Προ έτους η Ελλάς ην αόρατος και ακατασκεύαστος και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα δεξιόν επεφέρετο επάνω των πολιτών. Και είπεν ο Στουρνάρας, γενηθήτω πρωτογενές πλεόνασμα—και έγινε πρωτογενές πλεόνασμα. Και είδεν ο Σαμαράς το πρωτογενές πλεόνασμα, ότι καλόν και εκάλεσεν το πρωτογενές πλεόνασμα φως στο τούνελ. Και είδεν ο Σαμαράς πάντα όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν. Και ανέβηκε έως την Θεσσαλονίκη θριαμβευτικώς. Ωσαννά!
…Είναι, λοιπόν, ο δεύτερος εθνικός θρίαμβος αυτής της κυβέρνησης μετά τη μείωση του ΦΠΑ, την οποία ουδείς αντιλήφθηκε. Το ίδιο δυστυχώς θα συμβεί και με την επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος, στο οποίο το μόνο που πλεονάζουν είναι τα λογιστικά τερτίπια (και τα 11 δις που χρωστάει το κράτος δεξιά κι αριστερά). Η τρόικα έκανε τα στραβά μάτια ώστε η κα Μέρκελ να μπορεί να δηλώνει, προεκλογικώς, πανευτυχής. Αλλά τι θέλουν οι κυβερνητικοί ποιητές να μας πουν; Ότι επειδή διαλαλούν ένα εικονικό πλεόνασμα θα έρθουν επενδύσεις; Θα ανοίξουν δουλειές; Θα πέσει χρήμα στην αγορά; Θα πάρει μπροστά η ανάπτυξη; Ή μήπως ότι η οικονομία μας έγινε ξαφνικά αυτάρκης και δεν έχουμε ανάγκη τον κ. Σόιμπλε και τις δόσεις του;
Ας αποφύγουμε τον εύκολο κλαυθμό και οδυρμό για τους άνεργους, τους πένητες, τους άστεγους. Έστω ότι μία σοβαρή κυβέρνηση δεν πορεύεται ακούγοντας Γιώργο Αυτιά ή Γιώργο Παπαδάκη στη διαπασών. Δείτε, όμως, τις τελευταίες επίσημες στατιστικές, με τα θλιβερά στοιχεία του 2012. Η Ελλάς του success story έχει δημόσιο χρέος 161,3% του ΑΕΠ, έλλειμμα 10%, εμπορικό έλλειμμα 90% παρά τη δραματική μείωση των εισαγωγών. Μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ, ακόμα και σε σύγκριση με αυτές που επίσης βιώνουν κρίση και μνημόνια, είμαστε μακράν, πολύ μακράν οι χειρότεροι. Αξιολύπητη ουρά μιας Ευρώπης που μας κρατά με τα δόντια, δέσμιοι ενός πολιτικού προσωπικού που είναι αμφίβολο αν θέλει αλλά βέβαιο ότι δεν μπορεί.
Τέσσερα χρόνια τώρα, κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους, βράζουμε στο ζουμί μας και κυνηγάμε την ουρά μας αλληλοκαταγγελλόμενοι. Η δομική βία που ασκείται στην κοινωνία, μάς υποβαθμίζει πολύ και μας αλλάζει πολύ λίγο. Η παραγωγική βάση παραμένει σαθρή. Το περιβόητο νέο αναπτυξιακό μοντέλο χάθηκε κάπου μεταξύ τεχνοκρατίας και διαπλοκής. Οι δομές και παθογένειες της μεταπολιτευτικής σήψης παραμένουν άθιχτες. Οι ίδιες νοοτροπίες και αντιλήψεις σέρνουν τον χορό. Και στην κοινή γνώμη κυριαρχεί η αποθάρρυνση που είναι χειρότερη από την αγανάκτηση.
…Αλλά, τι κάθομαι εδώ τόση ώρα και μεμψιμοιρώ. Λεφτά υπάρχουν, πάρε κόσμε (επίδομα θέρμανσης). Ήταν καιρός να αναθαρρήσουν και οι κουρασμένοι βουλευτές της συμπολίτευσης, να θυμηθούν τον παλιό καλό φιλολαϊκό τους εαυτό. Λεφτά υπάρχουν, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι γεγονός. Και εγένετο φως. Η κρίση είναι πίσω μας.
Αλέξανδρος Βέλιος
