί να είναι σημαντική για την οικονομία της.

Η διαδικασία έχει ως εξής: Οι καρποί του καφέ μαζεύονται από τους εργάτες και μεταφέρονται σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας για να πλυθούν και να καθαριστούν από τον πολτό που υπάρχει γύρω τους. Στην συνεχεία στεγνώνουν στον ήλιο και ταξινομούνται ανάλογα με το μέγεθος και το σχήμα τους.

Ο καφές της Κόστα Ρίκα, έχει μοναδική χαρακτηριστική γεύση και υψηλή περιεκτικότητα σε καφεΐνη και γι αυτό συχνά αναμειγνύεται με κατώτερες ποικιλίες. Ωστόσο, στο εργοστάσιο είχα την χαρά να δοκιμάσω διάφορες ποικιλίες καφέ, των οποίων το άρωμα και η γεύση ήταν πραγματικά εκπληκτικά.

Σαββατοκύριακο 16 – 17 Οκτωβρίου 2010

Μαζί με μια Ελβετίδα συμμαθήτρια μου στα ισπανικά, την Σαντελ, πήγαμε διήμερο ταξίδι στο πανέμορφο Τορτουγκέρο (Το όνομα Tortuguero σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει το “Γεμάτο χελώνες”).

Το Εθνικό Πάρκο Tortuguero είναι αναγνωρισμένη τοποθεσία για την ετήσια ωοτοκία της απειλούμενης με εξαφάνιση θαλάσσιας πράσινης χελώνας, και θεωρείται η πιο σημαντική περιοχή ωοτοκίας.

Στο πάρκο περιλαμβάνεται επίσης ένας υγρότοπος διεθνούς σημασίας , που δεν μπορεί να επισκεφτεί κανείς, παρά μόνο με βάρκα ή αεροπλάνο. Εμείς επιλέξαμε την διαδρομή με βάρκα και έτσι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την απίστευτη βιολογική ποικιλία της περιοχής.

Το ξενοδοχείο που καταλύσαμε, είχε οικολογικές προδιαγραφές και βρισκόταν ακριβώς, μέσα στο δάσος, πράγμα που μας διευκόλυνε, στα ενδιάμεσα των απρόβλεπτων τροπικών βροχών, να εξερευνήσουμε διαφορετικούς βιότοπους, συμπεριλαμβανομένων των τροπικών δασών με τα πολύχρωμα λουλούδια, βάλτους με κροκόδειλους, άγριες παραλίες που βλέπουν την Καραϊβική και λιμνοθάλασσες όπου φωλιάζουν παράξενα πουλιά.

Η ομορφιά του μέρους μας μάγεψε τόσο που την κάναμε κοπάνα από το μάθημα ισπανικών της Δευτέρας, για να απολαύσουμε ακόμα μια μέρα μέσα στον φυσικό αυτό μαγευτικό παράδεισο.

Καινούρια λέξη: «Pura Vida». Είναι η πιο αναγνωρίσιμη φράση, και σημαίνει καθαρή, αγνή ζωή, ή την καλή ζωή. Μπορεί να διατυπωθεί ως ερώτηση ή ως απόδειξη της παρουσίας σου. Μια συνιστώμενη απάντηση στο «Πώς είσαι;» θα ήταν «Pura Vida», Όλα Καλά.

Καινούρια γεύση: Εκτός από τον συγκλονιστικό καφέ, το ‘gallo pinto’ είναι το παραδοσιακό φαγητό της Κόστα Ρίκα, που αποτελείται από βρασμένο ρύζι και μαύρα φασόλια, τηγανισμένα μαζί… Προσωπικά, θα επιμείνω στον καφέ!

Καινούριος ήχος: Οι ήχοι της νύχτας στη ζούγκλα. Μαϊμούδες που ούρλιαζαν, πρωτάκουστες φωνές πουλιών και ένας θεός ξέρει τι άλλο ήταν εκεί έξω!