Η τραγωδία αυτής της χώρας συνεχίζεται, μια και παρά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, τα ίδια πρόσωπα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κατάφεραν να βρεθούν και πάλι σε θέσεις κλειδιά της εξουσίας. Έτσι βλέπουμε τον χθεσινό αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών που μας φόρτωσε το χαράτσι, μολονότι το κόμμα του καταποντίσθηκε, να παραμένει αντιπρόεδρος και παράλληλα υπουργός Εξωτερικών.
Τους είδαμε για μια ακόμη φορά να μαλλιοτραβιούνται, για τις θέσεις και τις πολυτελείς μετακινήσεις τους και να αδιαφορούν παντελώς, για το σήμερα και το αύριο αυτής της χώρας. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες μέσα στην απελπισία τους, ψήφησαν κάθε τυχάρπαστο, με αποτέλεσμα να έχουμε στη Βουλή και κόμματα ακραίων θέσεων που προκρίνουν αντί του διαλόγου και της αντιπαράθεσης επί της ουσίας, το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με ύβρεις και απειλές χειροδικίας.
Ανάμεσα στα πολλά ευτράπελα και παράλληλα τραγικά, είδαμε μια κυρία που πουλάει το όνομα του πατέρα της, μολονότι αποδοκιμάστηκε από τους ψηφοφόρους, μια και δεν εξελέγη καν βουλευτής, επειδή έχει λένε μπάρμπα στην Κορώνη να στρογγυλοκάθεται στην ιδιαίτερα βαριά καρέκλα, του υπουργείου Άμυνας.
Με την πρώτη ντουφεκιά προς τον χώρο των αρμοδιοτήτων της, μιλάμε για το περίφημο τροϊκανό e-mail για τις αμυντικές βιομηχανίες, χωρίς περίσκεψη και δεύτερες σκέψεις πήρε το χαρτί στα χέρια της και κραδαίνοντας το πήγε και το δημοσιοποίησε στα όργανα του κόμματός της, αγνοώντας ότι το όλο θέμα χρήζει λεπτών κυβερνητικών χειρισμών.
Την βόλευε κομματικά μια και την επομένη θα ξεκινούσε το πανηγύρι του ΠΑΣΟΚ και με αυτήν την κίνηση θα έδειχνε πυγμή, θάρρος και τόλμη απέναντι στους αναιδείς δανειστές μας. Πέρασε με ευκολία και στον Τύπο, που ελέγχεται εν πολλοίς από το μεγάλο αφεντικό το παραμύθι των απολύσεων χωρίς αποζημίωση και άρχισαν τα όργανα και το ουρλιαχτό εναντίον εκείνων που με e-mail αποφασίζουν και διατάσουν την λαοπρόβλητη κυβέρνηση.
Τώρα αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το περίφημο e-mail θα διαπιστώσει ότι πουθενά δεν μιλάει για απολύσεις χωρίς αποζημίωση και δεν απευθύνεται σε υπουργό, αλλά στην γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών, στο οποίο εκφράζονται απόψεις για συζήτηση και όχι αποφάσεις προς εκτέλεση.
Το θέμα αφορά τις πελατειακές σχέσεις στις τρεις αυτές κρατικές επιχειρήσεις ,που τις βούλιαξαν οικονομικά οι πολιτικάντηδες και τώρα για να μην θίξουν τους «ημετέρους» αντί να κινηθούν έγκαιρα με κάποιο αξιόπιστο σχέδιο εξυγίανσης τους τις οδηγούν στον ακαριαίο θάνατο.
Η υπόθεση των τριών αμυντικών βιομηχανιών είναι μια μικρογραφία του όλου πακέτου με την ονομασία μνημόνιο 1 και 2 που το έφτιαξαν οι δανειστές μας, μια και οι δικοί μας δεν ήταν ικανοί όχι να σχεδιάσουν την έξοδο από την κρίση, αλλά το σοβαρότερο να την προλάβουν και έγκαιρα να την αναχαιτίσουν.
Το παραμύθι, που πουλάει εδώ κι εκεί το πολιτικό σύστημα και που δυστυχώς το έχουν υιοθετήσει αρκετοί, προκειμένου να αποποιηθεί τις ευθύνες του, για πράξεις ή παραλήψεις του, που αναφέρει ότι για όλα φταίνε οι ξένοι, που επιβουλεύονται το πανάκριβο οικόπεδό μας, πρέπει κάποτε να τελειώσει. Γιατί δυστυχώς με ψέματα και παλαιοκομματικά κολπάκια, έχουν φέρει την χώρα μας στο χείλος της καταστροφής…
Τάσος Παπαδόπουλος
