Ένα έγγραφο-ντοκουμέντο, που αποτελεί ουσιαστικά «χρονολόγιο» των χειρισμών του τέως προέδρου της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια, για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η κυβέρνηση Αναστασιάδη.
Πιο συγκεκριμένα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χρήστος Στυλιανίδης, αποκάλυψε τους όρους του μνημονίου που είχε συμφωνηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και προέβλεπε διάλυση της Λαϊκής Τράπεζας.
Όπως δήλωσε ο κ. Στυλιανίδης, «επιθυμία του προέδρου Αναστασιάδη και της κυβέρνησης είναι η αποφυγή δημόσιων αντιπαραθέσεων και η τήρηση ήπιων τόνων, που να καλλιεργούν το απαραίτητο για τις σημερινές συνθήκες κλίμα συναίνεσης και ενότητας».
«Φαίνεται, όμως, πως η ηγεσία του ΑΚΕΛ εξέλαβε την καλή πρόθεσή μας ως αδυναμία ή ως απουσία επιχειρημάτων. Το ΑΚΕΛ δεν έχει αντιληφθεί ή προσποιείται ότι δεν έχει αντιληφθεί τι έχει συμφωνήσει με την Τρόικα στο Μνημόνιο της 23ης Νοεμβρίου» τόνισε ο κυβερνητικός εκπροσώπος.
Οι δηλώσεις του αποτελούσαν απάντηση στα όσα είχε δηλώσει νωρίτερα το μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ, τέως κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφανος Στεφάνου, ο οποίος είχε υποστηρίξει πως το μνημόνιο στηριζόταν στη λογική της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών εκ των έξω, το γνωστό «bail-out».
«Ουδέν αναληθέστερον» σημείωσε ο κ. Στυλιανίδης, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για παραποίηση της πραγματικότητας. Στο Μνημόνιο του Νοεμβρίου, σημείωσε, δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στον όρο «bail-out», αλλά δεσπόζει η λέξη «διάλυση» (resolution) τραπεζών, «η οποία επαναλαμβάνεται 25 φορές»..
«Το ΑΚΕΛ (κυβέρνηση Χριστόφια) είχε συμφωνήσει με την Τρόικα πως για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα διασφαλιστεί ‘ότι θα υπάρχει ένα κατάλληλο επίπεδο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, στην κατανομή βαρών’ («appropriate level of private sector burden sharing)» συμπλήρωσε ο κ. Στυλιανίδης επισημαίνοντας ότι στη συμμετοχή θα μετείχαν κατά προτεραιότητα οι καταθέτες, οι κάτοχοι αξιόγραφων και οι μέτοχοι.
Για περισσότερη τεκμηρίωση, ο κ. Στυλιανίδης έδωσε στη δημοσιότητα ξεχωριστό σημείωμα-ντοκουμέντο για το τι πραγματικά συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση Χριστόφια με την Τρόικα.
Το σημείωμα-ντοκουμέντο
Στις 23 Νοεμβρίου 2012 η κυβέρνηση ανακοίνωσε συμφωνία με την Τρόικα για το Μνημόνιο Συναντίληψης.
Σε ό,τι αφορά το χρηματοπιστωτικό τομέα, το Μνημόνιο της 23ης Νοεμβρίου αναφέρεται ότι οι βασικοί στόχοι του προγράμματος είναι «να αποκαταστήσει την ευρωστία του κυπριακού τραπεζικού τομέα με την ενδελεχή αναδιάρθρωση, διάλυση και σμίκρυνση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, την ενίσχυση της εποπτείας, την αντιμετώπιση της ανεπάρκειας κεφαλαίων και τη βελτίωση της διαχείρισης της ρευστότητας».
Η λέξη «διάλυση» (resolution) είναι επικυρίαρχη σε όλο το μέρος του Μνημονίου και επαναλαμβάνεται 25 φορές.
Στο συμφωνημένο Μνημόνιο, αφού επεξηγούνται τα προβλήματα του τραπεζικού τομέα αναφέρεται πως θα ενισχυθεί «η φερεγγυότητα των βιώσιμων τραπεζών» και ότι «τα μη βιώσιμα ιδρύματα θα διαλυθούν». (παρ. 1)
Ο διαχωρισμός των πιστωτικών ιδρυμάτων σε βιώσιμα και μη βιώσιμα θα προέκυπτε μέσα από μια ανεξάρτητη έρευνα, η οποία ανατέθηκε στην PIMCO, με συμφωνημένους όρους εντολής και παραδοχές.
Με βάση τα ευρήματα της ανεξάρτητης έρευνας (στην προκειμένη περίπτωση της PIMCO), η Κεντρική Τράπεζα Κύπρου, σε διαβούλευση με την Τρόικα «θα εξακριβώσει τις συγκεκριμένες κεφαλαιακές ανάγκες κάθε συμμετέχουσας τράπεζας μέχρι τις [31 Ιανουαρίου 2013] με σκοπό την αναδιάρθρωση κεφαλαίων, ή τη διάλυση της, αν είναι ανάγκη». (παρ. 1.5)
Αυτό σημαίνει πως μέχρι τις 31/1/2013, με οδηγό της έκθεση της PIMCO, η Κεντρική Τράπεζα Κύπρου και η Τρόικα θα αποφάσιζαν ποια ιδρύματα ήταν βιώσιμα και έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και ποια θα διαλύονταν.
Η προηγούμενη κυβέρνηση συμφώνησε και τη διαδικασία διάλυσης των μη βιώσιμων πιστωτικών ιδρυμάτων. Αναφέρει το Μνημόνιο: «Οι αρχές θα εισαγάγουν νομοθεσία που θα καθιερώνει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ανάκαμψη και τη διάλυση των πιστωτικών ιδρυμάτων». (παρ. 1.19)
Πρόκειται για το νόμο που ψήφισε η Βουλή για τη διάλυση της Λαϊκής και την αναδιάρθρωση της Τράπεζας Κύπρου. Ο νόμος αυτός ετοιμάστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει με το Μνημόνιο.
