Ένα φάσμα πλανάται πάνω από το πολιτικό σκηνικό: το φάσμα των πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο, αμέσως μετά (αν όχι εκ παραλλήλου…) με τις γερμανικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου. Είναι ένα φάσμα ανεπιθύμητο, κατά βάθος, για όλους—πλην της Χρυσής Αυγής. Αλλά ίσως αποδειχθεί αναπόφευκτο.
Για το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου θα είναι μια απονενοημένη προσφυγή στις κάλπες. Μια επιλογή αναγκαστική, στο βαθμό που –πέρα από λογιστικές αλχημείες και δωρεάν θριαμβολογίες— η οικονομία έχει εκτροχιαστεί, το πρόγραμμα δεν βγαίνει, οι μαύρες τρύπες καθημερινά διευρύνονται και νέα σκληρά μέτρα είναι αναπόφευκτα ως το τέλος του χρόνου.
Υπό τον ίσκιο των εκκαθαριστικών και άλλων απαιτήσεων της εφορίας, ο Σεπτέμβριος δεν θα είναι ο ιδεώδης μήνας για να εκβιασθεί η λαϊκή ετυμηγορία—αλλά όλοι οι επόμενοι μήνες προαλείφονται πολύ χειρότεροι. Το αρχικό σχέδιο για τριπλή κάλπη τον Μάιο κινδυνεύει ν’ αποδειχθεί πραγματικό ναυάγιο για ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε συμφέρον να αφήσει τον χρόνο να τρέχει εις βάρος της σημερινής κυβέρνησης. Όσο αργότερα, τόσο καλύτερα. Δεν διαθέτει άλλωστε στη φάση αυτή πραγματικό κυβερνητικό πρόγραμμα, ενώ οι εσωκομματικές ισορροπίες του παραμένουν επισφαλείς.
Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται ακόμα χρόνο για να διαμορφώσει προφίλ πρωθυπουργού εν αναμονή—και, ασφαλώς, πρέπει ν’ αρχίσει να αντιπολίτευεται με πιο αξιόπιστο τρόπο μια κυβέρνηση που τείνει να χάσει τον έλεγχο της οικονομίας.
Δεδομένου άλλωστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, να ξεπεράσει το κρίσιμο φράγμα του 30%, θα χρειαστεί συμμάχους για να κυβερνήσει. Ποιους, όμως; Η ΔΗΜ.ΑΡ., που είναι ο φυσικός του εταίρος, βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμμένου επιδεικνύουν μιαν εξαλλοσύνη που κινδυνεύει να αποδειχθεί βραδυφλεγής βόμβα σε μια κυβερνητική σύμπραξη.
Ο Αντ. Σαμαράς, αντίθετα, διαθέτει το έστω μονοψήφιο αποκούμπι ενός ΠΑΣΟΚ σκιώδους, αλλά άκρως πολύτιμου. Το κομματίδιο του Ευ. Βενιζέλου προσδίδει κυβερνητική προοπτική σε μια ΝΔ καθηλωμένη στα δημοσκοπικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Το σημερινό δίδυμο των μνημονιακών πολιτικών έχει ενώσει οριστικά τις τύχες του…
Επί της (μη εκλογικής) ουσίας, η σύγκρουση των ημερών αναδεικνύει τον άρπα-κόλλα χαρακτήρα μιας κυβέρνησης που παριστάνει τη μεταρρυθμιστική για να εξασφαλίσει όπως-όπως τη δόση της και να κερδίσει λίγο χρόνο, και τις παλαιομοδίτικες ιδεοληψίες μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης που μοχλεύει την κοινωνική δυσαρέσκεια κοιτώντας πίσω—και πετώντας χαμηλά.
Οι εκλογές είναι έτσι κι αλλιώς ορατές στον πολιτικό ορίζοντα, είτε προκηρυχθούν το φθινόπωρο είτε την άνοιξη. Αλλά η έξοδος από την κρίση παραμένει αόρατη. Η ελληνική οικονομία είναι ένα κουφάρι που προσελκύει μόνο γύπες και κοράκια.
Η κοινωνία είναι καταδικασμένη να υποστεί κι άλλη καθίζηση. Ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό είναι στον αέρα. Κι έρχεται τσουνάμι.
Αλέξανδρος Βέλιος
