Η κομματική καμαρίλα.
Όπως έγινε φανερό η μικροπολιτική θριάμβευσε για μια ακόμη φορά στη χώρα μας. Από τα δημοσιεύματα προκύπτει ότι κάποια πρόσωπα, τις 96 κρίσιμες ώρες, μέχρι να αποφασισθεί υπό πίεση η λύση Παπαδήμου, έπαιξαν το προσωπικό τους παιχνίδι αδιαφορώντας τόσο για την κρισιμότητα της κατάστασης όσο και την απειλή να τεθεί η χώρα εκτός ευρωζώνης...
Από τη μια ο Γ. Παπανδρέου επεδίωκε έναν αντ αυτού στον πρωθυπουργικό θώκο, κι από την άλλη, ο έτερος πόλος στην ηγεσία του ΠαΣοΚ ο Ε. Βενιζέλος ήθελε να βγάλει εκτός παιχνιδιού όλα τα υποψήφια πρόσωπα με προφανή στόχο και σκοπό να εμφανισθεί ο ίδιος, ως η μόνη ενδεικνυόμενη λύση...
Με τα πολλά και υπό την πίεση των βουλευτών και οι δύο σύρθηκαν με κρύα καρδιά, που λένε, στη λύση Παπαδήμου, τον οποίο έφεραν άρον-άρον στην Αθήνα από τις ΗΠΑ, τον κράτησαν στο ψυγείο παίζοντας στην πλάτη του με άλλα πρόσωπα, διοχετεύοντας ταυτόχρονα υπό μορφή πληροφοριών στα παπαγαλάκια τους, τη δήθεν είδηση, ότι θέτει όρους και γι αυτό δεν προωθούμε στην πρωθυπουργία...
Όταν τελικά είδαν ότι το παιχνίδι τους προκαλεί ενδοκομματικές αντιδράσεις και μεγάλη δυσφορία στην κοινή γνώμη, ενέδωσαν. Στη συνέχεια θέλησαν να τον εγκλωβίσουν με τα πρόσωπα που θα στελέχωναν τους υπουργικούς θώκους. Στην ουσία άφησαν ανέπαφο το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα στα παραγωγικά υπουργεία, προσθέτοντας ως κερασάκι στην τούρτα ολίγη από Νέα Δημοκρατία και Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό...
Αποτέλεσμα, ένα κυβερνητικό σχήμα κομματικών ισορροπιών δυσκίνητο και με υπερφορτωμένο κόστος, λόγω των πολλών προσώπων, που παρουσιάζει μιαν ακόμη αρνητική εικόνα της χώρας μας στον διεθνή περίγυρο. Κλασσικό παράδειγμα του πληθωρισμού υπουργών, το Άμυνας, όπου συνωθούνται, ένας υπουργός, δύο αναπληρωτές και ένας υφυπουργός. Υπάρχει άραγε απάντηση, στο ερώτημα, από που κι ως που τόσοι πολλοί:
Στην Ιταλία των 60 εκατομμυρίων ο Μ. Μόντι θα σχηματίσει όπως δήλωσε κυβέρνηση 12 ανθρώπων. Εδώ στην δυσμενέστερη οικονομικά περίπτωση, έχουμε 48 συν έναν που αναμένεται. Την ίδια ώρα είπαν όχι στον Λ. Παπαδήμο για πρόσωπα εγνωσμένης αξίας, επειδή τους θεώρησαν επικίνδυνους για τις προσωπικές τους μωροφιλοδοξίες...