Το Μνημόνιο της 23ης Νοεμβρίου προσδιόριζε επακριβώς και το περιεχόμενο του νομοθετικού πλαισίου για τη διάλυση των τραπεζών:
«Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου θα καταστεί η μία και μόνη αρχή σχετικά με τη διάλυση τραπεζών και συνεργατικών πιστωτικών ιδρυμάτων. Το νέο πλαίσιο αναφορικά με τη διάλυση θα στοχεύει μεταξύ άλλων, στο να επιτρέπει στην Κεντρική Τράπεζα Κύπρου να πωλεί όλα ή μέρος των περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων ενός ιδρύματος που βρίσκεται υπό διάλυση». (παρ. 1.19)
Δηλαδή, με το Μνημόνιο της 23ης Νοεμβρίου η προηγούμενη κυβέρνηση παραχώρησε όλες τις εξουσίες για τη διάλυση και αναδιάρθρωση και των πιστωτικών ιδρυμάτων στο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, χωρίς να έχει η εκτελεστική εξουσία κανένα απολύτως έλεγχο.
Συμφωνημένη ήταν και η διαγραφή της αξίας των μετοχών και των αξιογράφων, καθώς και το κούρεμα των καταθέσεων:
«Επιπρόσθετα, για να διασφαλίσει ότι θα υπάρχει ένα κατάλληλο επίπεδο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην κατανομή βαρών (appropriate level of private sector burden sharing), το πλαίσιο θα διευκρινίζει ότι οι μετοχές και τα χρεωστικά μέσα μειωμένης εξασφάλισης που εκδόθηκαν από το υπό διάλυση ίδρυμα θα παραμείνουν σε όλες τις περιστάσεις στην οντότητα που εκκαθαρίζεται». (παρ. 1.19).
Το επίπεδο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην κατανομή βαρών, (burden sharing), σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, σημαίνει ότι η ανάγκες των τραπεζών θα καλυφθούν ιεραρχικά ως εξής:
1. Απώλεια αξίας των μετοχών.
2. Απώλεια των αξιών των χρεογράφων.
3. Συμμετοχή των καταθετών.
Ήταν σε αυτή την πτυχή του Μνημονίου της 23ης Νοεμβρίου που στηρίχτηκε όλη η επιχειρηματολογία και η επιμονή για συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση των τραπεζών.
Πέραν από τις τράπεζες, η προηγούμενη κυβέρνηση έδωσε την εξουσία στην ΚΤΚ, σε διαβούλευση με την Τρόικα, να αποφασίσει τη διάλυση των μη βιώσιμων Συνεργατικών Ιδρυμάτων: «Σε διαβούλευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, βοηθούμενη από το σημερινή εποπτική αρχή, θα διακριβώνει τη βιωσιμότητα των συνεργατικών πιστωτικών ιδρυμάτων ξεχωριστά και θα σχεδιάσει μια στρατηγική για τη αναδιάρθρωση και τη διάλυση μη βιώσιμων ιδρυμάτων. (παρ. 1.20).
Στο διάγγελμά του, στις 4 Δεκεμβρίου 2012, ο πρόεδρος Χριστόφιας είπε πως στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα «στοχεύσαμε να σώσουμε τον Συνεργατισμό που αποτελεί κατάκτηση και αποκούμπι για το λαό μας και τελικά τα καταφέραμε».
Το αντίθετο είναι που είχε συμβεί. Αυτό που η κυβέρνηση συμφώνησε με το μνημόνιο της 23ης Νοεμβρίου ήταν να έχουν πολλά ΣΠΙ την τύχη της Λαϊκής Τράπεζας και μάλιστα στη βάση χρονοδιαγράμματος: «Αυτή η στρατηγική, περιλαμβανόμενης της πιθανότητας εφαρμογής συγχωνεύσεων, αναδιάρθρωσης και διάλυσης θα υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πληροφορώντας επίσης την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέχρι [τέλη Απριλίου 2013] και θα κάνει διάκριση μεταξύ βιώσιμων και μη βιώσιμων ιδρυμάτων. Κατευθυντήρια αρχή θα είναι η διάλυση με το χαμηλότερο κόστος. Η εφαρμογή της στρατηγικής αυτής θα ολοκληρωθεί μέχρι [31 Δεκεμβρίου 2014]» (1.21).
Τα ΣΠΙ τα έχει διασώσει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία ύστερα από μια σκληρή διαπραγμάτευση, απάλειψε εντελώς από το Μνημόνιο της δέσμευση του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης του για διάλυση των μη βιώσιμων ΣΠΙ και διασφάλισε τη συγχώνευση/αναδιάρθρωσή τους. Επίσης, από το νέο μνημόνιο έχει επαλειφθεί εντελώς η αναφορά για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην κατανομή βαρών (burden sharing) για την ανακεφαλαιοποίηση τους.
Το νέο Μνημόνιο, σε ό,τι αφορά τα ΣΠΙ, αναφέρεται σε αναδιάρθρωση (restructuring) του τομέα (παρ. 1.31) και διασφαλίζεται ότι η ανακεφαλαιοποίηση τους θα γίνει από τα 10 δις της δανειακής σύμβασης (παρ. 1.33) και όχι με κούρεμα των καταθέσεων, όπως πρόβλεπε το Μνημόνιο της 23ης Νοεμβρίου. (παρ. 1.19)».
Πηγή: lykavitos.gr
